Πέδρο Άλβες και Κάρλος Καρβαλιάλ σήκωσαν μανίκια στον Ολυμπιακό και πλέον ένα-ένα κλείνουν τα σημαντικά κενά του «ερυθρόλευκου» ρόστερ. Με προσθήκες παικτών από συλλόγους όπως η Πόρτο και η Μονακό να δείχνουν ότι η μεταγραφική λογική του 2024 για τους Πειραιώτες θα είναι διαφορετική. Τα... πειράματα με τις αγορές τις Λατινικής Αμερικής ή με μεταγραφές που περισσότερο μοιάζουν με επενδύσεις ή -ακόμη χειρότερα- τζόγο αντί για κινήσεις που θα δίνουν άμεσα λύσεις, φαίνεται πως περιορίζονται στο μίνιμουμ. Άλλωστε ήδη βρισκόμαστε στα μέσα της σεζόν και η ομάδα χρειάζεται σημαντική ενίσχυση σε αρκετές θέσεις, εάν θέλει να κυνηγήσει και τους τρεις στόχους στους οποίους βρίσκεται «μέσα».
Πρωτοχρονιά με σέντερ φορ και εξτρέμ
Πέρα βεβαίως από το γεγονός πως οι πρώτες δύο προσθήκες, αυτές των Φραν Ναβάρο και Ζέλσον Μαρτίνς, γίνονται από μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες, πρόκειται ταυτόχρονα για ποδοσφαιριστές με σημαντικές ευρωπαϊκές παραστάσεις και ταυτόχρονα σε ιδανικές ηλικίες (σ.σ. 25 και 28). Τόσο ο Ισπανός, όσο και ο Πορτογάλος είναι αυτό που στην δημοσιογραφική πιάτσα μεταξύ μας συνήθως αναφέρουμε ως «κανονικούς ποδοσφαιριστές». Βεβαίως, κανείς από τους δύο δεν έρχεται από γεμάτες σεζόν και από εξαιρετική φόρμα, αφού προφανώς σε αυτές τις περιπτώσεις δεν θα ερχόντουσαν ποτέ στην Ελλάδα χωρίς να κοστίζουν δεκάδες εκατομμύρια. Αντιθέτως, ο Ολυμπιακός εκμεταλλεύθηκε τις συγκυρίες, εντόπισε τις ευκαιρίες αυτές, κινήθηκε αστραπιαία και έτσι φαίνεται πως βάζει σημαντική ποιότητα στη μηχανή του. Τουλάχιστον αυτό λέει η θεωρία. Γιατί περισσότερα και για τους δύο θα φανούν στο γήπεδο, όπου θα θα δείξει εν τέλει τι είδους μεταγραφές θα είναι. Δεν πέρασε δα και πολύς καιρός από όταν γράφαμε και λέγαμε ακριβώς τα ίδια για περιπτώσεις όπως του Όλα Σολμπάκεν και του Γκουστάβο Σκάρπα που όχι απλά πέρασαν και δεν ακούμπησαν, αλλά στα περισσότερα ματς που έπαιξαν ήταν MVP των αντιπάλων...
Σε κάθε περίπτωση, Ναβάρο και Μαρτίνς, φαντάζουν ως εξαιρετικές κινήσεις -ακριβώς αυτής της λογικής που χρειαζόταν αυτή τη στιγμή ο Ολυμπιακός. Ο σέντερ φορ και ο εξτρέμ ήταν τα βασικά επιθετικά μελήματα, αφού ο Ελ Κααμπί φεύγει για το Κόπα Άφρικα, ο Γιόβετιτς ακόμη «ψάχνεται» και ο Ελ Αραμπί... σαρανταρίζει. Αυτό το μεταγραφικό κεφάλαιο «έκλεισε» νωρίς, πριν την Πρωτοχρονιά, με τον Ναβάρο. Πριν καλά καλά υπογράψει ο Ισπανός, ο Ολυμπιακός είχε καθαρίσει ήδη και με τον εξτρέμ, με τον παίκτη που προ πενταετίας είχε σμπαραλιάσει την άμυνά του, ως παίκτη της Σπόρτινγκ ακόμη. Η μία αυτή προσθήκη του Μαρτίνς, φαίνεται πως θα ισορροπήσει με την διαφαινόμενη αποχώρηση του Σολμπάκεν, ο δανεισμός του οποίου από τη Ρόμα είναι βέβαιο πως θα «σπάσει». Ήδη έχει χαιρετίσει ο Σκάρπα, επίσης επιστρέφοντας στη Νότιγχαμ πριν αυτή τον πουλήσει.
