Να πω τη μαύρη μου αλήθεια, υπάρχουν ακόμα στιγμές που δεν το πιστεύω. Η ΑΕΚ μπαίνει στο γήπεδο της. Δεν κρύβω, πως πολλές φορές αρνούμαι καν να περάσω από τα Φιλαδέλφεια, για να μην δω κάτι που μπορεί να μου προκαλέσει ανησυχία και να με βάλει πάλι στα καρφιά. Εχουμε φτάσει στο παρά ένα, η αντίστροφη μέτρηση έχει φτάσει πια στα τελευταία της, αλλά με όσα έχουμε δει εδώ και χρόνια, πάντα φοβάμαι πως κάτι θα μας χαλάσει το όνειρο και θα μας βάλει σε εφιάλτη.
Αλλωστε, μπορεί κάποιοι να κουράστηκαν, άλλοι να χάθηκαν, σε κάποιους να χάλασε το μυαλό από τους… τόνους προπαγάνδας που υπήρξε για το νέο γήπεδο, αλλά ακόμα και όσοι επέμειναν και πίστευαν από την πρώτη στιγμή πως θα ερχόταν αυτή η στιγμή, δεν μπορεί να μην είναι ανυπόμονοι. Δεν θυμάμαι ποτέ ξανά, ίσως μόνο σε εκείνες τις περίφημες προσπάθειες για δημιουργία ΧΥΤΑ σε διάφορα σημεία του λεκανοπεδίου, που να υπήρξαν τόσο σφοδρές αντιδράσεις σε αυτό το πρότζεκτ.
Είναι δεδομένο, πως εάν κάποια στιγμή ο Μελισσανίδης και κάποιοι λίγοι στενοί συνεργάτες του, αποκαλύψουν τα εκατοντάδες εμπόδια που βρήκαν στο διάβα τους, θα γράψουν τόμους σε μια ιστορία που μπορεί να είχε πολλούς δράκους και τέρατα, αλλά έχει και το χάπι εντ που πολλοί ονειρεύονταν, αλλά λίγοι πίστευαν πως θα γίνει. Ωστόσο, όσο και εάν προσπάθησαν, η ΑΕΚ και αυτό που ήθελε ο λαός της, νίκησαν. Και τώρα, ετοιμαζόμαστε για την είσοδο στην «OPAP Arena – Αγιά Σοφιά» με όλες τις τιμές.
Να «μαλακώσει» η ψυχή
Αναμενόμενα, στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία, αυτό που κυριαρχεί είναι το συναίσθημα. Ολοι όσοι βρίσκονται γύρω από την ΑΕΚ, αισθάνονται και κάνουν σαν μικρά παιδιά. Θυμόνται κάθε στιγμή που έζησαν πηγαίνοντας στα Φιλαδέλφεια. Τα πρώτα σκιρτήματα δίπλα στον μπαμπά ή σε κάποιο άλλο μέλος της οικογένειας, το μεγάλωμα και τις παρέες. Την ανηφόρα από τον Περισσό, τον καφέ στον «Τίλα», τις βόλτες μπροστά στην σκεπαστή. Ο καθένας έχει να πει τη δική του ιστορία και η συγκέντρωση όλων αυτών, είναι η ίδια η ΑΕΚ.
Είναι δεδομένο, πως όσα θα βιώσουμε το προσεχές διάστημα δεν θα τα χωρά ανθρώπου νους. Και αυτό, πέρα από κάθε τι άλλο μπορεί να σκέφτεται ο καθένας, είναι το πρώτο μεγάλο όφελος για την ΑΕΚ. Να «μαλακώσει» λίγο η ψυχή, να υπάρξει περισσότερη αγάπη γύρω από την ΑΕΚ και όσα γίνονται. Είναι αλήθεια, ότι με τη μαυρίλα της τελευταίας τετραετίας, σε συνδυασμό με τις δυσκολίες που βιώνει ο καθένας σε προσωπικό επίπεδο, έφεραν πολλές φορές εντάσεις και βαριές κουβέντες.
