Οι δύο μετακινήσεις του Ιωάννη Παπαπέτρου είναι λίγο περίεργες. Δεν το λέμε με την κακή έννοια. Αλλά έχουν την περιπέτειά τους. Το καλοκαίρι του 2013 ήταν με τα αεροπορικά εισιτήρια στο χέρια για να επιστρέψει στις ΗΠΑ και στο κολλέγιο του Τέξας, όπου φοιτούσε και έπαιζε μπάσκετ. Οι επαφές του με τον Ολυμπιακό δεν είχαν φθάσει εκεί, που έπρεπε να φτάσουν, και ο 19χρονος τότε φόργουορντ είχε φτιάξει τις βαλίτσες του για να πάει και πάλι στην Μέκκα του μπάσκετ. Τα δεδομένα άλλαξαν αμέσως, όταν ο Παναγιώτης και ο Γιώργος Αγγελόπουλος αποφάσισαν να κάνουν την υπέρβαση. Μέσα σε λίγες ώρες ανέβασαν την προσφορά τους και έτσι θα λέγαμε ότι...κατέβασαν από το αεροπλάνο τον «Πάπι», κάνοντάς τον παίκτη του Ολυμπιακού.
Η τωρινή ιστορία με την αποχώρηση του Παπαπέτρου από τον Πειραιά δεν είναι ίδια με εκείνη, αλλά έχει κι αυτή τις ιδιομορφίες της. Και η βασικότερη έχει να κάνει με το ότι έγιναν δύο ραντεβού για να βρεθεί η άκρη, που τελικά δεν βρέθηκε. Θα πει κανείς ότι και για τον Παπανικολάου έγιναν δύο ραντεβού. Ναι, έτσι είναι. Μόνο, που στο δεύτερο οι δύο πλευρές έδωσαν τα χέρια. Στην περίπτωση του Παπαπέτρου, μετά την δεύτερη συνάντηση, χέρια δεν δόθηκαν. Μάλιστα το πράγμα μπερδεύτηκε ακόμη περισσότερο, καθώς μετά το δεύτερο αυτό ραντεβού, ο πρωταγωνιστής της ιστορίας είπε ότι «τα πράγματα είναι σε καλό δρόμο». Τελικώς για την σχέση του Ολυμπιακού με τον Παπαπέτρου αποδείχθηκε ότι τα πράγματα μόνο σε καλό δρόμο δεν ήταν, από την στιγμή, που πριν από λίγο έγινε οριστικό ότι οι δρόμοι τους χώρισαν.
Αίσθηση μας είναι ότι αυτή την πενταετία, δεν είδαμε τον Παπαπέτρου, που θα περιμέναμε να δούμε. Ο «Πάπι» δεν είναι Γιάννης Αντετοκούνμπο ή παίκτης ΝΒΑ, αλλά θα περιμέναμε να δούμε κάτι περισσότερο από αυτό, που είδαμε. Κάτι λίγο περισσότερο. Το γιατί δεν το είδαμε δεν είναι μόνο ευθύνη του παίκτη, αλλά και της τεχνικής ηγεσίας. Το θέμα είναι ότι ο Ολυμπιακός χάνει ένα σημαντικό κομμάτι του ρόστερ του και δη του ελληνικού κορμού και δεν είναι εύκολο να το αντικαταστήσει. Δεν είναι εύκολο, γιατί οι ελληνικές ποιοτικές επιλογές δεν είναι πολλές. Και δεν είναι των κυβικών του Παπαπέτρου. Ο Στράτος Περπέρογλου, καθώς είναι φυσιολογικό στα 34 του, έχει αφήσει πίσω τα καλύτερά του χρόνια. Ο Αλέξανδρος Βεζένκοφ είναι κι αυτός περίπτωση Παπαπέτρου: δεν έχει δείξει αυτά, που μπορούσε να δείξει. Και υπάρχει και ο Ναζ Μήτρου-Λονγκ, που έχει σπέσιαλ προσόντα, αλλά δεν γνωρίζει την ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Και βέβαια δεν ξέρουμε αν θέλει να έρθει στην Ευρώπη, από την στιγμή, που θέλει να επιστρέψει στο ΝΒΑ και με εγγυημένο συμβόλαιο.
Υπάρχει και ο Μποχωρίδης με τον Αθηναίου για μία θέση στα γκαρντ, αλλά ο Ολυμπιακός θέλει κάτι πολύ δυνατό στην περιφέρειά του. Αν πάρει κάποιον από Βεζένκοφ, Λονγκ ή Περπέρογλου, λύνει κάποια από τα προβλήματά του. Το συζήταγα πριν με ένα φίλο και μου έλεγε «ποιον Βεζένκοφ μου λες; Αυτός είναι τεσσάρι». Αλήθεια είναι αυτό, αλήθεια, όμως, είναι ότι έχει ελληνικό διαβατήριο. Και σε μία τέτοια περίπτωση, ο Ολυμπιακός μπορεί να πάει για ξένο, που να παίζει και «3» και «4». Αρέσουν στον Μπλατ αυτοί οι παίκτες και απλά θυμηθείτε τον Κλάιμπερν της ΤΣΣΚΑ, που είχε στην Νταρουσάφακα.
Μπορεί να κάνει και κάτι, που δεν περιμένουμε ο Ολυμπιακός. Π.χ. να πάει να πάρει τον Λαρεντζάκη από την ΑΕΚ. ‘Η να πάει για έβδομο ξένο. Ποιος ξέρει. Ο Αμερικανοισραηλινός προπονητής των Πειραιωτών είναι έτοιμος για την επόμενη μέρα, αφού είχε σκεφτεί εδώ και καιρό το plan b, αυτό, δηλαδή, που θα ίσχυε (και ισχύει πλέον), στην περίπτωση αρνητικής απάντησης του Παπαπέτρου.
Ο Τζέιμς Νάναλι της Φενέρ είναι μία περίπτωση, που έχει αναφερθεί, αλλά είναι πολύ ακριβός για τα δεδομένα του Ολυμπιακού. Αν και με την αποχώρηση του Παπαπέτρου, το ταμείο της ΚΑΕ είναι πιο άνετο. Στον Παπαπέτρου θα δίνονταν περίπου 700.000 ευρώ ετησίως.
Ο Αξέλ Τουπάν επίσης είναι στο μυαλό του Μπλατ, ο οποίος έχει για τα καλά στα υπόψη του και έναν ακόμη σπουδαίο Ευρωπαίο γκαρντ-φόργουορντ από ομάδα της Ευρωλίγκας.
Αν κάπου μπερδευτήκατε (που δεν νομίζουμε), οι Πειραιώτες εννοείται ότι θα πάρουν δύο παίκτες για την περιφέρειά τους. Το λιγότερο δύο.
Ο Παπαπέτρου έφυγε από το μεγάλο λιμάνι, αλλά ο Ολυμπιακός δεν πρόκειται να πεθάνει. Εννοείται ότι θα τον ήθελε μαζί του, έτσι, όμως, είναι αυτά τα πράγματα. Κάποιοι θα φύγουν, κάποιοι θα έρθουν. Αυτό, που νοιάζει τώρα τους «ερυθρόλευκους», είναι η επόμενη μέρα. Ποιοι, δηλαδή, θα αποτελέσουν τα τελευταία κομμάτια του παζλ. Αυτό νοιάζει και τον «Πάπι»: ο επόμενος σταθμός της καριέρας του. Ο Παναθηναϊκός, πάντως, ήδη τον περιμένει με ανοιχτές αγκάλες.
