Ας υποθέσουμε ότι η αντρική φιλία είναι ό,τι η πιο ισχυρή σχέση που μπορούν να έχουν δύο άνθρωποι στον κόσμο. Σίγουρα ισχυρότερη από την – ας γελάσουμε – γυναικεία φιλία, σίγουρα ισχυρότερη από τις ερωτικές σχέσεις και ενδεχομένως να υστερεί μόνο αν συγκριθεί με το δέσιμο που έχει ο σκύλος με το αφεντικό του. Οι κανόνες είναι απαράβατοι, προκειμένου να στέκεται αλύγιστη στο πέρασμα των χρόνων και να την υποστηρίζουν γενιές ολόκληρος. Έστω ότι υπάρχει το βιβλίο της αντρικής φιλίας, όπως ενδεχομένως θα το έχετε συναντήσει ξανά σε τηλεοπτικές σειρές, ταινίες ή βιβλία.
Οι θεμελιώδεις κανόνες είναι ξεκάθαροι. Δύο φίλοι άντρες απαγορεύεται να τσακωθούν για: Γυναίκες, κόμματα, λεφτά και χαρτιά. Δύο φίλοι άντρες επιτρέπεται να τσακωθούν μόνο για το ποδόσφαιρο! Κι αν είναι Πόντιοι; Τότε είναι που δεν πρέπει να μαλώσουν για ομάδες. Το πείσμα τους είναι γνωστό. Κι αφού άντεξαν σε τόσες κακουχίες, αφού δεν έχασαν την ταυτότητά τους μετά από γενοκτονία και αφού αντέχουν ακόμα να κουβαλούν μέσα τους όλο τον ποντιακό πολιτισμό, δε θα αντέξουν να κρατήσουν μια κόντρα; Όπως φαίνεται αντέχουν…
Το τσίπουρο που έγινε φαρμάκι!
Δημήτρης Μελισσανίδης και Ιβάν Σαββίδης. Ο ισχυρός άντρας της ΑΕΚ αναφέρεται πρώτος ως οικοδεσπότης στο αποψινό ματς. Οι δυο τους κάποτε αντάλλασσαν ευχές, αντάλλασσαν… σουίτες, αντάλλασσαν απόψεις, παρακολουθούσαν μαζί παιχνίδια και πάλευαν για ένα διαφορετικό ποδόσφαιρο. Και τώρα που φαίνεται ότι έχουν το πρωτάθλημα που επιθυμούσαν, δεν ανταλλάσσουν κουβέντα! Ή, τουλάχιστον έτσι βγαίνει προς τα έξω.
Η αναζήτηση των δύο ονομάτων – το ένα δίπλα στο άλλο – κάποτε έβγαζε δεκάδες αποτελέσματα. Πλέον, έχει μείνει στον προηγούμενο Μάιο. Έχει μείνει στον τελικό που έγινε στο Πανθεσσαλικό Στάδιο, εκείνον που ο Γιώργος Σαββίδης ονειρευόταν κάπως έτσι: «Σιγουρευτείτε ότι τα δάκρυά σας έχουν στεγνώσει μέχρι το Σάββατο για να δείτε τον τελικό του Κυπέλλου σε υψηλή ευκρίνεια. Δύο Πόντιοι θα σας δείξουν τι σημαίνει καθαρό και δίκαιο ποδοσφαιρικό παιχνίδι. Και αφήστε την ισχυρότερη ομάδα να σηκώσει το Κύπελλο. Ελπίζω ότι θα είμαστε εμείς».
Τι έγινε στην πραγματικότητα; Οι στρατοί των δύο ομάδων συναντήθηκαν στην αερογέφυρα, έπαιζαν ξύλο και έβγαλαν μαχαίρια, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ τιμωρήθηκαν από την αθλητική δικαιοσύνη, χιλιάδες οπαδοί εγκατέλειψαν το γήπεδο και στο αγωνιστικό κομμάτι κάθε Πόντιος τράβηξε το δρόμο του. Ο Ιβάν Σαββίδης ήταν πανευτυχής και ο ΠΑΟΚ κυπελλούχος. «Θέλω να ευχαριστήσω την ΑΕΚ. Είδαμε ένα αρκετά ήρεμο ματς. Υπήρχαν κάποια σκληρά σημεία, αλλά είναι ένας τελικός Κυπέλλου. Είπα στον κ. Μελισσανίδη: «Δημήτρη, θα χαρείς σήμερα στη δική μου χαρά».
