Τώρα που ζούμε το πιο ενδιαφέρον και ανταγωνιστικό πρωτάθλημα στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, είναι εξίσου καθοριστικό να δούμε την επόμενη ημέρα.
Η λείανση στις γωνίες, η προσπάθεια για την τελική εξυγίανση περνάει από μικρές μικρές λεπτομέρειες που απαιτούν τομές, αποφάσεις κομβικές που θα καταστήσουν τη Super League ακόμα πιο ελκυστική για τον μέσο φίλαθλο, που θα παρέχουν προϊόν «φιλέτο» για τον τηλεοπτικό πάροχο, ειδικά τώρα που πολλές ομάδες θα κληθούν να διαπραγματευτούν με τα συνδρομητικά τα νέα συμβόλαια.
Το τουλάχιστον περίεργο αποτέλεσμα που παρήγαγε ο τρόπος που έγινε η κλήρωση των πλέι οφ σε συνδυασμό με τις γνωστές τριγωνικές σχέσεις διαταράσσει πλέον τις ισορροπίες στα πλέι οφ. Μέσα σε 24 ώρες ο Ολυμπιακός από απόλυτο αουτσάιντερ έγινε ισοδύναμο φαβορί, διότι πέρα από δυναμική και την χρηματιστηριακή ατομική αξία των ποδοσφαιριστών του, είναι η μόνη ομάδα που (λογικά) θα ξεκινήσει με εξάποντο τα πλέι οφ, μαζεύοντας δεδομένα τη διαφορά από τους πρωτοπόρους.
Όπως όλοι γνωρίζαμε πως παιζόταν το παιχνίδι στο ελληνικό ποδόσφαιρο - μέχρι να επέμβουν οι εισαγγελείς και να καθαρίσουν το τοπίο - έτσι γνωρίζουμε και τώρα. Κι όπως συνέβη το 2017, έτσι και τώρα, θα πρέπει να δημιουργηθεί ένα περιβάλλον πεντακάθαρο από καχυποψίες.
Οι ενέργειες λοιπόν που πρέπει να γίνουν έχουν μια και μοναδική κατεύθυνση: Να εξαλείψουν την πιθανότητα να αναδεικνύονται πρωταθλητές ή να λαμβάνουν τα προνομιακά εισιτήρια ομάδες που παίζουν με άλλους όρους. Όσοι συμμετέχουν αυτή τη στιγμή στα πλέι οφ ας μην κοιτάξουν μόνο την κατσίκα του γείτονα, ας αναρωτηθούν και για τη δική τους καμπούρα: Πόσα παιχνίδια θα παίξουν στα πλέι οφ με τους ίδιους όρους που θα παίξουν οι ανταγωνιστές τους; Αν έχουν κάκαλα, ας απαντήσουν ειλικρινά, μπροστά στον καθρέφτη τους.
Τώρα που το ελληνικό ποδόσφαιρο (σχεδόν) καθάρισε από τους Έλληνες διαιτητές, τώρα που έχει γίνει μια αρχή, θα πρέπει η κάθαρση να ολοκληρωθεί «απογειώνοντας» το προϊόν: Τα πλέι οφ με 4 ομάδες είναι μονόδρομος για όλους: Για την αξιοπιστία, την ανταγωνιστικότητα, τα έσοδα των ομάδων από τους τηλεοπτικούς σταθμούς. Ο εχθρός του «καλού» είναι το «καλύτερο», αρκεί να θέλουν όλοι να παίξουν στα ίσα, με ανοιχτά χαρτιά πάνω στο τραπέζι. Μπορούν; Θέλουν;
Τα πλέι οφ με 6 ομάδες δεν έχουν κανένα νόημα. Τα πλέι οφ με τους 4 πρώτους θα ήταν «αίμα κι άμμος». Είτε σε δυο γύρους, είτε ακόμα και σε τρεις, με τον τρίτο γύρο να διεξάγεται στο γήπεδο των ομάδων που τερμάτισαν στις θέσεις 1-2, είτε σε ουδέτερο, είτε με κλήρωση. Κανονική, δημόσια, όχι σαν αυτές του Κυπέλλου και των πλέι οφ, όπου γίνεται συναγωνισμός για το ποιος θα κάνει τους φιλάθλους να γελάσουν περισσότερο με τα χάλια της διοργανώτριας αρχής…
