Την Τρίτη η Εθνική Ελλάδος παίζει… τα ρέστα της. Το ματς με τη Σουηδία θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό, το αν υπάρχουν ελπίδες πρόκρισης για το Παγκόσμιο Κύπελλο, έστω μέσω μπαράζ. Στο μυαλό των περισσότερων, εκεί θα καθοριστεί η επιτυχία ή η αποτυχία του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος. Την ουσία πρέπει να βλέπουμε. Όχι το δέντρο που κρύβει διαρκώς το δάσος. Ειδικά όταν το δάσος προσπαθούν διαρκώς οι ίδιοι εμπρηστές να το κάψουν.
Ουδείς δεν πρέπει να παραγνωρίζει τα δεδομένα της εποχής. Της στιγμής. Η Εθνική Ελλάδος πήγε σε αυτή τη δυάδα αγώνων-φωτιά, με παίκτες κομβικούς εκτός μάχης. Ζέκα, Γαλανόπουλος, Κουρμπέλης, Φορτούνης, είναι μια τετράδα παικτών, εκ των οποίων οι τρεις τουλάχιστον μπαίνουν για πλάκα στο βασικό rotation. Όλοι στον άξονα, χαφ με ανασταλτικές ή δημιουργικές ικανότητες. Θέλει κάποιος να το δει ελαφρυντικό, δικαιολογία, όπως κι αν χαρακτηριστεί είναι ένα γεγονός που απαγορεύεται να ξεχνιέται.
Δε χρειάζεται καν να αναφερθεί ο αρνητισμός και η ανθελληνική στάση, όσων διαρκώς βλέπουν την Εθνική ως πεδίο άσκησης πολιτικής. Κατά της ΕΠΟ, υπέρ της ΕΠΟ, ανάλογα την εποχή. Αυτό τον καιρό, εννοείται κατά της ΕΠΟ. Γιατί τους στερεί το δικαίωμα να έχουν τον τεχνικό που θα ήθελε ο Ολυμπιακός, τις κλήσεις που θα βόλευαν τον Ολυμπιακό, να γίνονται οι αγώνες στο γήπεδο του Ολυμπιακού. Ακόμη και για παίκτες της ομάδας του λιμανιού, αν αγωνιστούν φταίει η Εθνική που τους… κουράζει, αν δεν αγωνιστούν φταίει η Εθνική που δεν τους εκμεταλλεύεται. Μια στημένη παράνοια που κόντρα στη Γεωργία κορυφώθηκε με ανθελληνικές αναφορές-δημοσιεύματα, που έκαναν και τη ντροπή να ντραπεί. Ειδικά από ένα σωματείο που ο ηγέτης του είναι κι απόγονος του Υψηλάντη!
Πέραν των υπόλοιπων προβλημάτων, η Εθνική πρέπει να ζει με τον αρνητισμό και την τοξικότητα των συγκεκριμένων σκοταδιστών του ποδοσφαίρου. Έχοντας πάντα το ελαφρυντικό της ανανέωσης που συντελείται εδώ και κάποιους μήνες. Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι… πρόγονοι του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος, δεν ήταν η αρμάδα του Ρεχάγκελ και του Σάντος. Ήταν το συνονθύλευμα που έτρωγε… φάπες απ’ τα Νησιά Φερόε. Από τις στάχτες των Σαρρήδων και των Γκιρτζίκηδων προσπαθεί να αναγεννηθεί η Ελλάδα. Έχοντας τους γνωστούς εσωτερικούς εχθρούς.
Ποδοσφαιρικά, αγωνιστικά, λάθη προπονητή, μπορούν να συζητηθούν μέχρι την Τρίτη και το ματς με την Σουηδία. Σαφώς έχουν γίνει λάθη, επιλογές που δε «βγήκαν» και όλα αυτά που συμβαίνουν στις ποδοσφαιρικές ομάδες. Όμως η λογική του να… κρύβει την μπάλα η Εθνική ομάδα, είναι παρατραβηγμένη το λιγότερο. Δεν έχει γίνει ποτέ στην ιστορία αυτό. Η Ελληνική σχολή είναι συγκεκριμένων δυνατοτήτων ποδοσφαιρικά. Αν συγκεκριμένη πλευρά θέλει πέρα απ’ την προπαγάνδα, να βγάλει και το άχτι της σε επίπεδο κριτικής, δε φταίει η Εθνική. Όσα δεν τους επέτρεπαν να πουν βλέποντας την Λουντογκόρετς να κάνει πλάκα στην ομάδα τους, δε θα τα ξεσπάσουν στη «γαλανόλευκη».
Η Εθνική Ελλάδος έχει γίνει ξανά ομάδα. Με τα λάθη της, με την έλλειψη λύσεων σε κάποιες θέσεις. Έχει αποβάλλει την τοξικότητα και κυρίως αυτά τα παιδιά που καλούνται, δημιούργησαν ξανά ισχυρούς δεσμούς. Στεγανά. Είτε παίζουν στον ΠΑΟΚ, στον Ολυμπιακό, στην ΑΕΚ, στον Παναθηναϊκό, στο εξωτερικό, δεν έχει καμία σημασία. Προσπέρασαν το ναρκοπέδιο τοξικής προπαγάνδας. Αυτόματα πέτυχαν. Αν έρθει και η νίκη με τη Σουηδία, θα είναι απλά το κερασάκι σε μια ωραία τούρτα που κομμάτι-κομμάτι θα την απολαμβάνουμε για καιρό. Οι ανθέλληνες, ξύδι!
