Περνούν οι ώρες και όπου γυρνάς το μάτι σου, βλέπεις χαμόγελα. Στη γειτονιά της ΑΕΚ βεβαίως, στο κομμάτι του κανονικού ποδοσφαίρου και μακριά από μιζεροδικαιολογίες. Η ΑΕΚ γιόρτασε την κατάκτηση του πρωταθλήματος και έβλεπες όλα τα κομμάτια της να στάζουν ευτυχία. Αλλά μαζί, διέκρινες και πολλά ακόμα πράγματα. Εβλεπες τη δίψα για ακόμα περισσότερους τίτλους, με πρώτο και καλύτερο το νταμπλ που έρχεται προ των πυλών. Αλλά αυτό είναι στα προσεχώς και θα τα πούμε διεξοδικά τις επόμενες μέρες.
Επί του παρόντος, ας σταθούμε στα κέρδη της ΑΕΚ από αυτήν τη μαγική νυχτιά, που ολοκληρώθηκε με τη φιέστα και τις εορταστικές εκδηλώσεις που ήρθαν έπειτα από τη βαθμολογική επικύρωση της ανωτερότητας που έδειξαν ο Αλμέιδα και οι παίκτες του σε όλη τη διάρκεια της σεζόν. Γιατί θα διαπιστώσετε και εσείς, πως η ΑΕΚ κέρδισε φέτος πολλά περισσότερα από το πρωτάθλημα. Σαφώς είναι το επιστέγασμα, ένα τρόπαιο που το βλέπεις και το… λιμπίζεσαι, αλλά δεν είναι το μοναδικό. Ισως μάλιστα, να μην είναι και το σπουδαιότερο.
Μια ομάδα, μια οικογένεια
Οποιος είδε και απόλαυσε (ή… άντεξε εάν βρίσκεται στην αντίπερα όχθη) τα μεθεόρτια του τίτλου, δεν μπορεί παρά να διαπίστωσε κάτι που αποτελεί πάντα το εχέγγυο και το μυστικό κάθε επιτυχίας, ειδικά όταν αναφερόμαστε στην ΑΕΚ. Τι είναι αυτό; Η ένωση. Ισως επειδή είναι και συνθετικό του ονόματος της, για την Ενωση δεν είναι πάντα δεδομένο. Αλλά φέτος επιτεύχθηκε σε όλα τα επίπεδα. Με το γήπεδο να φτιάχνει το μυαλό όλων, αλλά και με τον Αλμέιδα να κάνει μια ομάδα μπετό!
Τους έβλεπα στο νυχτερινό κέντρο που διασκέδασαν. Τον Πινέδα να κάνει βουτιές, τον Γαλανόπουλο να φωνάζει φόρτσα ΑΕΚάρα στους ώμους, τον Μοχαμάντι να θυμίζει τους «καρεκλάδες» με τα χορευτικά του, τον Φαν Βέερτ να ζει όνειρο. Ολοι τους, σαν τα παιδιά του, γύρω από τον αρχηγό, τον Ματίας Αλμέιδα. Ομάδα, οικογένεια. Τρομερό κλίμα, με έναν να παίζει για όλους και όλοι για έναν. Τόσο απλά, τόσο ξεκάθαρα.
Το μεγάλο «θέλω» του Αλμέιδα
Ξέσπασαν, χάρηκαν με την ψυχή τους, μια χρονιά που δοκιμάστηκαν οι αντοχές και η συνοχή τους σε πάρα πολλές περιπτώσεις. Μου έλεγαν, πως το βράδυ της περασμένης Κυριακής, όταν η ΑΕΚ βρισκόταν στο ξενοδοχείο που είχε καταλύσει η αποστολή στη Θεσσαλονίκη πριν το ματς με τον Αρη (και την κάθοδο του Παναθηναϊκού στο Φάληρο για το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό), ο Ματίας Αλμέιδα και το τεχνικό τιμ έμειναν μέχρι αργά μαζί με τα στελέχη της ΑΕΚ, σε μια προσπάθεια να χαλαρώσουν λίγο από το άγχος τους.
