MENU

Ας ξεκινήσουμε από την αναγνώριση της χρησιμότητας μιας «δημόσιας» (δεν ήταν ακριβώς ανοικτή για όλους η συνέντευξη αλλά αυτό ίσως να μην ήταν εφικτό) συζήτησης τούτες τις ώρες από τον Τζόρντι Μπερτομέου. Μπορεί να μην έχουμε οριστικές απαντήσεις, ωστόσο, έχουμε πλέον ένα μπούσουλα που μπορούμε να αποκωδικοποιήσουμε. Ο εκτελεστικός διευθυντής της Ευρωλίγκας ξεκαθάρισε πως η βούληση της διοργανώτριας αρχής είναι είτε να συνεχιστούν οι αγώνες με το υπάρχον format , είτε να οδηγηθούμε σε final 8, είτε να μπει παύλα από τη στιγμή που μπήκε ως καταληκτική ημερομηνία το τέλος του Ιούλη.

Πάμε, λοιπόν, να δούμε τα πράγματα με απόλυτο ρεαλισμό και με βάση τα δεδομένα που έχουμε αυτή τη στιγμή στα χέρια μας. Τα δεδομένα είναι πως δεν έχουμε κανένα δεδομένο για το προσεχές διάστημα. Δηλαδή, δεν υπάρχει ημερομηνία που να ανοίγει την αθλητική αγορά και τις εγκαταστάσεις ανά την Ευρώπη (μόνο στη Γερμανία μόνο έχουν ξεκινήσει οι ποδοσφαιρικές προπονήσεις με ένα ειδικό καθεστώς και θα συνεχιστεί η Bundesliga χωρίς κόσμο).  Επίσης, σε κάθε χώρα το πρόβλημα είναι διαφορετικής έντασης και τα μέτρα είναι ανάλογα για τους πολίτες της.

Αν συμφωνήσουμε πως το πρώτο σενάριο της κανονικής εξέλιξης της Ευρωλίγκας, μετακυλώντας απλά τις ημερομηνίες των 78 αγώνων που απομένουν, δεν είναι ρεαλιστικό τότε προχωράμε στο δεύτερο.  Αυτό, του final 8. Εκεί, θα πρέπει να βρεθεί η κατάλληλη πόλη, οι κατάλληλες συνθήκες και το κράτος που θα αποδεχθεί να πάρει την ευθύνη τέλεσης μιας διεθνούς διοργάνωσης με ομάδες από τουλάχιστον πέντε διαφορετικές χώρες (με βάση την τωρινή βαθμολογία) και έξι διαφορετικές πόλεις (το τονίζουμε αυτό γιατί για παράδειγμα η Μαδρίτη με τη Βαρκελώνη δεν έχουν πληγεί στον ίδιο βαθμό).

Πριν πάμε σε αυτό θα πρέπει να δούμε τις προϋποθέσεις που θα υπάρχουν στην κάθε μία από αυτές τις χώρες (π.χ. Ισπανία, Τουρκία). Για παράδειγμα τα μέτρα ή ακόμη και οι πτήσεις από και προς την εκάστοτε χώρα. Επίσης, για να διοργανωθεί ένα final 8 απαιτείται τουλάχιστον ενάμιση μήνας προετοιμασίας στην πόλη, τις εγκαταστάσεις και όλα τα σχετικά με αυτό (ξενοδοχεία, πτήσεις, τροφοδοσία κ.α.). Συνεπώς, σήμερα (16 Απριλίου) θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να πούμε πως σε δύο εβδομάδες ξεκινούν να δουλεύουν όλα κανονικά, πράγμα περισσότερο από δύσκολο ίσως και ανέφικτο.

Παράλληλα, αφού βάλουμε στη συζήτηση τις δύο εβδομάδες καραντίνας και τις άλλες δύο για την προετοιμασία των παικτών (οι ίδιοι δε θεωρούν πως μετά από δύο μήνες ολικής απραξίας είναι επαρκές) θα σταθούμε στα λόγια του Τζόρντι Μπερτομέου: «Δεν θα βάλουμε κανέναν σε κίνδυνο. Όταν θα ξέρουμε ότι δεν υπάρχει κανένα απολύτως ρίσκο, τότε θα επανεκκινήσουμε τη σεζόν». Αυτό το γκαραντί, λοιπόν, μπορεί να το δώσει μόνο ο Θεός για τόσο κοντινές ημερομηνίες. Οι επιστήμονες καθημερινά ξεκαθαρίζουν πως μελετούν την κατάσταση μέρα με τη μέρα και δεν είναι σε θέση να είναι απόλυτα βέβαιοι για τα δεδομένα. Πολλώ δε μάλλον για τις επόμενες 30 ημέρες.  

Άρα, με απόλυτο ρεαλισμό καταλήγουμε πως η φετινή Ευρωλίγκα είναι στα όρια του απίθανου να ξεκινήσει και να τελειώσει έστω και με το plan b. Αυτό διότι ο χρόνος πιέζει αφόρητα και οι συνθήκες είναι κάτι παραπάνω από ρευστές για την υγεία, τις ομάδες και τους παίκτες. Για αυτό προφανώς και ακούστηκε για πρώτη φορά από επίσημη χείλια της Ευρωλίγκας το «αν χρειαστεί θα ακυρώσουμε τη σεζόν».

ΥΓ: Όλο το «θέμα» για την Ευρωλίγκα της επόμενης χρονιάς είναι οι ζημιές και η αλλαγή πολλών δεδομένων στη μπασκετική αγορά.

ΥΓ2: Συμμετέχοντας στην έκτακτη συνέντευξη Τύπου της Ευρωλίγκας οφείλουμε να ομολογήσουμε πως ήταν ένας πρωτοποριακός τρόπος αλλά και να επισημάνουμε πως θα ήταν προτιμότερο να ήταν ανοικτή για το κοινό και φυσικά για όλους τους συναδέλφους σε ζωντανή μετάδοση. Σε κάθε περίπτωση όμως ήταν αναγκαίο να μιλήσει ο Τζόρντι Μπερτομέου.

Στα όρια του απίθανου η συνέχιση της Ευρωλίγκας