Βλέποντας κανείς τις αναγκαστικές και ταυτόχρονα πολλές αλλαγές που επιχείρησε ο Ρασβάν Λουτσέσκου δεν ήταν και ιδιαίτερα δύσκολο να διαβάσει την εικόνα του παιχνιδιού με τον Ιωνικό.
Πέρα από το πρόβλημα ομοιογένειας, το οποίο θα αντιμετώπιζε ο ΠΑΟΚ λόγω του εκτεταμένου ροτέισον, ο «Δικέφαλος» επιβεβαίωσε και τη δυσκολία που έχει στο φετινό ρόστερ να αντικαταστήσει τους βασικούς του ποδοσφαιριστές, κάποιοι εκ των οποίων δεν γίνεται να μην ξεκινούν βασικοί.
Το… χάσμα της πρώτης από την επόμενη για τον Λουτσέσκου επιλογή σε ορισμένες θέσεις είναι αρκετά μεγάλο.
Σίγουρα πιο μεγάλο από όσο θα έπρεπε για μία ομάδα που Μάρτη μήνα ήθελε να πρωταγωνιστεί και στις τρεις διοργανώσεις που συμμετέχει, πετυχαίνοντας για την ώρα το 2/3.
Πριν λίγο καιρό αρκετοί αναρωτήθηκαν αν η παραδοχή Λουτσέσκου μετά τον καταστροφικό Νοέμβρη ότι ο ΠΑΟΚ επί της ουσίας δεν είναι σε θέση να κυνηγήσει μέχρι τέλους το πρωτάθλημα, μπορεί και να αναθεωρηθεί.
Κανένα σερί νικών, ακόμα και αν αυτό από τον Γενάρη και μετά γίνεται με απίστευτα ποδοσφαιρικό τρόπο, καθώς ο ΠΑΟΚ βγάζει τη δουλειά που γίνεται στις προπονήσεις του, δεν μπορεί να κρύψει κάποιες χτυπητές αδυναμίες που υπάρχουν ακόμα στο ρόστερ.
Γεγονός που επιβεβαιώθηκε άμεσα στις πρώτες εβδομάδες που τα… καρπούζια έγιναν τρία, δείχνοντας ότι δε χωρούν στην ασπρόμαυρη μασχάλη.
Κακά τα ψέματα για τις ελληνικές ομάδες που ελπίζουν σε μία αξιοπρεπή πορεία στην Ευρώπη παράλληλα με τις εγχώριες υποχρεώσεις, η επιλογή στόχου είναι σχεδόν αναπόφευκτη.
Ο Ολυμπιακός για παράδειγμα, έστω και… σβηστά και με κακή εικόνα εδώ και αρκετές εβδομάδες, έπαιζε για το αποτέλεσμα, καθώς είχα προτεραιότητα τους «τελικούς» με την Αταλάντα, στους οποίους δεν κατάφερε να πετύχει μία αγωνιστική υπέρβαση.
Στον ΠΑΟΚ που τα λάθη του καλοκαιριού δεν μπορούν να σβηστούν από τη δουλειά και την πρόοδο της ομάδας στη διάρκεια της σεζόν, η συνέχεια στην Ευρώπη αποτελεί ευλογία και ως τέτοια θα πρέπει να αντιμετωπίζεται για να υπάρξει ακόμα μεγαλύτερη επιτυχία.
Το ότι η Γάνδη δεν αποτελεί ένα ποδοσφαιρικό μεγαθήριο ίσως και να αποτελεί μειονέκτημα για τον ΠΑΟΚ, ο οποίος καλείται να φανεί από την πλευρά του συνεπής σε μία ευρωπαϊκή πρόκληση-ευκαιρία.
Και μπορεί η ομάδα να παρατήσει την Ελλάδα για να πάει όσο πιο μακριά μπορεί στην Ευρώπη, θα αναρωτηθούν πολλοί.
Όχι, αλλά ο ίδιος ο ασπρόμαυρος οργανισμός, στον οποίο περιλαμβάνεται και ο κόσμος με τις αντιδράσεις του, οφείλει να δείχνει μία ωριμότητα στις δυνατότητες μίας ομάδας που τους τελευταίους μήνες, αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, παρουσιάζει λιγότερα αγωνιστικά σκαμπανεβάσματα από όσα αναμένονταν.
