Ο τελευταίος προπονητής που πανηγύρισε τον τίτλο στην Μπούντεσλιγκα με άλλη ομάδα εκτός της Μπάγερν ήταν ο Γιούργκεν Κλοπ, το 2012 με την Ντόρτμουντ...
Χρειάστηκε περισσότερο από μια δεκαετία για να πετύχει το ίδιο ο Αλόνσο και μάλιστα μόλις στα 42 του χρόνια, στην πρώτη δουλειά του ως προπονητής ανδρικής ομάδας και όντας στον πάγκο της Λεβερκούζεν μόνο για ενάμιση χρόνο. «Ο Τσάμπι είναι εδώ και καιρό ο πιο δημοφιλής άνθρωπος στη Ρηνανία με διαφορά από τον δεύτερο. Όλοι λατρεύουν την ηρεμία του, την αυτοπεποίθησή του, τον χαρακτήρα του. Αυτό που έκανε στη Λεβερκούζεν, χωρίς ούτε ίχνος υπεροψίας, χωρίς φανφάρες, είναι σίγουρα μια απί τις καλύτερες δουλειές που έχουμε δει από προπονητές τα τελευταία σαράντα χρόνια. Είναι ιστορικό» λέει ο Μίχαελ Ρέσκε, πρώην αθλητικός διευθυντής της Μπάγερ.
Η ηρεμία του, η αυτοπεποίθησή του, ο χαρακτήρας του... Και ο τρόπος με τον οποίο κατάφερε να μεταδώσει στους παίκτες του όσα ήθελε. Ένας από τους συνεργάτες του Ισπανού είχε πει πρόσφατα μια ιστορία για αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο τον οποίο διαθέτει για να γίνεται μεταδοτικός. Στη διάρκεια μιας προπόνησης ένας παίκτης του διαμαρτυρήθηκε ότι δεν ήταν δυνατό να κάνει αυτό που του ζητούσε ο προπονητής του, σε μια άσκηση τακτικής για την κατοχή της μπάλας στη μεσαία γραμμή.
«Δεν είναι τόσο δύσκολο» του απάντησε ήρεμος ο Αλόνσο. Κατόπιν πήρε ο ίδιος την μπάλα, σαν ακόμα να προπονούσε τα πιτσιρίκια στις ακαδημίες της Ρεάλ Σοσιεδάδ, μπήκε στο γήπεδο και έδειξε στον παίκτη του αυτό που ζητούσε. «Έτσι, το κάνεις». Απλά...
Στη διάρκεια της ποδοσφαιρικής καριέρας του, ο Αλόνσο συνεργάστηκε με πολύ καλούς προπονητές και πήρε από όλους ό,τι καλύτερ μπορούσε. Από τον Ράφα Μπενίτεθ, υπό τις οδηγίες του οποίου έπαιξε τα περισσότερα παιχνίδια του, ως τον Χαβιέρ Κλεμέντε, με τον οποίο έκανε το ντεμπούτο του στη Ρεάλ Σοσιεδάδ, από τον Μουρίνιο και τον Αντσελότι, ως τον Γκουαρδιόλα και τον Ντελ Μπόσκε.
«Είχα πολύ καλούς δασκάλους και από όλους πήρα μαθήματα τακτικής, αλλά και ψυχολογίας. Όλοι τους υπήρξαν σημαντικοί για εμένα. Πρώτος από όλους, βέβαια, ο πατέρας μου, αυτός που μου έδωσε και τις αξίες που έχω ως άνθυρωπος, αυτός που πάντα με παρακινούσε να μαθαίνω και να γίνομαι καλύτερος. Το μυστικό για να έχεις καλή σχέση με τους παίκτες είναι να είσαι αυθεντικός. Αν δεν είσαι, δεν μπορείς να τους πάρεις μαζί σου...
