Το 1941 η πείνα και εξαθλίωση «θέριζε» το Κίεβο το οποίο βρισκόταν υπό την κατοχή των Ναζί, ενώ η επιχείρηση «Μπαρμπαρόσα» στην ΕΣΣΔ ήταν υπό πλήρη εξέλιξη. Κατά την κατάκτηση της ουκρανικής πόλης, οι Ναζί συλλαμβάνουν περίπου 630.000 αιχμαλώτους ανάμεσα τους και πολλούς ποδοσφαιριστές της Ντιναμό Κιέβου.
Επικεφαλής ενός αρτοποιείου για τους Ναζί στρατιώτες ήταν ο Κόλια Τρούσεβιτς, το μεγαλύτερο όνομα της Ντιναμό Κιέβου. Έτσι, στις αρχές του 1942 σε αυτό το αρτοποιείο, στο οποίο εργάζονταν αρκετοί ποδοσφαιριστές γεννήθηκε η ιδέα δημιουργίας μίας ομάδας.
Την ίδια ώρα οι Ναζί προσπαθούν να βάλουν «μπροστά» τους προπαγανδιστικούς τους μηχανισμούς μέσω του ποδοσφαίρου και ο δοσίλογος ποδοσφαιριστής, Γκιόργκι Σφετσόφ, αποφάσισε την ίδρυση μιας ομάδα, τη Ρουχ. Μάλιστα, έγινε προσπάθεια να ενταχθούν στη ναζιστική ομάδα παίκτες της Ντιναμό, όμως με μπροστάρη τον Τρούσεβιτς αρνήθηκαν και ίδρυσαν την Σταρτ. Η ομάδα της Σταρτ πήρε την μορφή αντίστασης, αφού εκτός από την Ρουχ κατατρόπωνε ομάδες συνεργατών των Ναζί από Ρουμανία και Ουγγαρία.
Αποκορύφωμα ήταν η νίκη με 5-1 απέναντι στην επίλεκτη ομάδα της Λουφτβάφε. Έτσι, οι Γερμανοί θέλοντας να πάρουν την εκδίκηση τους διοργανώνουν ρεβάνς στο γήπεδο της Ζενίτ. Την ίδια ώρα οι Ναζί ζητούν αύξηση της παραγωγής στο αρτοποιείο, ενώ επικρατεί κλίμα τρομοκρατίας για τον εκφοβισμό των ποδοσφαιριστών.
Παρόλ' αυτά στο παιχνίδι της 9ης Αυγούστου του 1942, η Σταρτ βρισκόταν πάλι μπροστά στο σκορ στο ημίχρονο με 3-1 με τον διαιτητή, ο οποίος ήταν απεσταλμένος των SS να επιτρέπει το σκληρό παιχνίδι των Γερμανών. Ο ίδιος μπήκε στα αποδυτήρια απειλώντας με θάνατο τους ποδοσφαιριστές της Σταρτ. Όμως οι ποδοσφαιριστές της σοβιετικής Ουκρανίας αψήφησαν τις απειλές και ολοκλήρωσαν το παιχνίδι με σκορ 5-3.
Αυτή ήταν και η τελευταία φορά που είδαν οι κάτοικοι της πόλης τους παίκτες της Σταρτ, αφού στάλθηκαν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης για την εκτέλεσης τους. Έξω από το γήπεδο της Σταρτ υπάρχει μνημείο που θυμίζει τη θυσία των ποδοσφαιριστών απέναντι στους Ναζί κατακτητές.
