Ηταν ένα ματς που το λες και ξεβράκωμα. Εντός και εκτός γηπέδου. Και δείχνει και στον πιο αδαή τι ρόλο βαράει ο καθένας ως νοοτροπία, τι ποδόσφαιρο θέλει και μπορεί να παίξει αλλά και πόσο επιλέγει να ξεφτιλιστεί. Καταρχήν, αγωνιστικά οι δυο ομάδες ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ η νύχτα με τη μέρα. Όπως ήταν και στο Κύπελλο δηλαδή. Κι αυτό δεν θα αλλάξει όσα ψέματα κι αν διαρρεύσουν, κάτι βεβαίως που κάνουν με λύσσα εδώ και ένα μήνα.
Με άλλα λόγια… no Kyzas, no party ένα πράγμα. Διότι ακόμη και το (νέο) σπρώξιμο του Κομίνη κόντρα στον μισό Παναθηναϊκό ΔΕΝ τους έφτανε και θα έφευγαν από τη Λεωφόρο ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ. Βλέπετε δεν ήταν στο επίπεδο 100-0 που είχαν συνηθίσει και τα βρήκαν σκούρα. Γι’ αυτό και τα μάζεψαν και έφυγαν, όπως έκαναν πέρσι και τα πρότυπά τους, μια ώρα αρχύτερα.
Ο Μπεργκ έκανε αυτό που κάνει όπου τους πετυχαίνει και από εκεί που το ματς πάει για «πολλά» αναλαμβάνει ο Κομίνης να το μαζέψει. Αλλά το κάνει άγαρμπα ο μπαγάσας, πνιγμένος μέσα στο άγχος, όπως και στον τελικό. Μαϊμού κόκκινη στον Βλαχοδήμο σε φάση που μάξιμουμ είναι κίτρινη και χάρισμα της αποβολής στον Ενρίκε. Μέχρι και ο Ιβιτς τον… λυπήθηκε τον Κομίνη και για να μην τον αφήσει να διασύρεται άλλο τον έκανε αλλαγή τον δικό του.
Η εικόνα του ματς με παίκτη λιγότερο είναι λογικό να αλλάζει αλλά ακόμη και έτσι τον ΠΑΟΚ δεν τον αισθάνεσαι μέσα στο γήπεδο. Δεν υπάρχει ΠΟΥΘΕΝΑ. Τα «πολλά» απλώς γλιτώνει, να σου βάλει αποκλείεται. Ούτε σε δέκα ζωές δεν μπορούν τα παλικάρια χωρίς «υποστήριξη». Και πάνω που στο δεύτερο ημίχρονο η αποβολή του Ουάρντα πάει να ξαναφέρει την κατηφόρα γίνεται η ιστορία με τον Ιβιτς. Και τους κάθεται… κουτί και μάλιστα από μπύρα.
Φυσικά και για να μην γίνουμε σαν αυτούς που κοροϊδεύουμε είναι προφανές ότι αυτός που το έριξε είναι καραγκιόζης και θα έπρεπε την ίδια στιγμή να τον περιλάβουν οι διπλανοί του για τα περαιτέρω. Όχι γιατί έκανε κάτι που δεν έχει ξαναγίνει σε ελληνικό γήπεδο, όπως θα μας πείσει σε λίγο η προπαγάνδα, αλλά γιατί τους έδωσε πάτημα και δεν άφησε την ομάδα να τους ξεφτιλίσει κι άλλο.
Αφού καταδικάσαμε το γεγονός (αυτό ήταν, δεν είχαμε και ΤΙΠΟΤΑ άλλο) πάμε στο θέατρο του παραλόγου που στήθηκε από εκεί και μετά και που για μένα συνιστά μέγιστο καραγκιοζιλίκι. Καταρχήν το κουτί είναι ΑΔΕΙΟ. Εντελώς άδειο καθώς όπως σκάει στο κεφάλι του προπονητή του ΠΑΟΚ δεν πετάγεται ούτε σταγόνα. Τώρα το τι βάρος έχει και τι ζημιά μπορεί να σου κάνει, βάλτε το μυαλό σας να δουλέψει. Όπως επίσης και κάτι άλλο. Ειδικός σε… κεφάλια δεν είμαι, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω πως το πλάνο δείχνει ΚΑΘΑΡΑ πως τον βρίσκει πλάγια λίγο πάνω από το αυτί (κρόταφος) και στην φωτογραφία από τα αποδυτήρια βρέθηκε πληγή στην κορυφή του κεφαλιού. Μεταφορά τραύματος πρώτη φορά βλέπω. Εκτός κι αν ξαναχτύπησε στη…μεταφορά.
