Ολυμπιακο-γερμανικές ιστορίες: O Ντέταρι, το πρώτο «διπλό» και το αφιλόξενο έδαφος (pics, vids)

Από τους ελάχιστους Γερμανούς που έχουν φορέσει την ερυθρόλευκη φανέλα, τους ακόμη λιγότερους που έχουν κάτσει στην άκρη του πάγκο και τις λίγες -πλην όμως εξαιρετικά σημαντικές- μετακινήσεις από -και προς- γερμανικούς συλλόγους, έως τις μαγικές βραδιές απέναντι σε Βέρντερ και Λεβερκούζεν και την παράδοση των αναμετρήσεων που περιλαμβάνει ορισμένα... παράδοξα στατιστικά, το sdna υπενθυμίζει τις... ολυμπιακο-γερμανικές ιστορίες στα ευρωπαϊκά κύπελλα -και όχι μόνο.

Οι Γερμανοί που έπιασαν Λιμάνι

Η ιβηρική, η γαλλική και η λατινοαμερικάνικη αγορά ανέκαθεν έκαναν ιδιαίτερο «γκελ» στον Ολυμπιακό, όμως η γερμανική αποτελούσε κατά κανόνα... αχαρτογράφητη περιοχή. Ο Μοχάμεντ Ντρέγκερ την περσινή σεζόν ήταν μόλις έκτος Γερμανός που έπιασε Λιμάνι. Ακόμη κι έτσι, βεβαίως, η γερμανική σχολή δεν είναι αυτή που εμφανίζεται σπανιότερα στην ερυθρόλευκη ιστορία, αφού η αγγλική και η ιταλική μετρούν ακόμη λιγότερους εκπροσώπους -τουλάχιστον από τις παραδοσιακές. Η γερμανική έρχεται μόλις στην 3η θέση και ακολουθούν (σ.σ. με τυχαία σειρά) όλες οι υπόλοιπες: πρώην γιουγκοσλαβική, πρώην σοβιετική, αργεντίνικη, βραζιλιάνικη, γαλλική, ισπανική και πορτογαλική.

Όσον αφορά λοιπόν στους Γερμανούς του Ολυμπιακού, τελευταίος χρονικά που μετακόμισε στο Λιμάνι ήταν ο Μοχάμεντ Ντρέγκερ. Ο τυνησιακής καταγωγής δεξιός μπακ, αποκτήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2020 από τη Φράιμπουργκ έναντι 1 εκατ. ευρώ, ωστόσο ουδέποτε στέριωσε στην ομάδα. Πρόλαβε να κάνει μόλις 10 συμμετοχές (σ.σ. με 1 ασίστ) πριν αποχωρήσει για την ιδιοκτησίας Μαρινάκη, Νότιγχαμ Φόρεστ. Αμέσως προηγούμενος, ήταν ο Μάρκο Μάριν. Μετά από σειρά ετών που αγωνιζόταν ως δανεικός από την Τσέλσι, οι «ερυθρόλευκοι» τον απέκτησαν το 2016 έναντι 3 εκατ. ευρώ. Έμεινε δύο χρόνια στην ομάδα, πανηγύρισε το πρωτάθλημα του 2016/17 και μέτρησε συνολικά 12 γκολ και 10 ασίστ σε 59 επίσημες συμμετοχές, πριν πουληθεί για 700.000 ευρώ στον Ερυθρό Αστέρα το καλοκαίρι του 2018. Νωρίτερα, δύο ακόμη Γερμανοί μετακομίζουν ταυτόχρονα στον Πειραιά, το καλοκαίρι του 2010, στην πρώτη σεζόν του Βαγγέλη Μαρινάκη. Ο ελληνο-ουρουγουανικής καταγωγής αλλά γεννημένος και μεγαλωμένος στη Γερμανία, Χοσέ Χολέμπας, αποκτάται μετά από εισήγηση συμπατριώτη του, Έβαλντ Λίνεν, έναντι 900.000 ευρώ από τη Μόναχο 1860. Έπαιξε στους Πειραιώτες συνολικά πέντε σεζόν σε δύο διαφορετικές θητείες και με 173 συμμετοχές, 10 γκολ, 26 ασίστ, δυο Κύπελλα και πέντε πρωταθλήματα είναι φυσικά ο πιο πετυχημένος Γερμανός του Ολυμπιακού. Ο έτερος συμπατριώτης του, ο Ντένις Επστάιν, που είχε αποκτηθεί δύο μήνες νωρίτερα ως ελεύθερος από τον Ηρακλή, αντίθετα, πέρασε και... δεν ακούμπησε. Στην κυριολεξία. Παρότι υπέγραψε τριετές συμβόλαιο, έπαιξε ένα χρόνο δανεικός στην Κέρκυρα και έπειτα έμεινε ελεύθερος για να πάει στον Ατρόμητο, χωρίς επίσημη συμμετοχή στο Λιμάνι.

