Η αλήθεια είναι ότι αλλιώς περιμέναμε αυτό το ντέρμπι και αλλιώς εξελίχθηκε. Τα δεδομένα που είχαν διαμορφωθεί πριν τον αγώνα, με την απουσία του Βεζένκοφ, την πίεση για νίκη που είχε ο Παναθηναϊκός και το sold out tου ΟΑΚΑ, έδειχναν ότι θα βλέπαμε μια μεγάλη μάχη ανάμεσα στις 2 ομάδες. Τελικά η μάχη, έγινε παρέλαση για τον Ολυμπιακό, που παίζοντας μπάσκετ υψηλού επιπέδου, χωρίς να αλλάξει σχεδόν τίποτα στις βασικές αρχές του και χωρίς να κάνει καμιά εξωφρενική εμφάνιση, πέρασε από πάνω από τον Παναθηναϊκό και «ξεγύμνωσε» όλα τα αγωνιστικά του προβλήματα.
Έκανε ό,τι ήθελε ο Ολυμπιακός
Θα περίμενε κανείς σε ένα τέτοιο παιχνίδι, το μάτι των παικτών του Παναθηναϊκού να γυαλίζει, να παίξουν σκληρή άμυνα, που για να μην ξεχνάμε είναι το σήμα κατατεθέν του προπονητή του και να εκμεταλλευτούν την απουσία του μέχρι τώρα MVP της διοργάνωσης. Το παιχνίδι χάθηκε πριν αρχίσει για το «τριφύλλι», αφού η πνευματική ετοιμότητα που μπήκαν στο παρκέ, είχε τεράστια διαφορά. Λένε ότι στα πρώτα λεπτά ενός αγώνα, βλέπεις τι στόχευση έχει η κάθε ομάδα σε άμυνα και επίθεση. Από τον Ολυμπιακό το σχέδιο ήταν ξεκάθαρο. Όσο το δυνατόν μεγαλύτερη τροφοδότηση του Φαλ στο ποστ, ώστε να εκμεταλλευτεί την ανωτερότητα του όταν παίρνει την μπάλα στα 2 μέτρα και να λειτουργήσει ως playmaker ρακέτας, εκμεταλλευόμενος τα κοψίματα μακριά από την μπάλα, στα οποία ο Ολυμπιακός είναι ο καλύτερος στην Ευρώπη. Επιπρόσθετα, γνωρίζοντας την πολύ κακή άμυνα του Παναθηναϊκού στο πικ εν ρολ, σε όλη την χρονιά φέτος, έτρεξε πολλές καταστάσεις με σκριν στην μπάλα και Ισπανικό πικ εν ρολ που δημιούργησαν αδιανόητα προβλήματα στην άμυνα των «πρασίνων».
Ο Ολυμπιακός σκόραρε 26 πόντους από πικ εν ρολ σε 16 κατοχές, δηλαδή 1.62 πόντους ανά κατοχή, ένα νούμερο πραγματικά απίστευτο όταν μιλάμε για αυτό το επίπεδο. Πήρε 16 πόντους από τον ψηλό που βυθιζόταν στο καλάθι μετά από το σκριν (12 ο Φαλ, 4 ο Μπόλομποι) και άλλους 10, όταν ο χειριστής επιτέθηκε στο καλάθι (5 ο Σλούκας, 5 ο Γουόκαπ). Για να καταλάβει κανείς την έλλειψη συγκέντρωσης της άμυνας του Παναθηναϊκού, επέτρεψε στον Σλούκα να πάρει τον αγαπημένο του αριστερό διάδρομο και να τελειώσει φάσεις με το καλό του χέρι, που είναι το πρώτο πράγμα που σταματάνε όλες οι ομάδες.
Δευτερευόντως ο Ολυμπιακός, βρήκε 12 πόντους από κοψίματα μακριά από την μπάλα, το γνωστό του παιχνίδι δηλαδή στο οποίο ούτε και σε αυτό είχε αντίδοτο ο Παναθηναϊκός. Χαρακτηριστικές είναι η παρακάτω φάσεις, που ο Φαλ ως σημείο αναφοράς, βλέπει την offball κίνηση του Γουόκαπ και του Παπανικολάου, τους πασάρει για εύκολα lay-up.
Από την άλλη τι είχε να παρατάξει ο Παναθηναϊκός; Την μπάλα στον Μπέικον και ό,τι βρέξει ας κατεβάσει. Ο Αμερικανός, για άλλο ένα παιχνίδι πήγε σε ένα παιχνίδι «μόνος μου και όλοι σας» που σε αυτό το επίπεδο, δεν μπορεί να έχει αποτέλεσμα σε μεγάλο βαθμό. Ο Μπέικον έβαλε 30, αυτήν την φορά με καλά ποσοστά, όμως ο τρόπος που παίζει, «παγώνει» τους συμπαίκτες του. Ακόμα και 50 να βάλει, πάλι δεν θα κερδίσει ο Παναθηναϊκός αν δεν πάρει βοήθειες και από άλλους παίκτες.
