Διαβάστε παρακάτω αποσπάσματα από την αρθρογραφία αθλητικών εφημερίδων και του διαδικτύου...
ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΕΡΓΗΣ - LIVE SPORT
Τα παιχνίδια στο Φάιναλ Φορ δεν τα παίζεις, τα κερδίζεις. Και ο Παναθηναϊκός πήγε πιο έτοιμος (πνευματικά) και πιο πεινασμένος από ποτέ! Οι περισσότεροι πίστευαν ότι ο Εξάστερος χρειαζόταν ένα μεγάλο βράδυ του Κώστα Σλούκα και του Κέντρικ Ναν για να προκριθεί στον τελικό. Η ζωή έδειξε ότι όλα μπορούν να γίνουν δίχως εκείνοι, ντε και καλά, να είναι οι σημαιοφόροι. Αρκούν και ως συνοδοιπόροι! Η άμυνα, αυτή που χαρίζει τους τίτλους, έδεσε κόμπο την ομάδα του Σάρας. Και ο Ματίας Λεσόρ, τούτο το συγκλονιστικό Θηρίο, φώναξε ξανά «παρών» με νταμπλ νταμπλ (17 π. και 10 ρ.).
Τα μεγάλα βράδια αναδεικνύουν και τους νικητές Όσκαρ Β’ ανδρικού ρόλου. Ο τρομερός Παναγιώτης Καλαϊτζάκης και ο Ιωάννης Παπαπέτρου έδωσαν την ενέργεια εκεί που χρειαζόταν. Ο Παναθηναϊκός είναι ξανά στον τελικό της Ευρωλίγκας έπειτα από 15 χρόνια διεκδικώντας το 7ο αστέρι. Είναι ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ αυτό που ΗΔΗ έχουν πετύχει ο Εργκίν Αταμάν και η αρμάδα του!
ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΟΥΜΠΡΗΣ – ΦΩΣ
Ελληνικό τελικό στο φάιναλ φορ δεν θα έχουμε τελικά. Ο Ολυμπιακός δεν τα κατάφερε κόντρα στη Ρεάλ και ο Παναθηναϊκός θα μονομαχήσει για το τρόπαιο με τη «βασίλισσα». Οι «ερυθρόλευκοι» για 3η σερί χρονιά δεν τα καταφέρνουν και δεν ξέρουμε ειλικρινά τι φταίει. Πρόπερσι ήταν ο Μίσιτς, πέρσι ο Γιουλ, φέτος ένα κάκιστο πρώτο ημίχρονο. Ο Ολυμπιακός μπήκε πάρα πολύ άσχημα στο ματς και δεν μπόρεσε να κάνει τίποτα απ’ όσα είχε σχεδιάσει. Η Ρεάλ απ’ τη μεριά της τα έβαζε όλα κι έκλεισε το ημίχρονο στο +18. Ειδικά στο α’ ημίχρονο η διαφορά στο index ήταν χαώδης (42-1!).
Οι Μαδριλένοι παρουσιάστηκαν εξαιρετικά διαβασμένοι και έκοψαν τα τρίποντα του Ολυμπιακού, ξέροντας παράλληλα πως οι Πειραιώτες δεν έχουν κάποιον παίκτη που να παίζει κάθετα. Πίσω είχαν… λίμπερο τους Ταβάρες και Πουαριέ που κυριάρχησαν στη μάχη του αέρα (19-6 τα ριμπάουντ στο α’ μέρος). Ο Ολυμπιακός μπήκε αλλαγμένος στην επανάληψη και κατάφερε να επιστρέψει, έχοντας συγκινητικούς τους Πίτερς, Γκος και ΜακΚίσικ. Δεν μπόρεσε όμως για άλλη μια φορά να κάνει μια επική ανατροπή. Δε είναι εύκολο να συμβαίνει πάντα αυτό. Είχε τις ευκαιρίες του ο Ολυμπιακός, αλλά στο τέλος μέτρησαν τα περισσότερα αποθέματα φυσικών δυνάμεων της Ρεάλ που δίκαια πέρασε στον τελικό. Με τρεις παίκτες ο Ολυμπιακός (και 20 λεπτά καλού μπάσκετ) ήταν δύσκολο να κερδίσει μια ομάδα, όπως η Ρεάλ.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΡΠΕΤΟΠΟΥΛΟΣ - SPORTDAY
Μου μοιάζει δεδομένο ότι ο Παναθηναϊκός θα πάρει την πρωτοβουλία κι ο Άρης θα προσπαθήσει να τον περιορίσει και να χτυπήσει στην κόντρα. Τα προηγούμενα ματς των δύο δημιουργούν την εντύπωση ότι γκολ για τον Άρη μπορεί να βάλει μόνο ο Μορόν, όμως στην τελευταία νίκη του Άρη επί του Παναθηναϊκού στη Λεωφόρο, ο Ισπανός δεν ξεκίνησε καν βασικός. Απ' την άλλη το γνωρίζουν όλοι ότι η επίθεση του Παναθηναϊκού εξαρτάται από τον Ιωαννίδη, τη δουλειά του Μπακασέτα και τις εμπνεύσεις του Μπερνάρντ. Ειδικά ο Ιωαννίδης θα έχει κάμποση προσοχή πάνω του: χρειάζεται πολύ την μπάλα, παίζει για τους άλλους, μπορεί να κάνει την επίθεση των πρασίνων λειτουργική - κυρίως ο Παναθηναϊκός έχει πρόβλημα αν δεν παίζει καλά, όπως πχ στο ματς με τον Άρη που πρόσφατα έχασε στη Λεωφόρο.
