«Είπα όχι. Δεν σταμάτησε ότι κι αν έλεγα. Κλαμένη και ντροπιασμένη έφυγα όταν ολοκλήρωσε και σηκώθηκε από πάνω μου. Έκανα μπάνιο, ένιωθα βρώμικη, εξαντλημένη, ταπεινωμένη και ανίκανη».
Με αφορμή αυτή την ιστορία, ερχόμαστε για άλλη μια φορά να πούμε όσα θα έπρεπε να είναι αυτονόητα. Μα δυστυχώς δεν είναι…
Το «όχι» είναι «όχι»! Ξεκάθαρο, ρητό και κοφτό! Δηλώνει άρνηση και μη συναίνεση! Και το πότε θα αποφασίσει να μιλήσει ένα θύμα κακοποίησης είναι προσωπικό θέμα. Μπορεί να πάρει όσο χρόνο χρειάζεται, μέχρι να νιώσει ότι μπορεί πλέον να μιλήσει ελεύθερα χωρίς επιπτώσεις για το ίδιο το θύμα ή για τους γύρω του! Μπορεί και να μη μιλήσει ποτέ. Να το κρατήσει για πάντα μέσα του, να κουβαλήσει τη σιωπή. Ίσως και για να αποφύγει μισάνθρωπα σχόλια και φτηνούς χαρακτηρισμούς του τύπου «προκάλεσε, τα ήθελε και τα έπαθε».
Η Μπεκατώρου και η κάθε Μπεκατώρου θα φοβάται να μιλήσει όταν τη κακοποιούν διότι θα υπάρχουν πάντα αυτοί που θα πουν: «Θα του κουνήθηκε κι αυτή και τώρα τον εκβιάζει». Τέτοιες ιστορίες θα μένουν κρυφές όσο ζούμε σε μια κοινωνία που τα θύματα βιασμού και παρενόχλησης όχι μόνο αμφισβητούνται, αλλά και στιγματίζονται.
Αν αυτοί που για άλλη μια φορά είχαν μόνο τέτοια σχόλια να κάνουν με αφορμή την εξομολόγηση της Σοφίας Μπεκατώρου, έχουν παιδιά; Κορίτσια ή αγόρια, δεν έχει σημασία. Θα έλεγαν το ίδιο αν το παιδί τους, αν η γυναίκα τους, αν η φίλη τους βρισκόταν σε αυτή τη θέση; Αν τους προσέγγιζε κάποιος με θέση ισχύος και προσπαθούσε το εκμεταλλευτεί; Θα έλεγαν το ίδιο αν ο καθένας που έχει εξουσία άπλωνε χέρι στον δικό σας άνθρωπο;
Και στην περίπτωση της χρυσής Ολυμπιονίκη υπάρχει άλλη μια πτυχή… Ο θύτης ήταν ένας άνθρωπος που ασχολείτο με νεαρά παιδιά. Και έκανε απόπειρα να το εκμεταλλευτεί. Χωρίς να σεβαστεί τον ρόλο του ως καθοδηγητή. Και, επίσης, χωρίς να ακούγεται το παραμικρό για την άρρωστη συμπεριφορά του παρά μόνο όταν είναι αργά. Αυτή είναι η βρώμικη πλευρά των πατρώνων του αθλητισμού.
Mε την ευκαιρία, μπορείτε να δείτε στο Netflix το ντοκιμαντέρ «Athlete A». Είναι η ιστορία των κοριτσιών της εθνικής ομάδας ενόργανης γυμναστικής των ΗΠΑ, ανάμεσα τους και η Σιμόν Μπάιλς, που επί είκοσι χρόνια κακοποιήθηκαν από τον γιατρό Λάρι Νασάρ.
Το ντοκιμαντέρ επικεντρώνεται στον «Athlete A», τον πρώτο αθλητή που ανέφερε την κακοποίηση από τον Νασάρ στη USA Gymnastics. Τώρα είναι γνωστή ως η Μάγκι Νίκολς, πρώην μέλος της εθνικής ομάδας που το 2018, εμφανίστηκε και αναγνώρισε τον εαυτό της ως Athlete A.
