Αυτό με την αιμορροούσα γυναίκα. Όπως επίσης κι εκείνο με τον εκ γενετής τυφλό. Ή το άλλο με την καταιγίδα στη θάλασσα της Γαλιλαίας που καταλάγιασε μέχρι να πει κανείς "Jesus".
Σε μια μέρα θρησκευτικής κατάνυξης όπως η Κυριακή του Πάσχα, είναι κάτι παραπάνω από δεδομένο πως ο κόσμος θα στραφεί στα πάσης φύσεως θαύματα, προσδοκώντας να συμβεί κάτι- κι ας μην είναι και ανάσταση νεκρών.
Και, λες και εισακούστηκαν οι μηχανοκίνητες προσευχές μας, συνέβη ένα στο πιο απροσδόκητο «μέρος» απ' όλα: στο βασίλειο της βαρεμάρας, την Φόρμουλα 1!
Με τον Φερστάπεν poleman (και) στο Μαϊάμι κι έχοντας κερδίσει και το sprint race του Σαββάτου, άπαντες- ενδεχομένως και των ομάδων συμπεριλαμβανομένων- περίμεναν ακόμα έναν υγιεινό περίπατο του Ολλανδού, προκειμένου, ίσως, να χωνέψει το αρνί που έφαγε πριν την έναρξη του grand prix.
Όμως Μαξ, μη φας άλλο: ο Λάντο Νόρις έφτιαξε πορτοκαλί γλαρόσουπα...
Ο σούπερ ταλαντούχος πιλότος της ΜακΛάρεν είχε μέχρι τον σημερινό αγώνα τα περισσότερα βάθρα (15) στην ιστορία του σπορ χωρίς νίκη, ενώ μαζί με τον Νικ Χάιντφελντ μετρούσε και τις περισσότερες δεύτερες θέσεις (8) χωρίς να γευτεί την σαμπάνια της πρωτιάς.
Πλέον- χάρη και στη θεά Τύχη, που του χαμογέλασε όπως η Αντζελίνα Τζολί όταν είδε από κοντά τον Μπραντ Πιτ στο "Mr. & Mrs. Smith"- ο Βρετανός κατάφερε να σπάσει την... κατάρα, κερδίζοντας πανάξια επί αμερικανικού εδάφους.
O Nόρις, που, θυμίζουμε, εκκινούσε 5ος, εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο την ταχύτητα του διαρκώς βελτιούμενου μονοθεσίου του, και πήρε το δωράκι που του έκαναν Σέρτζαντ και Μάγκνουσεν στον 29ο γύρο: οι δυο τους χτύπησαν, το Αυτοκίνητο Ασφαλείας βγήκε στην πίστα και ο Λάντο, που ήταν ο μόνος από τους μπροστά που δεν είχε κάνει πιτ με αποτέλεσμα να βρίσκεται στην πρώτη θέση, άλλαξε γρήγορα ελαστικά και παρέμεινε στην κορυφή.
Με 25 ολόκληρους γύρους ν' απομένουν αφότου ξεκουμπίστηκε το SC, ο Νόρις είδε τον Φερστάπεν να τον πιέζει αλλά να κάνει μια περίτεχνη τρύπα στο νερό. Ο Βρετανός όχι απλά άντεξε, αλλά αύξησε κι εμφατικά τη διαφορά του, φτάνοντας στην πρώτη καρό σημαία της λαμπρής, είναι βέβαιο, καριέρας του.
Πίσω από τον θριαμβευτή τερμάτισε ο Μαξ Φερστάπεν. Ο παγκόσμιος πρωταθλητής από την πρώτη μέρα που πήγε στο Μαϊάμι παραπονιόταν για τη δυναμική της Ρεντ Μπουλ και να που δικαιώθηκε, αφού ήρθε... μόλις δεύτερος. Δύσκολοι καιροί για τους Ταύρους, που αν συνεχίσουν έτσι δε θα πάρουν το πρωτάθλημα με 600 βαθμούς διαφορά, όπως ήταν το αρχικό πλάνο, αλλά με πολύ λιγότερους.
Η ανανεωμένη Φεράρι, ντυμένη (στο περίπου) στα μπλε, δήλωνε ξανά ικανοποιημένη με τον ρυθμό αγώνα της και αισθανόταν έτοιμη ν' απειλήσει την Ρεντ Μπουλ, αλλά, εν τέλει, π#*@ες μπλε: ο Λεκλέρκ ανέβηκε στο βάθρο, ο Σάινθ ήρθε 4ος και δεν απείλησαν σε κανένα σημείο τους δύο πρωτοπόρους.
Πέρεζ (ασχολίαστο...), Χάμιλτον, Τσουνόντα, Ράσελ, Αλόνσον, Οκόν (άτσα η Αλπίν) συμπλήρωσαν τη βαθμολογούμενη δεκάδα ενός αγώνα που στο πρώτο μισό μοίραζε αφειδώς χασμουρητά, αλλά στο δεύτερο μας άφησε με το στόμα ανοιχτό (και όχι λόγω των χασμουρητών).
Έστω και αργά ο Νόρις έκανε αυτό που έπρεπε: πήρε μία νίκη. Πασχαλιάτικα. Κι έδειξε πως η ΜακΛάρεν είναι και πάλι εδώ.
Ναι, εντάξει, δεν είναι ότι θεράπευσε κάποιον άρρωστο ούτε έδωσε το φως σε κάποιον τυφλό. Δεν περπάτησε καν στο νερό. Κέρδισε απλά έναν αγώνα στη Φόρμουλα 1.
Στην εποχή της κτηνώδους κυριαρχίας της Ρεντ Μπουλ, ωστόσο, αυτό συνιστά θαύμα.
Και, τα άτιμα, είναι ωραίο να συμβαίνουν πού και πού...
Βαθμολογία οδηγών
1) Φερστάπεν 136
2) Πέρεζ 101
3) Λεκλέρκ 98
4) Σάινθ 85
5) Νόρις 83
6) Πιάστρι 41
7) Ράσελ 37
8) Αλόνσο 33
9) Χάμιλτον 27
10) Τσουνόντα 14
11) Στρολ 9
12) Μπέρμαν 6
13) Χούλκενμπεργκ 6
14) Ρικιάρντο 5
15) Οκόν 1
16) Μάγκνουσεν 1
17) Άλμπον 0
18) Ζου 0
19) Γκασλί 0
20) Μπότας 0
21) Σάρτζεντ 0
Βαθμολογία κατασκευαστών
1) Ρεντ Μπουλ 237
2) Φεράρι 189
3) ΜακΛάρεν 124
4) Μερσέντες 64
5) Άστον Μαρτίν 42
6) RB 19
7) Χάας 7
8) Αλπίν 1
9) Ουίλιαμς 0
10) Σάουμπερ 0