«Δεν θα γίνουμε ποτέ πρωταθλητές» έμαθαν να τραγουδούν οι οπαδοί της Λεβερκούζεν. Αντί να τους ειρωνεύονται οι φίλαθλοι των άλλων ομάδων, προσπαθούσαν ίσως έτσι να ξορκίσουν από μόνοι τους το κακό. Κάποιες φορές η ομάδα το πάλεψε, άλλες έφτασε κοντά στον μεγάλο στόχο, αλλά αυτό που συνέβη φέτος, αυτή η ευκολία, αυτός ο... περίπατος με την Μπάγερν Μονάχου και τις άλλες ομάδες να παρακολουθούν τη σπουδαία Λεβερκούζεν ανήμπορες να αντιδράσουν, αλήθεια ποιος θα μπορούσε να το φανταστεί;
Κι, όμως, τα σημάδια ήταν εκεί, στον τρόπο με τον οποίο «στήθηκε» αυτή η ομάδα, την οποία ο Ισπανός ανέλαβε πριν από ενάμιση χρόνο με βασικό στόχο να την κρατήσει στη μεγάλη κατηγορία. Για παράδειγμα, τον περασμένο Νοέμβριο το γερμανικό περιοδικό Kicker έγραφε ότι ο Αλόνσο είχε φτιάξει κάτι σαν την... Λερναία Ύδρα!
Ένα κεφάλι της κόβεις, δηλαδή ένα αδύνατο σημείο της βρίσκεις, και έχει δυο τρόπους μετά για να σε... παγιδεύσει. Μια ομάδα στημένη με απολύτως ευέλικτο τρόπο, που μπορεί να προσαρμόζεται άψογα στον κάθε αντίπαλο, θυμίζοντας άλλοτε Πεπ Γουαρδιόλα με τις πάσες και άλλοτε Ζοσέ Μουρίνιο με τα transition της. Ευέλικτην δεν ήταν η Μπάγερ μόνο στο σύστημά της: ο Αλόνσο δεν «ξεκόλλά» από το 3-4-2-1.
Ο Ισπανός τεχνικός «εκμεταλλεύτηκε», επίσης, άψογα τον Φλόριαν Βιρτζ και τον βοήθησε να... ανθίσει. Δεν είναι μόνο τα 18 γκολ και οι 17 ασίστ σε 41 παιχνίδια σε όλες τις διοργανωσεις, αλλά είναι το γεγονός ότι πάντα βρίσκει κάτι νέο για να κάνει την δουλειά του ο νεαρός ποδοσφαιριστής, ξεκινώντας από τα αριστερά, παίζοντας ανάμεσα στις γραμμές, ένα κερδισμένο στοίχημα για την Λεβερκούζεν, που... άρπαξε τον παίκτη από τους μισητούς γείτονες της Κολωνίας για μόλις 200.000 ευρώ.
Και είχε την ευτυχία να διαθέτει έναν εξαιρετικό υπερασπιστή της εστίας του, τον Λούκας Χραντέτσκι, ο οποίος έχει δεχθεί τη φετινή σεζόν μόνο 19 γκολ στο πρωτάθλημα. Σε 15 από τα 19 παιχνίδια της Μπούντεσλιγκα, μάλιστα, κατάφερε να κρατήσει το μηδέν. O Αλεχάνδρο Γκριμάλντο είναι ο πιο... γκολτζής αμυντικός της Ευρώπηες με 11 γκολ και 16 ασίστ, ενώ ο Γερεμί Φρίμπογκ έχει σκοράρει 12 φορές και έχει δώσει 11 ασίστ! Και, βέβαια, υπάρχει και ο... εγκέφαλος αυτής της ομάδας, ένας Αλόνσο μέσα στον αγωνιστικό χώρο, ο Γκρανίτ Τσάκα. Τόσα χρόνια στην Άρσεναλ δεν κέρδισε πρωτάθλημα, στην πρώτη χρονιά του στη Λεβερκούζεν το σήκωσε!
