Όταν η συνέντευξη ολοκληρώθηκε ο Τσάβι κοίταξε τον χρόνο ηχογράφησης και γούρλωσε τα μάτια. «56 λεπτά; Συγχαρητήρια, μόλις πήρες τη μεγαλύτερη σε διάρκεια συνέντευξη που έδωσα ποτέ στην καριέρα μου», είπε ξεσπώντας σε γέλια. Αν ήταν ρεκόρ ή όχι σε χρονική διάρκεια, το γνωρίζει καλύτερα εκείνος, αλλά σε… χιλιομετρική ήταν σίγουρα! Κανονίστηκε στην Αθήνα για τη Βαρκελώνη και οριστικοποιήθηκε στο αεροπλάνο της επιστροφής από Βαρκελώνη για Αθήνα η πρώτη… πανευρωπαϊκή συνέντευξη.
Το SDNA έχει την τιμή να φιλοξενεί σήμερα τον Τσάβι Πασκουάλ, που με χειμαρρώδη λόγο απαντά σε κάθε ερώτημα και ανατρέπει τα καθιερωμένα. Διότι η συνέντευξη, όπως θα διαπιστώσετε και μόνοι σας, δεν ήταν μία… τυπική διαδικασία από αυτή που συνηθίζουν παίκτες και προπονητές μετά το τέλος της περιόδου. Όχι μόνο επειδή ο Καταλανός τεχνικός μιλά για πρώτη φορά μετά το φινάλε της φετινής σεζόν. Αλλά γιατί δεν διστάζει να τοποθετηθεί για τεχνικά ζητήματα που καθόρισαν τις σειρές με τη Ρεάλ και τον Ολυμπιακό, για τους Έλληνες που καταλαβαίνουν καλύτερα από τους Ισπανούς το μπάσκετ (!), αλλά και να εκφράσει την… οργή του για όσους δεν σέβονται παίκτες σαν τον Σπανούλη!
Ο 46χρονος κόουτς κρίνει «εξαιρετικό» τον συνολικό απολογισμό της διετίας του στον Παναθηναϊκό και στέκεται στις μεγάλες διαφορές μεταξύ των προϋπολογισμών των ομάδων που ανταγωνίζονται για το τρόπαιο της Euroleague.
Ωστόσο όπως συμβαίνει σε όλες τις ομάδες μπάσκετ, ο Πασκουάλ είναι υπέρμαχος του μότο «trust the process». Με τον δικό του τρόπο «ζητά» εμπιστοσύνη στη διαδικασία γιατί η ώρα που θα δρέψει τους καρπούς ο Παναθηναϊκός και σε ευρωπαϊκό επίπεδο έρχεται. Κι ας έχει δύο και τρεις φορές μικρότερο μπάτζετ από ΤΣΣΚΑ, Φενέρ, Ρεάλ, Μπαρτσελόνα.
Με αστική ευγένεια αποφεύγει τους «μεταγραφικούς» σκοπέλους, τύπου Παπαπέτρου, αλλά απαντά ακόμα και στο ερώτημα για το… ατελείωτο «βιβλίο συστημάτων» του, με έναν πολύ παραστατικό τρόπο που επιβεβαιώνει τον μύθο…
Παίρνει θέση για τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο, τον Ντέιβιντ Μπλατ και τον Γιάννη Σφαιρόπουλο και εξηγεί ποια είναι η διαφορά μεταξύ του μπασκετικού κοινού του Παναθηναϊκού και των υπολοίπων. Δεν διστάζει να σταθεί στο θέμα διαιτησία, τόσο για την Α1 όσο και για την Ευρωλίγκα και καταλήγει με μία ειδική αναφορά στον Ζέλικο Ομπράντοβιτς…
Η αντιπαλότητα εδώ είναι 10 φορές μεγαλύτερη και εντονότερη...
- Θέλω να λειτουργήσετε για λίγο σαν δάσκαλος που έρχονται οι γονείς και ακούνε στο τέλος της χρονιάς για τα παιδιά τους. Θα ήθελα ένα μικρό σχόλιο για κάθε έναν από τους παίκτες σου...
«Είναι δύσκολο αυτό, γιατί όπως ξέρετε δεν μου αρέσει να λέω συγκεκριμένα πράγματα, δημόσια, για τους παίκτες μου. Αυτός είναι ο τρόπος μου. Πρέπει να πω όμως ότι συνολικά είμαι πολύ χαρούμενος για όλους τους, γιατί τουλάχιστον προσπάθησαν να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό. Δούλευαν κάθε μέρα με τον σωστό τρόπο, είχαμε εξαιρετική ατμόσφαιρα μέσα στην ομάδα. Σίγουρα, κάποιοι έπαιξαν καλύτερα και κάποιοι δεν μπορούσαν να παίξουν καλύτερα. Είχαν όλοι τους καλές και κακές στιγμές στη διάρκεια της χρονιάς. Είναι σπουδαίο όμως ότι ξεκινήσαμε και τελειώσαμε ως ομάδα. Αυτό είναι το σημαντικότερο».
- Όταν ερχόσασταν πριν δύο χρόνια στην Ελλάδα, τι είχες στο μυαλό σου για τον Παναθηναϊκό που επιβεβαιώθηκε και τι που δεν βγήκε αληθινό;
«Χμ… Λοιπόν, σκεφτόμουν ότι η κατάσταση με την αντιπαλότητα ανάμεσα σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό θα είναι, πάνω-κάτω, η ίδια με αυτή που επικρατεί στην Ισπανία ανάμεσα σε Μπαρτσελόνα και Ρεάλ Μαδρίτης. Ωστόσο, δεν είναι καν κάτι παρόμοιο. Η αντιπαλότητα εδώ είναι 10 φορές μεγαλύτερη και εντονότερη. Αυτό είναι κάτι που δεν ήταν μεν έκπληξη, αλλά διαφέρει σε σχέση με αυτό που περίμενα.
Δεν ήξερα επίσης ότι οι άνθρωποι στην Ελλάδα είναι τόσο φιλόξενοι και ήταν μία έκπληξη. Επειδή οι άνθρωποι στην Ελλάδα έχουν έντονους χαρακτήρες, δεν περίμενα πως θα με δεχθούν τόσο όμορφα και ζεστά στην κοινωνία. Άνοιξαν τα χέρια τους για εμένα και με αγκάλιασαν. Καταλαβαίνετε... Αυτός ο συνδυασμός είναι πολύ ωραίος.
Ίσως δεν ήξερα, επίσης, πριν έρθω ποια ήταν η πραγματική κατάσταση στην Ελλάδα στα οικονομικά της χώρας, αλλά και των ομάδων. Δεν ήξερα, πριν έρθω, ποια ακριβώς είναι η κατάσταση. Επίσης, δεν γνώριζα για τους περιορισμούς από την κυβέρνηση, όπως τα capital control και εξεπλάγην».
