Είθιστε -ειδικά στη χώρα μας- τα φώτα να πέφτουν στα μετάλλια και τις ντίβες και κάπως έτσι, ο αγώνας των περισσότερων αθλητών που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους σε ένα άθλημα μένει στην αφάνεια, παρότι έχουν δουλέψει το ίδιο σκληρά.
Το κείμενο αυτό είναι αφιερωμένο στην τυπάρα που έχοντας υποστεί μερική εξάρθωση στον ώμο στη διάρκεια της κούρσας των πρωινών προκριματικών των 50 μ. ύπτιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Ντόχα, έπεσε το απόγευμα στην 4x100 μ. μικτή ομαδική mixed και συνέβαλε τα μέγιστα στο να εξασφαλίσει η χώρα μας μία ακόμη πρόκριση για το Παρίσι.
Το κείμενο αυτό είναι αφιερωμένο στην τυπάρα που έχοντας εξασφαλίσει την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες, θα μπορούσε να ξεκουράσει το χέρι της, έως ότου επιστρέψει στην Ελλάδα για να υποβληθεί σε μαγνητική τομογραφία και να διαπιστωθεί το μέγεθος της ζημίας που έχει υποστεί, αλλά αντ’ αυτού όταν τη ρωτάς αν είναι σε ακινησία το χέρι σου απαντά: «Όχι ρε τι ακινησία; Φουλ προπόνηση. Έχουμε να πάμε για την πρόκριση Κυριακή πρωί για την 4x100μ. μικτή γυναικών». Και όταν της λες δεν φοβάσαι να μην κάνεις χειρότερη ζημιά αγωνιζόμενη με ενέσεις διακινδυνεύοντας τη συμμετοχή που ήδη έχεις εξασφαλίσει για τους Ολυμπιακούς να σου λέει: «Ναι, αλλά δεν γίνεται να μην πέσω, είναι δύο κοπέλες που δεν έχουν πάρει ακόμα πρόκριση».
Το κείμενο αυτό είναι αφιερωμένο στην τυπάρα που κάποτε σε ένα πανελλήνιο πρωτάθλημα, έβγαλε το χρυσό μετάλλιο αμέσως μετά την απονομή και το χάρισε σε ένα πιτσιρικάκι που της ζήτησε αυτόγραφο, γιατί πίστευε ότι για εκείνο θα έχει μεγαλύτερη αξία και την αφιέρωση δεν την έγραψε τελικά σε ένα χαρτί, αλλά στην κορδέλα που το συγκρατούσε.
Το κείμενο αυτό είναι αφιερωμένο στην κολυμβήτρια του Παναθηναϊκού, Νόρα Δράκου, η οποία στα 32 της θα δώσει το «παρών» για 4η φορά σε Ολυμπιακούς Αγώνες και ακόμα και στα πιο δύσκολα όπως τώρα, βρίσκει το κουράγιο να κάνει χαβαλέ αποφαινόμενη: «Κι ύστερα λένε ότι η ηλικία είναι ένας αριθμός. Να έρθουν να με ρωτήσουν εμένα ρε, που μετά τα 30 δεν υπάρχει μέρος που να μην έχω τραυματιστεί!»
Νόρα, συγγνώμη, που δεν σεβάστηκα το off the record, παρότι σε ρώτησα. Ορκίζομαι, είναι η πρώτη φορά που το κάνω, αλλά σε τόση δυσοσμία, η ομαδικότητα που επιδεικνύεις, το αθλητικό πνεύμα σου και κυρίως η σεμνότητα σου, ζητώντας μου να μην γράψω τίποτα για όλο αυτό που περνάς, είναι μία βαθιά ανάσα μετά από άπνοια, αφού επαναπροσδιορίζεις με τη στάση σου τις αξίες του αθλητισμού. Ένας ακόμη λόγος που έγραψα είναι για να έχεις περισσότερες ευχές, εκτός από τη δική μου και να γίνεις γρήγορα καλά!
Aν ψάχνετε για ινφλουένσερ εδώ!