Εννοείται ότι δεν είναι μόνο το πρωτάθλημα στη Γερμανία, είναι και το κύπελλο, όπου η Λεβερκούζεν βρίσκεται στον τελικό και θα αντιμετωπίσει, ως φαβορί, την Καϊζερλάουτερν. Και είναι και το Γιουρόπα Λιγκ. Αν ξεπεράσει το εμπόδιο της Γουέστ Χαμ, φτάνει στα ημιτελικά.
Η Λεβερκούζεν είχε να φτάσει τόσο μακριά στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις από τη σεζόν 2001-02. Ήταν η χρονιά του τελικού του Τσάμπιονς Λιγκ στη Γλασκόβη, τότε που η Ρεάλ Μαδρίτης χάρη στο γκολ-ζωγραφιά του Ζινεντίν Ζιντάν (παιδικού ειδώλου του Αλόνσο, όπως ήταν και οι Φερνάντο Ρεδόνδο και Ρόναλντ Κούμαν) είχε φύγει νικήτρια από το «Χάμπτεν Παρκ». Από τότε ως σήμερα, η γερμανική ομάδα είχε κάποιες πορείες στην Ευρώπη, αλλά σαν το φετινό δεν είχε ξαναγίνει.
Αν πάρει και τους τρεις τίτλους, τότε σε μια χρονιά ο σύλλογος θα έχει περισσότερα τρόπαια από όσα έχει συνολικά σε 120 χρόνια!
Για τον Αλόνσο τα... απρόβλεπτα «ναι» και «όχι» είναι τρόπος ζωής. Επιλέγει να το «πάει» με τον δικό του ρυθμό. Έχοντας δουλέψει, αφού «κρέμασε» τα ποδοσφαιρικά παπούτσια του και αφού σκεφτόταν να σπουδάσει οικονομικά, στην Κ14 της Ρεάλ Μαδρίτης αποφάσισε να μην μείνει στη «βασίλισσα» και να ανέβει την ιεραρχία των ακαδημιών της, αλλά να επιστρέψει στη Ρεάλ Σοσιεδάδ της καρδιάς του και να αναλάβει την δεύτερη ομάδα της.
Και όταν και εκεί έκανε εξαιρετική δουλειά, αρνήθηκε κάποιες προτάσεις από μικρομεσαίες ομάδες της Πριμέρα Ντιβιζιόν περιμένοντας το κατάλληλο timing για το μεγάλο βήμα. Ίσως, βέβαια, και ο ίδιος να μην περίμενε ότι αυτό θα γινόταν για να σώσει το 2022 τη Λεβερκούζεν από τον υποβιβασμό.
Είχε ενδοιασμούς πριν αποφασίσει να ασχοληθεί με την προπονητική. Έκανε μια σπουδαία ποδοσφαιρική καριέρα γεμάτη τίτλους, ήταν ένας εξαιρετικός παίκτης, ένας ηγέτης μέσα στον αγωνιστικό χώρο, αλλά ποτέ αρχηγός στις ομάδες στις οποίες αγωνίστηκε και είχε αμφιβολίες για το κατά πόσο θα μπορούσε να μπει στα αποδυτήρια και να δώσει οδηγίες τις οποίες θα ακολουθούσαν οι παίκτες του, αν θα μπορούσε δηλαδή να τους εμπνεύσει. Κατάλαβε σύντομα ότι το «είχε» ακόμα κι αν στην αρχή είχε απέναντί του πιτσιρίκια.
Και τώρα που αποφάσισε να μείνει στη Λεβερκούζεν δεν είναι ότι δεν πιστεύει στον εαυτό του. Είναι που θέλει ακόμα να «ψηθεί», να το «πάει» με τον ρυθμό του. Εξάλλου, δεν έχει κοουτσάρει ποτέ στο Τσάμπιονς Λιγκ! Θα το κάνει του χρόνου με την Μπάγερ. Και μετά θα μπορεί να αποχωρήσει. Έχοντας γράψει ιστορία. Έχοντας δει την οδό «Μπίσμαρκ» έξω από την «Μπάι Αρένα» να μετονομομάζεται σε οδό «Τσάμπι Αλόνσο».
