Μια ιδέα που έγινε στάση ζωής. Mια ιδέα περήφανη που μεταφέρεται από γενιά σε γενιά. Σαν κληρονομιά. Μια ιδέα αντισυμβατική από την ληξιαρχική πράξη «γέννησής» της που δεν θα μπορούσε να «χωρά» σε μία και μόνο ημέρα.
Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, η απαραίτητη διευκρίνιση για το τυπικό της υπόθεσης. Η 12η Απριλίου έχει καθιερωθεί βάσει καταστατικού του ΑΣ ως η ημέρα εορτασμού του Δικεφάλου, αν και η μέρα έγκρισης του καταστατικού του είναι η 20ή Απριλίου 1926. Εξ ορισμού λοιπόν, η ταυτότητα του συλλόγου θα προδίδει πάντα αυτή την ιδιαιτερότητα που τους χαρακτηρίζει. Δεν θα μπορούσε να 'χωρά' σε μια και μόνο ημέρα. Επί της ουσίας, σαν σήμερα γεννήθηκε, μεγάλωσε και συμπληρώνει 97 χρόνια ζωής ο ΠΑΟΚ.
Υπάρχει κάτι που δεν έχει ειπωθεί και μπορεί να αποτυπώσει τη σφραγίδα του ΠΑΟΚ σε αμέτρητες ψυχές;
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά...
Πανθεσσαλονίκειος Αθλητικός Όμιλος Κωνσταντινουπολιτών. Σαν σήμερα, πριν από 97 χρόνια, μία παρέα Κωνσταντινουπολιτών έδωσε σάρκα και οστά στο όραμά της, ιδρύοντας τον ΠΑΟΚ. Από τα σοκάκια της Πόλης και τα καράβια της προσφυγιάς. Στη μνήμη -λοιπόν- εκείνων που αναγκάστηκαν να ξεριζωθούν το 1922 και ένιωσαν την ανάγκη να δημιουργήσουν μια ιδέα που θα τους εξέφραζε. Και εν έτει 1926 θα ιδρύσουν τον Π.Α.Ο.Κ., κρατώντας τα σύμβολα της κραταιάς ρωμιοσύνης – το Δικέφαλο του Βυζαντίου, με αξίες και ιδανικά που συνεχίζουν να αποτελούν πηγή έμπνευσης.
Μέσα από το μαύρο και το άσπρο για να θυμίζει το πένθος για τις χαμένες πατρίδες σε απόλυτο contrast με το αισιόδοξο λευκό, ένα παράθυρο στο μέλλον. Η ελπίδα για έναν αγώνα που δεν τελειώνει ποτέ, για την αναμονή της νίκης. Με πρώτο έμβλημα, το τετράφυλλο τριφύλλι και το πέταλο. Τα φύλλα ήταν πράσινα και πάνω από το καθένα ήταν χαραγμένα τα αρχικά της λέξης ΠΑΟΚ. Έμπνευση του αείμνηστου Κώστα Κοεμτζόπουλου που πήρε την ιδέα από το πακέτο τσιγάρων που κάπνιζε...
Περηφάνια, Αντίσταση, Όνειρο, Κατάκτηση
Το μεγαλείο της ιδέας του ΠΑΟΚ δεν μεταφράστηκε ποτέ ανάλογα σε τίτλους αλλά με έναν «μαγικό» τρόπο μπορούσε πάντα να εκμαιεύει συναίσθημα. Και στη διάρκεια των 97 ετών του, τα συναισθήματα υπήρχαν σε αφθονία και ένταση. Διοχετεύθηκε σε στιγμές που μοιράστηκαν από στόμα σε στόμα, συνθέτοντας (και) το «μύθο» της Τούμπας που έμελλε να εξελιχθεί σε έναν τόπο λατρείας και μυσταγωγίας.
Εκεί που 'φωλιάζει' από την 6η Σεπτεμβρίου του 1959 αυτή η ιδέα. Μια περιοχή που επιλέχθηκε καθώς φιλοξενούσε τους περισσότερους πρόσφυγες από την Μικρά Ασία. Εκεί όπου είναι γνωστό πως συναντώνται τόσες διαφορετικές κοινωνικές συνιστώσες και γίνονται «ένα».
Μια ιδέα που γεννήθηκε και γιγαντώθηκε σε συνοικίες και σε δρόμους, μια ιδέα που κατέγραψε χιλιόμετρα «κάναμε πάλι», στο όνομα της καψούρας της πιο μεγάλης. Μια ιδέα με αιώνιας πιστούς, που είχαν -πάντα- επίγνωση της κατάστασής τους και τρέλα μες στο μυαλό. Μια ιδέα που σφυρηλατήθηκε στα δύσκολα, εκεί όπου οι άλλοι θα είχαν εγκαταλείψει, ο ΠΑΟΚ μετατράπηκε σε κίνημα και τρόπο ζωής.
Μία ιδέα, στο όνομα της οποίας έμαθαν να μην φοβούνται αλλά να στέκονται με ψηλά το κεφάλι απέναντι σε όσα η ζωή αποφασίσει να τους φέρει στο δρόμο τους. Μια ιδέα που είχε πάντα το «ΠΑΟΚ είσαι», απάντηση για κάθε πληγή στο σώμα τους. Και στα 97 χρόνια ιστορίας τους, δεν προχώρησαν σε καμία «έκπτωση» της ιδέας τους. Μια ιδέα που συναντάται στην έννοια της αγάπης. Δεν μπορεί να αγοραστεί ή να πουληθεί. Και δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορεί να αντιμετωπίσει. Μια αγάπη από επιλογή, η φλόγα της οποίας παραμένει ζωντανή, 97 χρόνια μετά...
