-
Οτιδήποτε αφορά ανάδειξη προβλημάτων στην ΑΕΚ αυτή τη περίοδο, έρχεται στο επίκεντρο. Αυτό ισχύει και για τις δηλώσεις του Βασίλη Λαμπρόπουλου, στην εκπομπή του Ντέμη Νικολαΐδη, τη Δευτέρα. Να τις αναφέρω για όσους δεν τις έχουν δει.
-
«Τέσσερα χρόνια είναι δύσκολα. Τo πρόβλημα στην ΑΕΚ είναι γύρω γύρω. Δεν φταίει ο Γιαννίκης ή ο Μάνταλος. Όλος ο οργανισμός βγάζει αρρώστια, δεν είναι άρρωστο το κλαμπ, αλλά βγάζει μια αρρώστια κάτι κακό που σε κάθε γκέλα ξέρεις ότι την επόμενη μέρα θα γίνει ξανά το ίδιο. Αυτό είναι το κακό, να εμποτιστείς με τη νοοτροπία του λούζερ απέναντι στους μεγάλους, δηλαδή κόντρα σε Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ. Υπάρχουν και κάποια πράγματα που δεν κάνουν καλό στην ομάδα γενικότερα, στην πρώτη στραβή βγαίνουν να δαγκώσουν».
-
Αυτές ήταν οι δηλώσεις του Λαμπρόπουλου, που συζητήθηκαν πολύ, αλλά δε βγάζουν και πολύ νόημα, αν δεν εμβαθύνεις. Επίσης ο Λαμπρόπουλος έφυγε από την ΑΕΚ το καλοκαίρι του 2019. Μετά από μια αποτυχημένη μεν σεζόν, αλλά χωρίς να έχει διαμορφωθεί η κατάσταση για την οποία μιλάμε σήμερα. Προφανώς μιλάει με πρώην συμπαίκτες του.
-
Εδώ από τις πρώτες εβδομάδες του Γιαννίκη, είχαμε πει πως προοπτική ο συγκεκριμένος προπονητής έχει, αρκεί να μείνει ανεπηρέαστος από τις παθογένειες της ομάδας. Που για Έλληνα και άπειρο σε αυτό το επίπεδο, μπορούσαν να είναι πολύ επικίνδυνες. Δε μας λέει κανένα νέο ο Λαμπρόπουλος.
-
Όταν μιλάει για «loser« νοοτροπία, αυτό που εννοεί είναι πως πλέον όλο το σύστημα γύρω από την ομάδα κι εντός της σε μεγάλο βαθμό, έχει συνηθίσει να ζει με το φόβο και τη βεβαιότητα τελικά της επόμενης στραβής. Κι αυτό είναι το πιο σημαντικό συστατικό για να έρθει η στραβή.
-
Από τη στιγμή που έρχεται η στραβή, βγαίνει στο προσκήνιο η αδυναμία στη διαχείριση της. Το βασικό που λείπει, που έχει εξαφανιστεί, είναι η αποφασιστικότητα για την επίτευξη πάση θυσία του στόχου.
-
Επειδή το έχω ζήσει από πολύ κοντά και τη περίοδο του πρωταθλήματος, μπορώ να το αντιληφθώ πολύ καλά. Οι διαφορές της πρώτης τριετίας στη νοοτροπία, στη συνοχή, στην ενότητα και την αποφασιστικότητα, είναι η μέρα με τη νύχτα. Και τότε γίνονταν λάθη. Πάντα θα γίνονται λάθη.
-
Αλλά υπήρχε πολύ περισσότερο πάθος και κλίμα ενότητας, οπότε βρισκόταν η άκρη. Και γι' αυτό με κάποιο τρόπο εκτός από τη σεζόν του πρωταθλήματος και τις δύο προηγούμενες, στο τέλος κάτι κατάφερνε η ομάδα. Κύπελλο το 2016, προκριματικά Champions League την επόμενη. Γι αυτό σε τρία χρόνια μέσα είχε 7-0-3 απέναντι στον ΟΣΦΠ και τον είχε πετάξει τρεις σερί σεζόν εκτός κυπέλλου.