Και αν για τους τέσσερις τελευταίους Γερμανούς του Ολυμπιακού -με εξαίρεση τον Χολέμπας- σαφέστατα κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει ότι... άφησαν εποχή, ο κόσμος του Ολυμπιακού παρ' όλα αυτά έχει νοσταλγικές αναμνήσεις από τους δύο πρώτους εκπροσώπους της μεγαλύτερης ευρωπαϊκής ποδοσφαιρικής δύναμης. Ο πιο... κλασικός στο «ερυθρόλευκο» κοινό Γερμανός ήταν ο Χέρμπερτ Νόιμαν τη δεκαετία του '80 ενώ ο πρώτος χρονικά ήταν ο Τόμας Ρόρμπαχ στα τέλη της δεκαετίας του '70. Αμφότεροι μάλιστα έπαιξαν με τον δαφνοστεφανομένο έφηβο στο στήθος μόλις για ένα χρόνο!

Τόμας Ρόρμπαχ (1978-79): Ο... πριν τον Ντέταρι

Πολύς κόσμος πιθανότατα πιστεύει ότι η μεταγραφή του θρυλικού Λάγιος Ντέταρι στον Ολυμπιακό του Κοσκωτά ήταν και η πρώτη χρονικά σύνδεση των Πειραιωτών με την τελευταία αντίπαλό τους για το Europa League, Άιντραχτ, ωστόσο κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Ο πρώτος που έκανε το δρομολόγιο Φρανκφούρτη – Πειραιάς (έστω κι αν αρχικά φόρεσε... μπλε) ήταν ο γεννηθείς το 1949 στο Έσεν, αριστερός χαφ, Τόμας Ρόρμπαχ. Ήρθε στην Ελλάδα στα μέσα της δεκαετίας του '70, μετά από μια άκρως επιτυχημένη τετραετία στην Άϊντραχτ, τη φανέλα της οποίας φόρεσε σε 134 ματς (16 γκολ), πανηγυρίζοντας και δύο Κύπελλα Γερμανίας. Το καλοκαίρι του '75, στα 26 του, έπιασε Λιμάνι, αλλά όχι για τον Ολυμπιακό! Ο Εθνικός, διανύοντας την καλύτερη δεκαετία του στο ελληνικό ποδόσφαιρο και που την περασμένη σεζόν είχε κάνει την καλύτερη πορεία της ιστορίας του στο πρωτάθλημα (όντας πρωταθλητής χειμώνα και τελικά τερματίζοντας στην 4η θέση σε ένα πρωτάθλημα που κατέκτησε τελικά ο Ολυμπιακός) ήταν η ομάδα που τον έφερε στην Ελλάδα το καλοκαίρι του '75.