Δείτε το για να καταλάβετε πως τέτοιου είδους μισάνθρωποι, όπως αυτός που κατήγγειλε η Σοφία Μπεκατώρου, είναι εξαιρετικά χειριστικοί, αντιλαμβάνονται την αδυναμία, την αγάπη, την αφοσίωση των παιδιών για το άθλημά τους, τα χειραγωγούν, ασελγούν και τα πείθουν πως δεν έχουν κάνει κάτι… αφύσικο.
«Είμαι, επίσης, μία από τις πολλές που είχαν κακοποιηθεί σεξουαλικά από τον Λάρι Νασάρ. Θα πρέπει να επιστρέφω συνεχώς στο ίδιο εκπαιδευτικό κέντρο όπου γνώρισα την κακοποίηση. Οι περισσότεροι από εσάς με ξέρετε ως ένα ευτυχισμένο, χαρούμενο και δυναμικό κορίτσι. Αλλά τον τελευταίο καιρό έχω αισθανθεί άσχημα και προσπαθώ περισσότερο να διώξω αυτές τις φωνές, που ακούγονται πιο δυνατά ως κραυγές. Δεν φοβάμαι να πω την ιστορία μου. Δεν είναι φυσιολογικό να λαμβάνεις κάθε είδους θεραπεία από έναν αξιόπιστο γιατρό στην ομάδα και να το βιώνεις τρομακτικά ως την «ειδική» θεραπεία.
Αυτή η συμπεριφορά είναι εντελώς απαράδεκτη, δυσάρεστη και καταχρηστική, ειδικά από κάποιον που μου ζητήθηκε να τον εμπιστευτώ. Για πολύ καιρό ρωτούσα τον εαυτό μου: Ήμουν πολύ αφελής; Ήταν δικό μου το φταίξιμο; Τώρα ξέρω τις απαντήσεις στις ερωτήσεις αυτές. Όχι, δεν ήταν δικό μου το φταίξιμο. Όχι δεν φέρω εγώ την ευθύνη που ανήκει στον Λάρι Νασάρ, στην ομοσπονδία γυμναστικής των ΗΠΑ και σε άλλους. Είναι αδύνατο να ξαναζήσω αυτές τις εμπειρίες και ραγίζει η καρδιά μου ακόμα περισσότερο να πιστεύω ότι, ενώ δουλεύω προς το όνειρό μου να αγωνιστώ στους Ολυμπιακούς Αγώνες, θα πρέπει να επιστρέφω συνεχώς εκεί όπου με κακοποίησε» ήταν η δημόσια κραυγή της Μπάιλς.
Ακόμα και τώρα φωνές όπως της Σοφίας πρέπει να ακούγονται. Για να προστατευτούν νέα αγόρια και κορίτσια, για να προστατευτεί και ο αθλητισμός που αυτή η γυναίκα τόσο αγάπησε και τίμησε. Για να μην βρεθούν στο ίδιο βρώμικο και σκοτεινό υπόγειο άλλα παιδιά. Κόντρα στην τοξικότητα της κοινωνίας που ακόμα και τώρα αν ακούσει ότι ένα κορίτσι βιάστηκε από έναν άντρα σε θέση εξουσίας και ότι της φερόταν άσχημα μετά για την τρομάξει αρκετά και να μην πει τίποτα κατηγορεί το θύμα και όχι τον θύτη.
Στο σκοτεινό υπόγειο μπορεί να βρεθεί οποιοσδήποτε. Και θέλει δύναμη για να βγεις. Ακόμα μεγαλύτερο σθένος θέλει να μιλήσεις για όσα έζησες εκεί. Για να μάθουν όλοι τι σου συνέβη. Χωρίς να φταις. Χωρίς να θέλεις. Κι ας είπες «όχι».
