Βράδυ 29ης Μαΐου 2022, στην O2 Arena του Βερολίνου, η καλύτερη ομάδα της Ευρώπης, έπειτα από οκτώ μήνες, 39-41 αγώνες της και συνολικά 306 σε 34 αγωνιστικές για την κανονική περίοδο, 12 έως 20 ματς στα playoffs και ακόμη τρία στο final-4 θα αναδειχτεί πρωταθλήτρια Euroleague.
Ποια θα είναι αυτή; Χμ! Τρέχα γύρευε…
Το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά είναι πως δεν θα είναι ελληνική.
Όπως κι ότι δεν θα φτάσει ελληνική ομάδα στο Βερολίνο, ενώ πολύ φοβάμαι πως ούτε και εφέτος θα δούμε ομάδα από τα μέρη μας να αγωνίζεται στην Ευρώπη μετά την 8η Απριλίου, κατά την οποία είναι προγραμματισμένη η τελευταία αγωνιστική της regular season.
Μακάρι να διαψευστώ συλλήβδην, ή έστω και στο ελάχιστο. Χαρά θα κάνω…
Το πιο ευχάριστο για την ολοένα και πιο συναρπαστική Ευρωλίγκα, είναι η επιστροφή του κόσμου -έστω και με περιορισμούς, κάτι που αναμφίβολα δημιουργεί ανισονομία- στα γήπεδα κι ο άχαρος… βουβός κινηματογράφος της περσινής σεζόν, λαμβάνει τέλος. Η ευχή δε, ώστε το κίνητρο (μας) και το σασπένς (μας) να είναι μεγαλύτερα σε διάρκεια και βαθμό, είναι ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός να είναι πιο ανταγωνιστικοί, να διεκδικούν έως το τέλος μια θέση στα προημιτελικά και ότι ήθελε προκύψει…
Εξετάζοντας τα ρόστερ των δύο ελληνικών ομάδων και ρίχνοντας μια ματιά στο πρόγραμμα, μπορεί κάποιος να πει πως ο πρώτος κιόλας μήνας της σεζόν είναι πιθανό να μας δώσει ένα σαφές και αρκούντως αξιόπιστο δείγμα για την πορεία τους.
Αν ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός έπειτα από τις πρώτες 7 αγωνιστικές, έχουν αρνητικό πρόσημο (σε νίκες-ήττες) το σενάριο να έχουμε ξανά playoffs δίχως παρουσία ελληνικής ομάδας θα είναι πολύ πιθανό. Είναι κρίσιμο δηλαδή να φθάσουν στην… παρέλαση, την 28η Οκτωβρίου και μετά βλέπουμε τι μπορεί να συμβεί στη συνέχεια, που είναι πραγματικά μεγάλη (άλλοι πέντε μήνες) και απρόβλεπτη.
Οι Ερυθρόλευκοι -στα χαρτιά- μοιάζουν καλύτεροι από τους Πράσινους, αλλά έχουν επίσης τα θέματα τους. Στην πρώτη σεζόν της μετά-Σπανούλη εποχής, είναι απαραίτητο να βρουν το συντομότερο τη “χημεία” τους και τους ρόλους, που φαίνεται ακόμη να αναζητούν, να βελτιώσουν την αμυντική λειτουργία τους (ειδικά όταν στο παρκέ είναι ο Φαλ), να δουν άμεσα τον Χασάν Μάρτιν και τον πολύτιμο Κώστα Παπανικολάου να καλύπτουν το χαμένο έδαφος και μέσα από το παιχνίδι τους να αυξάνουν τις πιθανότητες τους για καλύτερα ποσοστά ευστοχίας από τα 6μ75.
Οι Πράσινοι, που εντέλει δεν έχουν τόσο μεγάλη απόσταση -όσο αρχικά θεωρείτο- με τον Ολυμπιακό, μπορούν με την άμυνα τους να ασκήσουν αφόρητη πίεση στον οποιονδήποτε αντίπαλο και με βασικό πυλώνα την αθλητικότητα τους να διεκδικήσουν νίκες. Το έλλειμμα στη θέση του point-guard είναι οφθαλμοφανές και αποτελεί αντικείμενο συζήτησης εδώ και εβδομάδες, εξίσου σαφές είναι πως ο Δημήτρης Πρίφτης δεν έχει πειστεί από τα προσόντα κανενός εκ των διαθέσιμων παικτών που βρίσκονται στο… ράφι από το οποίο μπορεί να ψωνίσει ο Παναθηναϊκός και προσπαθεί να πείσει τον Ντάριλ Μέικον να βάλει στο μυαλό του την πάσα ως πρώτη επιλογή, πιστεύει τον Κέντρικ Πέρι για δίδυμο με τον (προσαρμοσμένο στο ρόλο του) τέως παίκτη της ΑΕΚ, αναζητά τρόπους ώστε να αξιοποιηθούν οι δυνατότητες του Παπαγιάννη και περιμένει τον (σημαντικό στην άμυνα του ΠΑΟ) Οκάρο Ουάιτ να συνεχίσει την ανοδική πορεία του…
Από το πόσα από αυτά και πόσο σύντομα θα βγουν στο παιχνίδι του Ολυμπιακού και του Γιώργου Μπαρτζώκα, όπως επίσης στου Παναθηναϊκού και του Δημήτρη Πρίφτη θα εξαρτηθούν πολλά…
*Δείτε εδώ όλα τα θέματα από το Preview του SDNA για την Euroleague