Ο Ιωαννίδης τότε είχε τον γνωστό καυγά με τον οπαδό που τον κατηγόρησε για κακή απόδοση και στον οποίο ο ίδιος απάντησε πως αγωνιζόταν έχοντας κάνει ενέσεις: δεν ήταν απολογία, ήταν μία οργισμένη προσπάθεια να εξηγήσει την κακή του απόδοση. Ο Μορόν που αποτελεί το όπλο του Άρη δεν έχει τέτοια προβλήματα, είναι παίκτης που δεν χρειάζεται πολύ για να γίνει επικίνδυνος, το είδαμε και στο ματς με τον ΠΑΟΚ όταν σκόραρε χωρίς να καταλάβει η αντίπαλη άμυνα το πως. Η αποτελεσματικότητα των φορ είναι κλειδί για το ματς διότι οι δύο ομάδες παίζουν πολύ στοχεύοντας στις υπηρεσίες τους. Κατά τ' άλλα, ο Άρης σκοράρει κι από στημένες φάσεις, ενώ ο Παναθηναϊκός χάρη στη δουλειά των ακραίων του παίρνει και πέναλτι. Αυτές ωστόσο οι παρατηρήσεις μπορεί να μη σημαίνουν και τίποτα. Για μένα το μυστικό είναι ποιος από τους δύο θα έχει καθαρό μυαλό. Η πίεση είναι μεγάλη κι η πίεση παίζει σκληρά παιχνίδια.
ΑΡΙΣ ΝΙΚΟΛΑΚΗΣ - METROSPORT
Για να αποδίδουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, γενικά. Κι ειδικά, για να αποδίδουμε τα οφειλόμενα μερτικά σεβασμού κι εκτίμησης στον Ιβάν Σαββίδη και στον Θανάση Κατσαρή. Στον έναν για την ΠΑΕ του. Στον άλλο για τον - τρόπος του... γράφειν - Ερασιτέχνη του. Η ΠΑΕ βλέπετε, ανήκει στον ευεργέτη του ΠΑΟΚ. Ο Ερασιτέχνης δεν ανήκει στον πυλώνα του ΠΑΟΚ. Αίτια για την σημερινή μας αναφορά είναι το γκρέμισμα της προθήκης με τα τρόπαια, για να κτισθεί καινούρια. Δεν χωρούσαν πλέον, όλα τα βαρύτιμα βραβεία. Από την ημέρα του ερχομού του Ιβάν Σαββίδη στην Τούμπα κι έπειτα... Ο ΠΑΟΚ κατακτά ανελλιπώς τρόπαιο κι ως ΠΑΕ κι ως Ερασιτέχνης. Η ιδανική συμβίωση των δύο προέδρων -με την βαθιά αλληλοεκτίμηση, κατά πως γνωρίζουμε εξ αμφότερων είναι υλικό της επιτυχημένες συνταγής με την οποία αυξάνονται και πληθύνονται τα βαρύτιμα βραβεία της οικογένειας του ΠΑΟΚ.
Φυσικά, δεν γίνεται σύγκριση. Και πως να γίνει ανάμεσα στις δύο κεφαλές του Δικεφάλου. Καθείς εφ' ώ ετάχθη. Με τα χέρια τους να νιβουν το ένα το άλλο και τα δύο το πρόσωπο του ΠΑΟΚ. Οφείλουμε πάντως εδώ να θυμίσουμε την σημασία της παρουσίας του Θανάση Κατσαρή για την παρουσία του Ιβάν Σαββίδη. Εάν κι εφ' όσον - μία υπόθεση επιχειρούμε - δεν ήταν παρών ο ένας, δεν θα ήταν κι ο άλλος. Ως πυλώνας του Ερασιτέχνη ΠΑΟΚ και κατ' επέκταση στήριγμα της ΠΑΕ σε καιρούς χαλεπούς, ο Θανάσης Κατσαρής έδωσε σκληρές μάχες. Έκανε τεράστιες θυσίες, κατέβαλε υπεράνθρωπες προσπάθειες. Δεν λύγισε -όντας σαν την καλαμιά στον κάμπο- σε ανέμους επενδυτών. Αντιστάθηκε σε επερχόμενους κινδύνους άλωσης του ερασιτέχνη, για να αλωθεί η Τούμπα, στη συνέχεια.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΑΣΜΗΣ – ΤΑ ΝΕΑ
Όλες οι αντιφάσεις μαζί. Ο τελικός του Κυπέλλου Ελλάδας θα διεξαχθεί μιάμιση ώρα αργότερα -στην καλύτερη περίπτωση- μετά το τέλος του τελικού Κυπέλλου Αγγλίας. Ένα κατάμεστο Γουέμπλεϊ απέναντι σε ένα απελπιστικά άδειο Πανθεσσαλικό. Θέλουμε να δείξουμε σημάδια προόδου με τον ορισμό της συμπαθούς Γαλλίδας ρέφερι Στεφανί Φραπάρ, αλλά δεν μπορούμε να αλλάξουμε την έδρα του τελικού ώστε να τον παρακολουθήσουν με ασφάλεια οι οπαδοί των δύο ομάδων. Ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε; Η απάντηση είναι εδώ και χρόνια γνωστή. Ο τελικός Κυπέλλου θεωρείται η κορυφαία στιγμή του ποδοσφαίρου για κάθε χώρα. Γι’ αυτό άλλωστε διεξάγεται πάντοτε τελευταία χρονικά. Είναι μια γιορτή που σηματοδοτεί το τέλος της σεζόν και όλες οι ομοσπονδίες δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους, ώστε να προσφέρουν αξέχαστες στιγμές.