- Δύο στα δύο πρωταθλήματα, ένα στα δύο κύπελλα, μηδέν στα δύο Final Four με αβαντάζ έδρας. Ο συνολικός απολογισμός είναι θετικός ή αρνητικός;
«Το Final Four δεν είναι τρόπαιο. Πρέπει να το κερδίσεις το ευρωπαϊκό κι αυτό είναι πολύ δύσκολο τώρα με βάση την κατάσταση που έχουμε.
Θεωρώ ότι ο απολογισμός είναι εξαιρετικός και τις δύο σεζόν. Πρώτα απ' όλα, τερματίσαμε και τις δύο χρονιές στην regular season της Euroleague εντός της πρώτης τετράδας. Αυτό είναι κάτι πολύ δύσκολο δεδομένων των μπάτζετ και της δυναμικής που έχουν οι υπόλοιπες ομάδες της διοργάνωσης. Ο συνδυασμός είναι εξαιρετικός. Κατά δεύτερον, στο ελληνικό πρωτάθλημα, δεν έχουμε χάσει ούτε ένα παιχνίδι της regular season από όταν ήρθα εδώ. Αυτό σημαίνει ότι στο διάστημα της regular season, κάναμε σπουδαία, σοβαρή και σωστή δουλειά. Προσπαθήσαμε να προετοιμάσουμε όλα τα παιχνίδια.
Όταν έφτασε η ώρα για τα play-offs της Euroleague, αντιμετωπίσαμε για δύο σερί σεζόν τις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης που κατέκτησαν και τον τίτλο στη συνέχεια. Φυσικά, θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι καλύτερο, αλλά το potential των ομάδων που είχαμε απέναντί μας δείχνει πόσο δύσκολο ήταν να το καταφέρουμε. Σίγουρα, δεν κερδίζει πάντα η πιο πλούσια ομάδα, αλλά είναι πολύ δύσκολο όταν αντιμετωπίζεις τέτοιoυς αντιπάλους».
- Οι οπαδοί του Παναθηναϊκού, όμως, έχουν συνηθίσει σε μεγάλες επιτυχίες τα προηγούμενα χρόνια.
«Νομίζω πως όλοι οι οπαδοί μας γνωρίζουν ποια είναι και ποια ήταν η κατάσταση. Ο Παναθηναϊκός είχε το μεγαλύτερο μπάτζετ στην Ευρώπη τα προηγούμενα χρόνια, ενώ τώρα νομίζω πως όλοι ξέρουν ότι αυτό δεν ισχύει. Αυτό δεν είναι δικαιολογία, αλλά πραγματική κατάσταση».
Αν αυτή τη σεζόν, δεν βρω τον τρόπο για να φτάσουμε στο Final Four, θα νιώσω άδειος και θα αισθανθώ πως δεν έκανα τη δουλειά μου με τον ιδανικό τρόπο
- Από τα λόγια σας, καταλαβαίνω ότι το να πάει η ομάδα στο Final Four και να κερδίσει την Euroleague δεν είναι ρεαλιστικός στόχος.
«Όχι, δεν είναι έτσι. Πολλές χρονιές άλλωστε δεν έχουν κερδίσει οι καλύτερες ομάδες ή αυτές που έχουν το μεγαλύτερο μπάτζετ».
- Πράγματι, και ο Ολυμπιακός τα είχε καταφέρει δύο φορές τα τελευταία έξι χρόνια.
«Φυσικά. Είναι λοιπόν κάτι που μπορεί να συμβεί, αλλά είναι πάντα πιο δύσκολο. Ο Ολυμπιακός, όταν τα κατάφερε, είχε και τον συνδυασμό με τους stars του να βρίσκονται στην καλύτερη στιγμή της καριέρας τους τότε. Πρέπει να χτίζουμε βήμα-βήμα κι έπειτα ίσως έχουμε την ευκαιρία να τα καταφέρουμε».
- Ο κόσμος φέτος άρχισε να πιστεύει περισσότερο στην ομάδα, γιατί είδε κάτι διαφορετικό σε σχέση με πέρυσι, που το αποτέλεσμα ήταν ίδιο.
«Έχετε δίκιο. Αυτό συνέβη γιατί καταφέραμε να κρατήσουμε τους βασικούς μας παίκτες. Παίξαμε για δεύτερη σερί χρονιά με το δυνατό κομμάτι του ρόστερ μας να μένει αναλλοίωτο. Ήταν θέμα χημείας. Το αποδείξαμε και την πρώτη σεζόν πως είμαστε μία καλή ομάδα και γι' αυτό βελτιωθήκαμε ακόμη περισσότερο τη δεύτερη. Το πρόβλημα είναι όταν πρέπει να ξεκινήσεις από το μηδέν και είναι δύσκολο να βρεθείς στο ίδιο επίπεδο».
- Ξέρεις όμως ότι ο κόσμος ονειρεύεται το ευρωπαϊκό και τα συνθήματα της εξέδρας του Παναθηναϊκού αφορούν το 7ο αστέρι.
«Κι εγώ το ονειρεύομαι. Είναι φυσιολογικό. Αν ήμουν κι εγώ οπαδός, θα έκανα το ίδιο γιατί αυτό είναι το όνειρο στον αθλητισμό. Όπως είπα, και για μένα ισχύει το ίδιο. Ήρθα στον Παναθηναϊκό και είπα ότι την δεύτερη ή την τρίτη χρονιά πρέπει να είμαι στο Final Four. Αν αυτή τη σεζόν, δεν βρω τον τρόπο για να φτάσουμε στο Final Four, θα νιώσω άδειος και θα αισθανθώ πως δεν έκανα τη δουλειά μου με τον ιδανικό τρόπο».
- Τώρα που το έχετε ζήσει από μέσα, μια ομάδα που μέχρι το 2012 ήταν σταθερά στο F4, γιατί συμπληρώνει 6 χρόνια χωρίς παρουσία εκεί; Είναι απλά θέμα μπάτζετ;
«Ο λόγος είναι προφανής για όλους».
- Τα οικονομικά;
«Ασφαλώς. Γιατί όταν παίζεις με ομάδες που έχουν μπάτζετ 30 εκατομμυρίων και πάνω, η διαφορά είναι πολύ μεγάλη. Μπορείς να τα καταφέρεις, δεν είναι αδύνατον, αλλά παραμένει εξαιρετικά δύσκολο. Όταν έχεις το μεγαλύτερο μπάτζετ, έχεις και τις περισσότερες πιθανότητες να τα καταφέρεις. Αν όχι, έχεις λιγότερες πιθανότητες. Δεν είναι πάντως ακατόρθωτο, διότι πιστεύω στη δουλειά μας, στην βελτίωσή μας».
- Τι πιστεύετε ότι θα μπορούσατε να είχατε κάνει διαφορετικά τη φετινή σεζόν; Είτε στον σχεδιασμό είτε σε κάποιο παιχνίδι είτε σε κάποιο χειρισμό.
