Μετά από τέτοιες ήττες δεν υπάρχουν και πολλά πράγματα να πεις ως προς το αγωνιστικό κομμάτι. Ο Παναθηναϊκός πήγε να παίξει στην έδρα της-μέχρι τώρα-καλύτερης ομάδας της Ευρωλίγκας και δεν κατάφερε, παρά μόνο ένα δεκάλεπτο, έστω να την δυσκολέψει. Οι άνθρωποι της Φενέρ υπολόγιζαν πάρα πολύ αυτόν τον αγώνα, η νίκη επί της Μπασκόνια εξάλειψε κάθε υποψία εφησυχασμού και οι Τούρκοι ήταν 100% συγκεντρωμένοι σε αυτήν την αναμέτρηση, με το μάτι τους να γυαλίζει. Από την άλλη μεριά εμφανίστηκε μια ομάδα που έμοιαζε να μην πιστεύει, όχι ότι μπορεί να κερδίσει, αλλά έστω να φανεί ανταγωνιστική.
Της έδωσε το παιχνίδι στο πιάτο
Ο Παναθηναϊκός απέναντι του είχε την ομάδα με την κορυφαία επίθεση ανά 100 κατοχές στην Ευρωλίγκα και την 2η καλύτερη άμυνα αντίστοιχα. Οι «πράσινοι» για να σταματήσουν την πολεμική μηχανή του Δημήτρη Ιτούδη θα έπρεπε να κάνουν πράγματα που θα την έβγαζαν από τις συνήθειες της, θα της έκοβαν τον ρυθμό και θα την οδηγούσαν σε αυτά που δεν της αρέσει να κάνει στο γήπεδο. Το κατάφερε για ένα δεκάλεπτο, όμως και πάλι εμφανίστηκε το φετινό του πρόβλημα. Ο Παναθηναϊκός μέχρι τώρα έχει δείξει ότι όταν ένα παιχνίδι παίζεται σε νορμάλ ρυθμό μπορεί να είναι ανταγωνιστικός, αλλά μόλις ο αντίπαλος βρει την ευκαιρία και πατήσει γκάζι, εκεί έρχεται η κατάρρευση. Μετά το πρώτο καλό δεκάλεπτο που προηγήθηκε στο σκορ, ο Ντέγιαν Ράντονιτς ξεκίνησε το 2ο, με μια πεντάδα που υποτίθεται θα ήταν σκληρή στην άμυνα αλλά επιθετικά θα είχε πρόβλημα. Η πεντάδα με Λι, Γκριγκόνις, Καλαιτζάκη, Πονίτκα και Γκουντάιτις και τον Μπέικον να αντικαθιστά τον Λιθουανό που τραυματίστηκε, μέσα σε σχεδόν 3 λεπτά είχε -13 στον δείκτη +/-. Ο Παναθηναϊκός έκλεισε το πρώτο ημίχρονο δεχόμενος 55 πόντους έχοντας κάνει μόλις 5 φάουλ. Το χειρότερο είναι ότι από εκείνο το σημείο φαινόταν ότι οι παίκτες το παράτησαν και σκεφτόντουσαν ήδη το επόμενο ματς, πράγμα που σε αυτό το επίπεδο μπορεί να οδηγήσει σε συντριβές όπως και έγινε.
Η Φενέρ διαθέτει 3 δημιουργούς που ο καθένας έχει ξεχωριστά χαρακτηριστικά από τον άλλον. Αυτό σημαίνει διαφορετική αντιμετώπιση από την άμυνα στον κάθε ένα. Ο Καλάθης αντιμετωπίζεται με under στο πικ εν ρολ του, ο Γουίλμπεκιν που σουτάρει μετά από τρίπλα με hedge out και ο Γκούντουριτς που είναι αριστερόχειρας παίρνει δεξιόστροφα σκριν στην μπάλα για να εκμεταλλευτεί το κάθετο παιχνίδι του. Αυτές είναι πολλές πληροφορίες για τους αμυντικούς μιας ομάδας που ακόμα ψάχνεται, δεν έχει σταθερές με αποτέλεσμα από ένα σημείο και μετά το μπέρδεμα να είναι τεράστιο. Έφτασε στο 2ο ημίχρονο ο Καλάθης να αντιμετωπίζεται με hedge out, με την Φενέρ να το διαβάζει, να στέλνει τον Γουίλμπεκιν στην γωνία και να εκτελεί την περιστροφή της άμυνας.