Μόνο στη χώρα μας αντιμετωπίζεται ως σκωληκοειδής απόφυση σε κρίση. Η ευθύνη βαραίνει βέβαια την ΕΠΟ ως διοργανώτρια αρχή. Οι αρτηριοσκληρωτικές της προσεγγίσεις μέσω της σύνταξης πρωτοκόλλων που πολλές φορές οδηγούν σε αδιέξοδα, έχουν μετατρέψει σε παρία μια υπέροχη ποδοσφαιρική γιορτή. Ευθύνη βέβαια φέρει και η εκάστοτε κυβέρνηση κι ας φωνασκούν οι σημερινοί υπουργοί. Τα επεισόδια που έχουν αμαυρώσει στο παρελθόν τους τελικούς της διοργάνωσης και επιτρέπουν σήμερα να γίνονται τελικοί χωρίς κόσμο, φέρουν την υπογραφή των αναποτελεσματικών μέτρων των υπευθύνων για τη δημόσια τάξη.
ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΛΗΣ – ΩΡΑ
Ο Αλμέιδα ήξερε πως το φετινό καλοκαίρι θα είναι πολύ δύσκολο. Είτε η ΑΕΚ κατακτούσε αυτό το πρωτάθλημα, είτε όχι. Και θα ήταν έτσι κι αλλιώς ζόρικο, διότι δεν έχει καμία σχέση με το περσινό. Περισσότερο μοιάζει με το καλοκαίρι του 2022, με τη διαφορά πως αυτή τη φορά είναι εξαιρετικά ασφυκτικά τα χρονικά περιθώρια. Όχι απλώς ασφυκτικά, ίσως και και κάτι παραπάνω. Η ΑΕΚ είναι πιο κοντά, ως προς τον σχεδιασμό της, στο καλοκαίρι του 2022. Υπό την έννοια πως ο Αλμέιδα θέλει να απογαλακτιστεί από την ομάδα που κατέκτησε το νταμπλ. Επομένως οι κινήσεις που θα γίνουν, προσθήκες αλλά και… αφαιρέσεις, δεδομένα θα είναι πολύ περισσότερες από ότι πέρυσι. Και κοντά στους αριθμούς του προπέρσινου καλοκαιριού, οι οποίες πλησίασαν στον διψήφιο αριθμό. Με τη διαφορά πως τότε, δυστυχώς, η ΑΕΚ δεν είχε ευρωπαϊκή υποχρέωση. Τώρα οι μάχες για να μπει η ΑΕΚ στους ομίλους ξεκινούν τέλη Ιούλη. Και είναι τρεις.
Βέβαια, ο Αλμέιδα τώρα δεν έχει στα χέρια του καμμένη γη, όπως το καλοκαίρι του 2022. Δεν θα φτιάξει μια ομάδα από την αρχή. Οι βάσεις υπάρχουν. Και πάνω σε αυτές τις βάσεις θα γίνουν όλες οι κινήσεις. Ο Αλμέιδα ξέρει καλά τι πρέπει να γίνει αυτό το καλοκαίρι. Ξέρει τι πήγε στραβά πέρυσι, τι πρέπει να αλλάξει φέτος. Ο μεγαλύτερος αντίπαλος είναι ο χρόνος. Δεν είναι καθόλου εύκολο να γίνουν οι κινήσεις, όταν η πρώτη συγκέντρωση είναι στις 21 Ιουνίου και το βασικό στάδιο της προετοιμασίας ξεκινά στις 23. Ορισμένα πράγματα είναι και πρακτικά ανέφικτα και το ξέρει και ο Αλμέιδα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ
*Για να διαβάσετε ολόκληρο ένα άρθρο θα πρέπει να απευθυνθείτε στο περίπτερο της γειτονιάς σας. Ενισχύοντας την εφημερίδα που εκτιμάτε περισσότερο, δίνετε πνοή στην πολυφωνία του Τύπου.
