Προσπαθώ να παραμείνω ψύχραιμος με ότι κι αν συμβαίνει γύρω μου, γιατί το μόνο σίγουρο είναι πως δεν μπορείς να κερδίσεις την ηλιθιότητα. Έχω πάει σε μία διαφορετική φιλοσοφία ζωής γενικότερα. Δεν κάνω διάλογο εύκολα με κάποιον που δεν ξέρω, έχω μειώσει την σύνδεσή μου με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, γενικά, την έχω δει λίγο διαφορετικά.
Για παράδειγμα, ξύπνησα εχθές με κάτι σειρήνες στο κέντρο της πόλης. Λέω πάει τελειώσαμε. Ξεκίνησε ο πόλεμος. Ευτυχώς η γυναίκα μου κάπου είχε διαβάσει πως είναι άσκηση και ηρέμησα.
Μετά με έπιασε η βλακεία. Κατέβηκα από το σπίτι και έκανα γκάλοπ με το εξής απλό ερώτημα. «Ρε μλκς, ξέρετε πού είναι τα καταφύγια»;
Σε τριάντα περίπου ανθρώπους που ρώτησα, μέσα σε αυτούς και πολιτευτές της Θεσσαλονίκης, δεν ήξερε κανείς. Η στόχευσή μου είναι να μην αισθάνομαι μόνος. Γιατί δεν έχω ιδέα πού είναι.
Εν τέλει, ο μοναδικός άνθρωπος που μου είπε που είναι τα καταφύγια, ήταν μια κυρία στο σούπερ μάρκετ αργά το απόγευμα. Το ένα είναι κάτω από το Αμερικάνικο προξενείο και το άλλο κάτω από εκκλησία. Πάλι διπλωμάτες και παπάδες θα καβαντζωθούν πρώτοι.
Σε άλλα θέματα της ζωής μου, είμαι από αυτούς τους γραφικούς που σταματάνε στον δρόμο και του λέει ο καθένας τον πόνο του. Πάντα σταματάω γιατί είναι κομμάτι της δουλειάς. Ποιος είσαι άλλωστε ρε φίλε για να τη βλέπεις;
Με έφαγαν οι δικοί μας. Τι λένε ρε συ οι ΑΕΚτζήδες για τη φάση του Ανσαριφάρντ; Τι σχέση έχει με αυτή του Βαρέλα; Πήρα και εγώ το ύφος του δασκάλου. Λέω στον καθένα ξεχωριστά «Άκου αδερφέ. Αυτό που κάνουν μας συμφέρει». Ακολουθεί έκπληξη, αναρωτιούνται γιατί το βλέπω έτσι. «Μα γιατί στο χορτάρι με έχουν κερδίσει μία φορά στα τελευταία δεκαπέντε παιχνίδια. Μεγαλύτερη ζημιά μου έχει προκαλέσει ο Αστέρας Τρίπολης από αυτούς τα τελευταία χρόνια. Αυτοί μικραίνουν, εγώ μεγαλώνω. Αφού θέλουν να το πάνε έτσι, εμένα δε με χαλάει».
Το σκέφτονται λίγο, μου ρίχνουν ένα βλέμμα παραδοχής και φεύγουν. Ραντεβού στον επόμενο τελικό λοιπόν. Πάμε παρακάτω.
Μετά την τοποθέτηση Μητσοτάκη στην ΔΕΘ, άνοιξε το θέμα γηπέδου. Να ευχαριστήσουμε τον πρωθυπουργό που άνοιξε ένα θέμα που δεν είχε κλείσει. Είναι μία συνήθεια για την πόλη μας.
Ο Ιβάν τα είπε χθες. Εγώ θα προσπαθήσω να κάνω τη μετάφραση. Μπορεί να κάνω και λάθος, δεν ξέρω.
Αφού αποδείχτηκε πως η κυβέρνηση δεν έχει εκδώσει το προεδρικό διάταγμα, πως δεν έχει καταφέρει να κλείσει το θέμα του Καυτανζογλείου, πάμε να δώσουμε και μία άλλη διάσταση. Τι συμβαίνει με τα γήπεδα και τον ανταγωνισμό.
Ο Ολυμπιακός παίζει στο εξοχικό μας πόσο καιρό, το οποίο το πήρε έτοιμο, το εκμεταλλεύεται, κάπου διάβασα πως δεν πληρώνει και ενοίκια.
Η ΑΕΚ ετοιμάζει την Αγιά Σοφιά έχοντας οικονομική στήριξη της Περιφέρειας. Και καλά κάνει. Έργο υποδομής είναι, αλλάζει μία περιοχή.
Ο Παναθηναϊκός πάει για Βοτανικό, με μία τράμπα, έχοντας την αμέριστη συμπαράσταση της Πολιτείας.
Στη περίπτωση του ΠΑΟΚ ποια ακριβώς είναι η βοήθεια που παρέχει η Πολιτεία για να κατανοήσω; Έχει γίνει καμία μελέτη υποστήριξης της επένδυσης; Κάποιο ραντεβού που να δηλώνουν ξεκάθαρα οι υπεύθυνοι πως θα συμβάλουν κάπου και κάπως; Εδώ απλά γραφειοκρατικά θέματα δεν λύνουν.
Και επειδή το θέμα του Ιβάν δεν είναι τα χρήματα, αλλά το ότι πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ο μοναδικός σοβαρός παίκτης σε ολόκληρη τη Βόρεια Ελλάδα, κάποιοι θα πρέπει να το πάρουν αλλιώς.
Σε άλλα νέα, δεν θα είναι μαζί μας στις υποθέσεις της ΕΠΟ ο δικαστής Παναγιώτης Φιλόπουλος. Εξαιρέθηκε ο άνθρωπος μετά από τις ενστάσεις του Μάκη Γκαγκάτση, δηλαδή του ΠΑΟΚ.
Θα πρέπει να γίνει γενικά μάθημα σε όλους, πως όταν πας να καταδικάσεις τον ΠΑΟΚ χωρίς να τον δικάσεις, θα μπαίνουν τίτλοι τέλους. Κάποτε μας έπιασαν στον ύπνο γιατί αδυνατούσαμε να αντιληφθούμε το πως μας αντιμετωπίζουν, όμως αυτό τελείωσε.
Τέλος, έχουμε παιχνίδι αύριο. Μια χαρά ομάδα είναι η Σλόβαν και ο αγώνας κρίνει πολλά. Θα πάμε στο γήπεδο, ξέροντας πως η ομάδα θα το δώσει όλα, πως βρίσκει σιγά – σιγά τις σταθερές της και με καλή διάθεση θα δούμε έναν καλό ποδοσφαιρικό αγώνα.
