Τώρα εξηγούνται όλα. Μερικές φορές, έρχεται η πραγματικότητα με τόσο στυγνό τρόπο να ξεγυμνώσει όσα επιμελώς προσπαθούν να καλύψουν. Είδατε ξαφνικά, που από το πουθενά ξέσπασε τέτοιος χαμός με τον Σιδηρόπουλο. Επεσαν όλοι να «φάνε» την ΑΕΚ, θαρρείς και υπήρχε η παραμικρή υποψία να υπάρχει εύνοια από τον συγκεκριμένο διαιτητή. Όπως αποδείχθηκε, το ζήτημα δεν ήταν ο Σιδηρόπουλος, αλλά εκείνος που θα ερχόταν. Ηρθε ο γίγας Καμπάκοφ και το αίμα στάζει ακόμα.
Μεγάλωσα πια και δεν εκπλήσσομαι εύκολα με όσα βλέπω στα γήπεδα. Αλλά να πω την αλήθεια, όσα είδα στη Λεωφόρο ξύπνησαν αναμνήσεις από μαγευτικές εποχές του ποδοσφαίρου. Ξέρετε εσείς. Από εκείνες με τις παράγκες και τα απίθανα που ζούσαμε. Τόσο αισχρή, τόσο απροκάλυπτη αλλοίωση αποτελέσματος, μόνο ο γίγας Δημητρόπουλος μου έρχεται στο μυαλό. Και ξέρετε, μπορεί κάποιους να τους ξενίζει πως έγινε με πράσινο και όχι κόκκινο χρώμα. Αλλά πάντα, είναι ίδια η αφετηρία τους.
Τι είδαμε στη Λεωφόρο; Εγώ, αρνούμαι να μπω σε διαδικασία σχολιασμού των όσων έκαναν οι ομάδες μέσα στο γήπεδο. Θα μπορούσα να σας πω πολλά για το αμυντικό πλάνο του Αλμέιδα, για τα ζητήματα στην ανάπτυξη, για το ρίσκο με τις αλλαγές, για τις επιλογές κάποιων παικτών. Αλλά γιατί να μπω σε τέτοια διαδικασία. Στη Λεωφόρο και τη μεικτή Μάντσεστερ Σίτι και Ρεάλ Μαδρίτης να έφερνες, πάλι θα οδηγούνταν σε ήττα από την αλήτικη διαιτησία του Καμπάκοφ.
Ο Σπόραρ και ο…Τζόρτζεβιτς
Είναι πολλά τα απίθανα που συνέβησαν. Αλλά ξέρετε, αυτό με την απόλυτη ανατροπή από δύο ανύπαρκτα πέναλτι, δεν έχει ξαναγίνει ποτέ. Εχουμε και λέμε επί χρόνια για τον Παπουτσέλη και εδώ ήρθε ο επιστήμονας Καμπάκοφ να κάνει μαζί το δύο σε ένα. Φοβερός τύπος. Να τον έχουμε συχνά στα μέρη μας, να είμαστε σίγουροι που θα πάει το πρωτάθλημα. Μια χαρά το πήγε το πράγμα. Και εκείνος ο Σπόραρ, όταν πανηγύριζε για το μούφα πέναλτι, κάπως έφερνε στον Τζόρτζεβιτς και τους μεγάλους πανηγυρισμούς την ώρα που δίπλα κόσμος τρελαίνονταν με όσα έβλεπε.
Να είμαστε λίγο σοβαροί. Να κάνουμε κουβέντα για ποιο πράγμα. Στο πρώτο πέναλτι, δεν υπάρχει καν φάση. Ο τεράστιος Καμπάκοφ, ανέτρεψε και τους νόμους της φύσης. Εκεί που διεκδίκησε την μπάλα ο Αραούχο με τον Κουρμπέλη, δεν μπορεί να πάει προς το κόρνερ και να είναι υπέρ του Παναθηναϊκού. Δεν μπορεί να γίνεται αυτό. Αλλά ακόμα και εάν είχε… ποντάρει στα κόρνερ, δεν μπορεί μετά να μη βλέπεις τα χέρια του Σπόραρ να σπρώχνουν τον Χατζισαφί.
