Στο game 2 των τελικών του πρωταθλήματος ο Παναθηναϊκός δεν έπιασε το άριστα. Ωστόσο επειδή το βόλεϊ είναι δίκαιο οι πράσινες πήραν αυτό που άξιζαν κόντρα σε έναν ασταθή Ολυμπιακό που συνεχίζει να μη θυμίζει τίποτα από τις εμφανίσεις κόντρα στον ΠΑΟΚ.
Οι πράσινες έκαναν αρκετά λάθη συγκριτικά με τον Ολυμπιακό αλλά παρόλα αυτά ήταν ανώτερες. Αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι για μία ακόμα φορά ο Παναθηναϊκός εκμεταλλεύτηκε ξανά την μέτρια υποδοχή των ερυθρολεύκων. Η ομάδα του Γιάννη Καλμαζίδη είχε συνέπεια από τη γραμμή του σερβίς σχεδόν σε όλες τις περιστροφές και αυτό, όπως και στον πρώτο αγώνα, ταλαιπώρησε πολύ τον Ολυμπιακό και κατά συνέπεια και τη δημιουργία.
Μετά από τα χαμένα σετ πόιντ του Ολυμπιακού στο πρώτο σετ, που εν τέλει κατέληξε στις πράσινες, φάνηκε πως η ψυχολογία έγειρε σημαντικά προς το τριφύλλι. Ο Ολυμπιακός αποσυντονίστηκε και αυτό σε συνδυασμό με την μέτρια εμφάνιση της Καράρο και της Κούμπουρα έκανε τα πράγματα δύσκολα για την ομάδα του Λορέτζο Μιτσέλι. Την ώρα που η Ανθούλη ένιωθε όλο και πιο άνετα ενώ η άμυνα του Παναθηναϊκού άντεχε στην πίεση οι πράσινες όδευαν όλο και πιο κοντά στο μεγάλο τους στόχο.
Οι αλλαγή της πασαδόρου και της διαγώνιας από πλευράς Ολυμπιακού έδωσε νέα δεδομένα στο παιχνίδι. Ακόμα και αν το τρίτο σετ κρίθηκε από μια λεπτομέρεια και μια παράβαση της Παπαφωτίου ο Ολυμπιακός είχε αποκτήσει πιο ορθολογικό τρόπο παιχνιδιού. Τα μπλοκ ανέβασαν την απόδοσή τους και από τις δύο πλευρές και αυτό έδωσε περισσότερες κόντρα μπάλες και μεγάλα ράλι.
Ο Γιάννης Καλμαζίδης έχει στη διάθεσή του μια ποικιλία καλών κεντρικών και αυτό γίνεται συχνά ρυθμιστής των δεδομένων. Σε αυτό το παιχνίδι η Κρος δεν ήταν εξίσου αποτελεσματική στην επίθεση σε αντίθεση με το προηγούμενο παιχνίδι αν και στο μπλοκ συνέβαλε σημαντικά. Η Μέντιτς, όμως, έδωσε πολλές εύκολες λύσεις και γενικώς ήταν μια παρουσία που πρόσφερε στον Παναθηναϊκό ασφάλεια και το προνόμιο να χτυπήσει ξανά και ξανά από τη μπροστά ζώνη. Η Παπαφωτίου έπαιξε κατά βάση με την Ανθούλη και αυτό έβαλε δύσκολα στο μπλοκ του Ολυμπιακού που έπρεπε να ανταποκριθεί στις ψηλές μπάλες. Η νεαρή διαγώνια είχε συνέπεια και πάθος όπως και στο προηγούμενο παιχνίδι και κυρίως είχε την υπομονή να πάρει συνεχόμενες επιθέσεις στα κομβικά σημεία του αγώνα. Η Τσιτσιγιάννη φρέσκαρε αρκετά το επιθετικό παιχνίδι του Ολυμπιακού ενώ η Σάλας έμοιαζε η πιο ενδεδειγμένη επιλογή σε αυτό τον τομέα. Ακόμα και έτσι, όμως, ο Παναθηναϊκός υπερτερούσε στις μάχες πάνω στο φιλέ και οι εύκολες άμυνες μετατράπηκαν ξανά και ξανά σε πόντους.
Οι πράσινες είχαν φρεσκάδα και μεγαλύτερο πάθος απέναντι σε έναν αντίπαλο που έμοιαζε να μην πιστεύει στη νίκη ακόμα και όταν έφτανε σε σετ πόιντ ή έπαιρνε προβάδισμα. Ο Γιάννης Καλμαζίδης διαχειρίστηκε άψογα το χαμένο τρίτο σετ κάτι που θα μπορούσε να φέρει άγχος και πίεση στην ομάδα του. Ουσιαστικά η εικόνα του Παναθηναϊκού στα πλέι οφ βελτιώνεται παιχνίδι με παιχνίδι και η ομάδα μοιάζει να υπερτερεί ξεκάθαρα του Ολυμπιακού. Από την άλλη, ο Λορέντζο Μιτσέλι βλέπει ένα ψυχολογικό άδειασμα από τις αθλήτριές του. Μπορεί στους ημιτελικούς με τον ΠΑΟΚ ο Ολυμπιακός να υπερείχε κατακράτος αλλά η μετέπειτα εικόνα του δείχνει πως μάλλον αυτό ήταν το ταβάνι. Ο τρίτος τελικός θα φέρει ένα πολύ ενδιαφέρον δεδομένο αφού ο Παναθηναϊκός καλείται να διαχειριστεί το προβάδισμα και να διεκδικήσει τον τίτλο όχι στον Άγιο Θωμά αλλά στο ΟΑΚΑ. Οι κοπέλες του τριφυλλιού θα βρεθούν σε μια ατμόσφαιρα εντελώς διαφορετική από αυτή του δεύτερου τελικού, κάτι πρωτόγνωρο για τα δεδομένα του γυναικείου βόλεϊ και αυτό σίγουρα θα προσφέρει μοναδικές στιγμές που καλούνται να διαχειριστούν και οι δύο προπονητές.