*Ο Ρόρμπαχ δέχεται τον ασπασμό του προπονητή του Τόζα Βεσελίνοβιτς

Η επιτυχία του στους κυανόλευκους του Πειραιά ήταν ακαριαία. Έπαιξε εκεί για τρία χρόνια και είχε 55 συμμετοχές με 8 γκολ. Το καλοκαίρι του 1978 αποκτήθηκε από τον Ολυμπιακό του Τόζα Βεσελίνοβιτς, όμως ουδέποτε κατάφερε να προσφέρει όσα περίμεναν οι «ερυθρόλευκοι» μετά τον ντόρο που είχε γίνει γύρω από το όνομά του. Έπαιξε μόλις σε 10 ματς πρωταθλήματος και άλλα 4 Κυπέλλου, σκοράροντας μονάχα ένα γκολ στο 2-2 με τον ΠΑΟΚ για τους «16» του Κυπέλλου Ελλάδας του 1979. Πρωταγωνίστησε όμως σε ένα ιστορικό ματς, το 0-0 στην Καστοριά στις 13 Μαΐου του '79, το ματς που κόστισε στον Ολυμπιακό το πρωτάθλημα εκείνης της σεζόν. Ο Γερμανός ήταν αυτός που αστόχησε στο... τρίτο κατά σειρά πέναλτι που κέρδισε ο Ολυμπιακός, μετά τους Λεμονή και Περόνε. Ο πρώτος έστειλε τη μπάλα στο δοκάρι, ενώ τα άλλα δύο αποκρούστηκαν από τον μετέπειτα θρύλο του Ολυμπιακού, Νίκο Σαργκάνη! Το επόμενο καλοκαίρι πια, ο Ρόρμπαχ επέστρεψε στην πατρίδα του για να αγωνιστεί σε μικρότερες ομάδες ως το τέλος της καριέρας του σε ηλικία 36 ετών. Έμεινε γνωστός στο ποδοσφαιρικό κοινό για τον εκκεντρικό χαρακτήρα του, αλλά και την αγάπη του για την Ελλάδα που παραμένει αναλλοίωτη μέχρι και σήμερα. Στα 72 του σήμερα, μιλά άπταιστα ελληνικά, είναι μόνιμος κάτοικος της χώρας, με σπίτι στην Πελλοπόνησο και δηλώνει... αγρότης!

*Το χαμένο πέναλτι απέναντι στην Καστοριά του Σαργκάνη

Χέρμπερτ Νόιμαν (1983-84): Ο «κουτσός» του «Αλέ»!

O δεύτερος Γερμανός στην «ερυθρόλευκη» ιστορία και σίγουρα ο γνωστότερος απ' όλους, είναι ο Χέρμπερτ Νόιμαν -ένας ακόμη μέσος. Ένα τεράστιο ταλέντο της εποχής του στο γερμανικό ποδόσφαιρο, ο οποίος αγωνίστηκε για εννιά χρόνια στην σπουδαία Κολωνία της δεκαετίας του 70' (σ.σ. όντας γέννημα-θρέμμα της πόλης). Το 1973 κατέκτησε το Κύπελλο και τερμάτισε στη 2η θέση της Bundesliga όμως οι συνεχείς τραυματισμοί δεν του επέτρεψαν να έχει την εξέλιξη που άπαντες περίμεναν. Έστω κι έτσι, τη σεζόν 1977-78 τη βοήθησε τα μέγιστα στην πορεία της προς το πρώτο ιστορικό νταμπλ, ενώ την ίδια χρόνια είχε και τη μοναδική του συμμετοχή με την Εθνική Γερμανίας σε ένα φιλικό 2-1 επί της Αγγλίας. Το καλοκαίρι του 1980 πήρε μεταγραφή για την Ουντινέζε, στην οποία μέτρησε 26 συμμετοχές με 1 γκολ. Η επόμενη χρονιά τον βρήκε στη Serie B και τη Μπολόνια (20 συμμετοχές/1 γκολ). Όταν πια το συμβόλαιό του ολοκληρώθηκε, επέστρεψε για μια σεζόν στην Κολωνία, όμως ουδέποτε βρήκε θέση βασικού μετά την επιστροφή του. Αυτός που τον έβγαλε τελικά από το αγωνιστικό αδιέξοδο ήταν ο Σταύρος Νταϊφάς!