«Στο μπάσκετ, όπως και γενικά στον αθλητισμό, υπάρχουν πράγματα που δεν μπορείς να ελέγξεις. Είχαμε τραυματία τον Κέι Σι Ρίβερς στα play-offs, την ώρα που για την Ρεάλ επέστρεφε ο Σέρχιο Γιουλ. Ίσως μόνο αυτή η λεπτομέρεια μάς γάμ... σε αυτό το κομμάτι της σεζόν. Υπάρχουν λοιπόν πράγματα εκτός ελέγχου, όπως αυτό. Επίσης, ο Λοτζέσκι τότε δεν ήταν στο σημείο που βρέθηκε στους τελικούς, γιατί προερχόταν από περίοδο αποθεραπείας από τραυματισμό. Είχαμε λοιπόν δύο πολύ σημαντικούς παίκτες σε χειρότερο επίπεδο από αυτό στο οποίο βρίσκονταν την υπόλοιπη σεζόν. Όταν είσαι λοιπόν μία ομάδα που δεν έχει το μεγαλύτερο μπάτζετ, πρέπει να φτάνεις σε αυτό το σημείο στο καλύτερο δυνατό επίπεδο. Αν δεν συμβαίνει αυτό, η αντίπαλη ομάδα έχει αβαντάζ».
- Η Ρεάλ Μαδρίτης, από την άλλη, έπαιξε μπάσκετ στο υψηλότερο επίπεδο για σχεδόν ένα μήνα...
«Ναι, ή δύο μήνες. Από το δεύτερο παιχνίδι με εμάς και μετά. Γύρισε ο Γιουλ, απέκτησαν ξανά τη χημεία τους».
Είναι συνηθισμένο εδώ να ακούς την αντίπαλη ομάδα να μιλά για τους διαιτητές, όταν έχεις κάνει μία σημαντική νίκη. Είναι μόδα.
- Έγινε μεγάλη συζήτηση για την αντιμετώπιση που είχε ο Παναθηναϊκός στη φετινή Ευρωλίγκα. Χωρίς να μπούμε σε λεπτομέρειες, αισθάνθηκες ότι ο Παναθηναϊκός αντιμετωπιζόταν με τον ίδιο τρόπο όπως η ΤΣΣΚΑ, η Φενέρ, η Ρεάλ ή ο Ολυμπιακός;
«Κοίτα. Θεωρώ ότι αυτή τη στιγμή το πιο υγιές και σωστό που μπορώ να πω είναι να γυρίσουμε σελίδα και να γράψουμε ένα νέο βιβλίο. Διότι τώρα που όλα έχουν ηρεμήσει, νομίζω ότι δεν έχω να πω κάτι για όσα έγιναν πέρυσι. Θεωρώ πως τώρα πρέπει να κοιτάξουμε το μέλλον και να μη σκεφτούμε το παρελθόν».
- Νιώσατε όμως κατά τη διάρκεια κάποιων αγώνων αδύναμος;
«Συνέβησαν πολλά πέρυσι, αλλά προτιμώ να μην πω κάτι. Σίγουρα πάντως έγιναν περισσότερα αρνητικά παρά θετικά πράγματα».
- Ταυτόχρονα όμως, γίνεται θέμα στην Ελλάδα από τον βασικό του αντίπαλο ότι ο Παναθηναϊκός ευνοείται από τους διαιτητές και ο Ολυμπιακός αδικείται; Είστε κόουτς του Παναθηναϊκού αλλά έχετε διαμορφώσει τέτοια εικόνα;
«Όχι, ποτέ. Είναι συνηθισμένο εδώ να ακούς την αντίπαλη ομάδα να μιλά για τους διαιτητές, όταν έχεις κάνει μία σημαντική νίκη. Είναι μόδα. Σε αυτούς τους 19 μήνες, αυτό είναι κάτι που μου προκάλεσε έκπληξη, γιατί συνήθως στην Ισπανία δεν μιλάς, είτε χάσεις είτε κερδίσεις. Μιλάω για τους προπονητές, όχι για τις διοικήσεις που πρέπει να κάνουν τη δουλειά τους. Στην Ελλάδα όμως πολλές φορές, και όχι μόνο απέναντι στον Ολυμπιακό, έχουμε κερδίσει ένα παιχνίδι και το πρόβλημα ήταν οι διαιτητές. Ας πούμε πως είναι μόδα λοιπόν. Και νομίζω ότι μερικές φορές, χρησιμοποιούμε αυτό το πράγμα για να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας ως προπονητές».
- Άρα δεν έχετε δει τους διαιτητές να βοηθούν τον Παναθηναϊκό;
«Ποτέ, ποτέ».
Όσον αφορά στους Έλληνες, πιστεύω ότι όντως καταλαβαίνουν καλύτερα το μπάσκετ. Πρώτα απ' όλα, γιατί όλοι τους έχουν έναν προπονητή μέσα τους.
- Νιώθετε αγαπητός στην Ελλάδα; Πιστεύετε ότι οι Έλληνες καταλαβαίνουν καλύτερα το μπάσκετ σε σχέση με τους Ισπανούς;
«Ναι, νιώθω αγαπητός. Όσον αφορά στους Έλληνες, πιστεύω ότι όντως καταλαβαίνουν καλύτερα το μπάσκετ. Πρώτα απ' όλα, γιατί όλοι τους έχουν έναν προπονητή μέσα τους. Τουλάχιστον προσπαθούν να είναι προπονητές. Δεύτερον, γιατί στην Ελλάδα όλοι λένε τι πιστεύουν για τους προπονητές. Στην Ισπανία, σπάνια έχει κάποιος τα... καρύδια να σου πει οτιδήποτε. Εδώ μπορεί να περπατώ στον δρόμο και κάποιος να με σταματήσει για να μου πει ποιον παίκτη πρέπει να βάζω περισσότερο, να με ρωτήσει γιατί χρησιμοποιώ κάποιον άλλον, να εκθειάσει κάποιο σύστημά μου ή την άμυνα της ομάδας μου. Οι άνθρωποι με σταματούν και μου λένε τέτοια πράγματα. Στην Ισπανία, με βλέπουν απλά ως προπονητή της Μπαρτσελόνα και όλοι σέβονται και φοβούνται να πουν κάτι. Εδώ είναι εύκολο να περάσεις την... γραμμή. Ίσως οι Έλληνες πιστεύουν ότι είμαι νεότερος από ό,τι είμαι στην πραγματικότητα (γέλια).
- Η Μπαρτσελόνα από τότε που φύγατε, έχει δύο φορές τερματίσει κάτω από την 8η θέση στην Εuroleague, έχει αποκλειστεί δύο φορές από τους τελικούς της ACB κι έχει ένα Κύπελλο. Τι συνέβη;
«Δεν ξέρω. Το μόνο που μπορώ να πω είναι τι κάναμε όσο ήμουν εκεί. Για 11 χρόνια σερί οδηγώ τις ομάδες μου στα play-offs. Από όταν ξεκίνησα να προπονώ, πάντα φτάνω τουλάχιστον μέχρι τα προημιτελικά της Euroleague και μόνο μία φορά στα 8.5 χρόνια μου στην Μπαρτσελόνα δεν έπαιξα σε τελικό εγχώριας διοργάνωσης. Η δεύτερη εξαίρεση ήταν με τον τελικό Κυπέλλου αυτής τη σεζόν. Την ίδια στιγμή, φτάνω τουλάχιστον μέχρι τα προημιτελικά στην Euroleague. Δεν θέλω να μιλήσω λοιπόν για όσα έκανε η Μπαρτσελόνα από όταν έφυγα. Εμένα με "έκοψαν", γιατί θεωρούσαν ότι έπρεπε να κάνω κάτι καλύτερο. Γι' αυτό είμαι εδώ τώρα».
