Τα πράγματα για τον Παναθηναϊκό ήταν προφανές πως είχαν φτάσει στο «μη παρέκει». Είχαμε πει και σε προηγούμενά κείμενά μας ότι ο δρόμος «έσοδα-έξοδα» δεν μπορούσε πλέον να υπάρχει καθώς θα οδηγούσε τον Εξάστερο μαθηματικά στο τέλμα.
Έπρεπε ή να δηλώσει ξανά «παρών», ενεργά, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος ή να πουληθεί… χθες η ΚΑΕ. Το δεύτερο αποδείχθηκε την τελευταία διετία πως μόνο εύκολο δεν είναι. Προφανώς στο επόμενο χρονικό διάστημα με το ΟΑΚΑ να ανήκει στον Παναθηναϊκό από την 1η Ιουλίου και την ομάδα του να αποκτά ξανά δυναμική, η ΚΑΕ θα αποκτήσει άλλη «αξία». Μπορεί το όνομα του Εξάστερου να είναι τεράστιο, η ιστορία που κουβαλάει μοναδική για τα ελληνικά δεδομένα, όμως σε μια αγοραπωλησία υπάρχουν κι άλλα πράγματα που μετράνε. Κυνικά, ρεαλιστικά, λοιπόν, το «προϊόν» θα είναι πολύ πιο ελκυστικό από εδώ και πέρα για όποιον «ενδιαφερόμενο».
Επί της ουσίας λοιπόν ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είχε ένα δρόμο: Να δηλώσει ότι «είναι εδώ». Δεν θα ήθελε να βλέπει τον σύλλογο που αγαπάει να γίνεται «σάκος του μποξ» στα χέρια του αιώνιου αντιπάλου του και μέρα με τη μέρα να φθίνει.
Όποιος θέλει το βαφτίζει «επιστροφή», όποιος θέλει όχι. Πολλοί θα πουν ότι δεν είναι καθ’ ολοκληρία επιστροφή αφού η ΚΑΕ «παραμένει προς πώληση». Κι αν δεν πουληθεί τα επόμενα… 20 χρόνια, λέω εγώ;
Δεν έχουν λοιπόν σημασία οι λέξεις, αλλά οι πράξεις, εν προκειμένω οι αποφάσεις. Στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή ο Γιαννακόπουλος πήρε τη ΣΩΣΤΗ απόφαση. Για τον Παναθηναϊκό, για τον ίδιο, για την ιστορία του στον σύλλογο, για τον εγωισμό του, για όλα.
Οι σώφρονες Παναθηναϊκοί που έχουν δει τι έχει τραβήξει εδώ και μία δεκαετία το ποδόσφαιρο και είδαν επίσης τι τράβηξε την τελευταία διετία το μπάσκετ καταλαβαίνουν πόσο ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ είναι αυτό το «είμαι ξανά παρών». Είδαν ότι ουδείς βρέθηκε να αναλάβει το καράβι. Ουδείς από τους «επιφανείς Παναθηναϊκούς». Και κατάλαβαν τι… έρχεται αν το τμήμα μπάσκετ συνέχιζε έτσι.
Γι αυτό χάρηκαν με την επαναδραστηριοποίησή του Γιαννακόπουλου. Η οποία δεν ήταν μία απόφαση της στιγμής. Πολλοί άνθρωποι εντός Παναθηναϊκού έδωσαν τον αγώνα τους τις τελευταίες ημέρες για να υπάρξει αυτή η κατάληξη.
Αν όμως ο Γιαννακόπουλος δεν ήθελε, προφανώς δεν θα γινόταν ποτέ τίποτα. Δεν θα είχε έρθει «η άνοιξη μετά την καταιγίδα», όπως σημειώναμε σε εκείνο το κομμάτι μας στο SDNA μετά τα γεγονότα του 4ου αγώνα με τη Λάρισα…
Ο ιδιοκτήτης της πράσινης ΚΑΕ πήρε τελικά την (σωστή) απόφαση και δήλωσε ξανά «παρών». Η παρουσία του πρόσφερε όραμα και ελπίδα στους οπαδούς του ταλαιπωρημένου συλλόγου. Ξέρουν ότι τα πράγματα δεν είναι εύκολα, είναι συνειδητοποιημένοι ότι ο Ολυμπιακός εκκινεί σε τούτη τη νέα αφετηρία μπροστά από τον Παναθηναϊκό, αλλά η παρουσία του Γιαννακόπουλου ΕΓΓΥΑΤΑΙ μια «νέα αρχή» σε ουσιαστικές βάσεις. Όχι με «έσοδα-έξοδα» ούτε φυσικά με αλόγιστες οικονομικές «παλαβομάρες». Αλλά με αποφάσεις (ενίοτε και υπερβάσεις) που με το προηγούμενο καθεστώς δεν υπήρχε περίπτωση ποτέ να παρθούν.
Πριν φτάσουμε στις σωστές επιλογές (οι οποίες δεν είναι μόνο θέμα μπάτζετ, για να ξέρουμε τι λέμε), πρέπει να δούμε πως θα προσεγγίσει ο Παναθηναϊκός τον επόμενο προπονητή του και ΤΙ θα του προσφέρει. Άλλο είναι να πας σε «προπονητή Ευρωλίγκας» με 5-5,5 εκατ. και άλλο με 8,9 ή 10 εκατ. και να του πεις «Αυτά έχεις, χτίσε μια καλή ομάδα». Το πρώτο πλέον ΔΕΝ υπάρχει. Μένει να δούμε που θα πάει το «νέο ταβάνι».
Ο Γιαννακόπουλος εγγυάται ότι ο Παναθηναϊκός θα ξαναβγεί στην αγορά ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ και ΔΥΝΑΤΟΣ. Ετσι θα διαπραγματευθεί με παίκτες, προπονητές, ατζέντηδες, έτσι θα σταθεί στην ΕΟΚ, στον ΕΣΑΚΕ και φυσικά στην Ευρωλίγκα.
Τι ομάδα θα φτιάξει; Αυτό θα το δούμε στην πορεία. Όμως οι προοπτικές του πλέον είναι πολύ διαφορετικές. Εμπεριέχουν όραμα και ελπίδα. Αυτά, δηλαδή, που δημιούργησε η επάνοδος του ιδιοκτήτη της πράσινης ΚΑΕ σε ενεργό ρόλο.
