Πρώτος, +2 απ’ τη δεύτερη ΑΕΚ ενώ έχεις ακόμη 9 ματς. Ποιο «έσβησες»; Την έδρα της ΑΕΚ. Ξεκινάμε με την ουσία του πράγματος, επειδή δεδομένα θα ξεφύγει η κατάσταση τις μέρες αυτές. Κύκλοι θα τετραγωνίζονται, κανονισμοί θα γίνονται λάστιχο μπας και βολέψουν κ.ο.κ. Ξέρουμε καλά πως σε τούτη τη χώρα, μετράει πρώτα το τι δείχνεις προς τα έξω και όχι το τι είσαι.
Η αντιμετώπιση της οποίας έτυχε ο Παναθηναϊκός στην «OPAP Arena», είναι ακριβώς αυτή που ανέφερε στην ανακοίνωσή του. Ένας διαιτητής που αλλοίωσε το ματς και κατά συνέπεια τα πλέι οφ. Άλλο παιχνίδι θα ήταν με τον Άμραμπατ να έχει αποβληθεί. Σε λίγο βέβαια θα μάθουμε πως για να υπάρχει κίτρινη για χέρι, πρέπει να είναι ο αντίπαλος σε… προφανή θέση για γκολ. Εδώ ακούσαμε τον Πέτρο Κόκκαλη να λέει πως ήταν πέναλτι αυτό που έδωσε ο Παπουτσέλης. Σε ένα χέρι θα τα χαλάσουμε;
Άντε δύο χέρια, επειδή είναι και του Χατζισαφί. Εκεί το «βαφτίσαμε» επιθετικό φάουλ, το έχουν… σκοτώσει το παιδί. Όχι όπως τον Σιμάνσκι και τον Αραούχο στο τέλος του ματς. Στη φάση που ο πιο ανίκανος διαιτητής που μπορούσε να επιλεχτεί, ξεκάθαρα δείχνει πέναλτι και μετά του λένε προφανώς «τι δίνεις ρε άχρηστε» και κάνει την… κορόιδα. Δεν είδε, δεν ήξερε τι σφύριξε. Έρχεται εκεί και το «κουμπώνει» η ΑΕΚ, διαμαρτυρόμενη για το γεγονός και υποστηρίζοντας πως… υπάρχει πέναλτι. Σταυροκοπιέσαι, τάζεις τον εαυτό σου σε όλα τα μοναστήρια και συνεχίζεις. Οτιδήποτε διαφορετικό, είναι προσβλητικό προς τη νοημοσύνη σου. Στα σοβαρά να συζητάμε αν υπάρχει πέναλτι σε αυτή τη φάση, είναι απλά γελοίο. Χάνει την αξία της και η λέξη «αδικία». Τσουβαλιάζοντάς τη με «σφαγές» διαχρονικές.
Τώρα καθόμαστε και συζητάμε κι εμείς όσο πιο σοβαρά γίνεται, αναφορικά με το αν… αδικήθηκε η ΑΕΚ. Ίσως το πόδι του Αραούχο να κάνει επιθετικό φάουλ, αλλά η ψυχή του δέχτηκε πέναλτι. Μετά το «κάλυπτα κι εγώ τον Κατσουράνη», λογικά η Ένωση κυνηγά κάποιο ανάλογα ιστορικό σλόγκαν. «Έκανα χέρι στη Νέα Φιλαδέλφεια», ας πούμε.
Οι φωνές και οι αντάρες, δεν φαίνονται καθόλου ωραίες σε τέτοιο επίπεδο ποδοσφαιρικό. Πραγματικά αν τα βάλετε κάτω, είδαμε ματς ωραία, ακόμη και το 0-0 στη Νέα Φιλαδέλφεια. Ακόμη κι αν δεν είχαν το θέαμα που σε αφήνει με ανοιχτό στόμα, το σασπένς δε συγκρίνεται με τίποτα. Και στο Άρης-ΠΑΟΚ το ίδιο. Και στο Βόλος-Ολυμπιακός… για 7 λεπτά φουλ στην αγωνία.
Στην προκειμένη περίπτωση όμως, οι φωνές θα βγουν σε καλό. Γιατί είναι πολλοί αυτοί που έχουν την ίδια απαίτηση. Elite διαιτητές, ξένους σε όλα τα ματς. Τους φέρουν δεν τους φέρουν, θα έχουν δέκα φορές περισσότερο το νου τους, για να μην τα κάνουν θάλασσα.