Για να τελειώνει η ιστορία στο δικό μου το μυαλό τα πράγματα είναι απλά. Ο Ιβιτς πήρε εντολή να κάνει την τρίχα τριχιά. Να φτάσει μέχρι και τον Ευαγγελισμό, να μείνει νύχτα μέσα κρατώντας ακόμη και το κρεβάτι κάποιου συνανθρώπου μας που θα το είχε μεγαλύτερη ανάγκη, μπας και γλιτώσουν. Και φυσικά να πάρουν χωρίς τσίπα και χωρίς ντροπή και το ματς στα χαρτιά. Σαν τους φίλους τους.
Για να μην τρελαθούμε, ΣΑΦΩΣ και τον βρήκε το κουτάκι, αλλά το χτύπημα δεν γίνεται ρε αδερφέ να ήταν τέτοιο που να επέτρεπε την αποχώρησή του και την οριστική διακοπή του παιχνιδιού. Το είπαν και οι γιατροί στις γνωματεύσεις, φαίνεται και από το δασκάλεμα που του κάνει ο Παντελής Κωνσταντινίδης στο φεύγα για το ασθενοφόρο σε ένα στιγμιότυπο που φαντάζομαι έχετε ήδη δει και που γελάνε και οι… τραυματιοφορείς. Αποχωρεί καμαρωτός, του ψιθυρίζει ο «σβούρας» ότι υπάρχουν κάμερες και πιάνει το κεφάλι του λες και έχασε γκολ πάνω από τη γραμμή σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ. Αν αυτό δεν είναι κωμωδία, τότε το ξαναγυρνάμε στον Σεφερλή μπας και τα κάνει καλύτερα.
Αλλά δεν φταίει κανείς άλλος εκτός από τον… Βιγιαφάνες. Που αντί να κάθεται ακόμη κάτω με την κροτίδα που έφαγε στην Τούμπα σηκώθηκε σαν ΑΝΤΡΑΣ και συνέχισε. Όπως κάνουν ΠΑΝΤΑ οι Παναθηναϊκοί και αυτή είναι η διαφορά μας και τα παραδείγματα δεκάδες. Και φυσικά όπως πάντα βρισκόμαστε και κερατάδες και δαρμένοι. Διότι όπως αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά οι νόμοι γράφονται ΜΟΝΟ για τον Παναθηναϊκό. Μόνο συγνώμη δεν έχουν ζητήσει ακόμη στις δύο ομάδες που τις… ταλαιπώρησαν με τα επεισόδια στον τελικό, τα ίδια και χειρότερα γίνονται και με τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό όπου τον βρουν του παίρνουν το κεφάλι. Και αυτό θέλουν να του κάνουν και τώρα.
Για τον τρόπο που γενικότερα ο ΠΑΟΚ έχει επιλέξει να αντιμετωπίσει τον Παναθηναϊκό πραγματικά δεν χάνω το χρόνο μου. Δεν ξέρω ακριβώς πως να το πω. Είναι σύνδρομο και μανία καταδίωξης, προσπαθώντας να δείξεις ότι όλοι ασχολούνται μαζί σου, ενώ ουδείς ασχολείται; Είναι απλά νεοπλουτισμός; Οτι κι αν είναι δεν μπορεί να αγγίξει κανέναν Παναθηναϊκό. Γιατί όπως ΟΡΘΑ είπε και μια ψυχή τα κυβικά των δύο ομάδων είναι διαφορετικά. Δεν ήταν, δεν είναι και δεν θα γίνουν ΠΟΤΕ ίδια, οπότε τζάμπα τρώγονται με κάτι που δεν μπορούν να φτάσουν…
Θα συμφωνήσω, τέλος και με τη διαπίστωση ότι υπάρχουν φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί. Τον έναν δεν χρειάζεται να τον ψάξουν και πολύ. Ανάμεσά τους ζει (και βασιλεύει) ο Κύζας...
