Μέχρι σήμερα το πρωί, τον ήξεραν μόνο οι μυημένοι του λάτιν ποδοσφαίρου. Δεν έχει παίξει ποτέ σε ομάδα που κάνει σκληρό πρωταθλητισμό, παρά μόνο στην Μοντεβιδέο Γουόντερερς. Δεν έχειευρωπαϊκή εμπειρία!
Τι πάει και κάνει ο ΠΑΟΚ με τον Νικολάς Κουαλιάτα τέλη Απριλίου; Τρελάθηκαν εκεί στην Μικράς Ασίας; Προφανώς και όχι. Αντιθέτως, δείχνουν να ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν.
Δεν ήταν μία κίνηση πάνω στον ενθουσιασμό που έφερε η πρόκριση στον τελικό του Κυπέλλου. Όχι, δεν «τρελάθηκε» το αφεντικό κι άρχισε από την χαρά να σκορπάει λεφτά δεξιά κι αριστερά, φέρνοντας παίκτες.
Το timing, το προφίλ και η μεθοδολογία αυτής της κίνησης αίφνης δείχνουν να έχουν μεγαλύτερη σημασία από το ποιος είναι αυτός ο 22χρονος Ουρουγουανός με αυτή την γοητευτική ασάφεια γύρω από το ποδοσφαιρικό του ποιόν.
Το ημερολόγιο δείχνει 29 Απριλίου και ο ΠΑΟΚ είναι έτοιμος να ανακοινώσει την πρώτη του καλοκαιρινή μεταγραφή. Στην πραγματικότητα, θα μπορούσε να ανακοινώσει πολύ περισσότερα πράγματα, αλλά… ένα-ένα.
Σχεδόν ο μισός μεταγραφικός σχεδιασμός για το καλοκαίρι είναι έτοιμος! Όχι σε επίπεδο στόχων, θέσεων, ονομάτων, αλλά κλεισμένων μεταγραφών. Κι αυτό είναι είδηση πρώτης γραμμής!
Ο σχεδιασμός δεν εξαρτάται πια από ένα καλό ή ένα στραβό αποτέλεσμα. Δεν εξαρτάται από μία πρόκριση ή έναν αποκλεισμό. Από έναν κερδισμένο ή χαμένο τελικό. Οι συναντήσεις κορυφής ήδη έγιναν, τα μπάτζετ συμφωνήθηκαν, οι στόχοι το ίδιο. Μία πρωτοφανής σύγκλιση φιλοσοφίας, απόψεων, ιδεολογίας από διοίκηση, τεχνική ηγεσία και προπονητικό επιτελείο.
Για έναν ποδοσφαιρικό οργανισμό με χρόνιες γραφειοκρατικές παθογένειες, η εξέλιξη αυτή μοιάζει με μία μικρή επανάσταση. Ο Ιβάν Σαββίδης, ο Ζοσέ Μπότο και ο Ράζβαν Λουτσέσκου μιλούν στην ίδια ποδοσφαιρική γλώσσα, ταυτίζονται σε κοινά μήκη κύματος κι αυτό θα φανεί στο εγγύς μέλλον.
Ο Ουρουγουανός μεσοεπιθετικός δεν είναι παρά ένα τροχιοδεικτικό της νέας ποδοσφαιρικής φιλοσοφίας που θα ακολουθήσει πια πιστά ο ΠΑΟΚ -τα πρώτα δείγματα γραφής φάνηκαν άλλωστε στην τελευταία μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου.
Ο Δικέφαλος δεν πρόκειται να ασχοληθεί με τους Βίκτορ Κλάεσον και τους Ρεμί Καμπελά αυτού του κόσμου. Δεν θαμπώνεται πια από λαμπερά ονόματα, που στο λυκόφως της καριέρας τους, ψάχνουν να αυγατίσουν τον τραπεζικό τους λογαριασμό και να απολαύσουν ήλιο, θάλασσα και dolce vita.
Ψάχνει πια κίνητρο, φιλοδοξία, ταλέντο, πείνα, εξέλιξη, υπεραξία. Ψάχνει για παίκτες που θα βλέπουν τον ΠΑΟΚ ως ευκαιρία ζωής και όχι ως εύπορο εργοδότη. Ψάχνει για πρώτη ύλη που ο ίδιος θα πλάσει και θα εξελίξει.
