Κάποτε λέγαμε, πάθος και ψυχή. Τώρα λέμε, ένταση και ορμή. Κάποτε λέγαμε, αντεπιθέσεις (και επιστροφές στην άμυνα). Τώρα λέμε, μεταβάσεις. Μιλάμε για passing game και για άμεσο ποδόσφαιρο, για build-up και για δεύτερες μπάλες, για overlap και για underlap, για aggression και για transition, για ισορροπία, για φορτία (στην προπόνηση) και για περιοδικότητα. Ενα πράγμα δεν έχει αλλάξει...από καταβολής ποδοσφαίρου, και δεν πρόκειται να αλλάξει όσο ακόμη θα υπάρχει ποδόσφαιρο. Πώς νικάς, παιγνίδια. Μεγάλα παιγνίδια, ιδίως.
Παιγνίδια νικάς εσαεί, από το 1860-τόσο έως και το 2022, πρωτίστως με τις κερδισμένες μονομαχίες. Με υπεροχή στη δύναμη, στην ταχύτητα, στα τρεξίματα. Σε όλα αυτά την Κυριακή, η ΑΕΚ ήταν πρώτη. Ο ΠΑΟΚ, ερχόταν δεύτερος. Η ΑΕΚ επιτέθηκε, στο build-up του ΠΑΟΚ. Ο ΠΑΟΚ δεν είχε τις άμυνες, για ν' αντιμετωπίσει αυτή την επίθεση της ΑΕΚ. Αναρωτιέται κανείς εάν σήμερα, ας αφήσουμε τον ΠΑΟΚ, σε ολόκληρη τη Σούπερ Λιγκ μπορεί ομάδα ν' αντιμετωπίσει τις επιθέσεις της ΑΕΚ. Ως και ο Παναθηναϊκός (ή, πολύ περισσότερο, ο Βόλος) καταλήγεις να σκέπτεσαι πως ενδεχομένως στάθηκαν αρκετά τυχεροί στο πότε τους έφερε το πρόγραμμα της σεζόν να παίξουν με την ΑΕΚ.
Γιατί ξεχώρισε την Κυριακή ο Κωνσταντέλιας, και μετά τον συζητήσαμε τόσο; Διότι, εάν προϋπήρχε κάποιου είδους αμφιβολία γι' αυτό, άντεξε στο ξύλο ενός ντέρμπι. Ηταν ο πιο ανταγωνιστικός ποδοσφαιριστής του ΠΑΟΚ, ακριβώς στα σημεία υπεροχής της ΑΕΚ. Η προκατάληψη είναι ότι τους μικρούς, ένας τέτοιος στίβος μάχης τους καταπίνει. Τους καταποντίζει. Ανοησίες. Ο Τζόλης κατάλαβε ότι έγινε ποδοσφαιριστής, και πάτησε στα πόδια του σαν άνδρας, στο Καραϊσκάκη εναντίον του Τσιμίκα. Η υπερπροστατευτικότητα που ενστικτωδώς μας βγαίνει να τη δείχνουμε και ως γονείς στα παιδιά μας, μη πονέσουν, μη ματώσουν, μη στραπατσαριστούν, δεν είναι ωφέλιμη.
Ο Κωνσταντέλιας, δεν μάσησε. Μετέβη θα 'λεγε κανείς, μέσα σε μια νύχτα, στο ποδόσφαιρο ανδρών. Σκληραγωγήθηκε. Ενηλικιώθηκε. Επεισε. Προ ετών ρώτησαν τον Στολτίδη πώς επιβίωσε και κολύμπησε, ερχόμενος από το χωριό 17-18 ετών, στον απαιτητικό Ηρακλή. Σε καλή ομάδα Ηρακλή. Είπε πως τον είχε ετοιμάσει σε αυτό, το ξύλο που μάζευε απ' τους τριαντάρηδες και τους τριανταπεντάρηδες, εκείνος στα δεκαπέντε του και στα δεκαέξι του, στους τοπικούς αγώνες με τους Πόντιους Κοζάνης. Υπ' αυτή την έννοια, ο Κωνσταντέλιας "χρωστάει" στον Αραούχο για το τράκο-καλωσόρισμα στον κόσμο των μεγάλων!
