Νίκες-ήττες όλα μέσα στο παιχνίδι είναι. Άλλες φορές γελάς άλλες στεναχωριέσαι. Αθλητισμός. Όποιο σπορ κι αν επιλέξει ο καθένας. Το διαφορετικό είναι αυτό που και πάλι έζησε ο Παναθηναϊκός. Σε ένα ακόμη ντέρμπι με τον αιώνιο αντίπαλο. Το λες ρομαντισμό, το λες «τρέλα», πάθος, όνειρο, θέληση. Μας συγχωρείτε αλλά δεν μπορείς να το φανταστείς αν δεν το ζεις.
Κλειστό κατάμεστο, χωρίς το παραμικρό πρόβλημα. Συμπεριφορά αψεγάδιαστη, ακόμη κι όταν το ματς έδειχνε να στραβώνει για τα καλά. Ο Παναθηναϊκός στο 0-2, ο Ολυμπιακός το είχε πιστέψει. Ούτε γιούχες, ούτε αντικείμενα, ούτε διακοπές, ούτε σκυμμένοι αντίπαλοι. Κανένα παρατράγουδο παρά μόνο τραγούδι. Οπαδικό, Παναθηναϊκό. Συσπείρωση, ρομαντισμός. Οι συγκεκριμένοι αντίπαλοι μπορεί και να το θεώρησαν ηττοπάθεια, γιατί όπως διατυμπανίζουν μοναδικό τους μέλημα είναι οι νίκες παντού. Καλά ξηγιούνται. Απλά για να τις πάρεις κι αυτές, χρειάζεσαι όσα διαθέτει ο Παναθηναϊκός.
Το βόλεϊ δεν ήταν απλά ένας αγώνας, ήταν μια παράσταση ομάδας και κόσμου. Ένα ρεσιτάλ σωστής παρουσίας και ακόμη σωστότερης υποστήριξης. Με το που τελείωσε το ματς στο λεξικό δίπλα στη φράση «ώθηση στον αθλητισμό» δόθηκε η εξήγηση «κόσμος του Παναθηναϊκού». Το φυτίλι το άναψαν με την παρουσία τους, τα υπόλοιπα ήρθαν από μια ομάδα που αρνείται να χάσει. Δεν το δέχεται, δεν το έχει μάθει.
Το 0-2 έγινε 3-2. Ο Άγιος Θωμάς έγινε τόπος ενός ακόμη θαύματος θα σκεφτούν πολλοί, μιας ακόμη μέρας στη δουλειά θα πούμε εμείς. Η περίφημη «μαχητική ψυχή» που τώρα κάποιοι θα μετανιώνουν επειδή την ειρωνεύτηκαν, την έβρισαν και την κορόιδεψαν. Δεν είναι ο αυτοσκοπός της νίκης. Είναι η θέληση να μάχεσαι αθλητικά. Αγωνιστικά. Να σε στηρίζουν όσοι έχουν την ίδια σκέψη και φιλοσοφία με σένα. Γιατί είστε ένα. Σύλλογος γίγαντας, αλλά στην ουσία μια οικογένεια.
Όσα αναφέρουμε μπορεί να σας φαίνονται μπαρούφες. Δείτε απλά τον Ερνάντεζ. Το «δέσιμο» με την εξέδρα, έφερε το «δέσιμο» με την ομάδα. Πριν καν υπάρξει σκέψη να αγωνιστεί ποτέ με αυτή τη φανέλα. Το παιδί δεν ήταν σε κάποιο σύνδεσμο της Αβάνας, έζησε, βίωσε, ζήλεψε, αγάπησε. Τί ακριβώς; Τη στήριξη αλλά και το σεβασμό. Ποτέ δεν ξεχνιέται και δεν παραγνωρίζεται.
Κάθε εκατοστό του προσώπου του… σε τρομάζει αθλητικά. Πέρα απ’ την κλάση του, αυτή υπάρχει αλλά ας την αναλύσουν οι ειδικοί. Εμείς δεν είμαστε. Ταλέντο χωρίς την «τρέλα», δεν υφίσταται. «Τρέλα» χωρίς πάθος μαχητικής ψυχής, δεν υπάρχει. Ένα οπαδικό μότο έγινε στάση ζωής ενός γιγαντιαίου σωματείου. Καθρεφτίστηκε το μεγαλείο σε μια αναμέτρηση.
