Ένας νέος άνθρωπος, γεμάτος ενέργεια, μόλις στα 31 του χρόνια. Θεωρητικά και πρακτικά, είχε μια πενταετία μπάσκετ ακόμη. Με τον τρόπο που ήξερε να προσέχει τον εαυτό του, ίσως και περισσότερο. Τόσο νωρίς, με τόση διάθεση και όρεξη για να κάνει πράγματα, είναι σοκαριστική η απόφαση του Ιωάννη Παπαπέτρου.
Σεβαστή και απόλυτα κατανοητή. Διότι όταν φτάνει ένας τέτοιος άνθρωπος να πει «τέλος», σημαίνει πως πραγματικά δεν μπορεί άλλο, δεν πάει άλλο. Αυτόματα, άρχισαν τα όμορφα λόγια για τον Ιωάννη. Τα αξίζει πέρα για πέρα. Ως αθλητής, ως άνθρωπος. Για το ήθος, το καθαρό του βλέμμα, την απουσία τοξικότητας σε όλη την καριέρα του.
Γιατί όμως έπρεπε να έρθει αυτή η μέρα για να τα ακούσει; Μοιάζει κάπως υποκριτικό με αυτό τον τρόπο. Το παν είναι να εκτιμάμε και να αντιλαμβανόμαστε τα δεδομένα, όσο ακόμη παίζει μπάσκετ ένας αθλητής. Ακόμη περισσότερο όταν αυτός δεν έχει δώσει κανένα δικαίωμα.
Τώρα, όλοι θυμούνται τα καλά. Τα «μπράβο Ιωάννη ήσουν αρχηγάρα, ήσουν εκεί στα δύσκολα», τώρα «βλέπουν» το κλάμα του μετά την Euroleague και αντιλαμβάνονται πόσο δυνατή στιγμή ήταν. Πρώτα και πάνω απ’ όλα, τώρα είναι η ευκαιρία να τα θυμηθούμε όλα. Για να αντιληφθούμε το τι κάνει ο καθένας μας στα δύσκολα, ή σε αυτά που εκνευριζόμαστε για ένα αποτέλεσμα, μια απόφαση.
Τώρα πρέπει να θυμηθούμε τη Βαγγελίτσα Βαμβακά που έβριζε δημόσια τον Παπαπέτρου απλά επειδή έπαιζε σε ομάδα που δεν υποστήριζε εκείνη. Ήταν αθλήτρια της ομάδας μπάσκετ γυναικών του Ολυμπιακού.
Τώρα πρέπει να θυμηθούμε τον Μπάμπη Χριστόγλου, για τα συνθήματα που φώναζε και τον έλεγε «Ιωάννα».
Κάποια στιγμή, ο Γιώργος Αγγελόπουλος προφασιζόμενος πως ζεσταίνεται, ρώτησε αν υπάρχει κλιματιστικό. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας του απάντησε «δεν έχει εδώ, όχι».
Το... ειρωνικό σκετσάκι που «έστησαν» Αγγελόπουλοι και Μπαρτζώκας σε συνέντευξη Τύπου, με αφορμή μια δήλωση του Παπαπέτρου για τη ζέστη που επικρατούσε σε αγώνα που έγινε στη Λάρισα. «Χωρίς κλιματιστικό εγώ θα φύγω από τη συνέντευξη», είχε πει γελώντας ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος, ειρωνευόμενος τον Παπαπέτρου.
Είναι η στιγμή αυτοκριτικής των Παναθηναϊκών, γιατί τον έβαλαν στο στόχαστρο επειδή ανανέωσε στην εποχή εσόδων-εξόδων και έφυγε ο Μάριο Χεζόνια. Το ποιος και πόσο αγαπά τον Παναθηναϊκό, το έδειξε η ίδια η ιστορία.
Τώρα ας σκεφτεί ο καθένας τις στιγμές αμφισβήτησης μετά την επέμβαση στο Κατάρ, όταν έψαχνε να βρει ρυθμό μετά την αποθεραπεία του. Κριτική την ώρα που έδινε «μάχη». Από τότε -το είπε κι ο ίδιος με δάκρυα μετά την κατάκτηση της Euroleague στο Βερολίνο- είχε στο μυαλό του το τέλος της καριέρας του. Μιλάμε για περίοδο που ήταν 29 και 30 ετών στη διάρκεια της σεζόν.
Ας σκεφτούμε πως έγινε ράδιο αρβύλα το περιβόητο «επεισόδιο» με τον Ναν. Δεν συνέβη ποτέ, αλλά ο «κανιβαλισμός» και η ταχύτητα μετάδοσης βλακείας στην εποχή μας, το έβαλε στο μυαλό του κόσμου ως μια πιθανότητα.
Η αγωνιστική κριτική την στιγμή που ο Παπαπέτρου πάλευε καθημερινά. Αυτό ακριβώς που είπε ο Σλούκας. Σιωπηρά, χωρίς να διαφημίζει την προσπάθειά του. Τότε δεν ήταν άνθρωπος κι έγινε τώρα που καταλαβαίνουμε όλοι τι πέρασε και πόσο δυσκολεύτηκε, για να φτάνει στο σημείο να σταματά το μπάσκετ στα 31 του;
Την κριτική γιατί δεν ήταν στην Εθνική ομάδα στο Προολυμπιακό και στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ενώ εκείνος ήθελε να κάνει μια τελευταία προσπάθεια στα 30 του χρόνια, μήπως και κατορθώσει να δώσει μια ευκαιρία ακόμη στο σώμα του για να το «παλέψει» να συνεχίσει.
Τώρα, καταλαβαίνουμε όλοι. Τότε, κανιβαλίζαμε. Είτε αντίπαλοι, είτε αυτοί που αγαπούν τον Παναθηναϊκό. Στο πρόσωπο του Παπαπέτρου, ας δούμε κάθε αθλητή.
Ναι, βγάζουν καλά χρήματα. Ειδικά όταν είναι ταλαντούχοι και φτάνουν σε αυτό το επίπεδο. Αυτό δεν σημαίνει πως παύουν να είναι άνθρωποι και τους αξίζει όλη αυτή η αντιμετώπιση. Απαιτήσεις πρέπει να υπάρχουν, πάντα στο πλαίσιο της λογικής. Σεβασμός στους αθλητές.
