Μεγαλέξανδρος ο Πρίγιοβιτς, απίστευτη… καψούρα ο Λέο Μάτος, αρχηγάρα ο Βιεϊρίνια, δεν διαφωνώ με κανένα από τα κοσμητικά επίπεδα που έχουν δώσει οι φίλοι του ΠΑΟΚ στους μεγάλους πρωταγωνιστές της φετινής εκπληκτικής παρουσίας του Δικέφαλου, στο πρωτάθλημα της Superleague. Ωστόσο, το σημερινό κείμενο είναι εξ ολοκλήρου αφιερωμένο στον πλέον αθόρυβο και απρόσμενο MVP του ΠΑΟΚ μέσα στη σεζόν: Τον Αλέξανδρο Πασχαλάκη!
Φτιάχνοντας τον δικό μου All Time Classic ΠΑΟΚ, απολαμβάνοντας τον κυριακάτικο καφέ μου, διαπίστωσα και στην πράξη πόσο μεγάλη είναι η σκιά που έχει αφήσει εδώ και τριάντα χρόνια στα μαυρόασπρα γκολπόστ, ο τεράστιος Μλάντεν Φορτούλα (όπως μας είχε συστηθεί καθώς τα επόμενα χρόνια μάθαμε ότι η σωστή προφορά του ονόματός του ήταν Μλάντεν Φούρτουλα). Ένας τερματοφύλακας – θρύλος, ακόμη και για όλους εμάς που προλάβαμε να ζήσουμε το δεύτερο μισό της θητείας του στην Τούμπα, στις αρχές της δεκαετίας του ’80.
Μέσα σ’ αυτά τα τριάντα χρόνια, από τα δοκάρια του ΠΑΟΚ πέρασαν ουκ ολίγοι τερματοφύλακες, άλλοι καλοί, άλλοι μέτριοι, άλλοι… απλά για κλάματα, κανένας όμως δεν κατάφερε να έχει στην ομάδα τόσο καταλυτική επίδραση όσο ο μεγάλος Γιουγκοσλάβος πορτιέρο.
Φέτος, η σεζόν ξεκίνησε με τους προβολείς του ενδιαφέροντος στραμμένους στον Ροντρίγκο Ρέι, ο οποίος έφτασε στη Θεσσαλονίκη με ένα πολλά υποσχόμενο βιογραφικό στα τέλη Ιουλίου. Τα αφιερώματα έδιναν και έπαιρναν, οι ύμνοι για την αξία του βρίσκονταν στην ημερήσια διάταξη και οι άνθρωποι του ΠΑΟΚ θεωρούσαν ότι είχαν καλύψει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την… μαύρη τρύπα στην εστία της ομάδας. Όταν μετά από δέκα μέρες ο Δικέφαλος ανακοίνωνε την απόκτηση του Αλέξανδρου Πασχαλάκη, τα νέα δεν πρέπει να είχαν πιάσει χώρο μεγαλύτερο από… μονόστηλο (όπως λέμε οι πιστοί λάτρεις των εφημερίδων)…
Δεν θέλω να φανώ ιερόσυλος (συγχωρέστε με γι’ αυτό), αλλά ειλικρινά όσα χρόνια έχω ποδοσφαιρικές αναμνήσεις από τον ΠΑΟΚ, δεν θυμάμαι μετά την εποχή Φορτούλα άλλον τερματοφύλακα να έχει τόσο κυριαρχική και τόσο καταλυτική επίδραση στο παιχνίδι της ομάδας σε μια μεμονωμένη σεζόν, από αυτή που είχε φέτος ο Πασχαλάκης!
Μιλάμε για έναν ΠΑΟΚ πρωταθλητισμού, έναν ΠΑΟΚ με απίστευτη πίεση για τον τερματοφύλακά του, έναν ΠΑΟΚ πρωταγωνιστή και όχι κομπάρσο. Κι όμως, σε αυτόν τον ΠΑΟΚ των μεγάλων απαιτήσεων, υπήρξε ένας 28χρονος Έλληνας πορτιέρο – χωρίς μεγάλες παραστάσεις στην καριέρα του – που όχι μόνο άντεξε το βάρος της φανέλας, αλλά χάρισε στους Έλληνες φιλάθλους ορισμένες από τις πιο συγκλονιστικές αποκρούσεις και εμφανίσεις που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια στα γήπεδα της χώρας.
Ο Πασχαλάκης δεν είναι κανένας πιτσιρικάς. Αποτελεί, όμως, από φέτος ένα τεράστιο κεφάλαιο για τον ΠΑΟΚ και ένα ακόμη μεγαλύτερο στοίχημα για τον Δικέφαλο! Βρισκόμενος πλέον σε μια εξαιρετικά ώριμη ηλικία, μπορεί να αποτελέσει έναν από τους βασικούς θεμέλιους λίθους της ομάδας της Θεσσαλονίκης, στην προσπάθειά που θα κάνει τα επόμενα χρόνια για να επιστρέψει στην κορυφή του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Ο ΠΑΟΚ αναζητεί εδώ και πολλά χρόνια έναν νέο Φορτούλα που θα δώσει επί σειρά ετών σταθερότητα στα γκολπόστ του και θα εμπνέει με σιγουριά ολόκληρο τον ποδοσφαιρικό του οργανισμό από τον τελευταίο φίλαθλο μέχρι τον… κεντρικό αμυντικό που θα παίζει μπροστά του.
Είναι εξαιρετικά βιαστικό να κρίνεται η μακροπρόθεσμη προσφορά που μπορεί να έχει ένας τερματοφύλακας σε μια ομάδα από μία μεμονωμένη σεζόν. Οι σπουδαίοι τερματοφύλακες, αυτοί που μένουν στην ιστορία, κρίνονται από τη διάρκειά τους. Και υποθέτω ότι ο Πασχαλάκης το γνωρίζει καλά…
Το ιδιαίτερα ελπιδοφόρο για τον ΠΑΟΚ είναι ότι για να φτάσει στο σημείο ο Πασχαλάκης να κατακτά χιλιάδες «ασπρόμαυρες» - και όχι μόνο – καρδιές με τις φετινές του εμφανίσεις, δεν βρήκε τίποτα εύκολο στο δρόμο του. Χρειάστηκε ατελείωτη δουλειά, ακόμη μεγαλύτερη υπομονή και βέβαια περίσσεια ψυχικά αποθέματα. Άρα διαθέτει όλα εκείνα τα στοιχεία που βοηθούν έναν ποδοσφαιριστή να μείνει στην κορυφή και να μην ζαλιστεί φτάνοντας σε αυτή…
Το ακόμη πιο ελπιδοφόρο για ολόκληρο το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι ότι η φετινή χρονιά μοιάζει να συνοδεύεται από μια άτυπη… επανάσταση των Ελλήνων γκολκίπερ. Ο Πασχαλάκης στον ΠΑΟΚ, ο εκπληκτικός Οδυσσέας Βλαχοδήμος στον Παναθηναϊκό, το δίδυμο Μπάρκα – Τσιντώτα στην ΑΕΚ, ο διαρκώς εξελισσόμενος Ανδρέας Γιαννιώτης, όλοι τους αποτελούν μέλη μιας ιδιαίτερα ελπιδοφόρας γενιάς τερματοφυλάκων που μετά από πολλά χρόνια δείχνει ικανή να πάρει τη δική της ευκαιρία και να καταξιωθεί στα δοκάρια των μεγάλων ελληνικών ομάδων.
Και η πορεία, όλων τους, τα επόμενα χρόνια παρουσιάζει πλέον τεράστιο ενδιαφέρον…