Ο Νικολάς Κουαλιάτα δεν έχει πετύχει ούτε ένα γκολ φέτος, μα αυτό δεν παίζει τον παραμικρό ρόλο στην κρίση του Ζοσέ Μπότο, ο οποίος τον παρακολουθεί στενά εδώ και χρόνια. Ξέρει τα πάντα γι’ αυτόν δεν μπορούν να τον επηρεάσουν θετικά ή αρνητικά μερικά καλά ή άσχημα παιχνίδια του.
Ξέρει πως στο αίμα του κυλάει ποδοσφαιρικό DNA, ο πατέρας του Όσκαρ ήταν ένας δεινός Ουρουγουανός σκόρερ και επί σειρά ετών βοηθός προπονητή (τώρα στην Νασιονάλ).
Ξέρει πως στα 13 του χρειάστηκε να κάνει θεραπεία με αυξητική ορμόνη (όπως ακριβώς ο Λιονέλ Μέσι) για να πάρει 9 πόντους μπόι και να συνεχίσει να παίζει ποδόσφαιρο, με βάσιμες ελπίδες για επαγγελματική καριέρα.
Ξέρει για το ενδιαφέρον που έδειξαν οι δύο μεγαλύτερες ομάδες της χώρας (η Πενιαρόλ και η Νασιονάλ), για τον υποδειγματικό χαρακτήρα του Ουρουγουανού, την υπέροχη τεχνική του, αλλά και τις ελλείψεις σε τακτικό και σωματικό υπόβαθρο.
Ξέρει ότι λατρεύει να παίζει ως enganche (έτσι λένε το παραδοσιακό δεκάρι οι Λατινοαμερικάνοι), αλλά στην ομάδα του παίζει πιο συχνά ως αριστερός εσωτερικός μεσοεπιθετικός, όπως ο Μπίσεσβαρ στον ΠΑΟΚ.
Ξέρει ότι επιλέγει έναν παίκτη που έχει ως μοντέλο καριέρας (αλλά και ρόλου) τον υπέροχο Τζιόρτζιαν ντε Αρασκαέτα της Φλαμένγκο και τον Φιλίπε Κοουτίνιο.
Ο Ζοσέ Μπότο είναι σίγουρος για όλα. Και γι’ αυτό τον κλείνει από τις 29 Απριλίου. Δεν χρειάζεται να περιμένει κάτι άλλο, ο τρόπος που κάνει scouting δεν επηρεάζεται από μερικά καλά ή άσχημα παιχνίδια.
Νιώθει / εκτιμά ότι σε αυτά τα λεφτά είναι ο καλύτερος παίκτης που μπορεί να φέρει στον ΠΑΟΚ. Αυτός με το μεγαλύτερο ταβάνι, αυτός που μπορεί να δημιουργήσει την μεγαλύτερη υπεραξία. Εννοείται και με το ανάλογο ρίσκο, δεν μιλάμε για έτοιμο, φτασμένο παίκτη, που θα κάνει την διαφορά από την πρώτη μέρα.
Ακόμα και η μεθοδολογία μαρτυρά πολλά. Ένα Tweet από την άλλη άκρη του πλανήτη, που μιλούσε για κλεισμένη συμφωνία. Ούτε φήμες, ούτε διαρροές, ούτε σίριαλ, ούτε παζάρια, ούτε θρίλερ. Ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε.
Ο ΠΑΟΚ περιμένει πολλά από τον Ουρουγουανό -αυτό έλειπε άλλωστε. Είναι μία επένδυση, ένα πρότζεκτ, μία κίνηση που γεννά προσδοκίες. Περισσότερο όμως από όλα θέλει να δημιουργήσει ένα μοτίβο. Θέλει να χτίσει τον δικό του τρόπο επιλογής παικτών, την δική του φιλοσοφία, ένα δικό του trademark.
Nα κάνει την πιάτσα να αναρωτιέται μετά από κάθε του κίνηση: «μα που του βρίσκει όλους αυτούς ο ΠΑΟΚ»;
