Αναλυτικά είπε:
Για το step-up Τολιόπουλου και Μωραΐτη: «Δε μείναμε έκπληκτοι. Το περιμέναμε αυτό, γιατί ήταν θέμα και χρόνου για αυτά τα παιδιά, όπως και άλλα που θήτευσαν στον Πανιώνιο. Μπράβο σε αυτούς που τους έδωσαν χώρο και εμπιστοσύνη. Ο Βασίλης και ο Δημήτρης ήταν μικροί εδώ πέρα, ο καθένας με το ένστικτό του, ο ένας “φονιάς”, ο άλλος πιο συγκρατημένος, αλλά και οι δύο ταλέντα, καλοί χαρακτήρες και “πολεμιστές”. Και τα δύο παιδιά οι συγκυρίες δεν τα ευνόησαν να προχωρήσουν με τον Πανιώνιο. Πιστεύω ότι τώρα είμαστε σε μια κατάσταση που τα όνειρα των παιδιών που έχουν το ταλέντο του Βασίλη και του Δημήτρη μπορούν να υλοποιηθούν. Δηλαδή να μείνουν στον Πανιώνιο, αυτό που όλοι επιζητούν εδώ».
Για το αν είχαν από τότε τα ίδια χαρακτηριστικά με τώρα: «Ο Βασιλάκης ήταν ένα παιδί που κάθε φορά που ένα παιχνίδι κρινόταν στο τέλος ήταν… Kill-Bill, έπαιρνε τη μπάλα μόνος του. Είχε ένστικτο και αυτοπεποίθηση. Ο Δημήτρης ήταν πιο συνετός, πιο οργανωτικός παίκτης, εντελώς διαφορετικός απ’ τον Βασίλη. Αμφότεροι από καλές οικογένειες, που τους στήριξαν πάρα πολύ. Απλά εμείς δεν είχαμε τη δυνατότητα σαν Πανιώνιος και σαν ελληνικό μπάσκετ γενικώς να κρατήσουμε κάποια απ’ αυτά τα παιδιά και να τα αναπτύξουμε. Αυτό συνέβαινε σε όλες τις ομάδες, όχι μόνο στον Πανιώνιο».
Για το σουτ του Βασίλη Τολιόπουλου απ’ τα 8 μέτρα: «Ο Βασίλης δε φοβάται να σουτάρει ούτε έξω απ’ το γήπεδο. Υπάρχουν παιδιά που έχουν το ένστικτο του “δολοφόνου” και άλλα που είναι διαφορετικά, παίκτες που δίνουν περισσότερο για την ομάδα. Ο Βασίλης είναι παίκτης που “σκοτώνει” και έχει άγνοια κινδύνου. Είναι… Σπανούλης».
Για το αν οι ίδιοι θυμούνται από που ξεκίνησαν: «Βέβαια, πάντα, καταλαβαίνουν αυτό που τους δώσαμε εμείς εδώ. Κακώς ή κακώς, η ακαδημία μας, ναι μεν είναι ένα καλό σχολείο, αλλά πολύ σκληρό σχολείο, γιατί έτσι πιστεύουμε εμείς ότι είναι ο πρωταθλητισμός. Κρατώντας όλο αυτό, προχωρώντας στη μπασκετική τους ζωή και γενικότερα, γυρίζουν και λένε “ευχαριστώ” για όλα όσα τους μάθαμε. Κάνουμε ό,τι μπορούμε σε αυτό το πράγμα, είναι πενιχρά τα μέσα των ακαδημιών για να δημιουργήσουν. Είναι ένα κομμάτι που έχει πολλά κομμάτια μαζί, όπου αν δεν ενωθούν δε θα έχουμε το κατάλληλο αποτέλεσμα για την Εθνική μας και για Έλληνες παίκτες γενικότερα».
Για τη δουλειά που γίνεται στην ακαδημία του Πανιωνίου: «Η ακαδημία του Πανιωνίου και γενικώς οι Πανιώνιοι είναι ευχαριστημένοι που βλέπουν παιδιά τους να διακρίνονται και σε πανευρωπαϊκό στερέωμα. Ο Πανιώνιος έχει μια ακαδημία που είναι σκληρή, αυτά τα παιδιά δουλεύουν σαν πρωταθλητές καθημερινά, μαθαίνουν σ’ αυτό, έχουν κλάψει, έχουν χαρεί, έχουν κάνει πάρα πολλά πράγματα στις ακαδημίες, τα οποία αποτελούν εφόδια για αυτήν τη σκληρή ζωή που ακολουθούν».
Για το αν μπορεί να υπάρξει επανασύνδεση των ακαδημιών με το ανδρικό τμήμα: «Η ζωή μας γενικότερα κάνει κύκλους. Νομίζω ότι φτάσαμε σε αυτό το σημείο στον Πανιώνιο, να κάνουμε αυτόν τον κύκλο και να το δοκιμάσουμε ξανά. Έχουμε τη δυνατότητα, εφόσον υπάρχει μια ομάδα πανίσχυρη, έτοιμη να ανέβει κατηγορία και να επιστρέψει εκεί που ανήκει και άνθρωποι που τη στηρίζουν. Ο κύκλος που γίνεται σε όλες τις ομάδες είναι συγκεκριμένος. Ο Πανιώνιος πάντα αυτό ήταν, από τότε που έγινε η ανταλλαγή με τον Φάνη και η μετέπειτα ιστορία έφερε έναν κύκλο που κάποια στιγμή θα γινόταν. Είμαστε στο καλύτερο σημείο να γίνει».