Ταυτόχρονα οι δαγκάνες των Τούρκων είχαν αφαιρέσει από το παιχνίδι του Παναθηναϊκού το πικ εν ρολ, οδηγώντας τον σε κάτι που δεν μπορεί να κάνει και δεν έχει και τους παίκτες να το κάνει, όπως είναι οι καταστάσεις ένας εναντίον ενός. Με την προσθήκη του Μπέικον, οι «Πράσινοι» ανέβασαν τις κατοχές σε καταστάσεις isolation στις 4.5, όμως εχθές η άμυνα της Φενέρ τους ανάγκασε να πάρουν 11 τέτοιες, που είναι ρεκόρ φέτος με αποτελεσματικότητα μόλις 0.73 πόντους ανά κατοχή.
Χάσε, αλλά χωρίς να διασύρεσαι
Το πρόβλημα της χθεσινής ήττας του Παναθηναϊκού δεν είναι τόσο οι 30 πόντοι διαφοράς (2η φορά φέτος), όσο η εικόνα του μέσα στο γήπεδο αλλά και η παραίτηση που έδειξε από ένα σημείο και μετά. Η ομάδα που στο 2ο ημίχρονο με Μπασκόνια, έθελξε με την απόδοση της και έκανε ένα βήμα μπροστά, στον αμέσως επόμενο αγώνα τα γκρέμισε όλα και έκανε 4 βήματα πίσω. Μπορεί να διαφεύγει σε πολλούς ότι αναμετρήθηκαν χθες, δυο ομάδες που είναι εντελώς καινούργιες, με νέους προπονητές και πολλούς νεοφερμένους παίκτες. Η μία έμοιαζε υπερηχητική και η άλλη σαν να μην έχει αρχή, μέση και τέλος. Η μία χτίστηκε ορθολογικά το καλοκαίρι, πήρε παίκτες ταιριαστούς μεταξύ τους, ενώ η άλλη μόλις τις τελευταίες 2 εβδομάδες έκανε προπόνηση με την τελική της μορφή, αφού καλοκαιρινή στελέχωση ήταν άκρως προβληματική. Οι αδυναμίες στην δημιουργία του ρόστερ, μπορούν να καμουφλάρονται σε κάποιους αγώνες, όμως με καλούς αντιπάλους θα βγαίνουν και πάλι στην επιφάνεια.
Ο Ντουέιν Μπέικον είναι αναμφισβήτητα από τους κορυφαίους επιθετικούς παίκτες στην Ευρωλίγκα, όμως η εικόνα του στην άμυνα είναι πολύ κακή. Καμία διάθεση για να βάλει το σώμα του στην φωτιά, παρατούσε εύκολα τις φάσεις. Αν προσθέσουμε δίπλα του, τον επίσης κακό αμυντικό Γουίλιαμς, τον Παπαγιάννη, που η ταχύτητα του στα πόδια είναι τουλάχιστον ένα επίπεδο κάτω από πέρσι, τότε έχουμε ένα μείγμα χαράς για κάθε αντίπαλη επίθεση. Η Φενέρ ολοκλήρωσε τον αγώνα με 45/67 (67.2%) εντός πεδιάς, λες και έπαιζε μόνη της, όπως φαίνεται και στο παρακάτω shotchart.
O κόουτς Ράντονιτς δικαίως μπορεί να λέει ότι η ομάδα του θέλει χρόνο, αφού μόλις πρόσφατα ολοκληρώθηκε το ρόστερ, όμως για να γίνει αυτό, θα πρέπει να αποκτήσει μια ταυτότητα ως ομάδα και να δείξει κάτι στο παιχνίδι της, όπως με την Μπασκόνια. Αυτήν την στιγμή μοιάζει με ένα σύνολο καλών μονάδων, που ομαδικά λειτουργεί στο ελάχιστο, παρατάει παιχνίδια που δεν την βγαίνουν
Ο Παναθηναϊκός έχει μείνει πολύ πίσω στην βαθμολογία, πράγμα που προσθέτει έξτρα πίεση σε όλους μέσα στην ομάδα και βέβαια δεν είναι ο καλύτερος σύμβουλος για να χτίσεις κάτι καινούργιο. Αυτά είναι όμως τα αποτελέσματα του αλαλούμ στο μεταγραφικό σχεδιασμό, που δυστυχώς θα τα βρίσκει συνεχώς μπροστά της η ομάδα.