- Σε αυτό το διάστημα, το μπάτζετ στην Μπαρτσελόνα έχει μείνει ίδιο.
«Όχι, δεν είναι ίδιο. Σύμφωνα με όσα έχω πληροφορηθεί, είναι τουλάχιστον 7 με 10 εκατομμύρια ανεβασμένο κάθε χρόνο».
- Δεν είναι απλή ατυχία λοιπόν…
«Πρέπει να επαναλάβω το ίδιο πράγμα. Ένα-δύο άτομα της διοίκησης θεώρησαν πως η ομάδα μου έπρεπε να είναι καλύτερη σε σχέση με αυτό που απέδωσε στο παρκέ. Γι' αυτό με απέλυσαν. Νόμιζαν ότι ήμασταν καλύτεροι από την καλύτερη Ρεάλ όλων των εποχών. Δεν έχω να πω κάτι τώρα. Είναι γεγονός όμως. Έτσι είναι η ζωή των προπονητών. Σταματάς να νικάς για δύο χρόνια και σημαίνει πως πρέπει να φύγεις. Είναι μέρος της δουλειάς μας αυτό. Αυτό που πρέπει να πω είναι ότι εκείνη την περίοδο ήμασταν πάντα στο τέλος του δρόμου. Παίζαμε τελικούς κι εκεί μπορούν να γίνουν όλα».
- Μπορείτε να δείτε μία μέρα τον εαυτό σας στον Ολυμπιακό ή στη Ρεάλ ή θα έπρεπε να συμβεί κάτι συνταρακτικό για να κάνετε αυτό το βήμα;
«Πρώτα απ' όλα, ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να γίνει στο μέλλον. Με βάση την εμπειρία μου, δεν μπορώ να πω ότι υπάρχει κάτι που δεν θα συμβεί ποτέ. Αυτή τη στιγμή βέβαια θεωρώ αδύνατο το να προπονήσω τον Ολυμπιακό και πολύ δύσκολο να κάτσω στον πάγκο της Ρεάλ. Έτσι νιώθω τώρα. Δεν μπορώ να δώσω πιθανότητες, αλλά ποτέ δεν ξέρεις, γιατί θέλω να είμαι προπονητής της Euroleague».
- Έχω κάποιες ερωτήσεις πρώτα για γενικά προπονητικά ζητήματα για το μπάσκετ και έπειτα για ορισμένα πιο τεχνικά που αφορούν την ομάδα... Έγινε μεγάλη συζήτηση για τα σκριν στις στημένες φάσεις της Αγγλίας. Υπάρχει επιρροή του μπάσκετ στο ποδόσφαιρο;
«Θυμάμαι μερικά χρόνια πριν, όταν ο Γκουαρδιόλα ήταν στην Μπαρτσελόνα, είχαμε κάποιες συζητήσεις πάνω σ' αυτό μαζί και με τον προπονητή της ομάδας χάντμπολ του συλλόγου. Ο Γκουαρδιόλα εκείνο το διάστημα ξεκίνησε να το χρησιμοποιεί σε κάποια κόρνερ. Δεν ξέρω αν ήταν ο πρώτος που το έκανε, αλλά ξέρω ότι χρησιμοποίησε τέτοιες φάσεις στην Μπαρτσελόνα. Είναι λογικό να συμβαίνει περισσότερο πλέον αυτό».
- Προπονητικά που νομίζετε ότι πηγαίνει το μπάσκετ; Στην αθλητικοτητα; Ποιο μπάσκετ θα θέλατε να παίξετε αν είχατε τα ιδανικά υλικά στα χέρια σας;
«Τα πάντα αλλάζουν σημαντικά. Ειδικά στην άμυνα, όταν αντιμετωπίζεις καλούς δημιουργούς στο pick n' roll, που βρίσκουν τρόπο να εκμεταλλεύονται τα κενά, συνήθως οι καλοί επιθετικοί νικούν τους καλούς αμυντικούς. Η στρατηγική για να αντιμετωπίσεις μία τέτοια επίθεση είναι πλέον οι αλλαγές. Φαίνεται πως το μπάσκετ οδεύει προς αυτόν τον δρόμο. Αν ισχύει λοιπόν αυτό, όλες οι ομάδες θα προσπαθήσουν να προστατευθούν με παίκτες πολύ καλούς στο ένας εναντίον ενός. Αυτό είναι κάτι που έρχεται. Αν αυτός θα είναι ο τρόπος, σε δύο-τρία χρόνια οι πεντάδες των ομάδων θα είναι πιο ψηλές και θα χρειαστούμε ξανά ψηλότερους παίκτες».
Σταμάτησα τον Ντόντσιτς λόγω αυτής της λογικής. Αν δεν έπαιζα με αλλαγές, θα με γαμ... Στο μπάσκετ, πάντα πρέπει να αποφασίζεις με ποιον τρόπο θέλεις να "πεθάνεις".
- Παρατηρήσαμε πως στους τελικούς με τον Ολυμπιακό, όπως και στους περσινούς, η άμυνα αλλαγών λειτούργησε εξαιρετικά. Ίσως όμως στο Game 2 με την Ρεάλ, εκείνοι το διάβασαν και αντέδρασαν.
«Ασφαλώς. Έπαιξαν πολύ καλά στο δεύτερο παιχνίδι. Παίζαμε απέναντι στον Κάρολ, τον Ντόντσιτς, τον Ρούντι που σε τιμωρούν σε κάθε ευκαιρία που μένουν ελεύθεροι. Επίσης, υπάρχουν σπουδαίοι παίκτες με μεγάλη εμπειρία όπως ο Ρέγιες και ο Αγιόν. Είναι αλήθεια ότι έπαιξαν πολύ καλά. Δεν ήταν όμως μόνο αυτό. Δεν έχω δει κανέναν στην Ευρώπη να μπορεί να σταματήσει τον Κάρολ χωρίς αλλαγές. Χρησιμοποιήσαμε αυτή τη στρατηγική και πήγε καλά, αλλά το πρόβλημα ήταν το τι κάναμε μετά τις αλλαγές. Κάναμε κάποια λάθη μετά τις αλλαγές, τα οποία παρεμπιπτόντως διορθώσαμε στα Games 3 και 4. Ήταν λάθη που συμβαίνουν σε αγώνες. Ανεξαρτήτως τι άμυνα χρησιμοποιείς στα pick n' roll, θα γίνει κάποιο λάθος. Πάντα σκέφτεσαι όμως ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να κερδίσεις. Η Ρεάλ από την πλευρά της είναι μία ομάδα, την οποία αν αντιμετωπίσεις με μία απλή άμυνα, δεν μπορείς να την σταματήσεις όπως και καμία άλλη ομάδα. Έχει απίστευτη ποιότητα, βρίσκει σκορ από όλες τις θέσεις».
