Ο κορυφαίος Έλληνας τενίστας μάς εξηγεί γιατί ξέσπασε σε κλάματα μετά την ολοκλήρωση του τελικού με τον Κάσπερ Ρουντ, αλλά και γιατί το τρίτο στο Μόντε Κάρλο ήταν και το πιο γλυκό!
Δεν κρύβει ότι έχει μεγάλους στόχους για το μέλλον, παίρνοντας αυτοπεποίθηση από τον τίτλο στο πριγκιπάτο, όμως παραμένει προσγειωμένος, ξέροντας ότι κάθε εβδομάδα είναι και μια νέα αρχή...
Παραδέχεται, τέλος, ότι πληγώθηκε με την έξοδό του από την πρώτη δεκάδα, ωστόσο έκανε από την αρχή ό,τι περνούσε για να επιστρέψει στον σωστό δρόμο, χωρίς να κοιτάξει πίσω.
- Γιόρτασες χθες την επιτυχία σου;
«Λίγο! Υπάρχει μια παράδοση από τότε που ήμουν οκτώ ετών να πηγαίνουμε σε ένα ιταλικό εστιατόριο εδώ δίπλα. Πήγαμε εκεί με την οικογένειά μου και κάποιους φίλους. Ήταν ήρεμα σχετικά, δεν είμαι για υπερβολικά πράγματα εγώ!»
- Ήσουν πολύ συγκινημένος μετά την ολοκλήρωση του τελικού. Τι περνούσε από το μυαλό σου εκείνη τη στιγμή;
«Πέρασα μερικούς δύσκολους μήνες στο τέλος της περσινής σεζόν, είχα έναν άσχημο τραυματισμό (στη μέση). Ο κόσμος δεν ξέρει πόσο δύσκολο ήταν για εμένα να επανέλθω από έναν τέτοιο τραυματισμό, που ήταν σχετικά σοβαρός. Ακόμα και οι γιατροί πίστευαν ότι θα μου έπαιρνε περισσότερο χρόνο, υπήρχε περίπτωση να χάσω και το αυστραλιανό καλοκαίρι. Με κάποιο τρόπο βρέθηκα σε μια κατάσταση που θα μπορούσα να παίξω, όμως ήξερα ότι θα με επηρέαζε στις επόμενες διοργανώσεις. Η σεζόν δεν ξεκίνησε με τον καλύτερο τρόπο, ήμουν λίγο μπερδεμένος. Υπήρξαν κάποιες καταστάσεις που με έφεραν πολύ κάτω ψυχολογικά και συναισθηματικά. Υπήρξαν στιγμές που ένιωσα πάρα πολύ άσχημα, κάτι που δεν έχω βιώσει στο tour τα τελευταία χρόνια».
- Λόγω των αποτελεσμάτων;
«Δεν ήταν μόνο τα αποτελέσματα, γενικά δεν ήμουν καλά ψυχολογικά. Δεν θέλω να επεκταθώ περισσότερο σε αυτό. Είναι κάτι που μπορεί να συζητήσω στο μέλλον, αλλά αυτή τη στιγμή πρέπει να συνεχίσω και να προσπαθώ με τον ίδιο τρόπο. Γενικά όλα αυτά τα συναισθήματα που είχα τους τελευταίους μήνες με έκαναν να ξεσπάσω, να τα νιώσω όλα στο γήπεδο εκείνη τη στιγμή. Για μένα ήταν ένα απίστευτο comeback το να ξαναβρεθώ σε αυτή την κατάσταση που βρίσκομαι τώρα. O τρίτος τίτλος σημαίνει πολύ περισσότερα και από τον πρώτο, τον οποίο θυμάμαι πάρα πολύ καλά. Θυμάμαι πολύ καθαρά πώς τον κέρδισα. Το Νο.3 είναι πολύ ξεχωριστό και δεν μπορεί να το καταλάβει κανείς άλλος, δε νομίζω να έχουν περάσει πολλοί από αυτό το σημείο. Ο τελικός ήταν από τους πιο συναισθηματικούς αγώνες που έχω παίξει. Ένιωσα την κούραση όλης της εβδομάδας και όλο αυτό μου βγήκε στο τέλος του αγώνα».