Ο ταλαντούχος επιθετικά φόργουορντ έπαιξε στον αγώνα με 41.6% usage, δηλαδή αποφάσισε για σχεδόν 4 στις 10 επιθέσεις της ομάδας του όσο αυτός ήταν στο παρκέ, καθιστώντας την ομάδα του τρομερά μονοδιάστατη. Αν ο Μπέικον δεν καταλάβει ότι είναι προτιμότερο να βάλει 20 πόντους και να δώσει και 4-5 ασίστ, από το να βάλει 30 και να δώσει 1-2, τότε ο Παναθηναϊκός δεν πρόκειται να βρει λύση στο επιθετικό του πρόβλημα. Χαρακτηριστική είναι η παρακάτω φάση που παρόλο που σκοράρει ένα πάρα πολύ δύσκολο καλάθι, είχε επιλογή πάσας σε 2 συμπαίκτες του εντελώς ελεύθερους, αφού όλη η άμυνα ήταν επικεντρωμένη πάνω του.
Πολλά τα ερωτήματα, καμία απάντηση
Ο Παναθηναϊκός γνώριζε ότι παίζει με μια ανώτερη ομάδα που έχει συγκεκριμένα όπλα. Ήξερε ότι δεν θα έχει τον Βεζένκοφ, τον πρώτο σκόρερ της, ήξερε ότι η επιθετική λειτουργία των «ερυθρολεύκων» βασίζεται στην καλή και γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας, ήξερε ότι αν πάρει την μπάλα ο Φαλ κοντά στο καλάθι δεν θα έχει αντίπαλο. Θα περίμενε λοιπόν κάποιος, να πιέσει την μπάλα στην περιφέρεια, να κόψει τις εύκολες συνεργασίες, να δυσκολέψει την τροφοδότηση του Φαλ και να βραχυκυκλώσει την κυκλοφορία του Ολυμπιακού. Η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα τελείωσε με 28 ασίστ για μόλις 11 λάθη, δείγμα της άνεσης που γυρνούσε την μπάλα και της έλλειψης πίεσης από τον αντίπαλο, σκοράροντας το πολύ καλό 1.18 πόντους ανά κατοχή, ενώ ο Παναθηναϊκός μόλις 0.93.
Πλέον φτάνει σε λίγες ώρες Ιανουάριος, δεν γίνεται ο Παναθηναϊκός να παρουσιάζει τέτοια έλλειψη πλάνου στην επίθεση και το μοναδικό play να είναι το iso του Μπέικον. Δεν γίνεται μετά από 4 μήνες δουλειάς, οι περιστροφές στην άμυνα να είναι επιπέδου ΕΣΚΑ και οι παίκτες να μην ξέρουν που πρέπει να κινηθούν μετά από πικ εν ρολ, που να δώσουν βοήθεια και που να καλύψουν. Με λίγα λόγια ο Παναθηναϊκός δεν έχει από κάπου να πιαστεί για να βασίσει εκεί το παιχνίδι του. Η άμυνα του είναι από τις χειρότερες στην διοργάνωση, η επίθεση του με τον τρόπο που την εκτελεί, είναι τρομερά μονοδιάστατη και συνολικά δεν υπάρχουν σταθερές. Αν αυτό ήταν σχεδόν λογικό στο ξεκίνημα της σεζόν, λόγω νέας ομάδας, πλέον μετά από 4 μήνες, δεν είναι.
Ο κόουτς Μπαρτζώκας, έχει φτιάξει μια ομάδα που σημασία έχει το σύνολο και όχι ένας παίκτης, σε αντίθεση με τον Παναθηναϊκό που αν βγάλει κάποιος τον Μπέικον, δεν ξέρεις αν θα φτάσει στους 60 πόντους. Το κυριότερο είναι ότι εδώ και πολλά ματς δεν εμφανίζει βελτίωση στην ομαδική του λειτουργία και απλά εξαρτάται από το πόσο καλός είναι ο αντίπαλος, για να δει αν θα είναι κοντά στο σκορ (Βαλένθια, Μπάρτσα) ή θα χάνει με άνεση (Ολυμπιακός, Εφές).
Πλέον το τρένο της οκτάδας δείχνει να είναι χαμένο, όχι λόγω ρεκόρ, αλλά κυρίως λόγω εικόνας και αυτό είναι το χειρότερο.