- Επιμένω γι' αυτό το παιχνίδι, γιατί όλοι το θεωρούν ως το πιο κομβικό όλης της χρονιάς. Με 2-0 ίσως είχαμε μία άλλη ιστορία.
«Ναι, και γιατί όλοι έχουν έναν προπονητή μέσα τους».
- Με την άμυνα αλλαγών, είχατε σταματήσει και τον Ντόντσιτς και δεν είχε άλλον πόιντ γκαρντ στα πρώτα δύο ματς.
«Ναι, αλλά σταμάτησα τον Ντόντσιτς λόγω αυτής της λογικής. Αν δεν έπαιζα με αλλαγές, θα με γαμ... Παράλληλα, σταματήσαμε για ένα διάστημα τον Κάρολ λόγω αυτής της στρατηγικής. Μετά όμως βρήκαν τρόπο να μας χτυπήσουν. Στο μπάσκετ, πάντα πρέπει να αποφασίζεις με ποιον τρόπο θέλεις να "πεθάνεις". Ειδικά όταν αντιμετωπίζεις ομάδες που έχουν τα πάντα, πρέπει να αποφασίζεις. Πρέπει να ρισκάρεις. Στο τέταρτο παιχνίδι, θα μπορούσαμε να έχουμε γυρίσει με άμυνα ζώνης ένα παιχνίδι με διαφορά μεγαλύτερη των 10 πόντων. Κάναμε όμως κάποια λάθη και η Ρεάλ έβαλε απίστευτα σουτ. Απίστευτα... Και στο δεύτερο παιχνίδι εδώ, ο Κάρολ έβαλε ένα μεγάλο σουτ. Στο τέλος, μετρούν δυο-τρεις λεπτομέρειες. Επίσης, στο δεύτερο παιχνίδι με την Ρεάλ βρήκαμε ελεύθερα σουτ, αλλά δεν μπορούσαμε να σκοράρουμε παρά το γεγονός πως ήταν με καλύτερες προϋποθέσεις από τα σουτ της Ρεάλ. Έχουν όμως τρομερή ποιότητα και ο Κάρολ μπορεί να σκοράρει στο πρόσωπο οποιουδήποτε».
- Τα παιχνίδια με τη Ρεάλ είναι τα μόνα ματς στη σεζόν, που άφησες τον Λεκαβίτσιους εκτός ροτέισιον. Ήταν ο βασικός λόγος ότι δε μπορούσε λόγω μεγέθους να υποστηρίξει άμυνα με αλλαγές;
«Ήταν για διαφορετικούς λόγους. Ένας από τους λόγους είναι αυτός. Κοίτα, όταν χάνουμε πάντα οι παίκτες που δεν έπαιξαν είναι οι καλύτεροι. Αυτό είναι κάτι, που δεν δέχομαι. Πάντα είναι έτσι. Ξέρεις γιατί με ρωτάς αυτό; Γιατί μέσα στη σεζόν τους χρησιμοποιώ όλους. Στη Ρεάλ Μαδρίτης δεν ρωτούν γιατί δεν παίζει ο Γιούστα. Δεν ρωτάς εκεί αν μια μέρα δεν παίξει ο Τέιλορ. Έτσι είναι τα πράγματα. Μπορώ να πω 200 ομάδες, που τα πράγματα είναι έτσι. Πρέπει να είσαι έτοιμος. Στα κρίσιμα σημεία δεν μπορείς να παίξεις με 12 παίκτες. Κάποιος θα μείνει έξω. Πρέπει να κάνεις επιλογές. Όμως, είναι ένας παίκτης που πιστεύω πολύ στην ομάδα και θα μας βοηθήσει πολύ στο μέλλον».
- Τι αλλάξατε μεταξύ του πρώτου και των επόμενων αγώνων με Ολυμπιακό;
«Τη νοοτροπία μας. Ήταν θέμα νοοτροπίας. Χάσαμε τον έλεγχο του πρώτου αγώνα, σε όλο το ματς. Δεν ήμασταν έτοιμοι να παίξουμε, ενώ είμαστε πίσω στο σκορ. Νομίζαμε πως θα είμαστε πάντα μπροστά και όλα θα είναι εύκολα. Δεν ήμασταν πνευματικά έτοιμοι να παλέψουμε και να καταλάβουμε πως σε αυτά τα ματς πηγαίνεις μπάλα - μπάλα και όταν χάνεις δεν μπορείς να βάλεις... πεντάποντο. Μπορείς να βάλεις έναν πόντο, δύο πόντους ή τρεις πόντους. Προσπαθήσαμε να τρέξουμε και να σουτάρουμε σαν τρελοί, για να αλλάξουμε τον ρυθμό. Ήταν θέμα νοοτροπίας, όχι θέμα τακτικής».
- Δεν διαβάζετε τα social media και ίσως δεν γνωρίζετε τι έγινε μετά το πρώτο ματς. Πολλοί άνθρωποι, ως προπονητές που είμαστε όλοι, έγραψαν διάφορα επειδή διαλέξατε στους έξι ξένους των πλέι οφ, να είναι ο Ρίβερς και ο Λοτζέσκι. Και στο ξεκίνημα του δεύτερου ματς είδαμε ότι αποφασίσατε αυτοί οι δύο να γίνουν τα «κλειδιά» του παιχνιδιού.
«Δεν το γνώριζα αυτό. Είναι πολύ εύκολο να απαντήσω και δεν θα το συνεχίσουμε. Πάντα ο κόουτς πρέπει να πάρει αποφάσεις. Εγώ ήθελα να έχω στα χέρια μου τέτοιες αποφάσεις. Για να είμαστε όσο το δυνατόν πιο ανταγωνιστικοί στην Euroleague είχαμε πιο πολλούς Αμερικανούς. Μετά, πρέπει να διαλέξεις. Πάντα αν χάσεις, όλοι θα σχολιάσουν την απόφασή σου. Αν νικήσεις, κανένας δεν θα μιλήσει για τις αποφάσεις σου».
-Συμφωνείτε όμως, ότι τροποποιήσατε την τακτική και ο Λοτζέσκι με τον Ρίβερς έγιναν τα «κλειδιά» των τελικών;
«Ναι, αλλάξαμε τον τρόπο παιχνιδιού μας. Είχαμε ένα πλάνο για το δεύτερο ματς. Όταν προετοιμάζεις μια σειρά play-off, δεν σκέφτεσαι μόνο το πρώτο παιχνίδι, αλλά και τα υπόλοιπα. Είχα στο μυαλό μου να το κάνω αυτό στο δεύτερο ματς, ό,τι κι αν είχε γίνει, είτε είχαμε χάσει, είτε είχαμε νικήσει. Όμως, χάσαμε στο πρώτο ματς, παίζοντας διαφορετικά. Παίξαμε πιο γρήγορα, με τον Παππά, με τον Μάικ Τζέιμς στο "2". Χάσαμε. Είχα στο μυαλό μου εξ αρχής να πάω στο δεύτερο ματς με αυτόν τον τρόπο. Δεν το έκανα επειδή χάσαμε».
