Σε συζήτηση με συνάδελφο παραμονή Πρωτοχρονιάς, λίγη ώρα αφότου είχε σκάσει για τον Ολυμπιακό το θέμα του Όσκαρ Γκαρσία από την Ισπανία, υποστήριξα ότι «αυτή την εποχή, βάσει συνθηκών και του πώς έχει εξελιχθεί το φετινό πρωτάθλημα, θα μου φαινόταν λογικότερο να απολυθεί ο Γκουαρδιόλα αν ήταν προπονητής του Ολυμπιακού, παρά ο Τάκης».
Μέσα έπεσα.
Προς υπεράσπισή μου, έκανα και υποσημείωση: «Αυτό αν φυσικά επικρατήσει η λογική, καθότι... άβυσσος η ψυχή της ερυθρόλευκης διοίκησης».
Ως γνωστόν, εκεί που σταματά η λογική, αρχίζει ο Ολυμπιακός. Οπότε πάμε... ξανά μανά με τρίτο διαφορετικό προπονητή για ακόμη μια σεζόν. Κι έχει ο Θεός. Τις πρώτες ώρες του '18 διανύουμε ακόμη...
Ειλικρινά, δεν μπορώ να καταλάβω σε τι ακριβώς αποσκοπεί η συγκεκριμένη κίνηση, αυτή τη στιγμή. Ενώ έρχονται κρίσιμα ντέρμπι, ενώ η ομάδα κατάφερε να βρεθεί στην κορυφή μόλις τις τελευταίες ώρες του '17, ενώ σιγά σιγά άρχιζε κάπως να ρολάρει μέσα στο γήπεδο και να βρίσκει καθένας τον ρόλο του.
Ακόμη περισσότερο δε, αδυνατώ να καταλάβω ποιο το νόημα να «χρεώνεις» ως σύλλογος ξαφνικά στο Λεμονή ότι «έχασε τα αποδυτήρια», ότι «δεν αξιοποίησε το υλικό» και δεν ξέρω τι άλλο. Πες ότι «αποφάσισα να φέρω ξένο προπονητή, ο οποίος πιστεύω ότι θα με κάνει ομαδάρα και μάλιστα άμεσα». Μην συμπεριφέρεσαι όμως έτσι σε ένα δικό σου παιδί, ο οποίος επαναλαμβάνει σε κάθε ευκαιρία, ότι ήταν, είναι και θα είναι «στρατιώτης του Ολυμπιακού» και θα βοηθά όπως και όποτε του ζητείται.
Σε τελική ανάλυση, συγνώμη, αλλά μιλάμε για έναν προπονητή που δεν φημίζεται ούτως ή άλλως για την ικανότητά του να εμπνέει τον... φόβο, λειτουργώντας ως ο «απόλυτος άρχοντας». Ο Λεμονής είναι, όχι ο Φαν Χάαλ και αυτό ο Ολυμπιακός το γνωρίζει εδώ και καμιά 20αριά χρόνια. Πάντα ο «Τάκης» ήταν για όλους. Για μικρούς και μεγάλους. Τα δυνατά του «χαρτιά» ήταν άλλα, όχι το να μετατρέπει σε... στρατό την ομάδα του. Με ό,τι κι αν συνεπάγεται αυτό, με τα καλά του και τα κακά του. Ένας προπονητής που στο τέλος της γραφής, έχει αποδείξει με την πορεία του τα χρόνια που έκατσε στον πάγκο της ομάδας, ότι αξίζει -μίνιμουμ- λίγο περισσότερο σεβασμό. Για όσα έχει προσφέρει και όσα έχει πετύχει.
Τον έφερες τον περασμένο Μάρτιο και μέσα σε 39 μέρες μάζεψε (για πρώτη φορά) τα ασυμμάζευτα και πήρε ένα ακόμη πρωτάθλημα. Τον έδιωξες για να φέρεις τον Χάσι. Ο Αλβανός άφησε πίσω του καμμένη γη μέσα σε 2 μήνες και τον ξαναφέρνεις Σεπτέμβρη μήνα για να κάνει ακριβώς το ίδιο. Του ζητάς... μαγικά, με την ομάδα να παίζει στον δυσκολότερο όμιλο της ιστορίας της στο Champions League, βρισκόμενη πίσω στη βαθμολογία και ενώ οι αντίπαλοί της ορέγονται το πρωτάθλημα περισσότερο από ποτέ. Του ζητάς να σε ξαναβάλει σε τροχιά πρωταθλητισμού, αφού αυτός είναι ο μεγάλος σου στόχος. Ενώ λοιπόν ο ίδιος δηλώνει πριν κάνα μήνα ότι η ομάδα θα είναι πρώτη την Πρωτοχρονιά και το πραγματοποιεί, ξαφνικά του χρεώνεις ότι... τσακώθηκε με τον Σεμπά και «δεν διαχειρίστηκε το ρόστερ».