-
Πλέον αυτά δεν υπάρχουν. Όλοι ζουν με το φόβο του τι θα γίνει όταν έρθει η στραβή όπως αναφέραμε και πιο πάνω και η κατάσταση ανακυκλώνεται. Και γι΄αυτό και τα λάθη κάνουν πολύ μεγαλύτερο κακό σε σχέση με πριν. Φόβος, είναι η λέξη – κλειδί. Φόβος που φτάνει να παραλύει και να πνίγει. Φόβος που περνάει και στην ομάδα με πολλούς τρόπους.
-
Τέλος πάντων, αυτά μικρή σημασία έχουν πλέον. Γιατί αυτή τη στιγμή το κλίμα είναι ξεκάθαρο. Αποτυπώνεται παντού, δε μπορείς να το αγνοήσεις. Ο κόσμος πλέον δεν ενδιαφέρεται ούτε για το ποιος είναι που και τι ακριβώς κάνει, ούτε για το ποιος είναι ενδεχομένως λιγότερο ή περισσότερο υπεύθυνος, λιγότερο ή περισσότερο ικανός.
-
Είναι απόλυτα απαξιωμένο αυτό που υπάρχει τώρα στην ΑΕΚ κι αυτό δεν αλλάζει. Δε μπορεί να αλλάξει γιατί συνδέεται και με μια συγκεκριμένη ψυχολογία. Μοιάζει με κυνήγι ανεμόμυλων το να προσπαθείς να εξηγήσεις, να διαχωρίσεις κλπ. Και δεν έχει και νόημα. Οι περισσότεροι φίλοι της ΑΕΚ εξοργίζονται πλέον στο άκουσμα και μόνο ορισμένων ονομάτων. Αυτή τη περίοδο, κυρίως με τους δύο υπεύθυνους του σχεδιασμού, αλλά δεν έχει και τόση σημασία. Σημασία έχει πως αυτός είναι παράγοντας που δε μπορεί πλέον να αγνοηθεί. Καμιά ομάδα, ειδικά μεγάλη δεν έχει μπορέσει να προχωρήσει ομαλά σε τέτοιο κλίμα μέσα.
-
Δε μου προκάλεσε καμιά εντύπωση το ρεπορτάζ σύμφωνα με το οποίο στην ΕΠΟ βλέπουν «δάκτυλο» Λευτέρη Αυγενάκη, σε προβλήματα που δημιουργούνται στη κατάρτιση του φακέλου της υποψηφιότητας της OPAP Arena – Αγιά Σοφιάς, για ευρωπαϊκό τελικό. Ούτε μπορείς να κακίσεις κανέναν που θα συνδέσει κάθε τέτοιο πρόβλημα στο μυαλό του, με τον νυν υφυπουργό Αθλητισμού.
-
Έχει δώσει τέτοια δικαιώματα ο συγκεκριμένος υφυπουργός Αθλητισμού, που κανείς στο μυαλό του δε μπορεί να αποκλείει καμιά πιθανότητα, όταν μιλάμε για οτιδήποτε σε βάρος του οποιουδήποτε αντιλαμβάνεται ως εχθρό του, βασικά ο ΟΣΦΠ. Αυτή είναι η αλήθεια. Μια αλήθεια με την οποία δείχνει ο συγκεκριμένο υφυπουργός να μπορεί μια χαρά να ζήσει. Αλλά δε μπορεί να ζει με αυτό μια κυβέρνηση, που απευθύνεται σε όλη τη κοινωνία. Και το ποδόσφαιρο είναι ένα θέμα με σοβαρές κοινωνικό-πολιτικές προεκτάσεις.
-
Η κοινωνία δοκιμάζεται σοβαρά. Κι όταν λέμε δοκιμάζεται σοβαρά εννοούμε με όρους επιβίωσης για πολλούς συμπολίτες μας. Είναι αν μη τι άλλο προκλητικό, να βλέπεις πως την ίδια στιγμή η κυβέρνηση ασχολείται με την ατζέντα του Λευτέρη Αυγενάκη, σα να αποτελεί κάποια σπουδαία προτεραιότητα. Ποια; Να αλλάξει η διοίκηση στην ΕΠΟ, για επανέλθουμε στην προηγούμενη κατάσταση. Νομίζω πως πλέον έχουν ξεπεραστεί τα όρια.