- Έκαναν αυτά τα μις ματς τη διαφορά;
«Νομίζω πως ναι. Τουλάχιστον, μας έδωσαν αυτοπεποίθηση. Μας βοηθήσαν πολύ, ναι. Ήταν προφανές».
- Ξέρετε υπάρχει ένας μύθος στην Ελλάδα γύρω από το playbook σας.
«Σε όλες τις χώρες είναι έτσι. Είναι ένα κομμάτι της φιλοσοφίας μου. Στη φιλοσοφία κάποιων προπονητών οι παίκτες πρέπει να ξεπερνούν τα όριά τους σωματικά κάθε μέρα. Στη δική μου φιλοσοφία οι παίκτες πρέπει να ξεπερνούν τα όριά τους πνευματικά κάθε μέρα. Το παράδειγμα είναι πολύ απλό. Πάντα λέω το ίδιο, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Όταν ήμουν νέος θυμόμουν ότι η μητέρα μου δεν μπορούσε να συγκρατήσει 30-40 αριθμούς τηλεφώνων. Μετά ήρθαν τα κινητά στη ζωή μας και πλέον δεν μπορούμε να συγκρατήσουμε στη μνήμη μας ούτε έναν αριθμό. Αν σου βάλω 40 αριθμούς τηλεφώνων μπροστά σου τώρα, θα πεις ότι είναι αδύνατον να τους μάθεις. Όμως, αν σου δώσω σήμερα πέντε και αύριο πέντε και άλλους δύο, τότε θα ξέρεις επτά. Χτίζουμε με αυτόν τον τρόπο, με αυτήν την μεθολογία. Μία μέρα, θα καταλάβεις ότι ξέρεις 40 αριθμούς. Είναι θέμα νοοτροπίας και μεθοδολογίας. Είναι θέμα επιλογής, με ποιον τρόπο θέλεις να διδάξεις κάτι. Βέβαια, όλοι οι παίκτες έχουν όρια. Ειδικά αν πας στην προπόνηση, μόνο για να πας. Είναι διαφορετικό όταν πηγαίνεις και είσαι αφοσιωμένος. Αυτό είναι το "κλειδί" για τη φιλοσοφία μου. Πρέπει να έρχεσαι έτσι κάθε μέρα».
- Αυτό είναι κάτι που θες να αλλάξετε την επόμενη σεζόν; Εννοώ, να έχετε περισσότερους παίκτες, που να είναι αφοσιωμένοι στην προπόνηση ακόμα παραπάνω
«Όχι, ήταν καλά φέτος. Προπονηθήκαμε πολύ καλά. Πολύ καλά».
- Πόσα συστήματά εφαρμόσατε φέτος; Έναν αριθμό...
«Δεν ξέρω. Κοίτα, θα πρέπει να ξέρεις ότι πάνω - κάτω, σε κάθε ματς έχεις 67-77 κατοχές. Πάνω - κάτω. Μια ομάδα, που παίζει όπως εμείς, έχει 14-24 αιφνιδιασμούς ανά αγώνα. Αυτό σημαίνει ότι μετά σου μένουν 40-50 κατοχές, βάσει στατιστικής, για παιχνίδι πέντε εναντίον πέντε. Δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις 100 συστήματα. Το θέμα είναι ότι σε κάθε ματς χρησιμοποιούμε τα συστήματα και τα πράγματα, που θεωρούμε ότι θα μας βοηθήσουν να νικήσουμε. Ο προπονητής είναι ένας άνθρωπος που πρέπει να βοηθήσει την ομάδα να βρει τις λύσεις, για να έχει το πλεονέκτημα. Αυτό εξαρτάται και από τη στρατηγική της αντίπαλης ομάδας, αν θα το κάνεις έτσι ή αλλιώς. Το πιο σημαντικό είναι ότι οι παίκτες πρέπει να κατανοήσουν πώς να παίζουν χωρίς την μπάλα, πώς να αντιδρούν σε κάθε διείσδυση, σε κάθε πάσα. Το δεύτερο που πρέπει να κάνει ένας προπονητής είναι να κάνει τους παίκτες να βάλουν το βασικό ποιοτικό τους στοιχείο στην ομάδα. Αν είσαι σουτέρ και βρίσκεσαι πάντα κάτω από το καλάθι, δεν θα σουτάρεις ποτέ. Πρέπει να σε χρησιμοποιήσω διαφορετικά, για να εκμεταλλευτώ την ικανότητά σου. Αλλά, μιλάμε για 40', έτσι; Πάνω από ένα ματς».
Πρέπει να το ξέρεις αυτό, όλοι πρέπει να το γνωρίζουν: σέβεται τη δουλειά μου, όπως σέβομαι τη δική του και έχουμε μια εξαιρετική συνεργασία. Αυτή είναι η αλήθεια. Δεν λέω ψέματα.
- Πώς είναι η συνεργασία σας με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο;
«Πολύ καλή».
- Ξέρετε, οι πρόεδροι συνηθίζουν στην Ελλάδα να παρεμβαίνουν στο έργο του προπονητή, να κάνουν τεχνικές αναλύσεις, να μπαίνουν στα αποδυτήρια και να ουρλιάζουν μετά από ήττες.
«Η συνεργασία μου με τον Δημήτρη είναι εξαιρετική. Από την πρώτη στιγμή που ήρθα εδώ, πριν από 18 μήνες, δεν μου είπε ούτε μια φορά τι πρέπει να κάνω ή να μην κάνω. Ποτέ. Η συνεργασία μου μαζί του, μιλώντας για τη δουλειά μας, είναι τέλεια. Πρέπει να το ξέρεις αυτό, όλοι πρέπει να το γνωρίζουν: σέβεται τη δουλειά μου, όπως σέβομαι τη δική του και έχουμε μια εξαιρετική συνεργασία. Αυτή είναι η αλήθεια. Δεν λέω ψέματα. Αυτή είναι η αλήθεια».
- Η περίπτωση Σπανούλη και Ολυμπιακού θεωρείτε ότι έχει ομοιότητες με Μπαρτσελόνα και Ναβάρο;
«Φυσικά, αλλά όχι μόνο με τον Ναβάρο. Παίκτες όπως ο Ναβάρο, ο Σπανούλης, ο Διαμαντίδης, οι μεγαλύτεροι παίκτες στην Ευρώπη, που έκαναν απίστευτα πράγματα για το ευρωπαϊκό μπάσκετ και χάρη σε αυτούς το ευρωπαϊκό μπάσκετ είναι έτσι τώρα, πάντα όταν ξεκινούν να είναι πιο κοντά στο τέλος της καριέρας τους, βλέπουν όλους να μιλούν για εκείνους. Όταν είσαι νέος, όλοι μιλούν για τα καλά πράγματα που κάνεις. Μέσα στην καριέρα σου έρχεται μία μέρα, που όλοι μιλούν για αυτά που δεν κάνει καλά. Όχι γι' αυτά που κάνεις καλά. Πάντα, το focus είναι στα αρνητικά. Αυτό είναι το βασικό πράγμα, που συμβαίνει με αυτούς τους παίκτες. Όλοι τώρα μιλουν για τα κακά, όχι για τα καλά. Πρέπει να είμαι ειλικρινής. Όταν παίζω απέναντι στον Ολυμπιακό, ο βασικός μου στόχος στο ποιον θα σταματήσω είναι ο Σπανούλης».