Να γίνει ξανά η ΑΕΚ αγαπησιάρικη
Είναι σημαντικό, η ΑΕΚ να γίνει ξανά αγαπησιάρικη. Η επιστροφή στα Φιλαδέλφεια, σε μια καθημερινότητα δεκαετιών που διακόπηκε βίαια, θα φέρει ξανά συσπείρωση. Εάν μάλιστα αναλογιστεί κάποιος, πως ήδη φέτος σε αγωνιστικό επίπεδο η ΑΕΚ κινείται ξεκάθαρα προς μια κατεύθυνση που φέρνει πάθος και φτιάχνει την ψυχή του κόσμου της, τότε αντιλαμβάνεται πως τα οφέλη είναι πολλαπλά. Γιατί θα δημιουργηθεί ξανά αίσθηση οικείου, δικού σου και δεν θα υπάρχει πια μια πελατειακή σχέση που δεν ευνοεί τέτοιες συνθήκες.
Βέβαια, πέραν όλων των άλλων, για την ΑΕΚ είναι δεδομένο πως θα υπάρξει μεγάλη αναβάθμιση σε αγωνιστικό επίπεδο. Σύμφωνοι, τα τσιμέντα δεν παίζουν μπάλα, ούτε θα χάνουν από τη Δεκελείας οι αντίπαλοι. Ωστόσο, είναι δεδομένο πως το νέο γήπεδο θα προκαλεί σεβασμό. Θα αποπνέει το αίσθημα της έδρας. Οσοι το βίωσαν στη Νέα Φιλαδέλφεια κατά το παρελθόν, μπορούν να το βεβαιώσουν. Το γήπεδο μπορεί να απογειώσει μια ομάδα, να κάνει έναν μέτριο παίκτη να μοιάζει πολύ καλύτερος.
Το σκάνδαλο Τσίγκοφ και η δωροδοκία του Ολυμπιακού
Εχουν ειπωθεί πολλά στο παρελθόν γι’ αυτήν την ιστορία. Η μοναδική φορά που η ΑΕΚ γνώρισε την «εξορία» και την επιστροφή στο «σπίτι», ήταν στα μέσα της δεκαετίας του ΄80. Τότε που είχε ληφθεί βλακωδώς η απόφαση για μετακόμιση στο ΟΑΚΑ. Την πρώτη σεζόν της, η ΑΕΚ είχε ομάδα που νίκησε ως και τη Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά της έλειψε η σταθερότητα που δίνει η έδρα. Στη δεύτερη σεζόν της, γνώρισε οδυνηρές στιγμές και έφτασε σε εσχατιές. Επιστρέφοντας στη Φιλαδέλφεια, θα έπαιρνε το νταμπλ εάν δεν είχαν μεσολαβήσει το σκάνδαλο Τσίγκοφ και η (αποδεδειγμένη) δωροδοκία του Κοσκωτά για λογαριασμό του Ολυμπιακού. Περασμένα, αλλά όχι ξεχασμένα.
Η ΑΕΚ καλύπτει αυτόματα ένα τεράστιο χάντικαπ που υπήρχε απέναντι σε κάθε ανταγωνιστή της. Είναι ξεκάθαρο, πόσα κέρδισε ο Ολυμπιακός από την επιστροφή στο «Καραϊσκάκης» και τις συνθήκες που δημιουργούσε εκεί. Δεν είναι τυχαίο πως ο Παναθηναϊκός επέστρεψε στη Λεωφόρο για να πάρει δύναμη από εκεί. Ο ΠΑΟΚ στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στην Τούμπα, ενώ ακόμα και ομάδες μικρότερης δυναμικής όπως ο Αρης, παίρνουν δύναμη από την έδρα τους.
Η Νέα Φιλαδέλφεια και όσα θα μπορεί να κάνει εκεί η ΑΕΚ, με την παράλληλη λειτουργία των μουσείων, αναβαθμίζουν ολόκληρη τη δυναμική του συλλόγου. Όπως μοναδικά αποτύπωσε ο Μπουλμέτης στο επικό «1968», η ΑΕΚ παίζει με την ιστορία της, μιλά γι’ αυτήν σε κάθε εμφάνιση της. Η ΑΕΚ ακουμπά στην ιστορία της, επιστρέφει στις ρίζες της και μέσα από αυτήν την ιστορική ευθύνη, πάει για τα καλύτερα που έρχονται μπροστά της.