Τον είδα στην TV, τον μικρό, μετά το ματς. Η ομάδα του, ηττήθηκε. Αυτός έβγαζε, πληρότητα συναισθημάτων. Ηταν ευτυχισμένος και, εννοείται, δεν χρειάζεται να νιώθει την παραμικρή ενοχή για την ευτυχία του. Οσα δουλεύει από παιδάκι στην αφάνεια, τώρα έρχονται στην επιφάνεια. Είναι σκέτη φυσιολογία, δεν θα απολογηθεί γι' αυτό, ότι οι ορμόνες της ευδαιμονίας τίγκαραν το αίμα που κυκλοφορεί μέσα του. Οι μικροί, μόνον αυτό χρειάζονται. Εμπιστοσύνη, και συνεχόμενες συμμετοχές. Ακόμη και τα λάθη τους, να χαιρόμαστε που τα κάνουν. Ο Ντόι στην Κρήτη, κάρφωσε αυτογκόλ. Επέστρεψε, όμως. Δεν τιμωρήθηκε. Κοιτάξτε, μες από το χάος τι στόπερ πάει να βγάλει ο Ολυμπιακός...
Σε απόσταση μόλις δύο εβδομάδων το ένα από το άλλο, ο ΠΑΟΚ ένιωσε στο πετσί τη διαφορά Καραϊσκάκη με Φιλαδέλφεια. Στο Καραϊσκάκη (και με καλύτερη στελέχωση) βρήκε γκολ στο πρώτο δεκάλεπτο, κι είχε να παίξει εναντίον του Χάμες. Στη Φιλαδέλφεια (και με ελλιπή στελέχωση) δεν βρήκε γκολ στο πρώτο δεκάλεπτο, κι είχε να παίξει εναντίον ομάδας. Χίλιες φορές ένας Χάμες απέναντι, παρά μία ομάδα. Καθόλου αφύσικο, στο Καραϊσκάκη νίκησε, στη Φιλαδέλφεια ηττήθηκε. Καθόλου αφύσικο επίσης, στα ντέρμπι του πρώτου γύρου ο ΠΑΟΚ ηττήθηκε από αντίπαλους σε καλύτερη φάση και έφερε ισοπαλία-νίκη στις έδρες αντιπάλων με αγωνιστικά προβλήματα.
Η Λεωφόρος και η Φιλαδέλφεια μοιάζουν...σαν το αίμα του Κωνσταντέλια. Τίγκα, στην ορμόνη και στην ευδαιμονία. Δεν είναι ίδιο το feeling στον Πειραιά, στη Θεσσαλονίκη, αν θέλετε στο Ηράκλειο ή στα Γιάννενα. Στη Λεωφόρο και στη Φιλαδέλφεια το κατέκτησαν οι ομάδες, τα γκρουπ, με αυτό που παίζουν. Η ανταπόδοση είναι ότι παίρνουν πίσω, από τη διάδραση με την πεινασμένη κερκίδα, ένα τέλειο εγκεφαλικό doping που μεγιστοποιεί τις αποδόσεις. Την απόδοση, ενός εκάστου. Και, πολλαπλασιαστικά, του συνόλου. Η παγίδα εδώ, είναι ένας περίγυρος που ενδέχεται να κάνει τον εγκέφαλο να ξεφύγει, το βλέπουμε στον ανταγωνισμό, προς τα ανώφελα και τα άσκοπα. Ωστόσο το επίτευγμα εδώ, είναι προπονητές που φαίνεται πως έχουν τον τρόπο τους να κρατάνε το γκρουπ αποκομμένο από τον περίγυρο. Συγκεντρωμένο, με παρωπίδες, στη δουλειά.
Και βέβαια έτσι, κανένα πλήγμα-Αϊτόρ δεν φτάνει για να ραγίσει τη βάση ποδοσφαίρου. Το σημειώσαμε ήδη, από την περασμένη εβδομάδα, πως ο οδυνηρός τραυματισμός δεν ήταν λόγος για κλαψουρίσματα. Κάποτε, ακριβώς επειδή είχε δημιουργηθεί η αρραγής βάση ποδοσφαίρου, ο Ολυμπιακός πήρε νταμπλ και απέκλεισε την Αρσεναλ με τον Φορτούνη (δηλαδή, όχι απλώς τον καλύτερο ποδοσφαιριστή του, στην πραγματικότητα τον top Ελληνα ποδοσφαιριστή εκείνης της στιγμής) εκτός. Σήμερα ο Ολυμπιακός δίχως βάση ποδοσφαίρου, οι πιο δύσκολοι αντίπαλοι που εφέτος έχει υπερνικήσει είναι ο Ατρόμητος και ο Παναιτωλικός...