- Ακόμα;
«Ακόμα. Και με διαφορά. Είναι ένας από τους καλύτερους παίκτες στην ιστορία. Ακόμα είναι ένας από τους καλύτερους παίκτες στην ιστορία. Κατά τη γνώμη μου, έχει απίστευτες ικανότητες ως δημιουργός, ως σκόρερ και ως ηγέτης. Επομένως, δεν καταλαβαίνω πώς μια χώρα σαν αυτή, που όλοι έχουν έναν προπονητή μέσα τους, δεν σέβεται τέτοιες προσωπικότητες. Αυτό δεν συμβαίνει μόνο εδώ. Το ίδιο γίνεται και στη Βαρκελώνη με τον Ναβάρο. Πρέπει να λέμε "ευχαριστώ" κάθε μέρα, που αυτοί οι παίκτες έρχονται στα γήπεδά μας. "Ευχαριστώ", κάθε μέρα, σε όλους τους, γιατί το μπάσκετ, που παίζουμε σήμερα στην Euroleague, οφείλεται σε εκείνους. Όμως, πάντα περιμένουμε τη στιγμή, που ο παίκτης θα τελειώσει, για να ξεκινήσουμε να λέμε καλά πράγματα γι' αυτούς τους αθλητές. Μόλις τελείωσει την καριέρα του ο Ναβάρο, μετά θα ακούς για πάντα καλά λόγια. Όταν ο Σπανούλης τελείωσει, θα ακούς πάντα κάτι καλό. Αλλά, τώρα όλοι μιλούν αρνητικά».
- Όπως κάνουμε με τους νεκρούς. Μετά τον θάνατο των ανθρώπων, όλοι είναι καλοί.
«Ακριβώς. Συγγνώμη, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω αυτή τη συμπεριφορά. Δεν την καταλαβαίνω. Είναι ένα από τα χειρότερα πράγματα, που συμβαίνουν στο μπάσκετ».
- Ποιος παίκτης του Ολυμπιακού έχει κάτι ξεχωριστό;
«Όλοι τους, φυσικά. Κάθε παίκτης είναι ξεχωριστός, όλοι έχουν ικανότητες. Όταν βλέπω έναν παίκτη, πάντα βλέπω τις ικανότητές του».
- Μπορείτε να διαλέξετε έναν;
«Όχι, δεν μπορώ να διαλέξω έναν, όπως γνωρίζεις. Όμως, όλοι τους έχουν ικανότητες. Για εμένα, ο Σπανούλης είναι κάτι απίστευτο, μακριά από το φυσιολογικό».
- Ο Παπαπέτρου;
«Δεν θα μιλήσω για κάποιον ξεχωριστά. Με ρώτησες πριν για τον Σπανούλη και ένιωσα πως πρέπει να απαντήσω έτσι. Έχω τρομερό σεβασμό για εκείνον. Γι' αυτό απάντησα έτσι. Όμως, δεν θα μιλήσω για τους παίκτες του Ολυμπιακού, όπως καταλαβαίνεις».
- Έχοντας παίξει πολλές φορές αντίπαλος του Ντέιβιντ Μπλατ, πώς άκουσατε την είδηση της πρόσληψης του από τον Ολυμπιακό;
«Δεν ξέρω πόσες φορές έχουμε παίξει, αλλά έχουμε παίξει. Τον σέβομαι πολύ, είναι από τους καλύτερους προπονητές στην Euroleague. Επίσης, είχα μεγάλο σεβασμό για τον Σφαιρόπουλο. Έκανε πάρα πάρα πολύ καλή δουλειά. Για εμένα, είναι ένας από τους καλύτερους προπονητές στην Ευρώπη. Όπως έγινε και με εμένα στην Μπαρτσελόνα, όταν χάνεις εσύ είσαι ο υπεύθυνος για όλα. Κατά την άποψή μου, όμως, ο Σφαιρόπουλος είναι πολύ καλός προπονητής. Τώρα με τον Μπλατ θα ξεκινήσει μια νέα "αντιπαλότητα", για την οποία είμαι χαρούμενος. Θα είναι διασκεδαστική».
- Πιστεύετε ότι θα φέρει διαφορετική φιλοσοφία στον Ολυμπιακό;
«Θα φέρει τη δική του φιλοσοφία. Αυτή την ερώτηση, όμως, πρέπει να την κάνεις στους ιδιοκτήτες του Ολυμπιακού. Δεν ξέρω τι θα κάνει. Ίσως έχουν συμφωνήσει να πάνε σε έναν άλλον τρόπο. Καταλαβαίνω την ερώτησή σου, αλλά δεν μπορώ να απαντήσω. Το μπάσκετ μου εδώ στην Αθήνα δεν είναι το ίδιο που έπαιξα στην Μπαρτσελόνα. Είναι διαφορετικό. Γιατί; Επειδή ένας προπονητής πρέπει να προσαρμόσει τη φιλοσοφία του, πρώτα από όλα, στη χώρα που θα πάει. Δεύτερον, πρέπει να καταλάβεις τι θέλουν οι οπαδοί, ποιο μοντέλο μπάσκετ τους αρέσει περισσότερο. Έπειτα, πρέπει να υπολογίσεις και την ιστορία της ομάδας. Όλα αυτά είναι σημαντικά. Ύστερα, πρέπει να εξετάσεις το ρόστερ σου. Να δημιουργήσεις ένα ρόστερ πάνω - κάτω σε αυτήν την ιδέα. Και μετά θα αποφασίσεις τον τρόπο που θα παίζεις. Είμαι σίγουρος ότι σκέφτηκε τι θα κάνει και μίλησε με τους ιδιοκτήτες γι' αυτό. Δεν μπορώ, συνεπώς, να απαντήσω σε αυτήν την ερώτηση, γιατί δεν γνωρίζω».
- Θεωρείτε ότι θα πρέπει να περιμένετε για να δείτε τις κινήσεις τους; Για να προσαρμόσετε τη φιλοσοφία σας κοντά σε εκείνη του Ολυμπιακού, με τη λογική ότι είναι ο βασικός ανταγωνιστής;
«Όχι, σίγουρα όχι. Έχω τον δικό μου τρόπο. Πάντα θα έχω τον τρόπο μου. Δεν κάνω κινήσεις, σκεπτόμενος τι θα κάνουν οι άλλοι. Νομίζω πως αυτό είναι το μεγαλύτερο λάθος. Όταν βάζεις στο μυαλό σου ότι πρέπει να αντιδράσεις, σε ό,τι κάνουν, τότε θα είσαι δεύτερος. Δεν είναι αυτή η νοοτροπία μου. Η νοοτροπία μου είναι να είμαι πρώτος».
