Μερικές σκόρπιες και μάλλον ασύνδετες σκέψεις για την υπόθεση Σεμέδο.
-
Ο Σεμέδο κατηγορείται. Δεν έχει καταδικαστεί, δεν έχει αθωωθεί περιμένουμε. Το περιβόητο τεκμήριο της αθωότητας δεν είναι μια ωραία φράση, κενή νοήματος. Όταν το επικαλούμαστε καλό είναι να το πιστεύουμε κιόλας.
-
Η ΠΑΕ Ολυμπιακός π.χ., η οποία δικαίως το ανέφερε στην ανακοίνωσή της, προφανώς δεν το πιστεύει. Ειδικά σε υποθέσεις που αφορούν στην αθλητική δικαιοσύνη και τους εγχώριους αντιπάλους τους, έχει βγάλει αποφάσεις προτού καν γίνει δικαστήριο! Εντάξει, δεν περιμέναμε και κάτι διαφορετικό.
-
Είναι κατανοητή επίσης η αμηχανία των Ερυθρολεύκων και των δικών τους ΜΜΕ, τα οποία είτε υποβαθμίζουν το θέμα, είτε βάζουν τον παίκτη φωτογραφία με φανέλα της Εθνικής Πορτογαλίας. Νομίζω ότι οι περισσότεροι στη θέση τους θα έκαναν το ίδιο. Δεν υπάρχει ευθύνη του συλλόγου για τις πράξεις του παίκτη. Ευθύνη θα υπήρχε μόνο αν επιχειρούσε κάποιου είδους συγκάλυψη.
-
Από εκεί και πέρα, ο Ολυμπιακός θα κριθεί για το πώς θα το χειριστεί στην συνέχεια. Η περίπτωση της Μάντσεστερ Σίτι δείχνει έναν δρόμο, όμως κάθε υπόθεση είναι διαφορετική.
-
Όσον αφορά στην δημόσια συζήτηση, συγκρούονται δυο τάσεις (αφήνω στην άκρη την αμιγώς οπαδική προσέγγιση, ευτυχώς είναι μόνο ένα μικρό κομμάτι όσων ακούγονται και γράφονται τις τελευταίες μέρες).
-
Η πρώτη τάση είναι εκείνη της ανθρωποφαγίας των διασήμων. Όσο αρέσει στην κοινή γνώμη να αποθεώνει κάποιον και να τον κάνει σταρ, άλλο τόσο απολαμβάνει να τον κατασπαράζει, ευκαιρίας δοθείσης.
-
Η δεύτερη τάση όμως είναι και η πιο ισχυρή. Ο διάσημος είναι πάντα ο ισχυρός της ιστορίας. Την διαμορφώνει ή μπορεί να την διαμορφώσει πολύ πιο εύκολα από το θύμα: ακούγεται – έχει χρήμα, πρόσβαση στα ΜΜΕ, δημοσιότητα, έτοιμο αφήγημα («με παγίδευσαν για τα λεφτά μου»).
-
Το κορίτσι που προέβη στις καταγγελίες δεν έχει πρόσωπο και ως εκ τούτου, στην εποχή της εικόνας, σχεδόν δεν έχει και φωνή. Είναι απλώς μια 17χρονη. Όχι μια Ολυμπιονίκης, όχι μια γνωστή ηθοποιός. Ένα ανώνυμο κορίτσι που – σύμφωνα με τις καταγγελίες του – έπεσε θύμα βιασμού.
-
Αν λοιπόν το #metoo στην Ελλάδα θέλει να επιφέρει πραγματικά μια ουσιαστική αλλαγή, πρέπει να σταθεί σύσσωμο δίπλα -και- σε τέτοια κορίτσια, εμπράκτως και με κάθε τρόπο. Ειδάλλως, η όποια πρόοδος έχει συντελεστεί, θα παραμείνει εγκλωβισμένη στην αφετηρία ενώ ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς.
-
Για να επανέλθουμε και στο τεκμήριο της αθωότητας: αν ισχύει για τον Σεμέδο, είναι δυνατόν να μην ισχύει (όχι τεκμήριο αθωότητας μα ως τεκμήριο ειλικρίνειας) για το φερόμενο ως θύμα;
Υπό αυτήν την έννοια, όσοι σπεύδουν να στοχοποιήσουν την νεαρή κοπέλα, με επιχειρήματα του στιλ «τα ‘θελε και τα πάθε», είναι θλιβεροί και κυρίως επικίνδυνοι για την ελληνική κοινωνία. Ακόμα κι αν τελικά ο Πορτογάλος αθωωθεί αυτό το συμπέρασμα δεν αλλάζει.
- H ευκολία με την οποία θεωρούν κάθε γυναίκα εν δυνάμει πρόθυμη για σεξ και αντίστοιχα η δυσκολία να αντιληφθούν ότι το «όχι» είναι «όχι» αποτελεί βαθύ δικό τους πρόβλημα που γίνεται κοινωνικό, όσο δεν το αντιμετωπίζουν. Δυστυχώς οι περισσότεροι δεν το βλέπουν καν ως τέτοιο, πρόβλημα δηλαδή.
-
Ας το πούμε μια ακόμα φορά ξεκάθαρα: ακόμα κι αν φλερτάρατε στο μπαρ, ακόμα κι αν δέχτηκε να την κεράσετε, ακόμα κι αν ήρθε οικειοθελώς σπίτι σας, εφόσον πει ότι δεν θέλει να προχωρήσει σε τίποτα παραπάνω, κάθε συζήτηση σταματά εκεί. Οφείλεται να το σεβαστείτε. Όποιος αγνοήσει την άρνηση και προχωρήσει εντέλει παρά την θέληση του άλλου ανθρώπου, είναι ΒΙΑΣΤΗΣ. Καταλάβατε;
