Μεταγραφική περίοδος ήταν και τελείωσε; Όχι, τα πράγματα στο μπάσκετ δεν είναι όπως στο ποδόσφαιρο. Οι μετακινήσεις στο άθλημα με την πορτοκαλί μπάλα δεν θα λέγαμε ακριβώς ότι δεν έχουν τελειωμό, αλλά σίγουρα τα χρονικά περιθώρια είναι μεγαλύτερα από αυτά της «φουτμπαλέρας», όπως λέει το ποδόσφαιρο ο Γιωργής ο Μπουσβάρος.
Στη περίπτωση, πάντως, του Ολυμπιακού το πράγμα έχει φτάσει περίπου στο τέλος του. Οι Πειραιώτες κατέκτησαν το νταμπλ, έκαναν τα μπανάκια τους στην Κύθνο και μέσα σε λίγες μέρες σχεδόν ολοκλήρωσαν το ρόστερ τους.
Με λίγα λόγια, το έμψυχο δυναμικό τους είναι καλύτερο από το περυσινό. Και θα το εξηγήσουμε πολύ εύκολα. Εχουμε και λέμε:
ΝΤΟΡΣΕΪ-ΚΑΝΑΑΝ: Αρκετοί αμφέβαλλαν για την χρησιμότητα του Τάιλερ Ντόρσεϊ στον Ολυμπιακό. Εκαναν λόγο για αστάθεια στην απόδοσή του. Ότι ένα ματς παίζει και δύο δεν παίζει. Η άποψη η δική μας είναι ότι ο ομογενής γκαρντ ήταν περίπου ό, τι πιο ταιριαστό υπήρχε για τους «ερυθρόλευκους». Και για αγωνιστικούς λόγους και βέβαια λόγω ελληνικού διαβατηρίου. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχε την σταθερότητα, που θα ήθελε κανείς. Και καλά, ποιος παίκτης είναι σταθερός στα 26 του χρόνια; Και συν τοις άλλοις έτσι είναι το στυλ του παίκτη, αυτή είναι η υφή του. Και στον Ολυμπιακό ταίριαξε περίφημα. Αγωνιστικά, ο τύπος έβγαινε μπροστά, δεν φοβόταν τις δύσκολες καταστάσεις, μπορούσε να σε σουτάρει εύκολα, να σε περάσει εύκολα, έβγαζε προσωπικότητα μέσα στις τέσσερις γραμμές του παρκέ. Στο μυαλό του, όμως, ήταν, όπως είχαμε πει πολλές φορές, η επιστροφή στο ΝΒΑ. Ο Ολυμπιακός έκανε την κίνησή του να τον κρατήσει, αλλά δεν τα κατάφερε. Και έτσι πήγε άμεσα στην επόμενη μέρα. Με τις επιλογές να μην είναι πολλές, γιατί κάποια «2άρια» είχαν κλείσει ήδη (όπως ο Τζόρνταν Λόιντ στη Μονακό και ο Μπίλι Μπάρον στην Αρμάνι) και συν τοις άλλοις η θέση αυτή είναι δύσκολη στην αγορά. Ελάχιστες, δηλαδή, οι λύσεις. Τουλάχιστον φέτος. Μία από τις εναπομείνασες, λοιπόν, την τσάκωσε ο Ολυμπιακός, κλείνοντας τον Αϊζάια Κάνααν. Κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός. Δεν είναι όλοι οι χαρακτήρες οι ίδιοι. Ετσι για τον Κάνααν το βασικό (όπως και για όλους τους παίκτες, που πάνε σε μία ομάδα) είναι πως θα κολλήσει. Τα αγωνιστικά του χαρακτηριστικά είναι περίπου αυτά, που ήθελε ο Ολυμπιακός. Τουλάχιστον στην επίθεση. Ο πρώην παίκτης του ΝΒΑ μπορεί να σε σουτάρει, να σε περάσει, έχει το «1 εναντίον 1». Όχι σαν τον Ντόρσεϊ, αλλά το έχει. Εχει, όμως, το πιο βασικό προσόν στο κομμάτι της επίθεσης: το σουτ. Σε σουτάρει, όπως και από όπου θες. Ένα κλάσμα του δευτερολέπτου θέλει και έφυγε η μπάλα από τα χέρια του. Τον ήθελε και η Φενέρ τον Αμερικάνο. Ο Ολυμπιακός, όμως, του έδινε περίπου…ολόκληρη την θέση. Ενώ στους Τούρκους κάπου εκεί είναι και ο Γκούντουριτς, θα παίζουν και ο Ουίλμπεκιν με τον Καλάθη μαζί, υπάρχει και ο Μαχμούτογλου.