*Νόιμαν και Λεμονής σε φάση από το ματς με τον Άγιαξ στο ΟΑΚΑ

Μετά από τέσσερα σερί πρωταθλήματα, ο Ολυμπιακός ξεκινά τη σεζόν με τον επίσης Γερμανό, Χάιντς Χέερ στον πάγκο του, ο οποίος εισηγείται και τη μεταγραφή του Νόιμαν. Η σεζόν ξεκινά εντυπωσιακά, οι «ερυθρόλευκοι» αποκλείουν τον Άγιαξ στον πρώτο γύρο του Πρωταθλητριών και στον επόμενο μένουν εκτός από τη Μπενφίκα, όταν στον επαναληπτικό της Πορτογαλίας ο Νόιμαν έφτασε κοντά στο να πετύχει γκολ πρόκρισης, στέλνοντας τη μπάλα στο δοκάρι με το σκορ στο 2-0. Η συνέχεια στη χρονιά πάντως δεν ήταν καλή ούτε για τον Ολυμπιακό ούτε για τον Νόιμαν. Το μοναδικό του γκολ ήταν αυτό που έδωσε στους «ερυθρόλευκους» τη νίκη επί του Απόλλωνα στο Καραϊσκάκη για την 24η αγωνιστική, στο τελευταίο ματς του Νίκου Αλέφαντου στον πάγκο, ο οποίος ήταν ο τρίτος τεχνικός που άλλαξε ο Νταϊφάς μέσα στη σεζόν. Ο «Αλέφαντος» ήταν που κόλλησε και το παρατσούκλι «κουτσός» στον Γερμανό με τα -όντως αρκετά- προβλήματα στα γόνατα ως «κληρονομιά» από την παρουσία του στο Campionato. Ο Νόιμαν έφυγε τελικά το καλοκαίρι, μετά από μια σεζόν στους «ερυθρόλευκους» και συνέχισε την καριέρα του στην Ελβετία όπου και σταμάτησε το ποδόσφαιρο.

Ούτε οι Γερμανοί «στρατηγοί» στέριωσαν...

Όπως συμβαίνει και με τους ποδοσφαιριστές, λίγοι είναι και οι Γερμανοί προπονητές που πέρασαν από το Λιμάνι. Τέσσερις είναι όλοι κι όλοι αυτοί που έχουν καθίσει στην άκρη του «ερυθρόλευκου» πάγκου, από τους συνολικά 80 διαφορετικούς προπονητές στα 96 χρόνια «ζωής» του συλλόγου. Κανείς από αυτούς δεν κατάφερε να μείνει για περισσότερους από 12 μήνες. Ο Πέτερ Πισπάλοου, το μακρινό 1935, έγινε μόλις ο έκτος προπονητής στην ιστορία του Ολυμπιακού σε μια σεζόν που το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν ανέδειξε καν πρωταθλητή. Για να βρει κανείς τον δεύτερο Γερμανό, περνάει πια μισός αιώνας. Η σεζόν 1983-84, ξεκινά για τους Πειραιώτες υπό τις οδηγίες του Χάινς Χέερ, που νωρίτερα είχε θητεύσει σε Εθνικό και ΠΑΟΚ. Έμεινε μόλις για 5 μήνες, ως τον Νοέμβρη, πριν ο Νταϊφάς δώσει τα κλειδιά της ομάδας στον Νίκο Αλέφαντο, με ενδιάμεσο υπηρεσιακό τον Θανάση Μπέμπη.

