Ένας χρόνος μετά. Πέρσι ανήμερα 28ης Οκτωβρίου, ο ΠΑΟΚ έχανε 87-78 στα Τρίκαλα. Τηρουμένων των αναλογιών, παιχνίδι σαν το σημερινό στο Χολαργό. Η εικόνα της ομάδας τότε; Ανάλογα αφελής με τη σημερινή.
Περίπου κάτι ίδιο είχε συμβεί και στο δεύτερο ευρωπαϊκό παιχνίδι. Πέρσι ήταν η Γκαζιαντέπ, φέτος ήταν η Τέλεκομ Βόννης. Η αρχή της σεζόν ήταν πολύ δύσκολη πέρσι, έχει γίνει αρκετά δύσκολη και φέτος.
Θεωρητικά, ο ΠΑΟΚ έβαλε αρκετή εμπειρία στο φετινό ρόστερ, για να μην περάσει τα περσινά. Ουσιαστικά, όμως, ζει περίπου κάτι που έζησε και πέρσι, με κάποιες διαφορές, αλλά με πολλές ομοιότητες. Ακόμα και στα παιχνίδια...
Ό,τι έγινε, έγινε φυσικά και πέρσι τέτοια εποχή και φέτος. Μένοντας στην ουσία, βλέποντας πολλές αντιδράσεις παικτών του ΠΑΟΚ μέσα στο γήπεδο, απορείς πραγματικά... Απορείς με τον Κόνιαρη. Απορείς με τον Σχίζα. Απορείς με τον Μορέιρα. Απορείς με τον Αθηναίου. Απορείς με τον Χάτσερ αρκετές φορές.
Σήμερα, πάλι, έγιναν πολλά ανεξήγητα πράγματα. Για παράδειγμα δε μπορεί ο Χάτσερ, με την ομάδα του πίσω στο σκορ, με ένα ομαδικό φάουλ στην τέταρτη περίοδο, να παίζει άμυνα στο ποστ τον Γιάνκοβιτς και να κάνει το φάουλ στην προσπάθεια. Αποτέλεσμα; Το αναμενόμενο... Καλάθι και φάουλ.
Δε μπορεί ο Κόνιαρης να κάνει σχεδόν σε κάθε παιχνίδι, όπως και σήμερα, λάθος στην εισαγωγική πάσα της επίθεσης. Αποτέλεσμα; Το αναμενόμενο.... Καλάθι στον αιφνιδιασμό.
Δε μπορεί ο Σχίζας να τοποθετεί με αυτόν τον τρόπο το κορμί του στην άμυνα στον Γιάνκοβιτς και να δίνει τόσο εύκολα φάουλ. Το έχει ξανακάνει και με άλλους αντιπάλους. Όπως επίσης, δεν είναι δυνατόν να έχει χάσει τρία αμυντικά ριμπάουντ, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.
Δε μπορεί ο Μορέιρα, που προσπαθεί να προσαρμοστεί σε ένα καινούργιο περιβάλλον, να πηγαίνει στο ριμπάουντ, κοιτώντας τη μπάλα και να μην κάνει μπλοκ-άουτ ποτέ. Μπορεί να είναι 2.11, αλλά παίζουν και αντίπαλοι. Κοντύτεροι, αλλά δυνατότεροι και πιο αθλητικοί.
Δε μπορεί ο Αθηναίου που πήρε κάποιες πρωτοβουλίες σήμερα, πάλι σε αρκετές περιπτώσεις, σε καθαρές φάσεις που αποδεδειγμένα όλα αυτά τα χρόνια τις έχει, να ψάχνει την πάσα.
Τα παραπάνω, είναι μόνο μερικά παραδείγματα. Δεν ξέρουμε αν σε μια ομάδα σαν τον ΠΑΟΚ, με αυτό το ρόστερ, πρέπει να δουλευτεί ξανά, το πως κάνει μπλοκ-άουτ ένας παίκτης, πως κάνει πάσα στήθους, πως βάζει το κορμί του στην ένας εναντίον ενός άμυνα... Προπονητές δεν είμαστε, αλλά αν υπάρχει τέτοια ανάγκη, ας γίνει κι αυτό. Επιστροφή στα βασικά, που μαθαίνονται κάπου εκεί, μετά το μίνι και το παιδικό...
Υ.Γ.: Στα παιχνίδια που επέστρεψε ο Γκος φαίνεται κάτι, πραγματικά... οξύμωρο. Ο μεγαλύτερος σε ηλικία, είναι αυτός που δείχνει να έχει το μεγαλύτερο κίνητρο. Και αυτό, είναι πολύ χειρότερο, από όσο νομίζουν οι περισσότεροι.