Δεν είναι φυσιολογικό να βλέπεις έναν παίκτη που τα χέρια του μένουν κολλημένα στην πλάτη του αντιπάλου και να μην συγκινείσαι. Να μην πας να δεις έστω τη φάση στο VAR βρε παιδί μου, για τα μάτια του κόσμου. Δεν μπορεί να είσαι τόσο προκλητικός απέναντι σε όσα γίνονται και μάλιστα να τιμωρείς και με κάρτα τον παίκτη που τον έσπρωξαν και τον έβγαλαν εκτός ισορροπίας. Δεν μπορεί να γίνονται αυτά τα πράγματα εάν είσαι κανονικός.
Ξεπέρασε και τον Παπουτσέλη
Και άντε να πούμε, ότι αυτά τα έχουμε δει ξανά. Εχουμε δει πολλές φορές. Στην Ελλάδα ζούμε, εδώ είχαμε 20ετή παράγκα και βιώσαμε τα χρόνια του Κλάτενμπεργκ. Αλλά ρε Μπένετ, που το ξέθαψες αυτό το παλικάρι. Τι εργαλείο είναι αυτό; Μέσα σε πέντε λεπτά, να δώσει δεύτερο πέναλτι. Τέτοιος γίγας Παπουτσέλης, εκτός περιοχής και εσύ να το δεις πως είναι μέσα. Μόνο εκείνος ο φοβερός καθηγητής διαιτησίας από την Κύπρο έλειπε για να ανοίξει τις γραμμές και να δείξει το σωστό.
Εκτός περιοχής. Και κανένα φάουλ βέβαια. Καμία παράβαση. Ισως να υπάρχει μια, επειδή ο Γκάνεα παίρνει την μπάλα και με το χέρι. Αλλά σίγουρα δεν υπάρχει κανένα φάουλ του Λιβάι. Δεν σπρώχνει, δεν βγάζει χέρι, πάει με τον ώμο. Ο ορισμός του τζαρτ κύριοι που έλεγε και ο άλλος στην ταινία. Και όμως, ο μέγας Καμπάκοφ το έκανε πέναλτι. Ζήτω και πάλι ζήτω. Αφού μας βρήκες μπόσικους, καλά μας κάνεις και μας διαλύεις τα νεύρα.
Τώρα να σας πω, ότι δεν υπάρχει οφσάιντ όταν η μπάλα πάει σε επιθετικό της μίας ομάδας από αμυντικό της άλλης, δεν θέλω να χαλάσουμε τις καρδιές μας. Ο Πούγγουρας την έστειλε στον Σιμάνσκι, πέναλτι έδωσε ο Καμπάκοφ στην ανατροπή του Γκατσίνοβιτς, αλλά το μάσησε όταν ο πρόθυμος βοηθός σήκωσε σημαιάκι. Για να μην πάμε στην κάρτα του Πινέδα επειδή τόλμησε να…χορέψει στους πανηγυρισμούς και τα άλλα θλιβερά που έγιναν και γέμιζαν κάρτες μόνο τους παίκτες της ΑΕΚ.
Να νικάτε και τους διαιτητές
Η διαιτησία έφταιξε που έχασε η ΑΕΚ; Ναι. Θέλετε να το ζήσουμε ξανά. «Να κάνετε ομάδα, να νικάτε και τους διαιτητές». Να το πάμε. Εδώ ο συμπαθής Γιοβάνοβιτς μας είπε, ότι η ομάδα του κέρδισε λόγω χαρακτήρα. Εδώ μάθαμε πως ο γαλαντόμος κ. Γιάννης μοίρασε και έξτρα πριμ. Αν Ιβάν μου τον λένε Καμπάκοφ τον χαρακτήρα, μέσα είμαι και εγώ. Πάμε με τον χαρακτήρα να τα διαλύσουμε όλα. Ο καθείς με τους φίλους και τις συμμαχίες του. Εχει ο καιρός γυρίσματα.
Χάθηκε η χρονιά; Όχι. Αφ’ ενός, επειδή η ΑΕΚ είναι πολύ καλύτερη από αυτό που έδειξε στη Λεωφόρο και αφ’ ετέρου, επειδή περιμένω – έστω και με το αίμα να στάζει – να υπάρξει αντίδραση. Δεν μπορεί να γίνει ανεκτό τέτοιο μαρσάρισμα. Δεν μπορεί να παίζεται το παιχνίδι με τέτοιον τρόπο. Καλά τα γλέντια του Παναθηναϊκού, αλλά βρισκόμαστε μόλις στην 4η αγωνιστική. Θα τα πούμε στο τέλος και θα δούμε ποιος θα πανηγυρίζει.