ΠΡΙΝΤΕΖΗΣ-ΠΙΤΕΡΣ: Εδώ δεν χρειάζεται να γίνει σύγκριση παικτική. Ο Γιώργος Πρίντεζης είναι ένας θρύλος του ελληνικού μπάσκετ. Είναι μία θρυλική μορφή του Ολυμπιακού. Την χρονιά, που τελείωσε, η συμβολή του στο παρκέ δεν ήταν ιδιαίτερη. Δεν έκανε διαφορά, δηλαδή, για την ομάδα του Πειραιά. Δεν ασχολούμαστε με το αν έπρεπε να παίζει πιο πολύ και τα λοιπά. Εμείς καταγράφουμε αυτό, που έγινε. Ο Πίτερς, λοιπόν, που έρχεται, δεν θα έχει τον ρόλο, που είχε την τελευταία του χρονιά ο Πρίντεζης. Ξεκινάμε από αυτό. Και ξεκινώντας από αυτό, προσθέτεις τα 27 χρόνια του Αμερικάνου, την σημαντική εμπειρία, που έχει αποκομίσει από τα μεγάλα κλαμπ που έχει παίξει (Εφές, Μπασκόνια, ΤΣΣΚΑ) και βέβαια το σούπερ σουτ με… κλειστά μάτια, που διαθέτει. Σαφώς πρόκειται για αναβάθμιση στην θέση «4».
Εννοείται αν μιλάγαμε για Πρίντεζη στα 30 του και τωρινό Πίτερς, τα δεδομένα θα ήταν διαφορετικά.
ΜΑΡΤΙΝ-ΜΠΟΛΟΜΠΟΪ: Ο Χασάν Μάρτιν στα δύο χρόνια, που βρέθηκε στον Ολυμπιακό, είχε πολύ καλό ξεκίνημα στην πρώτη του σεζόν και ικανοποιητικό τελείωμα στην δεύτερή του χρονιά. Όπως μάλιστα έπαιξε στην τελική ευθεία της τελευταίας του σεζόν, περιμέναμε ότι θα έχει πιθανότητες να μείνει στον Πειραιά. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας, όμως, πήγε σε διαφορετική επιλογή, γιατί αυτός ξέρει καλύτερα τους παίκτες του, γιατί αυτός ξέρει καλύτερα την ομάδα του και γνωρίζει βεβαίως άριστα το άθλημα.
Πήγε, λοιπόν, στην περίπτωση του Τζόελ Μπολομπόι, ενός παίκτης με εμπειρία τόσα χρόνια στην ΤΣΣΚΑ, ενός παίκτη, που καταθέτει μεγάλη ενέργεια στο παρκέ, ενός παίκτη τέλος, που μπορεί πέρα από το «5», να κάνει και κάποια κομμάτια στο «4». Στο πικ εν ρόλ ο Ουκρανός δεν έχει προβλήματα, τελειώνει τις φάσεις για πλάκα, από το τρίποντο δεν είναι ο καλύτερος σουτέρ του κόσμου, αλλά για τα δεδομένα του είναι ικανοποιητικός. Δεν τον πήρε βέβαια ο Μπαρτζώκας για το τρίποντό του, αλλά κυρίως για την μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα, που μπορεί να έχει στο αμυντικό κομμάτι. Γιατί μπάσκετ δεν είναι μόνο η επίθεση. Και από τον Μάρτιν ως γνωστόν τα παράπονα είχαν να κάνουν για την αμυντική του συμπεριφορά.