Η διαφορά εδώ στον Παναθηναϊκό, η μεγαλύτερη διαφορά για εμένα, είναι όταν χάνουμε. Όταν χάνουμε, μας βοηθούν ακόμα παραπάνω. Καταλαβαίνουν πως πρέπει να το κάνουν. Είναι κάτι που με κάνει να νιώθω φανταστικά συναισθήματα
- Σαν αντίπαλος ποιο γήπεδο πιστεύετε ότι ήταν η πιο καυτή έδρα στην Ευρώπη;
«Νομίζω η "Χάλα Πιονίρ". Είναι από τα πιο δύσκολα. Αλλά, του χρόνου δεν θα είναι γιατί δεν θα έχουν ομάδα στην Ευρωλίγκα. Φυσικά, δύσκολες είναι και οι έδρες του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού. Αλλά, αν πρέπει να διαλέξω μία, θα έλεγα τη "Χάλα Πιονίρ". Αν παίζουν στο μεγάλο γήπεδο του Βελιγραδίου, τότε το ΟΑΚΑ είναι πιο δυνατό. Αλλά, όταν παίζουν στη "Χάλα Πιονίρ", θεωρώ πως έχουν την πιο δυνατή έδρα».
- Θυμάστε το παιχνίδι με την Μπαρτσελόνα στο ΟΑΚΑ, όταν ήσασταν προπονητής της; Ξέρετε ότι σε εκείνο το ματς υπήρχαν 25.000 - 30.000 άνθρωποι στις εξέδρες;
«Το θυμάμαι το συγκεκριμένο παιχνίδι, ήταν απίστευτο. ΟΚ, δεν τους μέτρησα, αλλά ήμουν εκεί. Δεν ξέρω πόσοι ήταν στο γήπεδο, αλλά ήταν πολλοί… Ναι, το θυμάμαι. Είναι ωραίο αυτό. Οι οπαδοί μας είναι απίθανοι. Δεν το λέω επειδή είμαι εδώ. Θέλω να πω την αλήθεια. Θεωρώ πως είναι οι καλύτεροι οπαδοί στην Ευρώπη με διαφορά, κατά την άποψή μου».
- Γιατί;
«Για όλα. Θυμάμαι ένα ματς που χάναμε, δεν θυμάμαι ακριβώς ποιο, που όταν η ομάδα μπήκε στο παρκέ ύστερα από αυτήν την ήττα, μας βοήθησαν ακόμα περισσότερο. Ήταν απίστευτο. Ακόμα κι έτσι, όταν η εικόνα μας ήταν απαράδεκτη και δεν αξίζαμε να νικήσουμε, ο κόσμος ήταν τρομερός μαζί μας. Δεν μπορώ να το ξεχάσω αυτό. Είναι εύκολο να στηρίζεις την ομάδα σου στις νίκες, όπως συμβαίνει με όλες τις ομάδες στην Ευρώπη. Η διαφορά εδώ στον Παναθηναϊκό, η μεγαλύτερη διαφορά για εμένα, είναι όταν χάνουμε. Όταν χάνουμε, μας βοηθούν ακόμα παραπάνω. Καταλαβαίνουν πως πρέπει να το κάνουν. Είναι κάτι που με κάνει να νιώθω φανταστικά συναισθήματα. Γι' αυτό θέλω να πω ότι για εμένα είναι οι καλύτεροι. Συμβαίνει κατά τη διάρκεια των αγώνων. Αυτό είναι φανταστικό, απίστευτο».
- Στο ΣΕΦ νιώθετε πιο άνετα τελευταία μετά από πέντε νίκες στα τελευταία έξι παιχνίδια που έχετε παίξει εκεί;
«Όχι. Προετοιμάζω τον εαυτό μου για όλα τα γήπεδα. Δεν με νοιάζει πού παίζουμε. Προσπαθώ να νικάμε σε όλα τα ματς. Δεν είναι θέμα του αν νιώθω άνετα ή όχι. Προσπαθώ να κάνω τη δουλειά μου, με βάση τον αντίπαλο, το γήπεδο, τους οπαδούς, τα πάντα. Αυτό βάζω στο μυαλό μου και προετοιμάζω το παιχνίδι».
Αυτά που έκανε ο Ζέλικο είναι απίστευτα. η διαφορά πάντα θα είναι τα τρόπαια...
- Τι νομίζετε ότι πρέπει να κάνετε για να αφήσετε το στίγμα σας όπως ο Ομπράντοβιτς στον Παναθηναϊκό; Ξέρετε ότι είναι βαριά η σκιά του για όλους τους επόμενους προπονητές και πάντα μπαίνει η διαδικασία σύγκρισης μαζί του...
«Είναι κάτι πάρα πολύ δύσκολο. Είναι αδύνατο. Αυτά που έκανε ο Ζέλικο είναι απίστευτα. Όλοι γνωρίζουν πως είναι ο κορυφαίος προπονητής στην ιστορία στην Ευρώπη. Δεύτερον, όταν ήταν εδώ, υπήρξε μια περίοδος που ο Παναθηναϊκός ήταν η πιο ισχυρή ομάδα στην Ευρώπη. Αυτός ο συνδυασμός έκανε την ομάδα να πάρει πολλές Euroleague. Χωρίς αυτές, δεν μπορείς να είσαι κομμάτι της ιστορίας. Μπορείς να είσαι μέρος της ιστορίας, επειδή, για παράδειγμα, οι οπαδοί μας θα πιστεύουν ότι ήμασταν σοβαροί, παίξαμε καλό μπάσκετ και άλλα. Αλλά, η διαφορά πάντα θα είναι τα τρόπαια. Οπότε, είναι δύσκολο να αφήσεις την κληρονομιά σου, χωρίς τρόπαια της Euroleague. Όμως, αν μια μέρα βρούμε τον τρόπο να την κατακτήσουμε, ίσως καταφέρω να βαδίσω προς τα εκεί. Αλλά, θα είναι πολύ δύσκολο. Καταλαβαίνεις, ο συνδυασμός είναι πολύ σημαντικός. Το μόνο που θέλω σε όλη τη ζωή μου είναι όταν τελειώσω την θητεία μου εδώ, όλοι να με θυμούνται ως έναν εργατικό άνθρωπο, ειλικρινή και με καλή συμπεριφορά. Ύστερα από αυτό, ξέρω ότι κάποιοι θα με αγαπούν ως προπονητή και κάποιοι θα με μισούν. Δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους με το μπάσκετ μας. Όμως, θα είμαι χαρούμενος αν αυτά τα τρία πράγματα μείνουν στο μυαλό όλων των οπαδών μας. Είναι το πιο σημαντικό στο τέλος για τη ζωή μας. Είναι εύκολο να με αγαπούν όλοι, επειδή κέρδισα».