Βέβαιος ένας χαφ, ίσως ένας ακόμη μεσοεπιθετικός
Από εκεί και πέρα, είναι τουλάχιστον ριψοκίνδυνο να πει κανείς πόσες ακόμη μεταγραφές θα γίνουν μεσοεπιθετικά, ωστόσο φαίνεται πως θα είναι περισσότερες από μία. Αλλιώς δεν βγαίνουν τα κουκιά. Στην ίδια κατηγορία με τον Βραζιλιάνο και τον Βραζιλιάνο, μπαίνουν επίσης Πεπ Μπιέλ και Ιβάν Μπρίνιτς. Ο πρώτος ουδέποτε άρπαξε τις πάρα πολλές ευκαιρίες που πήρε, κάνοντας περισσότερο κακό παρά καλό όποτε αγωνίστηκε. Ο δεύτερος ήρθε ως ταλέντο και επένδυση, όμως είναι βέβαιο πως αν τον δουν στον δρόμο 100 οπαδοί του Ολυμπιακού, ζήτημα θα είναι αν τον αναγνωρίσει πάνω από ένας. Ο Σλοβένος πιθανότατα θα δοθεί δανεικός, ενώ αντίθετα ο Ισπανός θα φύγει πιο δύσκολα. Θα πρέπει να εμφανιστεί ομάδα που θα πληρώσει ενώ και ο ίδιος φαίνεται πως το... διασκεδάζει στην Ελλάδα, χωρίς να δείχνει διάθεση να κάνει τη ζωή του Ολυμπιακού εύκολη αν όντως θελήσει να τον ξεφορτωθεί.
Λίγο πιο πίσω στη μεσαία γραμμή «ζει» και ο Βιθέντε Ιμπόρα, ο οποίος φυσικά είναι «απομεινάρι» της εποχής Μαρτίνεθ στο ρόστερ. Στα 35 του ο Ισπανός θα έπρεπε να είναι ο 5ος χαφ μιας ομάδας, για να παίζει σε ματς Κυπέλλου κτλ, ωστόσο κλήθηκε να κάνει πράγματα που πλέον δεν μπορεί να προσφέρει. Και αυτός αναμένεται να κουνήσει μαντήλι, αδειάζοντας μια θέση κεντρικού/αμυντικού χαφ. Ο Ολυμπιακός θα πάει σίγουρα για έναν παίκτη σε αυτή τη θέση, με τα ονόματα των Αντρέ Όρτα και Μιγκέλ Κρέσπο να κυκλοφορούν τις τελευταίες μέρες στα ρεπορτάζ. Αντίστοιχα, με δεδομένο τις «κλειδωμένες» αποχωρήσεις αλλά και άλλες πιθανές, μόνο παράλογο δεν είναι να γίνει ακόμη μία κίνηση για παίκτη μεσοεπιθετικά.
Δύο στόπερ για να μην... χυθεί η καρδάρα
Η δουλειά βεβαίως δεν τελειώνει εδώ για να είναι «πετυχημένος» ο Ιανουάριος. Αντίστοιχα σημαντικές -αν όχι μάλλον σημαντικότερες- θα είναι και οι επόμενες προσθήκες. Αυτές τις άμυνας. Ο Νίκολας Φρέιρε ήρθε το καλοκαίρι ως ο αριστεροπόδαρος αμυντικός που θα γινόταν ο ηγέτης της άμυνας που θα έστηνε ο Ντιέγκο Μαρτίνεθ. Στα 29 του, ο Αργεντινός έβγαλε όμως συνεχή προβλήματα τραυματισμών, χωρίς βέβαια να εντυπωσιάσει ακόμη και όταν έπαιζε. Έτσι ο δανεισμός του από την Πούμας θα σπάσει επίσης και θα χαιρετήσει σύντομα και αυτός.