Η αλήθεια, εξάλλου, μπορεί να βραχυπρόθεσμα να είναι σκληρή και να φέρνει εκνευριστικά στραβοπατήματα, όπως αυτό κόντρα στον Ιωνικό, αλλά σε βάθος χρόνου βοηθά μία ομάδα να αντιληφθεί τι της λείπει για να γίνει καλύτερη.
Να μπορέσει δηλαδή μέσα από σωστές επιλογές να φτάσει εκεί όπου θέλει και όχι εκεί όπου θα την πηγαίνουν τα αποτελέσματα μίας σεζόν.
Ο Μπότο και ο Λουτσέσκου ξέρουν ότι στον ΠΑΟΚ λείπουν χαρακτηριστικά και βάθος επιλογών και οφείλουν να δουλέψουν μαζί για να εξασφαλίσουν καλύτερες συνθήκες στο… αύριο των στόχων τους.
Μέχρι τότε ο «Δικέφαλος» οφείλει να παλεύει κάθε παιχνίδι, έχοντας την ευκαιρία αξιολόγησης των παικτών του σε πραγματικές συνθήκες πρωταθλητισμού με φόντο την επόμενη ημέρα.
Υ.Γ. 1) Το φρικτό πανό που σηκώθηκε στην Τούμπα στον αγώνα με τη Μίντιλαντ αποτελεί μία μαύρη ημέρα στην ιστορία του ΠΑΟΚ, η οποία σίγουρα θα πρέπει να έχει διδακτικό χαρακτήρα για όσα οφείλουν να αλλάξουν στο μέλλον. Σε αυτή την προσπάθεια περισσεύουν οι υποδείξεις και πρέπει να κυριαρχήσει η παιδεία, η οποία μπορεί να φωτίσει αυτούς που έχουν τυφλωθεί να καταλάβουν το λάθος τους. Πολλοί κατακρίνουν την ΠΑΕ ΠΑΟΚ για την απόφαση της να μην απαιτήσει να κατέβει το πανό για να συνεχιστεί το παιχνίδι, ανοίγοντας τον ασκό του αιόλου και δημιουργώντας μία ανεξέλεγκτη ενός γηπέδου κατάσταση. Νομίζω ότι αυτή είναι η μισή αλήθεια όσον αφορά στην επίλυση του προβλήματος. Όσο σωστή και παράλληλα εντυπωσιακή (κυρίως επικοινωνιακά) θα ήταν ακόμα και μία ευρωπαϊκή θυσία της ομάδας απέναντι σε ένα ντροπιαστικό πανό που λερώνει την ιστορία της, θα ήταν ακόμα μία ήττα των υγιώς σκεπτόμενων, θα έμοιαζε με αυτομαστίγωμα ενός οργανισμού που θα παραδεχόταν την αδυναμία του απέναντι στους… λίγους. Και έχουμε δει πως τέτοιου είδους προβλήματα, που είναι πιο βαθιά, δε λύνονται με αποχωρήσεις από το γήπεδο, γιατί πιθανότατα εκεί θα οδηγούμασταν.
Υ.Γ. 2) Το… άδειασμα της Τούμπας σίγουρα είναι κάτι που προκαλεί προβληματισμό. Και επειδή είναι ξεκάθαρο ότι οι φίλοι του ΠΑΟΚ δεν είναι οπαδοί επιτυχιών, αλλά της ομάδας τους, μαθημένοι κυρίως στα δύσκολα, η ερμηνεία αυτής της απουσίας αναπόφευκτα συνδυάζεται με όσα έχουν συμβεί τελευταία στη Θεσσαλονίκη. Είναι βέβαιο ότι μία γεμάτη Τούμπα ήταν ικανή να καλύψει τις αδυναμίες που έφεραν την απώλεια κόντρα στον Ιωνικό, οπότε δε χρειάζονται και ιδιαίτερες αναλύσεις στην ανάγκη να πρυτανεύσει η ομόνοια.