- Παρά το μέτριο ξεκίνημα στη σεζόν, πάντως, πίστευες στον εαυτό σου πριν το τουρνουά, έλεγες ότι φαντάζεσαι τον εαυτό σου στο βάθρο. Από πού πήγαζε αυτή η αυτοπεποίθηση;
«Επειδή υπάρχει αυτή η σύνδεση με το τουρνουά, πίστευα ότι μπορεί να έρθει αυτή η ευκαιρία με τα σωστά βήματα. Ήξερα, βέβαια, ότι λόγω του ranking θα έπρεπε από νωρίς να αντιμετωπίσω τους καλύτερους παίκτες. Ξεπέρασα το εμπόδιο του Ζβέρεφ, του Χατσάνοφ είχα δύσκολους αγώνες back to back, αλλά το highlight του τουρνουά για εμένα ήταν το ματς με τον Σίνερ. Χρειάστηκε εκεί να βγάλω έναν Στέφανο που είχα πολύ καιρό να δω, ήταν καταπληκτικό, και όλα αυτά κόντρα σε έναν παίκτη που παίζει αυτή τη στιγμή με τη μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση».
- Αλλάζουν οι στόχοι σου για φέτος μετά από αυτόν τον τίτλο;
«Κάθε τουρνουά ξεκινάει από το μηδέν. Φυσικά και ονειρεύομαι, κάθε βράδυ που πάω για ύπνο οραματίζομαι πολλά πράγματα. Νομίζω ότι είναι καλό το ότι έχω μεγάλα όνειρα, όνειρα που θέλω να πραγματοποιήσω τις επόμενες εβδομάδες. Κάποια όνειρα που δεν είχα την ευκαιρία να πραγματοποιήσω στο παρελθόν. Πρέπει, όμως, να μείνω ταπεινός στη νίκη, διότι υπάρχουν κι άλλοι που έχουν τους ίδιους στόχους. Κάθε τουρνουά είναι σα να ξεκινάς από το μηδέν, πρέπει να ξαναχτίσεις. Δεν υπάρχει συνέχεια, οι συνθήκες αλλάζουν. Για παράδειγμα, η Μαδρίτη είναι τελείως διαφορετική από το Μόντε Κάρλο, το υψόμετρο παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στο πώς παίζεται εκεί το παιχνίδι. Κάθε τουρνουά, λοιπόν, έχει το δικό του προφίλ. Η δουλειά μου είναι να μπορώ να ανταπεξέρχομαι κάθε εβδομάδα, να είμαι πεινασμένος για να ξαναχτίσω από το μηδέν».
- Από σήμερα είσαι και ξανά στο Top 10. Aυτή η έξοδος από την πρώτη δεκάδα σε είχε πληγώσει;
«Φυσικά και με είχε πληγώσει. Είδα τα πάντα να περνούν από μπροστά μου όταν έγινε αυτό. Άκουγα να λένε ότι είναι πρώτη φορά μετά από χρόνια που δεν έχουμε στο Top 10 παίκτη με backhand με το ένα χέρι, κάτι που δεν μου είχε περάσει πριν από το μυαλό μου. Φυσικά και πόνεσα όταν είδα τον εαυτό μου εκτός δεκάδας. Κατευθείαν μετά από αυτό ο στόχος μου ήταν να ξαναβρώ τον δικό μου τρόπο, τη δική μου κατεύθυνση για να επιστρέψω. Χρειάστηκε πολλή δουλειά για να τα καταφέρω. Χθες στον τελικό δεν είχα ιδέα αν θα έμπαινα στη δεκάδα σε περίπτωση νίκης. Δεν τα κοιτάω αυτά! Τώρα, βέβαια, η ευχαρίστηση είναι μεγάλη που τα κατάφερα και επέστρεψα».