*Χέερ και Μπέμπης στον ερυθρόλευκο πάγκο

Η σεζόν 1984/85 θα ξεκινήσει και πάλι με Γερμανό όμως! Αυτή τη φορά, ο Γερμανο-Ολλανδός, Γκέοργκ Κέσλερ, πρώην της Εθνικής Ολλανδίας και μεταξύ άλλων των Άντερλεχτ, Αλκμάρ, Μπριζ και Χέρτα, θα μείνει στην ομάδα για 11 μήνες, ως τις 9 Απριλίου 1985, πριν δώσει και αυτός τη θέση του στον Μπέμπη. Η σεζόν ήταν από τις χειρότερες στην ερυθρόλευκη ιστορία, αφού για πρώτη φορά μετά από 15 χρόνια ο Ολυμπιακός δεν εξασφαλίζει ευρωπαϊκό εισιτήριο, τερματίζοντας στην 4η θέση. Η χρονιά έμεινε στην ιστορία ωστόσο για τις συχνές... επισκέψεις στου Ρέντη, τις πέτρες, τα αυγά και τα «παίκτες πουλημένοι ο Θρύλος δεν πεθαίνει»!

 *Κέσλερ και Σταύρος Νταϊφάς δίνουν τα χέρια μπροστά στον φωτογραφικό φακό

*Κέσλερ και Νόιμαν σε φάση από την προπόνηση του Ολυμπιακού στου Ρέντη

Δυόμιση δεκαετίες αργότερα, η σεζόν 2010/11 βρίσκει στο τιμόνι του Ολυμπιακού, τον Έβαλντ Λίνεν -επιλογή του Σωκράτη Κόκκαλη. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης είχε ωστόσο άλλα στο μυαλό του. Μετά από 52 μέρες και τη σφαλιάρα του αποκλεισμού από τη Μακάμπι Τελ-Αβίβ, ο Λίνεν απολύεται στις 6 Αυγούστου με εξαιρετικά συνοπτικές διαδικασίες για να ακολουθήσει σύντομα ο Ερνέστο Βαλβέρδε.

Η θρυλικότερη υποδοχή: Ο Ντέταρι από την Άιντραχτ στον Ολυμπιακό

Καλοκαίρι του 1988. Ο Ολυμπιακός διανύει την εποχή Κοσκωτά, ωστόσο ακόμη το... μπαμ δεν έχει σκάσει. Ο κόσμος του κάνει όνειρα ευρωπαϊκών μεγαλείων, μια εποχή που ακούγονται για τους «ερυθρόλευκους» παίκτες αρκετοί να γεμίσουν τη... μισή μικτή κόσμου. Ένας από αυτούς, όντως πιάνει Λιμάνι. Πρόκειται φυσικά για τον θρυλικό Μαγυάρο, Λάγιος Ντέταρι, ο οποίος ήρθε στον Πειραιά την 13η Ιουλίου, μια μέρα που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Η μεταγραφή-ρεκόρ για την εποχή κόστισε στην... τράπεζα Κρήτης το αδιανόητο για το ελληνικό ποδόσφαιρο ποσό του 1,2 δισεκατομμυρίων δραχμών, που με τον σημερινό πληθωρισμό θα ισοδυναμούσε με περισσότερα από 8 εκατ. ευρώ! Ο Ολυμπιακός τον αποκτά από την Κυπελλούχο Γερμανίας, Άιντραχτ Φρανκφούρτης -τον δεύτερο που έχει φορέσει τη φανέλα και των δύο ομάδων- και μάλιστα ως παίκτη της σεζόν στη Bundesliga.

Η είδηση της μεταγραφής του σε ελληνική ομάδα προκαλεί σεισμό στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο και... όχι μόνο. Μονάχα ως «σεισμός» μπορεί να χαρακτηριστεί και αυτό που έγινε κατά την υποδοχή του στην Πλατεία Κοραή του Πειραιά. Πάνω από 50.000 κόσμου, δηλαδή... δύο στάδια Καραϊσκάκη, έθεσαν τον πήχη στην κορυφή των «ελληνικών» -και πιθανότατα ευρωπαϊκών- υποδοχών -ένα κυριολεκτικά ανεπανάληπτο γεγονός. Βεβαίως όλα αυτά δεν θα... κρατούσαν πολύ, αφού το σκάνδαλο Κοσκωτά βρισκόταν στη γωνία. Ο Ούγγρος έμελλε να παίζει μόνος σε εκείνο τον Ολυμπιακό. Στα δύο του χρόνια στο Λιμάνι, μέτρησε 46 γκολ σε 81 συμμετοχές και κατέκτησε ένα Κύπελλο πριν πουληθεί (;) από τον Σαλιαρέλη στη Μπολόνια.

