Τον Μάρτιο, ο πρώην επιθετικός της Άρσεναλ και της Τσέλσι ξεπέρασε τον Τιερί Ανρί για να γίνει ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών στη Γαλλία και σε ηλικία 36 ετών, τα πέντε προσωπικά του γκολ οδήγησαν την Μίλαν στα ημιτελικά του Champions League.
Η συνέντευξη του Ολιβιέ Ζιρού φιλοξενείται στο επίσημο site της UEFA, λίγες ώρες πριν τον μεγάλο ημιτελικό κόντρα στη Μίλαν με τον Γάλλο να μιλά για το γεγονός ότι γερνά με... χάρη, για το παιδικό-ποδοσφαιρικό του πρότυπο αλλά και για το ότι έφτασε πολύ κοντά στο να ενταχθεί στους «νερατζούρι», πριν πάει στη Μίλαν.
Για το οτι αγωνίζεται στα 36 του στο κορυφαίο επίπεδο:
«Στόχος μου είναι να αξιοποιώ τον περισσότερό μου χρόνο στο γήπεδο. Με τον υγιεινό τρόπο ζωής που ακολουθώ, το γεγονός ότι τραυματίζομαι σπάνια, εξακολουθώ να αποδίδω στο γήπεδο και να νιώθω σωματικά καλά, γιατί να μην συνεχίσω; Λατρεύω το ποδόσφαιρο και ξέρω πόσο θα μου λείψει όταν τελικά κρεμάσω τα παπούτσια μου. Ρωτήστε τον Ζλάταν τι σκέφτεται – το ίδιο ισχύει και για αυτόν. Αγαπάει το ποδόσφαιρο και πιέζει τον εαυτό του στο μέγιστο. Το να παραμείνεις στο κορυφαίο επίπεδο παρά το γεγονός ότι το σώμα σου σιγά σιγά σταματά να είναι στα ίδια επίπεδα, έχει να κάνει με το πάθος, την ψυχική σου δύναμη, τον επαγγελματισμό και την αποφασιστικότητα».
Στο ρόλο που έχει να «μεταδίδει» τη σοφία του:
«Έχω αυτόν τον ρόλο του μεγάλου αδερφού για να βοηθάω τους νεότερους συμπαίκτες μου, να τους δίνω συμβουλές αν το χρειάζονται, να είμαι παρών και διαθέσιμος, να οδηγώ την ομάδα μπροστά και να είμαι θετικός. Το να μιλάς στους νεότερους παίκτες και να τους ενθαρρύνεις, νομίζω είναι σημαντικό. Είναι ένας ρόλος που μου αρέσει. Με χαροποιεί σε καθημερινή βάση».
Για το καθοριστικό γκολ του στα προημιτελικά κόντρα στη Νάπολι:
«Ήξερα ότι έπρεπε να παραμείνω συγκεντρωμένος (αφού έχασα το πέναλτι) γιατί ήμουν σίγουρος ότι θα είχα άλλη μια μεγάλη ευκαιρία – όπως κόντρα στην Αγγλία στο Παγκόσμιο Κύπελλο όταν σκόραρα αμέσως μετά από μια ευκαιρία. Είναι θέμα ανθεκτικότητας, επιμονής και πάντα να πιστεύεις ότι θα έχεις μια ευκαιρία. Για έναν επιθετικό, είναι σημαντικό να διατηρεί την αυτοπεποίθησή του, ακόμα και όταν χάνει ένα πέναλτι».
Για το ότι αντιμετωπίζουν την Ίντερ στα ημιτελικά:
«Το San Siro είναι ένα ιδιαίτερο μέρος, ειδικά όταν είναι ένα ντέρμπι με την Ίντερ. Στη συνέχεια, μπορείτε να προσθέσετε το κύρος του Champions League και το γεγονός ότι ότι μια ομάδα από το Μιλάνο θα είναι στον τελικό. Στη Serie A, έχω σκοράρει τρία γκολ σε τρεις συναντήσεις με την Ίντερ και έχω μία ή δύο ασίστ, οπότε τα στατιστικά είναι καλά. Θυμάμαι όμως και την ήττα στο Σούπερ Καπ, όπου πραγματικά κυριάρχησαν. Μου έχει κολλήσει πραγματικά στο κεφάλι αυτό το ματς. Θα πρέπει να είμαστε στα καλύτερά μας (την Τετάρτη)».
Για την μετακόμισή του στη Μίλαν και ότι έφτασε κοντά στην Ίντερ:
«Όταν υπέγραψα στη Μίλαν, ήταν μια ευκαιρία να αντιμετωπίσω μια νέα πρόκληση. Ήταν μια ευκαιρία να επιστρέψω γιατί στην Τσέλσι τελικά δεν είχα πολύ χρόνο στα πόδια μου. Θα μπορούσα να είχα φύγει νωρίτερα και να είχα υπογράψει στην Ίντερ τη χειμερινή μεταγραφική περίοδο του 2020. Αντίθετα, ο Θεός ήθελε να διαλέξω τον δρόμο της Μίλαν. Είμαι πολύ χαρούμενος. Αν μου έλεγες ότι την πρώτη χρονιά θα κατακτούσαμε το Scudetto μετά από δέκα χρόνια αναμονής και τη δεύτερη χρονιά θα επιστρέψαμε στους ημιτελικούς του Champions League μετά από 16 χρόνια απουσίας. Σίγουρα, κάτι τέτοιο θα φαινόταν μη ρεαλιστικό».
Για το γεγονός πως ακολούθησε τα βήματα ενός παιδικού ήρωα:
«Παρακολουθούσα τη Μίλαν όταν ήμουν έφηβος στα τέλη της δεκαετίας του '90. Ένας παίκτης συγκεκριμένα με έκανε να αγαπήσω τη Μίλαν: ο Αντρέι Σεφτσένκο. Προσπαθούσα να τον μιμηθώ στην προπόνηση, ο τρόπος με τον οποίο έτρεχε, η ποδοσφαιρική κομψότητά του. Ήταν ένας από τους καλύτερους επιθετικούς, πολύ ολοκληρωμένος. Μπορούσε να τελειώσει με το δεξί, το αριστερό, το κεφάλι και ήταν αρκετά γρήγορος».
