Τα καλοκαίρια είναι αφιερωμένα στην Εθνική ομάδα. Ανέκαθεν. Είναι σαν μια αγαπημένη συνήθεια, που όσα χρόνια κι αν περάσουν αντί να ξεθωρίαζει στο χρόνο γίνεται όλο και πιο αγαπημένη. Και από συνήθεια, εξελίσσεται σε θεσμό.
Τα καλοκαίρια είναι συνυφασμένα με την Εθνική ομάδα. Και ιδίως αυτή του μπάσκετ, που έχει χαρίσει τόσες και τόσες μεγάλες στιγμές. Όσο πλησιάζουμε δε προς το Eurobasket το ενδιαφέρον γίνεται ακόμα πιο έντονο και δεν κοιτάζει ούτε ημερομηνίες, ούτε ώρες, ούτε διακοπές.
Πιο τρανή απόδειξη από το φιλικό της 9ης Αυγούστου απέναντι στην Ισπανία δεν υπάρχει. Διότι 18.000 κόσμου βρέθηκαν στο ΟΑΚΑ, εν μέσω καύσωνα, εν μέσω διακοπών και λίγο πριν από τον 15αύγουστο, τότε που η Αθήνα ερημώνει και θυμίζει «νεκρή πόλη». Όταν όμως υπάρχει στον ορίζοντα η δυνατότητα να δεις την Εθνική, τότε τα πράγματα αλλάζουν.
Και όταν σε αυτή την Εθνική δεσπόζει η παρουσία του καλύτερου παίκτη στον κόσμο, τότε όλοι είναι διατεθειμένοι να «θυσιάσουν» μια μέρα διακοπών για να απολαύσουν μπάσκετ, να απολαύσουν Εθνική ομάδα, να απολαύσουν Γιάννη Αντετοκούνμπο.
Όσοι πήγαν δεν το μετάνιωσαν. Η ομάδα του Δημήτρη Ιτούδη, προσέφερε θέαμα, είχε εξαιρετικές στιγμές και κυρίως έναν Γιάννη που με το... καλημέρα βρίσκεται σε MVP mode! Οι 31 πόντοι και τα 10 ριμπάουντ σε 20 λεπτά είναι η πιο τρανή απόδειξη. Μαζί με το highlight της βραδιάς που χάρισε, μετά από την πάσα του Κώστα Παπανικολάου.
Κατεδάφισε τον Γιακουμπά Σίμα, κατεδάφισε το καλάθι των Ισπανών και σήκωσε ένα ολόκληρο ΟΑΚΑ στο πόδι. Όπως μόνο εκείνος ξέρει.
Η Εθνική άρεσε (πολύ). Όχι μόνο για το μπάσκετ που έπαιξε, αλλά για την εικόνα που έδειξε σε όλο το παιχνίδι. Παίκτες που ακολουθούσαν το πλάνο του προπονητή, που δεν έβαζαν το εγώ τους πάνω από το γενικό καλό και ακόμα και στα λάθη που έκαναν προσπαθούσαν να τα διορθώσουν αμέσως με 1-2 καλές ενέργειες.
Το γεγονός πως η Ελλάδα έχει να πανηγυρίσει 13 χρόνια ένα μετάλλιο είναι κίνητρο από μόνο του. Ειδικά για «παλιοσειρές», όπως ο Καλάθης, ο Σλούκας, ο Παπανικολάου. Την ίδια στιγμή που υπάρχει τεράστια δίψα, θέληση και πίστη για διάκριση. Και αυτή δεν αρχίζει από πουθενά αλλού, παρά από τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Ο Greek Freak είναι αυτός που δίνει τον τόνο με την παρουσία του. Και όταν ο Γιάννης έχει αυτή την εικόνα σε φιλικό, ζει με τέτοιο τρόπο το παιχνίδι και παίζει στο... κόκκινο κάθε στιγμή που πατάει στο παρκέ, ο συμπαίκτης του θα ακολουθήσει. Όποιος κι αν είναι, όπως κι αν λέγεται.
Αυτή η «δίψα» είναι που θα οδηγήσει την Εθνική φέτος στο να παλέψει για να βάλει τέλος στα 13 χρόνια αποχής από τα μετάλλια. Και όσο αυτή η «δίψα» παραμένει σε αυτό το βαθμό, τόσο δεν έχει να φοβάται κανέναν....
ΥΓ. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είναι ο νο.1 παίκτης στον κόσμο. Το γεγονός πως υπάρχει τόση κουβέντα, τόση προβολή και τόσος ντόρος γύρω από το όνομά του δεν σημαίνει πως χαλάει κανένα κλίμα στην Εθνική ομάδα και δεν αποπροσανατολίζει κανέναν από τον στόχο του. Οι αντιδράσεις μετά το επιβλητικό κάρφωμα απέναντι στην Ισπανία μάλλον διαψεύδουν όσους μιλούν για κάτι τέτοιο.
ΥΓ2. Μια λεπτομέρεια που πέρασε στα ψιλά, αλλά έχει μεγάλη αξία. Κατά την διάρκεια της τρίτης περιόδου, Καλαϊτζάκης και Λαρεντζάκης είχαν κακή συνεννόηση που οδήγησε σε λάθος. Οι δύο ομάδες πήγαιναν στους πάγκους για τάιμ άουτ, με τον «Λάρυ» να εμψυχώνει τον συμπαίκτη που που έμοιαζε να απογοητεύεται από την λάθος πάσα. Και εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε ο Κώστας Παπανικολάου, λειτουργώντας σαν αρχηγός μίλησε στον Καλαϊτζάκη και αμέσως τον ντόπαρε για να συνεχίσει να βγάζει ενέργεια. Μια μικρή κίνηση, με τεράστια σημασία για το κλίμα που «χτίζει» αυτή η ομάδα ενόψει Σεπτεμβρίου!
