Το πιο παραγωγικό εργοστάσιο «λυμάτων» που γέννησε ο ελληνικός αθλητισμός είχε στείλει ξεκάθαρο μήνυμα προ ημερών: «Μην μας ξεγράφετε και θα το διαπιστώσετε». Έκτοτε, μια σειρά ενεργειών επιβεβαίωσε ότι θα γίνουν όλες οι απαιτούμενες προσπάθειες για να μην κριθεί το πρωτάθλημα στο γήπεδο. Πρώτα το διπλό σκάνδαλο μεγατόνων με το πιο καραμπινάτο πέναλτι που έχουμε δει στην εποχή του VAR. Κι έπειτα μια αλληλουχία γεγονότων που κατέληξε στη Λεωφόρο.
Ο Άρης που ήταν στο -11 και ήθελε μόνο τρίποντο για να μειώσει τις αποστάσεις, μια ομάδα που έχει ως κεντρικό στοιχείο το μεσοεπιθετικό ταλέντο της, αποφάσισε να κλειστεί στο μισό γήπεδο και να παίξει με μοναδικό στόχο να σταματήσει τον Παναθηναϊκό.
Όσους λόγους κι αν έχεις να σταματήσεις τον πρωτοπόρο, είναι αδιανόητο να επιχειρείς το τελευταίο σουτ στην αντίπαλη εστία στο 20ο λεπτό και ενώ το ματς είναι στο 0-0 να δέχεσαι κάρτες για καθυστερήσεις, σε ματς επαναλάβουμε που θεωρητικά ήταν μοναδικός στόχος η νίκη. Το ποδόσφαιρο τιμώρησε σκληρά τον Άρη και το τελικό ταμείο βγήκε ολοκληρωτικά μείον. Και μπάλα δεν προσπάθησε να παίξει, και αποτέλεσμα δεν πήρε.
Αυτό που συνέβη σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα με τη διαιτητική ομάδα της Λεωφόρου, δεν μοιάζει πια αθώο. Διότι μπορεί τα αποτελέσματα (από συγκυρία, ανικανότητα των αντιπάλων ή ικανότητα των νικητών) να μην αλλοιώθηκαν, αλίμονο όμως αν πρέπει να κρίνουμε πράξεις και προθέσεις με βάση τα τελικά σκορ.
Με τον Νταμπάνοβιτς και τον Ισραηλινό VAR το σύστημα έδειξε ότι παίζει ρέστα. Κι είναι ευθύνη του Μπένετ και του Μπαλτάκου που έχει δείξει αντανακλαστικά ως τώρα, να αντιληφθούν ότι άρχισαν τα όργανα κι ο μηχανισμός που διέλυσε τα πάντα στο πέρασμα του στο ελληνικό ποδόσφαιρο επιχειρεί την τελική του αντεπίθεση. Βάζοντας μπροστά ακόμα και προσωπικότητες που κάποτε ήταν αποδεκτές από το σύνολο της κοινής γνώμης και πλέον δεν διστάζουν να ξεφτιλίζονται στο πανελλήνιο.
Σε ένα γήπεδο που έβραζε, η διαιτητική ομάδα που όρισε η ΚΕΔ ακύρωσε ένα γκολ με σφύριγμα-ανακάλυψη, δεν απέβαλε τον Ετέμπο και στο φινάλε, σε απόσταση πέντε μέτρων από τη φάση, έδωσε πλάγιο άουτ υπέρ του Άρη στη σκαριά του Πάλμα. Αν αυτά, σε συνδυασμό με ό,τι προηγήθηκε λίγες μέρες πριν, τα εκλαμβάνει κανείς ως ανθρώπινα λάθη, τότε προφανώς δεν γνωρίζει πως λειτουργούν κάποιοι. Κι εδώ στο SDNA ξέρετε ότι… ξέρουμε.
Η νευρικότητα, το άγχος, η περίεργη διαιτησία, ο αντίπαλος, οι τραυματισμοί καθιστούν το τρίποντο του Παναθηναϊκού καθοριστικής σημασίας. Και δείχνει τον ατσάλινο χαρακτήρα που έχει χτίσει ο Γιοβάνοβιτς. Όποιος θέλει το πρωτάθλημα πρέπει να περάσει πάνω από το πτώμα του.
ΥΓ. Όπως συμβαίνει και στην πραγματική ζωή, η φύση αποκαθιστά την τάξη. Ακόμα και μετά το τσουνάμι θα έρθει η θάλασσα στην κανονικότητα της. Ο Παναθηναϊκός που βρέθηκε πίσω από τον Άρη στην τελική βαθμολογία την προηγούμενη διετία, μετά την 9η αγωνιστική είναι 14 βαθμούς από πάνω του.
ΥΓ2. Μοιάζει απίθανο, εσωτερικά αλλά και μεταγραφικά να μπορέσει ο Παναθηναϊκός να αντικαταστήσει τον Αιτόρ. Όχι μόνο για τα γκολ και τις ασίστ που όλοι βλέπουν αλλά κυρίως για την επιδραστικότητα του στο παιχνίδι, τους αυτοματισμούς που έβγαζε. Η απώλεια του Αιτόρ συνεπάγεται και απώλεια πιθανοτήτων για τον Παναθηναϊκό ως προς τον τελικό στόχο. Αν το υπερκεράσει κι αυτό, τότε… chapeau.
