Ο Μάριο Χεζόνια (Μάτζικ), αλλά και ο Σουηδός Μάρκους Ερικσον (Νο50 από τους Χοκς) είναι οι πιο πρόσφατες περιπτώσεις. Παίκτες δηλαδή, που επιλέγονται από ομάδες του ΝΒΑ, είτε για να παίξουν άμεσα (όπως ο Κροάτης), είτε κάποια στιγμή (όπως ο Σκανδιναβός περιφερειακός), στον... μαγικό πλανήτη. Και που, σε κάθε περίπτωση, έχουν άμεση συνάρτηση και σχέση με την Μπαρτσελόνα.
Πριν από 14 χρόνια ωστόσο, η Μπαρτσελόνα έβλεπε τον σχετικά νεαρό τότε, Πάου Γκασόλ, να βρίσκεται στο Νο3, από την Ατλάντα (η οποία προφανώς θα μετάνιωσε που τον έστειλε στο Μέμφις). Και πριν δύο χρόνια, ο Αλεξ Αμπρίνες, ένα ακόμη γνήσιο
ταλέντο της «Μπάρτσα» κατέλαβε την θέση Νο32, στον δεύτερο γύρο, από τους Θάντερ.
Την ίδια χρονική περίοδο, ο Μάρκο Τοντόροβιτς, που έπειτα βρέθηκε στο Μπιλμπάο, είχε
δει το όνομά του στο Νο45 (δεύτερος γύρος), από τους Μπλέιζερς. Ενα χρόνο πιο πριν,
ο Τόμας Σατοράνσκι (κεντρική φωτό), ως παίκτης της Σεβίλλης τότε κι όχι της Μπαρτσελόνα, βρέθηκε στο Νο32, για τους Ουΐζαρντς. Ως παίκτης της Μπαρτσελόνα, έφυγε -πέρυσι- από την Ισπανία, με προορισμό το Χιούστον ο Κώστας Παπανικολάου (No 48 επιλογή των Νικς, 2012). Το 2004, χρονιά ορόσημο για το ελληνικό ποδόσφαιρο, ένας Βραζιλιάνος, όχι μπαλαδόρος, αλλά σέντερ, ο Αντερσον Βαρεζάο, δεν φανταζόταν, ότι από Νο30 (δεύτερος γύρος, επιλογή των Μάτζικ), θα σταδιοδρομούσε -έκτοτε- ως βασικότατο στέλεχος των Καβαλίερς.
Το 2002, οι Ουΐζαρντς επέλεξαν (Νο40, δεύτερος γύρος), τον Χουάν Κάρλος Ναβάρο, αλλά ο ισόβιος αρχηγός της Μπαρτσελόνα, μετέβη στο ΝΒΑ το 2007, για τους Γκρίζλις.
Πολύ νωρίτερα, το 1997, όταν κάτω από τα καλάθια δέσποζε, τρόμαζε η παρουσία, του
Ρομπέρτο Ντουένιας, ήταν που οι Μπουλς, τον έφεραν στο Νο57. Αλλά ο Ισπανός ψηλός δεν έκανε το άλμα. Aλλά το έκανε, ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, αν και ποτέ δεν έγινε ντραφτ! Εχει και τέτοια η ιστορία. Από το 2009, οι Τίμπεργουλβς έδειξαν την εμπιστοσύνη τους προς τον Ρίκι Ρούμπιο (Νο5), ο οποίος ακόμη έπαιζε στην Μπανταλόνα, την έτερη ομάδα της Καταλονίας. 
Ακόμη πιο πριν, το 2007, ο αδερφός του Πάου, Μαρκ Γκασόλ, ως παίκτης της Χιρόνα, αλλά φυσικά, βγαίνοντας στην επιφάνεια, μέσω Μπαρτσελόνα, έγινε η Νο48 επιλογή των Λέικερς. Στους «λιμνανθρώπους» αγωνίστηκε ο αδερφός του, ενώ ο ίδιος (όπως και ο αδερφός του σαφώς) εδραιώθηκε για χρόνια στους Γκρίζλις.
Ποτέ δεν εντάχθηκε στο ΝΒΑ ο Φραν Βάσκεθ, από το 2005, οπότε και βρέθηκε στο Νο11 από τους Μάτζικ (ως παίκτης της Μάλαγα). Πολύ παλαιότερα, το 1987, παρεμπιπτόντως, ευλογημένο έτος για το ελληνικό μπάσκετ, ο Χοσέ Αντόνιο Μοντέρο, ως παίκτης της Μπανταλόνα, που έκανε κι εκείνος καριέρα, στην Μπαρτσελόνα, είχε επιλεγεί στο 113 από τους Χοκς (5ος γύρος). Αλλά ποτέ δεν πήρε το μεγάλο ρίσκο. Και που η καριέρα του στιγματίστηκε από την περιβόητη τάπα του Βράνκοβιτς στον τελικό του Παρισιού, με τον Παναθηναϊκό, κοντά 20 χρόνια πριν.
