Δυνατό σπριντ, διάβασμα της φάσης, σκανάρισμα της κίνησης του επιθετικού, ένα τάκλιν σαν γλυκό σύρσιμο στο χορτάρι και όταν σηκώνεται, έχει μαζέψει την μπάλα και την έχει δώσει σε συμπαίκτη. Οσες φορές και να το δεις, παραμένει καλύτερο από πολλά γκολ, από πολλές ντρίμπλες, κάθετες ή οτιδήποτε μπορεί να είναι όμορφο στο μάτι. Εχουν περάσει σχεδόν δέκα χρόνια από τη μέρα που ο bello Paolo κρέμασε τα παπούτσια του και στην Μίλαν είχε λείψει πέρα από το αυτονόητο, στο γήπεδο δηλαδή, και στα γραφεία που παίρνονται αποφάσεις. Πλέον τον βλέπεις με κοστούμι. Είναι από αυτούς που κάνουν κουμάντο, που η παρουσία και η γνώμη του μπορούν να αλλάξουν τα πάντα. Υστερα από τόσα κύμματα και ταλαιπωρία, μια από τις λίγες αξιόλογες κινήσεις στην Μίλαν είναι η παρουσία του Πάολο στη διοίκηση.
Σε μια εποχή που οι Rossoneri πλήττονται από προβλήματα κάθε είδους και έχουν πάψει να είναι ανταγωνιστικοί, το γεγονός ότι εκπροσωπούνται από τον Πάολο, είναι δείγμα για το ότι μπορεί να υπάρχει ελπίδα και επιστροφή στον δρόμο του παρελθόντος. Επί σειρά ετών ο Μαλντίνι δεχόταν πίεση για να μπει στη διοίκηση όμως κατ’ επανάληψη έκανε σαφές ότι αν οι συνθήκες δεν είναι οι κατάλληλες, αυτό δεν θα συμβεί. Μετά και το τέλος των Κινέζων και το πέρασμα του club στην Elliott, ο Πάολο μπήκε και αυτό το καλοκαίρι ο ρόλος του έχει μεγαλύτερη δύναμη από ποτέ. Με αφορμή το γεγονός ότι σήμερα κλείνει τα 51, ρίχνουμε μια γρήγορη ματιά σε μια καριέρα που μετρημένοι είχαν ή θα έχουν…
Εκανε ντεμπούτο με την Μίλαν στην Serie A στις 20 Ιανουαρίου 1985, σε ηλικία 16 ετών και 208 ημερών, όταν ο Νιλς Λίντχολμ τον έβαλε αλλαγή στο ημίχρονο σε αγώνα με την Ουντινέζε. Στην πρώτη χρονιά που ξεκίνησε ως βασικός ήταν δεξί μπακ όμως χάρη στην ικανότητα με το αριστερό πέρασε γρήγορα στην άλλη πλευρά και ήταν τόσο καλός που πολλοί μέχρι και σήμερα έχουν δεδομένο ότι ήταν αριστεροπόδαρος.
Αποτέλεσε βράχο του club επί τρεις δεκαετίες έχοντας προπονητές τους Αρίγκο Σάκι, Φάμπιο Καπέλο, Κάρλο Αντσελότι. Με τον πρώτο, κατέκτησε το πρώτο του πρωτάθλημα το 1988 και την επόμενη σεζόν το πρώτο Κύπελλο Πρωταθλητριών. Με την Εθνική Ιταλίας έπαιξε για πρώτη φορά στις 31 Μαρτίου του 1988 σε φιλικό με την Γιουγκοσλαβία και ήταν μέλος της από το 1988 μέχρι το 2002, διάστημα στο οποίο έγραψε 126 συμμετοχές, τις 74 από αυτές ως αρχηγός, ενώ πέτυχε 7 γκολ. Οι εμφανισεις του με το Εθνόσημο θα μπορούσαν να είναι εύκολα 200, όμως σταμάτησε 7 χρόνια πριν βάλει τέλος την καριέρα του.
Στις 25 Σεπτεμβρίου του 2005 έσπασε το ρεκόρ του τερματοφύλακα - μύθου του calcio, Ντίνο Τζοφ, πραγματοποιώντας την 571η εμφάνισή του στην Serie A σε αγώνα με την Τρεβίζο. Εκτός από το ρεκόρ σε εμφανίσεις στα σαλόνια του calcio (647) έχει και αυτό με τις συμμετοχές σε διοργανώσεις της UEFA (174). Στις 16 Φεβρουαρίου του 2008 έφτασε τα 1.000 επίσημα παιχνίδια με Μίλαν και Εθνική Ιταλίας σε ματς με την Πάρμα. «Επαιξα σε μια μεγάλη ομάδα, έχοντας μεγάλο πάθος, το διασκέδαζα πάντα. Δεν είχαν στο γήπεδο διαφορετικό χαρακτήρα από αυτόν της καθημερινής μου ζωής και αυτό εκτιμήθηκε».
Τη σεζόν 1993-1994 ο Μαλντίνι αποτέλεσε μέλος της άμυνας της Μίλαν, που διατήρησε το «μηδέν» για 929 λεπτά στην Serie A σπάζοντας το ρεκόρ της Γιουβέντους, που κρατούσε από την σεζόν 1972-73 και ήταν 903 λεπτά. Στην ηλικία των 30 άλλαξε μόνιμα θέση και από αριστερό μπακ έγινε κεντρικός αμυντικός, ενώ βρέθηκε κοντά στην Χρυσή Μπάλα δύο φορές όμως το 1994 και το 2003 τερμάτισε στην 3η θέση. «Του δίνω τα σέβη μου, πρέπει όλοι να τον χειροκροτήσουν είναι η εικόνα του ποδοσφαίρου στην Ιταλία και ολόκληρο τον κόσμο. Δεν κατέκτησε ποτέ τη Χρυσή Μπάλα, εγώ θα του έδινα 100» είπε πριν λίγα χρόνια ο πρώην στόπερ των Rossoneri, Φιλίπ Μεξές.
Ενας πολύ ωραίος τρόπος να πεις ψέματα, λένε πως είναι η στατιστική. Ομως κάποιοι αριθμοί, δεν γίνεται να είναι ψέματα. Επαιξε σε 1.028 παιχνίδια με Μίλαν και Εθνική Ιταλίας, είχε 647 ματς στην Serie A (29 γκολ), 161 στην Ευρώπη (3), 72 στο Coppa Italia (1) και 22 σε άλλες διοργανώσεις. Με τους Ροσονέρι είχε 902 συμμετοχές (33) και την Squadra Azzurra 126 (7).
Ο Μαλντίνι είναι πολλά περισσότερα από ένας παίκτης, πολλά περισσότερα και από ο κορυφαίων αμυντικός όλων των εποχών. Είναι ένας μύθος, ένα σύμβολο για την Μίλαν, ένα όνομα που ζυγίζει έναν τόνο. Σε μια τόσο δύσκολη περίοδο της ιστορίας τους οι Rossoneri έχουν μεγάλη την τύχη να τον έχουν στο club καθώς απλά και μόνο η παρουσία του μπορεί να ανοίξει πόρτες και να κάνει τους πάντες να βλέπουν με εντελώς διαφορετικό μάτι την Μίλαν.