Ο Δημήτρης Μελισσανίδης; Πολλά ουσιαστικά μπορούν να περιγράψουν τα συναισθήματά του μετά τον τελικό, αλλά σίγουρα δε θα έλεγες ότι η χαρά ήταν ένα εξ αυτών. «Για μένα δεν ήταν ανθρώπινο λάθος. Ο επόπτης ήταν στημένος. Τι να την κάνεις την συγγνώμη. Συγγνώμες στο Άγιο Όρος. Τι δηλώσεις να κάνω; Με τρία μέτρα οφσάιντ πάρθηκε ένα Κύπελλο. Ο ΠΑΟΚ δεν με πειράζει να το πάρει το Κύπελλο. Με τρία μέτρα οφσάιντ, το είδατε όλοι. Με αυτή την αλητεία, με αυτόν τον επόπτη, τον παλιοαλήτη».
Η συνέχεια ήταν φαρμάκι. Πιο πικρή και από τα τσίπουρα που έπιναν οι δύο άντρες παρέα παραμονές του τελικού στον Βόλο. Έμοιαζε και ήταν το δικό τους στοίχημα. Οι ανακοινώσεις των επόμενων ημερών αποδείκνυαν τόσο ότι το έχασαν, όσο και πόσο είχαν πλέον διαταραχθεί οι σχέσεις των.
«Στον Βόλο γίναμε μάρτυρες μίας πρωτοφανούς κλοπής τίτλου, που θα περάσει στις μαύρες σελίδες του ελληνικού ποδοσφαίρου. Από έναν άνθρωπο που με ξεκάθαρη πρόθεση και σκοπιμότητα είχε προαποφασίσει να κρίνει έναν τελικό. Το ανθρώπινο λάθος το ανεχόμαστε και το έχουμε συγχωρέσει πολλές φορές ακόμα και στο πρόσφατο παρελθόν. Εδώ όμως φαίνεται ξεκάθαρα ότι πρόκειται για προμελετημένο στήσιμο. Ας τα βρει τώρα αυτός ο άνθρωπος με τη συνείδησή του και ας αναζητήσει αλλού συγχώρεση», διατύπωνε μεταξύ άλλων η ΠΑΕ ΑΕΚ και απαντούσε επισήμως η ΠΑΕ ΠΑΟΚ.
«Είναι μια επιβράβευση της ξεκάθαρα καλύτερης ομάδας σε όλο το θεσμό, στους ημιτελικούς και στον τελικό, ανεξάρτητα αν εξυπηρετεί σε πολλούς η σκοπιμότητα αυτό το γεγονός να αμφισβητηθεί και να δημιουργηθεί στην κοινή γνώμη η αίσθηση του «ευνοημένου» ΠΑΟΚ. Μια ματιά στην πρόσφατη, αλλά και προγενέστερη ιστορία μετατρέπει αυτή την «κατηγορία» σε ανέκδοτο».
Κι όμως… ήταν φίλοι!
Ίσως βιαστήκαμε να φτάσουμε σχεδόν στο τέλος της ιστορίας. Ίσως έπρεπε να ξεκινήσουμε με την οργάνωση του τελικού, τις παλινωδίες που συνέβησαν, την κοινή ανακοίνωση δύο μέρες πριν τη σέντρα. Τότε, παρότι ήδη γινόταν λόγος για ψυχραμένες σχέσεις, έβαζαν ως προτεραιότητα να κυλήσουν όλα ομαλά και να δείξουν πόσο όμορφο μπορεί να είναι το ποδόσφαιρο.
«Απευθυνόμαστε από κοινού στον κόσμο του ποδοσφαίρου, ενόψει ενός μεγάλου τελικού. Προσωπικά ανυπομονούμε για μια πραγματική γιορτή, μια γιορτή καθαρού και έντιμου ποδοσφαίρου, μια γιορτή όπου ο καλύτερος και πιο τυχερός θα επιβραβευθεί με το Κύπελλο Ελλάδας 2017 και ο ηττημένος θα χειροκροτηθεί για την προσπάθειά του….. Μας δίνεται η δυνατότητα να επιβεβαιώσουμε εμπράκτως το πώς θέλουμε το ποδόσφαιρο από εδώ και πέρα: Με πνεύμα «ευ αγωνίζεσθαι», με έντιμη διαιτησία, με φιλάθλους και των δυο ομάδων στο γήπεδο, με ανταγωνισμό αλλά και με απόλυτο σεβασμό στον αντίπαλο».