Για να έχει όμως αυτή τη θλιβερή φετινή εικόνα το κέντρο άμυνας του Ολυμπιακού, ο Φρέιρε δεν ήταν ο μόνος «υπεύθυνος». Κανείς εκ των Παναγιώτη Ρέτσου, Αντρέα Ντόη, Ζουλιάν Μπιανκόν και Τζάκσον Πορόζο δεν κατάφεραν να πείσουν ότι μπορούν να σταθούν ως βασικοί στους «ερυθρόλευκους», όσο είδαμε τον καθένα βέβαια. Ωστόσο, επειδή οι δύο πρώτοι είναι Έλληνες, πιθανότατα δύσκολα θα αποχωρήσουν. Από εκεί και έπειτα, οι πιθανότητες τόσο για τον Γάλλο όσο και τον Λατινοαμερικάνο είναι περισσότερο προς την έξοδο. Ασχέτως του τι θα συμβεί τελικά και ποιοι οι πόσοι θα φύγουν, είναι βέβαιο πως ο Ολυμπιακός θα κινηθεί για την απόκτηση δύο κεντρικών αμυντικών οι οποίοι θα είναι έτοιμοι να μπουν και να παίξουν.
Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, όσες μεταγραφές και αν γίνουν από τη μέση και μπροστά, η... καρδάρα με το γάλα θα έχει χυθεί -μεταγραφικά μιλώντας- και ο σχεδιασμός θα έχει αποτύχει πλήρως. Καταλήγοντας στα της άμυνας, υποψήφιος για αποχώρηση είναι και ο Κίνι, μεταγραφή ίδιας κατηγορίας με αυτή του Ιμπόρα. Πολύ κακή η εικόνα και του 33χρονου Ισπανού, ωστόσο στη θέση του υπάρχει πλέον ο υγιής Ομάρ Ρίτσαρντς που πιθανότατα θα πάρει τις ευκαιρίες του ως δεύτερος αριστερός μπακ, πίσω από τον Φρανσίσκο Ορτέγκα. Προς ώρας, τα ονόματα που έχουν κυκλοφορήσει για την άμυνα, όπως αυτό του Βραζιλιάνου Λέο Περέιρα, είναι κατά κύριο λόγο από την Λατινική Αμερική, όμως και εδώ δεν αποκλείεται να υπάρξουν εκπλήξεις, όπως στην περίπτωση του Ζέλσον.
Νέα χρονιά με νέα λογική και... θεωρία
Καταλήγοντας, μετά από σέντερ φορ, εξτρέμ, έναν κεντρικό χαφ, δύο στόπερ και πιθανώς έναν ακόμη μεσοεπιθετικό, ανάλογα με τις αποχωρήσεις που μπορεί να υπάρξουν, φυσικά και δεν αποκλείεται να γίνουν και άλλες κινήσεις που θα μετατρέψουν τη χειμερινή μεταγραφική περίοδο σε ένα... μίνι καλοκαίρι για τον Ολυμπιακό. Το θέμα αυτή τη φορά θα είναι το «μίνι καλοκαίρι» να είναι πετυχημένο και στην πράξη. Γιατί στη θεωρία, καλά και σωστά ήταν όλα όσα έγιναν το... κανονικό καλοκαίρι που πέρασε, από τον Αντόνιο Κορδόν. Από τη θεωρία μέχρι την πράξη όμως, αποδείχθηκε ξανά πως υπάρχει μεγάλη απόσταση. Πολλοί από αυτούς που ήρθαν είτε θα φύγουν χωρίς να έχουν προσφέρει απολύτως τίποτα, είτε ως μετρίως μέτριοι.