Για μας σημασία έχει ο Παναθηναϊκός. Ήταν εμφάνιση πειστική, καθώς πάντα κοιτάς τα δεδομένα. Η ΑΕΚ που διαβάζαμε πως δε θα έχει πολλούς κομβικούς παίκτες της, σχεδόν πλήρης. Το Τριφύλλι είχε και τον Μπερνάρ χωρίς ρυθμό και τον Σπόραρ εκτός. Και τον Τσέριν να θυμίζει… Βλάοβιτς στο τελευταίο σουτ της τριπλής ευκαιρίας που πέρασε δίπλα απ’ το δοκάρι και όλοι νομίζαμε πως πάει μέσα.
Αν για κάτι μπορείς να γκρινιάξεις, είναι η δυσκολία στο γκολ. Πρέπει να κάνεις πολλές ευκαιρίες για να σκοράρεις πλέον. Σε ντέρμπι δε γίνεται να δημιουργείς 5-6 κλασικές φάσεις για γκολ σε κάθε ματς. Οπότε αν δεν το ισορροπήσει ο Παναθηναϊκός, θα έχει πρόβλημα.
Κατά τα άλλα, δείχνει να την… έχει την ΑΕΚ. Σε τρία ματς, οι Πράσινοι δεν ήταν χειρότεροι. Ανεξάρτητα απ’ τα αποτελέσματα, μιλάμε για την αγωνιστική εικόνα. Αναφέρουμε την ΑΕΚ κι επειδή ήταν η τελευταία αντίπαλος κι επειδή την παρομοιάζουμε κάτι ανάμεσα σε Μάντσεστερ Σίτι και Νάπολι. Τη διαχειρίζεται τακτικά και ψυχολογικά τη συγκεκριμένη αντίπαλο ο Παναθηναϊκός. Χωρίς να είναι… μεταφυσικό, τη διαχειρίζεται ακόμη και σε επίπεδο επιστροφής. Δύο φορές τον πέρασε στην βαθμολογία φέτος και δεν άντεξε καιρό. Παρότι μιλάμε για διαστήματα που το Τριφύλλι δεν ήταν καλό.
Το 0-0 δεν πανηγυρίζεται από κανέναν. Ξεκάθαρα όμως, είναι θετικό αποτέλεσμα λόγω των συνθηκών που διαμορφώθηκαν. Συσπείρωση και αποφασιστικότητα αντιπάλου, διαιτησία φυσικά, έδρα, ποιότητα ΑΕΚ, βαθμολογία, όλα μαζί. Τώρα μπαίνει στα δύσκολα η αντίπαλος, που πρέπει να πάει στην Τούμπα την επόμενη αγωνιστική, ενώ εσύ υποδέχεσαι τον Βόλο. Τη διαχείριση του Παναθηναϊκού την έχουμε δει φέτος στα δύσκολα και στα «στραβά». Της ΑΕΚ σε τόση πίεση, σε σερί κακών αποτελεσμάτων, δεν την έχουμε δει.
Θεωρητικά ο πιο κερδισμένος της αγωνιστικής είναι ο Ολυμπιακός γιατί πλησίασε την κορυφή. Πρακτικά, είναι ο Παναθηναϊκός κι ο ΠΑΟΚ. Οι Θεσσαλονικείς επειδή νίκησαν σε μια έδρα που κανείς δε θα περάσει εύκολα – ή σχεδόν κανείς – ενώ ο Παναθηναϊκός γιατί δεν έχασαν στη δυσκολότερη έδρα, διατηρώντας την κορυφή με την ίδια απόσταση από τη δεύτερη θέση. Πιο δύσκολο το «Χ» στη Νέα Φιλαδέλφεια για να το πούμε απλά, παρά το «διπλό» στο Βόλο.
Η αυτοπεποίθηση των Πράσινων ανέβηκε σημαντικά, έχουν δύο εβδομάδες ανασύνταξης μπροστά τους και μετά το θεωρητικά ευκολότερο εντός έδρας (Βόλος). Οι δύο επόμενες αγωνιστικές θα είναι καθοριστικές. Με ένα απόλυτα φυσιολογικό συνδυασμό αποτελεσμάτων, ο Παναθηναϊκός ίσως να κατανοήσει ευκολότερα τη σημασία του 0-0 στην έδρα της ΑΕΚ.
Συν τη συσπείρωση φυσικά. Επειδή η προσπάθεια της ομάδας, σε συνδυασμό με την αντιμετώπισή της απ’ τη διαιτησία, έχει φέρει κύμα διάθεσης για να είναι όλοι πλάι στην ομάδα. Μια και μιλάμε για το πρώτο ματς από μια σειρά 10 αγωνιστικών, ίσως να έχει μεγαλύτερη σημασία τέτοιου επιπέδου κέρδους, απ’ το να νικούσες με την ΑΕΚ να έχει μείνει με 10 από το πρώτο μέρος.