Στο Κύπελλο ο Ολυμπιακός κατηγορούσε τους άλλους πως οι κληρώσεις ήταν «πειραγμένες». Ήξερε κάτι; Το έλεγε κατά φαντασίαν; Μήπως έτσι γίνονταν τα προηγούμενα χρόνια; Έπιανε μπαλάκια να δει αν είναι κρύα ή ζεστά. Τώρα οι υπόλοιποι… παραμιλάνε με την κλήρωση των πλέι οφ. Και σε όλες τις συζητήσεις λένε αυτά που λέει κι ο υπόλοιπος κόσμος. Ίσως είναι όλοι καχύποπτοι, ίσως όλοι βλέπουν φαντάσματα. Ένα κουμπί άλλωστε πατήθηκε, ποιος να πείραξε το λογισμικό… Γίνονται αυτά τα πράγματα; Φυσικά ΔΕΝ γίνονται. Στήνονται αγώνες; Φυσικά ΔΕΝ στήνονται. Αν είχαν στηθεί, κάποιοι θα είχαμε μάθει. Έτσι δεν είναι;
Αν τα media λειτουργούσαν στην Ελλάδα με κύριο «όπλο» την ελευθερία γνώμης χωρίς να φοβούνται την απόλυση, αν οι ομάδες σέβονταν το κοινό τους, θα μπορούσαν από χθες να θέσουν ερωτήματα. Να εξασφαλιστεί η διαφάνεια, να υπάρχει έστω το μίνιμουμ της τηλεοπτικής παραγωγής, να γίνεται με ανοιχτές πόρτες και γιατί όχι με βετεράνους ποδοσφαιριστές αντί για «επαγγελματίες κληρώσεων».
Κι εδώ ακριβώς είναι το πρόβλημα: Όχι ότι κάποιοι υποπτεύονται πως κάτι συνέβη, αυτό και δεν αποδεικνύεται κι είναι αφελές να υποστηρίζεται δημόσια, για αυτό και οι υπόλοιποι το βούλωσαν και κάθισαν στη γωνιά τους. Η δική μας άποψη είναι ότι όλα έγιναν καθαρά και ξάστερα, όπως συμβαίνει πάντα στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Τα ζητούμενα λοιπόν είναι άλλα:
Μόλις χθες το SDNA έγραψε για ρεκόρ εισιτηρίων 12ετίας στο πρωτάθλημα. Εφόσον ο κόσμος διψά για μπάλα, γιατί η κλήρωση των πιο ανταγωνιστικών πλέι-οφ να μην γίνει μία τηλεοπτική υπερπαραγωγή, με δηλώσεις πρωταγωνιστών, προπονητών, με αντιδράσεις, με ζωντανές συνδέσεις στα προπονητικά κέντρα των ομάδων;
Γιατί να μην γίνει μια γκλαμουράτη εκδήλωση; Μήπως η Cosmote κι η NOVA δεν θα το ήθελαν; Τη σκούφια τους θα πετούσαν.
Ζούμε στο 2023, όχι στο 1983. Θέλουμε νέες ιδέες, θέλουμε διεισδυτικότητα στο προϊόν, λάμψη, αίγλη, κύρος. Όχι σκοτάδια, ψιθύρους και υποψίες.
Γιατί να μοιραστεί με ένα PDF, στη ζούλα, στα μουλωχτά η κλήρωση; Δεν γινόταν συναλλαγή κάτω από το τραπέζι, μια δημόσια εκδήλωση ήταν!
Το πρώτο και κύριο όμως, πέρα από τις κληρώσεις είναι να διασφαλιστεί ότι όταν φτάνει η ώρα της κρίσης, θα παίζουν όλοι με όλους στο 101% των δυνάμεων τους. Αλλιώς ελλοχεύει ο κίνδυνος το πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα όλων των εποχών να μετατραπεί σε φιάσκο μεγατόνων με σημαδεμένη τράπουλα…
Για αυτό και αποτελεί μονόδρομο το 1-4, αλλά και το πρωτάθλημα των 5-8 με στόχο ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο, ανάμεσα σε ομάδες με κοντινή δυναμικότητα (σκεφτείτε π.χ. ένα μίνι πρωτάθλημα με Άρη, Αστέρα, ΟΦΗ, Βόλο, Ατρόμητο). Και στο 9-14 όταν θα πέφτουν τρεις, θα γινόταν το «έλα να δεις».
Όλα αυτά βέβαια είναι προτάσεις που δύσκολα θα βρουν ευήκοα ώτα. Διότι οι παράγοντες που διοικούν το ελληνικό ποδόσφαιρο ενδιαφέρονται περισσότερο για το πως θα κερδίσουν εκτός γηπέδου και λιγότερο για να αφήσουν τους παίκτες να αποφασίζουν τους νικητές…
