Ολες οι ομάδες έχουν τα πάνω τους και τα κάτω τους. Ετσι είναι ο αθλητισμός, έτσι είναι η ζωή γενικότερα. Ο Παναθηναϊκός δεν βρίσκεται στην καλύτερη φάση της σύγχρονης ιστορίας του και αυτό είναι ξεκάθαρο. Και συμβαίνει για τον απλούστατο λόγο ότι δεν υπάρχει η βαθιά τσέπη του Δημήτρη Γιαννακόπουλου. Τα λεφτά δεν φέρνουν πάντα την ευτυχία, αλλά σε αυτό το επίπεδο παίζουν και παραπαίζουν τον ρόλο τους. Η Ζαλγκίρις και η Μπάγερν δεν έχουν τρελά μπάτζετ, κάθε άλλο, και παρόλα αυτά πηγαίνουν εξαιρετικά. Ζαλγκίρις και Μπάγερν, όμως, είναι η εξαίρεση στον κανόνα. Και συν τοις άλλοις ο Παναθηναϊκός δεν μας έχει δείξει ότι είναι ομάδα, που μπορεί να λειτουργήσει με μικρά μπάτζετ. Να κάνει, δηλαδή, με μικρά μπάτζετ αγωνιστικές υπερβάσεις. Ή αν δεν σας αρέσει αυτό, προτιμήστε το ότι πρόκειται για ομάδα, που έχει μάθει να λειτουργεί με αρκετά έως πολλά χρήματα.
Κάνει, όμως, άλλα πράγματα ο Παναθηναϊκός. Όπως βλέπουμε φέτος, η διοίκηση Τριαντόπουλου, Αλβέρτη και Διαμαντίδη έχει κάνει τρεις εξαιρετικές κινήσεις (μιλάμε μόνο για το αγωνιστικό κομμάτι), που δεν χρειάστηκαν πολλά χρήματα για να καταστούν εφικτές. Χρειάστηκε πλάνο, σωστούς χειρισμούς και βέβαια το τεράστιο ειδικό βάρος του συλλόγου. Μιλάμε για τις κινήσεις Νέντοβιτς, Μαντζούκα και Χεζόνια. Τρεις πολύ δύσκολες περιπτώσεις, που, όμως, και οι τρεις έφεραν χαμόγελα στην πλευρά του «τριφυλλιού».
Ο κόσμος του Παναθηναϊκού, όμως, αυτό, που θέλει πάνω από όλα είναι διάκριση στην Ευρωλίγκα, επιστροφή σε φάιναλ-φορ. Εχει να πάει από το καλοκαίρι του 2012. Είναι μεγάλο πια το διάστημα.
Πότε θα τα καταφέρει και πάλι, είναι άγνωστο. Δεν μπορεί να απαντήσει κάποιος. Την δεδομένη, όμως, χρονική περίοδο υπάρχει μία πεντάδα παικτών να την πιεις στο ποτήρι: Χεζόνια, Νέντοβιτς, Παπαγιάννης, Παπαπέτρου και Μήτογλου. Αν υπήρχε π.χ. και ο Λαπροβίτολα ή ο Λορέντζο Μπράουν θα μιλάγαμε για ένα μπουκέτο, που με σωστή καθοδήγηση (και τους απαραίτητους συμπληρωματικούς παίκτες) θα έμπαινε άνετα στην οκτάδα.
Το θέμα πλέον είναι αν μπορεί αυτή η πεντάδα να βρίσκεται και του χρόνου στο ΟΑΚΑ. Πάλι είναι δύσκολο να απαντηθεί κάτι τέτοιο για τον λόγο ότι είναι πολλά τα χρήματα, που απαιτούνται.
Ο Παπαγιάννης εννοείται ότι σίγουρα μένει, αφού έχει συμβόλαιο. Και ο Χεζόνια λέει ότι θα συνεχίσει στα «πράσινα». Επειδή δεν μπορείς να τα έχεις όλα στη ζωή, αν μείνουν και από τους υπόλοιπους τρεις οι δύο, τότε ο Παναθηναϊκός θα μπορεί να λέει ότι έχει κάνει το πλέον σημαντικό βήμα για να φτιάξει αυτό, που ονειρεύεται. Αφήστε, όμως, να περάσει λίγος χρόνος, ώστε να δούμε και πως θα σχηματισθούν τα διοικητικά της ΚΑΕ. Γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να γίνει.
Πάντως, χθες με τον Χεζόνια οι Παναθηναϊκοί ένοιωσαν μέρες Παύλου και Θανάση Γιαννακόπουλου. Θυμήθηκαν τις εποχές, που τα δύο αδέρφια έφερναν τον έναν παικταρά μετά τον άλλο. Η ποιότητα του Κροάτη είναι ξεχωριστή και φάνηκε με το καλημέρα, έστω και αν είχε να παίξει 6 μήνες. Και έπαιζε όχι απέναντι σε όποιον κι όποιον, αλλά κόντρα στην κορυφαία ομάδα της Ευρώπης.
Οι Παναθηναϊκοί θα είναι ακόμη πιο ευτυχισμένοι αν σε όλο αυτό, που θα φτιαχτεί του χρόνου, θα υπάρχει στην θέση «1» ένας «κανονικός» παίκτης. Όχι ένας ποιότητας Χεζόνια ή ένας Μάικ Τζέιμς, αλλά ένας παίκτης, που να κάνει σε καλό βαθμό τα λογικά πράγματα της θέσης. Ενας Λαπροβίτολα, δηλαδή, ή κάτι τέτοιο. Εννοείται ότι ο Παναθηναϊκός θα πάει να πάρει πρώτο πλέι-μέικερ. Βασικό παίκτη δηλαδή. Μπρέι και Σαντ-Ρος δεν έχουν καμία σχέση υπό την έννοια ότι και να μείνουν, δεν προορίζονται για την θέση του βασικού.
Πιέρ Τζάκσον, Σάικς, Μακ δοκιμάστηκαν (ο Μακ ακόμη δοκιμάζεται) και δεν πέρασαν τον μέσο όρο. Δεν ισοπεδώνουμε. Δεν είναι κακοί παίκτες. Ο καθένας έχει τα θετικά του. Ο Παναθηναϊκός, όμως, για το κάτι παραπάνω στην Ευρωλίγκα θέλει στην θέση «1» έναν «στρατηγό». Έναν παίκτη, που να ξέρει καλά το παιχνίδι, έναν μαέστρο. Και από πίσω να έρχεται ο Μπρέι, ο Σαντ-Ρος ή οποιοσδήποτε άλλος.
Ηδη οι προπονητές της ομάδας σκάουτινγκ του «τριφυλλιού» ψάχνουν την αγορά και μάλιστα κάτι έχουν βρει. Όχι πολύ γνωστό στο ευρύ κοινό παίκτη, αλλά σίγουρα πρόκειται για έναν πλέι-μέικερ, που το ξέρει καλά το παιχνίδι.
· Σας είχαμε γράψει τις προάλλες ότι η Ρεάλ κλείνει παίκτες για τη νέα χρονιά. Ηδη έχει πάρει τον Ερτέλ, ο Ντέβιν Μπούκερ της Χίμκι είναι αυτός, που όλα δείχνουν ότι θα αποτελέσει το επόμενο κομμάτι, όπως αναφέραμε στην χθεσινή «Magic Euroleague». Και ακολουθεί και τρίτος, όχι από τους πρωτοκλασάτους της Ευρωλίγκας, αλλά σίγουρα από αυτούς, που κάνουν πολύ καλή χρονιά.