Τα ιστορικά πάρε-δώσε με τη Bundesliga: τα δύο μεγάλα ρεκόρ!

Το μοτίβο παραμένει και εδώ ίδιο. Πολύ λίγοι Γερμανοί παίκτες και προπονητές έχουν περάσει από τον Ολυμπιακό και αντίστοιχα λίγες είναι και οι απευθείας μετακινήσεις παικτών από το γερμανικό πρωτάθλημα στους «ερυθρόλευκους» και τούμπαλιν -σίγουρα πολύ λιγότερες σε σχέση με τις αντίστοιχες από υπόλοιπες ευρωπαϊκές αγορές. Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι ανάμεσά τους δεν βρίσκονται ορισμένα ιστορικά πάρε-δώσε.

Μέχρι σήμερα, τα 22 εκατ. ευρώ που ξόδεψε η Λεβερκούζεν για την αγορά του Παναγιώτη Ρέτσου το καλοκαίρι του 2017, παραμένουν πώληση-ρεκόρ για τον Ολυμπιακό. Εκείνη τη στιγμή μάλιστα ήταν και συνολικά η πιο ακριβή μετεγγραφή Έλληνα ποδοσφαιριστή στην ιστορία. Αργότερα ξεπεράστηκε από τα deal για Μήτρογλου στη Μαρσέιγ και Μανωλά στη Νάπολι. Το 1988, η δε μεταγραφή Ντέταρι από την Άιντραχτ, διέλυσε φυσικά κάθε προηγούμενο ρεκόρ για το ελληνικό ποδόσφαιρο και για μια ακόμη δεκαετία αποτελούσε αγορά-ρεκόρ για τον Ολυμπιακό (σ.σ. περίπου 9 εκατ. ευρώ). Το ρεκόρ αυτό θα έσπαζαν αργότερα οι Ζλάτκο Ζάχοβιτς και Τζιοβάνι, το «τρελό» καλοκαίρι του 1999. Όσον αφορά στις χρονικές πρωτιές, η πρώτη άφιξη από τη Γερμανία ήταν αυτή του -ομογενή- Μάικ Γαλάκου, το 1973, ενώ η πρώτη πώληση σε γερμανικό σύλλογο ήταν αυτή του Αντρέι Γιουσκόβιακ.

Από τη Γερμανία στον Ολυμπιακό

Από τον Ολυμπιακό στη Γερμανία

Το πρώτο «διπλό» στο Champions League!

Η παράδοση του Ολυμπιακού επί γερμανικού εδάφους είναι καταστροφική! Και εδώ όμως, υπάρχει η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Γιατί εκεί έμελλε να έρθει η πολυπόθητη πρώτη εκτός έδρας νίκη των «ερυθρόλευκων» στο Champions League, μετά από 10 χρόνια προσπαθειών και 32 ματς εκτός συνόρων. Η ιστορία γράφτηκε στην 33η προσπάθεια, την 3η Οκτώβρη του 2007 στη Βρέμη. Η ομάδα του Τάκη Λεμονή, με Νικοπολίδη, Τοροσίδη, Στολτίδη, Πατσατζόγλου, Τζόρτζεβιτς, Γκαλέτι, Κοβάσεβιτς και σία, νικά τη Βέρντερ και σπάει την κατάρα. Ο Ούγκο Αλμέιδα είχε ανοίξει το σκορ στο 33', όμως ο Ολυμπιακός παίζει τους Γερμανούς μονότερμα στο δεύτερο ημίχρονο. Στο 73' ο Στολτίδης ισοφαρίζει σε 1-1, στο 82' ο Πατσατζόγλου με ένα «τούβλο» από τα 30 μέτρα βάζει μπροστά τους πρωταθλητές Ελλάδας και στο 87' ο Κοβάσεβιτς που είχε μπει σαν αλλαγή, σφραγίζει από κοντά τη νίκη με το τελικό 1-3.