Ακόμα και τότε, έγινε φανερό και σαφές σε όλους, το μέγεθος του «θέλω» του Ματίας Αλμέιδα, όσον αφορά την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Όπως είπε και ο ίδιος με τα ωραία αγγλικά του, μπορεί να έχει πάρει τίτλους και να έχει τεράστιες επιτυχίες τόσο ως παίκτης, όσο και ως προπονητής, αλλά ακριβώς αυτή η εμπειρία από το παρελθόν το έκανε να θεωρεί, ότι το φετινό πρωτάθλημα με την ΑΕΚ ήταν ο κορυφαίος στόχος που έχει πετύχει ως τώρα στην καριέρα του!
Γι’ αυτό δεν ήρθε πιο εύκολα
Θα μπορούσε και νωρίτερα; Δεδομένα κατά την κρίση μου. Αλλά να ξέρετε, ότι ο μοναδικός λόγος που φτάσαμε προτελευταία αγωνιστική για να κριθεί το πρωτάθλημα, ήταν το γεγονός πως η ΑΕΚ - εύλογα ως ένα σημείο, καθώς ήταν εντελώς νέα ομάδα με νέο προπονητή - χρειάστηκε μίνιμουμ χρόνο για να πάρει μπροστά. Εστω και εάν στην πραγματικότητα όλα συνέβησαν σε χρόνο ρεκόρ, φάνηκε πως ήταν αδύνατο να μη χρειαστεί κάποια παιχνίδια στο ξεκίνημα της σεζόν για να πάρει μπροστά.
Βέβαια, υπάρχει και μια ακόμα συγκυρία που κράτησε την ΑΕΚ στο ξεκίνημα. Αυτό ήταν πως μπήκε στο γήπεδο της στο τρίτο εντός έδρας παιχνίδι της στην σεζόν. Κάπως έτσι, αλλά και με άλλα λογικά και… παράλογα που συνέβαιναν ειδικά εκείνη την περίοδο, δημιούργησαν τη διαφορά των οκτώ βαθμών στο πρώτο μισό της σεζόν, που στην ουσία καθόρισε πως το πρωτάθλημα θα παιζόταν σχεδόν μέχρι τέλους. Αλλά στο τέλος, το ποδόσφαιρο αποδείχθηκε δίκαιο άθλημα και ανέδειξε πρώτη την καλύτερη ομάδα.
Ηρθε… ειδοποίηση
Και το χειρότερο για τους ανταγωνιστές της ΑΕΚ, είναι πως πλέον… ειδοποίησε: «Όταν έκανα μια δέσμευση στον κόσμο της ΑΕΚ, υπήρχαν τρία γράμματα (ΑΕΚ) και η μεγάλη ιστορία της ομάδας. Σήμερα υπάρχει η ΑΕΚ της κανονικότητας. Η πραγματική ΑΕΚ. Αυτή που όλοι θέλουμε και σύντομα θα γιορτάσουμε τα 100 χρόνια ιστορίας. Η δική μου ειδοποίηση ήταν αυτό το γήπεδο. Τώρα ειδοποιεί ο κόσμος, ο προπονητής, οι παίκτες της ΑΕΚ. Ένα πράγμα θέλω. Να δούμε ένα ανταγωνιστικό πρωτάθλημα. Το φετινό ήταν συγκλονιστικό, είχαμε πολλά χρόνια να δούμε κάτι τέτοιο. Το ποδόσφαιρο έχει ανάγκη τέτοια πρωταθλήματα. Μακάρι ο πρωταθλητής να βγαίνει την τελευταία αγωνιστική», ήταν το μήνυμα του Μελισσανίδη.
Δεν ξέρω τι θα πει ο Μαρινάκης και ο Αλαφούζος τις επόμενες μέρες. Δεν έχω και μεγάλη αγωνία, πάνω κάτω φασόν είναι τα αφηγήματα. Το θέμα είναι πως ο Μελισσανίδης έκανε αυτό που είχε αναλάβει ως ιερή υποχρέωση απέναντι στην ΑΕΚ, την ιστορία, τον κόσμο, την υστεροφημία του και πλέον έχει δώσει την μπαγκέτα σε εκείνους που θα γράψουν το μέλλον. Και όπως φαίνεται από την πρώτη στιγμή, αυτό προμηνύεται λαμπρό.
