Τελειώνει το ματς και λες πάμε για το επόμενο. Δεν μπορείς να κάνεις κι αλλιώς. Ο αθλητισμός είναι ένας ζωντανός οργανισμός, όπως ακριβώς και η ζωή. Αν κοιτάζεις συνέχεια πίσω, το πιθανότερο είναι να χάσεις ό,τι υπάρχει μπροστά. Ο Ολυμπιακός προσπαθεί από το ξεκίνημα της σεζόν να κοιτάξει μπροστά, να πατήσει στα πόδια του, να πάρει ψυχολογία, να αλλάξει την κατάσταση, να διαφοροποιήσει το αφήγημα, αλλά βρίσκεται σχεδόν στο ίδιο σημείο. Διαρκώς.
Χάνει από τη Ναντ και λέει θα κερδίσω τον Βόλο. Έρχεται ισόπαλος με τον Βόλο, αλλά ελπίζει σε νέο ξεκίνημα απέναντι στη Φράιμπουργκ. Διασύρεται από την Φράιμπουργκ και ακολουθεί ο Άρης. Χάνει και από τον Άρη και ελπίζει στον Ατρόμητο. Κερδίζει τον Ατρόμητο και πάνω που πάει να σηκώσει κεφάλι, έρχεται η βαριά ήττα από την Καραμπάχ στο Φάληρο. Κερδίζει τον ΟΦΗ στην Κρήτη και, μάλιστα, με ανατροπή και θεωρεί ότι μπορεί να χτίσει πάνω στην ψυχολογία που πήρε στο Ηράκλειο. Ακολουθεί, όμως, μια ακόμα ισοπαλία στο Europa League, και παρότι παρουσιάζεται εν μέρει ως επιτυχία, είναι στ’ αλήθεια τέτοια; Τουλάχιστον, δεν ήταν ήττα σκέφτονται οι οπαδοί του και περιμένουν το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ για να επιβεβαιώσουν την αγωνιστική άνοδο της ομάδας τους. Κι εκεί; Ένα ακόμα χαστούκι.
Ο ΠΑΟΚ παίρνει διπλό στο Καραϊσκάκη, οι ερυθρόλευκοι για τρίτο συνεχόμενο εντός έδρας ματς δεν κερδίζουν τον δικέφαλο του βορρά, και πλέον ο κόσμος βρίσκεται στα κάγκελα. Οι απορίες σχετικά με ακατανόητες επιλογές των εκάστοτε προπονητών αυξάνονται, η γκρίνια προς τους παίκτες εντείνεται, τα παράπονα για όσα έχει κάνει η διοίκηση από το καλοκαίρι ως και σήμερα ακούγονται όλο και πιο δυνατά. Εντέλει, όμως, μπορεί να πει κανείς τι φταίει και ποιος φταίει; Είναι ένα πράγμα ή είναι συνδυασμός όλων; Και μήπως στην τελική δίπλα σε όλα όσα έχουν γίνει στραβά από τον Ιούνιο και μετά στον Ολυμπιακό, υπάρχει και ο παράγοντας «ατυχία»;
Το poll σας δίνει τις επιλογές για να δώσετε τις απαντήσεις…