Καλά τα… σφυριά, καλές οι προσβολές και οι ασέβεια στους αντιπάλους. Ακόμη καλύτερο να έχεις αυτό το ύφος. Μη φοβάστε, να παίξει θέλει. Αυτό ήθελε και στο πρώτο του ντέρμπι. Το έδειξε. Ο Ερνάντεζ και οι υπόλοιποι. Οδηγώντας σε μια νίκη. Σπουδαία όπως κάθε επικράτηση σε ντέρμπι. Σπουδαία γιατί ήρθε με τόσο μάγκικη ανατροπή. Απ’ τα ελάχιστα που ξέρουμε από βόλεϊ, επειδή δεν υπάρχουν επαφές η ψυχολογία παίζει διπλάσιο ρόλο. Οι Πράσινοι με το 0-2 ήταν με την ψυχολογία στο πάτωμα. Προφανές. Εκεί λοιπόν, βρέθηκε ένα χέρι. Κοινό από τα εκατοντάδες άτομα που βρέθηκαν στο κλειστό, το γέμισαν. Σήκωσαν την ομάδα δυνατά, αποφασιστικά. Τα υπόλοιπα τα ξέρετε.
Ο Παναθηναϊκός είναι τεράστιο αθλητικό σωματείο. Δεν έπαψε ποτέ να είναι, δε θα πάψει ποτέ. Έχει αξία, ήθος, αρχές, δυναμική, κόσμο που δεν χαμπαριάζει από εμπορικότητα αθλήματος. Υπήρξαν και θα υπάρξουν και «στραβές». Κακοί αγώνες, κακές εποχές. Το dna δεν μεταλλάσσεται.
Έκτη σερί νίκη για τον Παναθηναϊκό κόντρα στον αιώνιο. Δεν έγινε και κάτι. Ο τίτλος μετράει. Αν τον αξίζει, θα τον κατακτήσει. Γιατί έχει εξαιρετικούς παίκτες, έχει εξαιρετικό προπονητή, έχει μια εξέδρα που οι πάντες θα την τραβούν βίντεο. Είτε το παραδέχονται είτε όχι. Δεν έχει τον αυτοσκοπό και το με κάθε τρόπο. Οπότε αν ο Ολυμπιακός που έδειξε καλύτερο πρόσωπο απ’ την περασμένη σεζόν, βελτιωθεί κι άλλο, ίσως απειλήσει.
Το κακό γι’ αυτόν είναι πως… μύρισε αίμα ο Ερνάντεζ. Το πρώτο του ντέρμπι ήταν. Κι αν αρχίσει δύσκολα σταματά. Έτσι λένε όσοι ξέρουν. Έτσι είδαμε κι εμείς που δεν ξέραμε. Επειδή δεν γνωρίζουμε καλά το άθλημα, κάποιες αναφορές από… σφυριά ή δρεπάνια, μας είχαν δημιουργήσει την απορία. Στα λόγια όλοι σαρώνουν. Στην πράξη, τι Ερνάντεζ ήταν αυτός!
Το αγωνιστικό σκέλος και η στήριξη της εξέδρας, είναι ο Παναθηναϊκός. Παντού και πάντα πρέπει να διατηρείται αυτή η συσπείρωση, η θέληση, η διάθεση, η «τρέλα», το πάθος. Ο σύλλογος είναι άτρωτος με όλα αυτά. Η εσωστρέφεια ο μόνος εχθρός που μπορεί να βλάψει το Τριφύλλι.
Ως οι τελευταίοι των τελευταίων που μπορούν να κάνουν όχι υπόδειξη αλλά παράκληση, ας μην επιτρέψουμε την «αρρώστια» να εμφανιστεί ποτέ ξανά στο σύλλογο. Για την ομάδα, τα χρώματα, το έμβλημα. Αυτά που όλοι αγαπούν. Ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ, όλα τα τμήματα του Α.Ο.
Υ.Γ. Δεν μπορούμε όλοι να τα ξέρουμε όλα. Βόλεϊ παρακολουθούμε ως φίλαθλοι. Το γενικό πλαίσιο του Παναθηναϊκού όμως, δεν αλλάζει ανάλογα το άθλημα. Μην το ξεχνάμε ποτέ