Δηλαδή, τον Καρσελά που περπατάει από την πρώτη μέρα που ήρθε, τον Καπίνο που ήταν μια κινούμενη γκάφα, τον Μίλιτς που κανείς δεν γνωρίζει αν είναι όντως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, τον Τζούρτζεβιτς που μέχρι να πάρει μπρος το τελευταίο διάστημα ήθελε 13 επαφές της μπάλας για ένα κοντρόλ στην αντίπαλη περιοχή, τον 34άρη Ζιλέ, τον Εμενίκε που κάνει τις καλύτερες διακοπές της καριέρας του. Και η λίστα θα μπορούσε κάλλιστα να συνεχιστεί αφού βρισκόμαστε σε φάση απόδοσης ευθυνών...
Ένα ρόστερ που η διοίκηση του Ολυμπιακού έφτιαξε -καθυστερημένα- αυτό το καλοκαίρι με μανατζερικές αλχημείες και με «μπαλώματα». Την ώρα μάλιστα που έδινε δανεικούς παίκτες σαν τον Γιαννιώτα, τον Σιώπη, τον Ρισβάνη και τον Γιαννιώτη. Ένα ρόστερ που τώρα προσπαθεί να «ξηλώσει» και να ξαναχτίσει, παραδεχόμενη ότι υπάρχει έλλειψη ποιότητας σε πολλές θέσεις.
Αν λοιπόν γίνει μια σούμα για το 2017 και το τι έκανε ο καθένας στον Ολυμπιακό, μπορούμε να πούμε π.χ. ότι διοίκηση έχει κάνει μέχρι τώρα έναν λάθος σχεδιασμό και μία λάθος πρόσληψη προπονητή. Ή ότι οι παίκτες, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, υπολειτουργούν ανά μεγάλα χρονικά διαστήματα και ο καθένας ξέρει γιατί. Άλλος γιατί θέλει να παίζει 90 λεπτά όλο το χρόνο, άλλος γιατί ονειρεύεται μεταγραφές, άλλος γιατί απλά δεν μπορεί. Αντίθετα, ο Λεμονής είναι ο μόνος που έκανε ότι ακριβώς του ζητήθηκε, ότι ακριβώς στόχευσε, στο διάστημα που οριοθέτησε. Αυτά που ακριβώς υποσχέθηκε σε τελική ανάλυση. Και για αυτό ακριβώς είναι ο μεγάλος αδικημένος από αυτή την υπόθεση.
Και αυτά τα λέει κάποιος που στις 19/10, μετά το 3-1 του Καμπ Νόου, είχε γράψει το εξής: «Είναι ο καλύτερος προπονητής που θα μπορούσε να έχει ο Ολυμπιακός αυτή τη στιγμή; Ούτε καν. Είναι όμως αυτός που μπορεί να του προσφέρει τη μίνιμουμ σοβαρότητα και την σιγουριά ότι δεν θα παθαίνει... Χάσι, ανεξαρτήτως έδρας και αντιπάλου; Πάντα». Για να μην παρεξηγηθούμε...
Έκανε λάθη; Προφανώς. Αρκετά μάλιστα και τα οποία τα έχω επίσης αναφέρει στο κείμενο μετά την 4η από τις 6 σερί νίκες στο πρωτάθλημα οι οποίες επανέφεραν την ομάδα στην κορυφή της βαθμολογίας. Ωστόσο, το δεδομένο παρέμενε το εξής: ο Ολυμπιακός, μετά το χάος των ημερών Χάσι, άρχισε με τον Λεμονή να έχει και πάλι ανοδική πορεία, σε όλους τους τομείς. Με καλά και κακά παιχνίδια, αλλά και με σημάδια ότι επιτέλους... κάτι γίνεται. Μάλιστα, φάνηκε στα τελευταία δύο ματς ότι σιγά σιγά ο 57χρονος τεχνικός άρχισε να «κλειδώνει» στο μυαλό του και το πώς θα «κατέβαζε» την ομάδα του στον δεύτερο γύρο. Στον δρόμο για το 8ο σερί πρωτάθλημα.
Τώρα βέβαια, αν όλα τα παραπάνω θα έβγαιναν σε καλό ή σε κακό, όπως φαίνεται μάλλον δε θα το μάθουμε ποτέ. Όλα δείχνουν ότι ο Όσκαρ Γκαρσία θα γίνει εντός της εβδομάδας ο 78ος διαφορετικός προπονητής του Ολυμπιακού, ο οποίος παίρνει ακόμη ένα μεγάλο ρίσκο με την πρόσληψη ξένου τεχνικού ενώ η μάχη του τίτλου θα αρχίσει να φουντώνει την ώρα που ο Καταλανός ακόμη θα προσπαθεί να μάθει τα ονόματα των συνεργατών και των παικτών του. Αυτό αντίθετα, το αν δηλαδή το συγκεκριμένο ρίσκο «βγει» στους «ερυθρόλευκους», θα το μάθουμε πολύ σύντομα.
Εν πάση περιπτώσει, ο «στρατιώτης» Τάκης εκεί κοντά θα είναι και θα παρακολουθεί.