Μένει πλέον για να ολοκληρωθεί το ρόστερ, ποιος θα κλείσει την πεντάδα των ψηλών. Θα είναι ο Κώστας Αντετοκούνμπο, για τον οποίο φήμες ανέφεραν ότι υπήρξε επαναπροσέγγιση τις τελευταίες ώρες; Θα είναι ο Γιώργος Τσαλμπούρης, που έκανε πολύ καλή σεζόν με τον Απόλλωνα Πάτρας; ‘Η μήπως κάποιος άλλος; Θα δείξει.
Η ουσία είναι ότι μιλάμε για έναν Ολυμπιακό – στα χαρτιά- πιο ποιοτικό από πέρυσι, αλλά αυτό από μόνο του εννοείται ότι δεν εγγυάται την επιτυχία. Γιατί οι Πειραιώτες έχουν εμπόδια μπροστά τους. Εμπόδια, που δεν υπήρχαν πέρυσι.
1) Τον Ολυμπιακό πλέον τον κρίνεις και τον βλέπεις ως νταμπλούχο Ελλάδας και ως ομάδα, που προκρίθηκε στο φάιναλ-φορ της Ευρωλίγκας. Ενώ πέρυσι μόλις είχε επιστρέψει στην Α1, ενώ στην Ευρωλίγκα δεν είχε κάνει τίποτα.
2) Η ομάδα, που τελείωσε την τελευταία σεζόν, έπαιξε μπασκετάρα, είναι σούπερ επιτυχημένη. Η ομάδα, που φτιάχνεται για του χρόνου, είναι όπως αναφέραμε, πιο ποιοτική. Όπως όμως λέει ο νόμος του μπάσκετ, πρέπει να υπάρξει η κατάλληλη χημεία. Ητοι να δέσουν τα νέα πρόσωπα με τους παλιούς. Παίρνοντας παίκτες Ευρωλίγκας, κάνεις σαφώς πιο εύκολη την δουλειά σου. Αλλά όλα φαίνονται στο παρκέ.
3) Στην Ελλάδα (και όχι μόνο) ο Ολυμπιακός θα έχει απέναντί του πλέον έναν πολύ πιο δυνατό Παναθηναϊκό. Την χρονιά, που τελείωσε, οι σούπερ Πειραιώτες αντιμετώπισαν τους «πράσινους» στην χειρότερή τους φάση στη σύγχρονη ιστορία τους. Ο Ολυμπιακός βέβαια έκανε την δουλειά του, αυτό, που έπρεπε. Τη νέα χρονιά, όμως, οι «πράσινοι» με τις κινήσεις που έχουν κάνει (και με αυτές που θα κάνουν) θα είναι πολύ πιο ισχυροί και αποφασισμένοι να πουλήσουν πολύ ακριβά το τομάρι τους.
Εν πάσει περιπτώσει, ακόμη είναι πολύ νωρίς για ακριβή συμπεράσματα και κρίσεις. Η ουσία είναι ότι μεταγραφικά ο Ολυμπιακός έκανε σωστά την δουλειά με Πίτερς, Κάνααν και Μπολομπόι, και είναι τυχερός, που δεν του έφυγε ο Σάσα Βεζένκοφ. Με «αν» δεν γράφεται ιστορία, αλλά αν ο 27χρονος πήγαινε στο ΝΒΑ, τότε οι Πειραιώτες θα είχαν έναν αξεπέραστο μπελά, κάτι άλλωστε, που το γνωρίζουν οι ίδιοι καλύτερα από όλους.
