Το e-mail έφτασε. Μακάριες οι εποχές που δεν είχαμε smart phones κι έτσι στεκόταν η δικαιολογία «μα, δεν κοίταξα τα μέιλ μου»!! Η αφορμή ήταν εορταστική και η περιγραφή συγκεκριμένη. 95 χρόνια ΑΕΚ! 95 χρόνια από την ίδρυση της ΑΕΚ. Κάποιοι θα έγραφαν «95 χρόνια από την ίδρυση της μεγαλύτερης ομάδας». Αυτοί, δε θα ήταν ΑΕΚ. Γιατί η ΑΕΚ δεν είναι ταμπέλες. Υπογραμμισμένο επειδή θα είναι το μοναδικό με αρνητικό πρόσημο.
Έγραφε, λοιπόν, το e-mail. «Τι είναι ΑΕΚ;». «Γιατί είναι διαφορετικό να είσαι ΑΕΚ;». Το δεύτερο σκέλος θα το αποφύγουμε, ακριβώς επειδή έχει χρησιμοποιηθεί με πολύ κλισέ τρόπους, που έχει χάσει το νόημά του. Τι είναι ΑΕΚ; Μεγάλη ιστορία. Δύσκολη ερώτηση, με εκατομμύρια απαντήσεις. Και είναι δεδομένο ότι ο καθένας θα είχε διαφορετική απάντηση.
ΑΕΚ, είναι στιγμές. Η ΑΕΚ είναι οι στιγμές που έχει ο καθένας στο μυαλό του και στην καρδιά του.
ΑΕΚ είναι οι στιγμές που δεν άγγιξες.
ΑΕΚ είναι τα χιλιάδες παραλίγο.
ΑΕΚ είναι το γκολ του Τάκη Καραγκιοζόπουλου.
ΑΕΚ είναι η κεφαλιά του Στέλιου Μανωλά πριν η μπάλα περάσει τη γραμμή στο ΟΑΚΑ.
ΑΕΚ είναι το γκολ του Σαβέφσκι στη Σκωτία.
ΑΕΚ είναι η μεταγραφή του Χρήστου Κωστή.
Του Ντέμη Νικολαΐδη. Του Ευρυπίδη Κατσαβού.
ΑΕΚ είναι η ευκαιρία του Ντέμη στη Μόσχα. Το σκαρφάλωμα του Ντέμη στη «Σκεπαστή».
ΑΕΚ είναι τα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό τη δεκαετία του ’90.
ΑΕΚ είναι η «Σκεπαστή». Εκείνη η «σκεπαστή».
ΑΕΚ είναι τα αυτοσχέδια στιχάκια στη διάρκεια των αγώνων.
ΑΕΚ είναι αυτοσαρκασμός.
ΑΕΚ είναι το γέλιο στο έξυπνο σύνθημα του αντιπάλου.
ΑΕΚ είναι αδικία.
ΑΕΚ είναι η πολλή αδικία.
ΑΕΚ είναι τα παιδιά στην ξενιτιά.
ΑΕΚ είναι το ματς στο Λεβερκούζεν.
ΑΕΚ είναι το κλειστό «Νίκος Γκούμας» λόγω σεισμού.
ΑΕΚ είναι η κατεδάφισή του.
ΑΕΚ είναι αντίδραση στη διοίκηση.
ΑΕΚ είναι αντίδραση στο κατεστημένο.
ΑΕΚ είναι η επίσκεψη στον Φερνάντο Σάντος ένα χιονισμένο πρωινό του 2002.
ΑΕΚ είναι τα 3-2 εκείνου του Ιανουαρίου.
ΑΕΚ είναι ο Φερούζεμ στο κρισιμότερο ματς της χρονιάς.
ΑΕΚ είναι η επιστροφή από το 0-2 στο 3-2 για το πρωτάθλημα μπάσκετ.
ΑΕΚ είναι το καλάθι του Μιχάλη Κακιούζη στο ΣΕΦ.
ΑΕΚ είναι η νίκη μέσα στο ΣΕΦ.
ΑΕΚ είναι η καταστροφή.
ΑΕΚ είναι η αναγέννηση.
ΑΕΚ είναι το 2004. Πιο ΑΕΚ από ποτέ ήταν το 2004.
ΑΕΚ είναι τα πέντε δοκάρια.
ΑΕΚ είναι το χειροκρότημα.
ΑΕΚ είναι το γκολ του Νατσούρα.
ΑΕΚ είναι το καλάθι του Νίκου Ζήση με την Εφές Πίλσεν.
ΑΕΚ είναι η υπόθεση Βάλνερ.
ΑΕΚ είναι το κυνηγητό από τα κέντρα αποφάσεων.
ΑΕΚ είναι η αποθέωση στον Άκη Ζήκο.
ΑΕΚ είναι το αυτογκόλ του Μπουγαΐδη.
ΑΕΚ είναι να χάνεις όταν δεν αξίζεις να κερδίζεις.
ΑΕΚ είναι να μην νιώθεις καλά όταν κερδίζεις, ενώ δεν το άξιζες.
ΑΕΚ είναι να πονάς.
ΑΕΚ είναι να έχεις κριτική σκέψη.
ΑΕΚ είναι να απομονώνεις εκείνους που όχι δεν είναι η ΑΕΚ.
ΑΕΚ είναι το γκολ του Γιακουμάκη.
ΑΕΚ είναι τα δάκρυα στη φιέστα με τον Λεβαδειακό.
ΑΕΚ είναι να βρέχει καταρρακτωδώς τη μέρα που περίμενες 24 χρόνια.
ΑΕΚ είναι το καλάθι του Ράις.
ΑΕΚ να είναι να είσαι πάντα δίπλα στην επιτυχία, αλλά να μην τη νιώθεις.
Γι' αυτό και όταν τη νιώσεις, όταν τη ρουφήξεις και την αφουγκραστείς, δε θα ξέρεις τι να κάνεις μετά με εκείνη...
ΑΕΚ είναι (και) η αυτοκαταστροφή μετά τον περυσινό θρίαμβο.
Άκου εκεί… Τι είναι ΑΕΚ;
ΑΕΚ είναι στιγμές. Κι ό,τι μετριέται σε στιγμές, είναι ευτυχία!