Οι νέοι που ήρθαν και όσοι έρχονται, φαίνεται πως ανήκουν σε μια διαφορετική λογική σχεδιασμού. Παίκτες από σημαντικές ομάδες, με καλά βιογραφικά και σε καλές ηλικίες. Λιγότερα ρίσκα, λιγότερα πειράματα, λιγότερες επενδύσεις για το μέλλον. Παίκτες έτοιμοι να μπουν σε μια ομάδα και να κάνουν τη διαφορά. Λίγο πριν έρθουν όλοι αυτοί, ο Ολυμπιακός είχε αλλάξει και τη λογική του πάγκου του. Ο φιλόδοξος Ντιέγκο Μαρτίνεθ ήρθε σε λάθος εποχή. Μετά τον Ολυμπιακό του Πέδρο Μαρτίνς, ο Ισπανός κλήθηκε να κάνει αμέσως πράγματα που ο Πορτογάλος είχε κάνει -επίσης από το πουθενά- αλλά σε μια εποχή που οι «ερυθρόλευκοι» είχαν τον χρόνο να διαθέσουν στον προπονητή τους για να δουλέψει. Βεβαίως, δεν είναι κάθε μέρα του Άι Γιαννιού. Ο Μαρτίνεθ ίσως να πρόσφερε σε βάθος χρόνου, όμως αυτός ο χρόνος στον Ολυμπιακό δεν υπάρχει πάντα, σε όλες τις εποχές. Έτσι, ήρθε ο σαφέστατα πιο έμπειρος και μπαρουτοκαπνισμένος στο υψηλό επίπεδο, Κάρλος Καρβαλιάλ. Μαζί με τον συμπατριώτη του Πέδρο Άλβες, ως τον... καθημερινό Κορδόν που χρειάζεται να έχει ως αθλητικό διευθυντή ο Ολυμπιακός και τον πολύπειρο Ισπανό να κάνει στην άκρη, σε ρόλο γενικού συντονιστή.
Αλλά όλα αυτά -είπαμε- είναι η θεωρία. Θεωρία που αυτή την εποχή, όπως και η προηγούμενη θεωρία της προηγούμενης εποχής, φαντάζει σωστή. Απλά αυτή τη φορά καλύτερα για όλους θα είναι να περιμένουμε μέχρι φανούν όλα αυτά και στο χορτάρι...
Αντί επιλόγου
Καλή χρονιά σε όλους. Υγεία σε όλο τον κόσμο και όνειρα που θα γίνονται πράξη. Ως προς τα αθλητικά μας, χωρίς γκρίνια, χωρίς τοξικότητα, χωρίς μίσος. Και να καταλάβουν επιτέλους όλοι όσοι εμπλέκονται σε αυτά, από τον κορυφαίο παράγοντα, μέχρι τον τελευταίο... καφενόβιο, ότι τα σπορ δεν είναι τα σημαντικότερο από τα ασήμαντα πράγματα που υπάρχουν στη ζωή μας. Είναι απλώς ασήμαντα. Είναι εκεί για να γεμίζουν τις κενές ώρες της ζωή μας, να μας διασκεδάζουν και τίποτα περισσότερο. Όταν αυτό γίνει αντιληπτό, ίσως να ξημερώσει μια χρονιά που δεν θα μετράμε νεκρούς και τραυματίες και που θα μπορούμε όλοι να απολαμβάνουμε τα αγαπημένα μας χόμπι ως ακριβώς αυτό που είναι -χόμπι- και τίποτα περισσότερο. Γιατί πολύ απλά τότε, κανείς δεν θα μπορεί να χρησιμοποιήσει τον αθλητισμό ως όχημα» πολιτικής, μέσο ειδικών σκοπών ή τον πιο εύκολο τρόπο για να διατηρεί μια ολόκληρη κοινωνία στα κάγκελα...