Η μεγαλύτερη νίκη του στο Champions League

Επιστρέφοντας εντός συνόρων πια, πέρα από το πρώτο «διπλό» του, απέναντι σε γερμανική ομάδα ο Ολυμπιακός έχει πετύχει και τη μεγαλύτερη σε έκταση νίκη του στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση. Ήταν η 18η Σεπτέμβρη του 2002 και οι «ερυθρόλευκοι» υποδέχονται στη Ριζούπολη την φιναλίστ της προηγούμενης σεζόν, Μπάγερ Λεβερκούζεν. Στον πάγκο βρίσκεται ο συνδετικός κρίκος με το πρώτο «διπλό» πέντε χρόνια αργότερα, ο Τάκης Λεμονής. Ο Ολυμπιακός κάνει ένα από τα σπουδαιότερα ματς της ιστορίας του και ισοπεδώνει τη γερμανική ομάδα με 6-2, σε μια μεγαλειώδη βραδιά του Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς. Ο «Τζόλε» πετυχαίνει χατ-τρικ, από ένα βάζουν Γιαννακόπουλος και Ζέτερμπεργκ, ενώ ο Κλάινε με δικό του αυτογκόλ είχε ισοφαρίσει το 0-1 με το αυτογκόλ του Ελευθερόπουλου, ο οποίος θα ρέφαρε αργότερα με στοπ στο τετ-α-τετ του Μπαστούρκ που θα έκανε το 0-2. Η συνέχεια του ομίλου δεν ήταν ανάλογη, αφού αυτή η επική βραδιά θα έφερνε και τη μοναδική νίκη στον όμιλο που είχε επίσης Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Μακάμπι Χάιφα. Αυτό το 6-2 πάντως παραμένει η μεγαλύτερη σε έκταση νίκη των Πειραιωτών στα «αστέρια» και συνολικά η 5η μεγαλύτερη σε έκταση νίκη τους ευρωπαϊκά κύπελλα.

2010/11 Ολυμπιακός - Μπέσα 6-1
2010/11 Μπέσα - Ολυμπιακός 0-5
2008/09 Ολυμπιακός - Νόρτζελαντ 5-0
1997/98 Ολυμπιακός - Μοζίρ 5-0
2002/03 Ολυμπιακός – Λεβερκούζεν 6-2

Η τραγική παράδοση: μετά τη Βρέμη το... χάος

Για το φινάλε έμεινε η παράδοση των αναμετρήσεων με τους γερμανικούς συλλόγους στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, με πρώτο χαρακτηριστικό το ότι δεν υπάρχει ισοπαλία! Σε συνολικά 17 ματς μετράει 5 νίκες και 12 ήττες με γκολ 24-34. Εντός έδρας, είναι σχετικά μετρημένη, με 4 νίκες και 5 ήττες -με τις 4 αυτές νίκες μάλιστα να είναι όλες επικές. Ωστόσο στη Γερμανία ο Ολυμπιακός συνήθως παθαίνει «Βατερλώ». Με εξαίρεση εκείνο το πρώτο διπλό στη Βρέμη, στα υπόλοιπα 7 ματς που έχει δώσει επί γερμανικού εδάφους, έχει υποστεί ισάριθμες ήττες και μάλιστα χωρίς καν να έχει σκοράρει (0-14)! Γεγονός που φυσικά καθιστά τη Γερμανία την πλέον αφιλόξενη χώρα για τους Πειραιώτες στα ευρωπαϊκά κύπελλα.