Τη συνέχεια δε χρειάζεται να την αναφέρουμε ξανά. Ούτε καν η αναφορά και η επίκληση στον αδικοχαμένο Νάσο Κωνσταντίνου έπαιξε τον παραμικρό ρόλο στα μυαλά των ανεγκέφαλων (σ.σ. σχήμα οξύμωρο), οι οποίοι κατά τα άλλα τίμησαν τη μνήμη του με ενός λεπτού σιγή. Το ποδόσφαιρο, ουδόλως τιμήθηκε. Και η τελευταία πράξη στη σχέση των δύο αντρών φαίνεται ότι παίχτηκε γύρω στις 20 Μαΐου. Τότε, το ρεπορτάζ ανέφερε ότι ο Ιβάν Σαββίδης έριξε γέφυρες επικοινωνίας προς τον Δημήτρη Μελισσανίδη και τον κάλεσε σε γεύμα, με τον ισχυρό άντρα της ΑΕΚ να το αρνείται.
Ήταν τόσο εύκολο, τελικά, να σπάσει το γυαλί; Ήταν, επειδή έμοιαζε ραγισμένο από πριν. «Ο Μελισσανίδης είναι φίλος μου, απλώς εγώ διαφωνώ με κάποιες πρακτικές του», θα πει ο Ιβάν Σαββίδης πριν τον δεύτερο ημιτελικό με τον Παναθηναϊκό και μετά την πρόκριση του ΠΑΟΚ θα τού πετάξει το μπαλάκι. «Περιμένε μας κι ερχόμαστε Μελισσανίδη. Θα έρθουμε να πάρουμε αυτό που μας ανήκει», λέει και προσθέτει δεικτικά για την προηγούμενη σεζόν: «Ο ΠΑΟΚ θυσιάστηκε χάνοντας τρεις βαθμούς λυπάμαι που οι συναγωνιστές μας δεν μας ακολούθησαν. Μου προκάλεσε μεγάλη έκπληξη που ο ΠΑΟΚ έμεινε μόνος του. Κατάλαβα, όμως, πώς δεν μπορείς να ξαναγράψεις την ιστορία. Ο ΠΑΟΚ ήταν 90 χρόνια μόνος και σήμερα είναι μόνος του».
Από εκείνη την ημέρα και μέχρι το βράδυ του τελικού, οι δύο άντρες είχαν επικοινωνήσει πολλές φορές. Ήθελαν να κυλήσουν όλα ομαλά, ήθελαν να είναι ξανά δύο φίλοι που δίνουν το καλό παράδειγμα. Δύο πρόεδροι που μπορούν να κάτσουν δίπλα-δίπλα, μπορούν να αποδώσουν ένα διαιτητικό σφάλμα σε ανθρώπινο λάθος, μπορούν να συγχαρούν τον αντίπαλό τους, να χειροκροτήσουν τον νικητή. Τα είχαν κάνει όλα αυτά στο παρελθόν.
Ο Δημήτρης Μελισσανίδης πήγε στην Τούμπα κι έφυγε χαμογελαστός παρά την ήττα, ο Ιβάν Σαββίδης ήπιε σαμπάνια στο ΟΑΚΑ και παρά την ήττα δήλωνε «όλα ήταν όμορφα», παραβρίσκονταν σε εκδηλώσεις για τον Πόντο, μιλούσαν κολακευτικά ο ένας για τον άλλον, αγκαλιάζονταν και ασπάζονταν σε κοινή θέα και η ανάρτηση του Γιώργου Σαββίδη πριν τον τελικό δεν έμοιαζε να απέχει από την πραγματικότητα. Ναι, ήταν δύο Πόντιοι που θα μπορούσαν να δείξουν τι σημαίνει καθαρό και δίκαιο ποδοσφαιρικό παιχνίδι.
Οι Πόντιοι, όμως, είναι πεισματάρηδες. Αν το δεις ανάποδα, θα τους πεις ξεροκέφαλους. Και παρότι το ποδόσφαιρο είναι σήμερα εκεί που το θέλουν, δεν θα το απολαύσουν απόψε μαζί.