Πόσο Άρης πια. Ένας αποκλεισμός καρμπόν. Φωτοτυπία. Μια κακόγουστη επανάληψη που τείνει να γίνει συνήθεια. Τι να πρωτο θυμηθείς, τι να διαλέξεις. Σε Ελλάδα και Ευρώπη. Στην κρίσιμη στιγμή, στην κόψη του ξυραφιού, όταν η μπάλα καίει. Όταν χρειάζεται λίγη… ρημάδα τύχη. Πάντα όλα είναι εναντίον του Άρη. Ποτέ δεν του κάνουν το κέφι. Και να πεις ότι τον άξιζε τέτοιο αποκλεισμό ο Άρης από την Αστάνα;
Σε καμία περίπτωση. Το πάλεψε, το… δούλεψε το ματς. Το σχεδίασε και το εκτέλεσε σωστά. Με όλες τις παραμέτρους. Το ελλιπές ακόμη ρόστερ. Δίχως σοβαρές εναλλακτικές σε καίριες θέσεις της ενδεκάδας. Δίχως αγωνιστικό ρυθμό απέναντι σε μια ομάδα που έδινε χθες το 25ο ματς στη σεζόν. Δίχως την παραμικρή βοήθεια από όσους ήρθαν από τον πάγκο πλην Τζέγκο. Με εχθρική διαιτησία από τον Ιταλό Φάμπρι που ανέχτηκε, αφήνοντάς τες ατιμώρητες, από το πρώτο λεπτό τις προκλητικές καθυστερήσεις των καζάκων, αρνούμενος το πέναλτι στον Μπερτόγλιο με το σκορ ήδη στο 2-0. Και φυσικά με αριθμητικό μειονέκτημα λόγω της αυστηρής αποβολής του Ματέο.
Παρόλα αυτά ο Άρης των 18 κόρνερ και 30 τελικών, τη δουλειά του την έκανε. Γνωρίζοντας ότι θα βρει απέναντί του μια ομάδα που θα.. παρκάρει το λεωφορείο μπροστά από την εστία του τερματοφύλακά της, έχτισε με υπομονή, αυτοσυγκέντρωση και πίστη στο πλάνο την ανατροπή. Έκανε ευκαιρίες, απειλήθηκε ελάχιστα ως καθόλου και ως την αποβολή του Ματέο έμοιαζε το τρίτο γκολ της πρόκρισης να ήταν θέμα χρόνου. Ακόμη και με παίκτη λιγότερο στην παράταση, η ομάδα του Μάντζιου δεν παραδόθηκε σε ρόλο κομπάρσου. Τουναντίον έκανε δυο κλασικές ευκαιρίες να πάρει το ματς και μαζί μια ιστορική πρόκριση.
Και ενώ όλα έδειχναν ότι Άρης και Αστάνα θα έλυναν οριστικά τις διαφορές τους στη ρωσική ρουλέτα των πέναλτι, το μαύρο σύννεφο της κατάρας έκανε και πάλι την εμφάνισή του πάνω από το Βικελίδης. Ο πιο ξεκούραστος παίκτης όσων βρίσκονταν στο γήπεδο, αυτός που θεωρητικά έπρεπε να έχει το πιο καθαρό μυαλό σε σχέση με τους αποκαμωμένους από την συγκλονιστική προσπάθεια συμπαίκτες του, δίνει ένα αχρείαστο φάουλ έξω από την περιοχή στην Αστάνα και μια τελευταία ευκαιρία να βάλει τα δίμετρα κορμιά της να πηδήξουν για μια τελευταία κεφαλιά απέναντι στους εξαντλημένους παίκτες του Άρη. Το πιο δίκαιο θα ήταν η πρόκριση να κρινόταν στα πέναλτι. Και είναι πολύ άδικο για την προσπάθεια του Μάντζιου και των παικτών που δεν είχαν την δυνατότητα να την διεκδικήσουν στην ψυχοφθόρα διαδικασία. Και ας έπαιρνε το εισιτήριο ο πιο τυχερός.
Για την προσπάθεια αξίζουν συγχαρητήρια σε όλους. Κατέθεσαν στο χορτάρι ψυχή και κάθε ικμάδα των δυνάμεών τους. Η ομάδα αυτή έχει μια μακρά σεζόν μπροστά της και είναι κρίμα να εκτροχιαστεί από ένα ματς. Έναν οδυνηρό ασφαλώς αποκλεισμό. Γιατί έχει μέλλον και ένα κόσμο που αναγνώρισε την προσπάθεια. Σίγουρα κοστίζει σε πρεστίζ και χρήμα ένα ακόμη πρόωρο ευρωπαϊκό αντίο αλλά δεν μπορεί να υποθηκεύσει τη χρονιά που καλά-καλά δεν έχει ακόμη ξεκινήσει. Βάζει ασφαλώς ένα βάρος και ένα πρέπει πολύ νωρίς στην πλάτη όλων Αλλά και πέρσι έτσι ξεκίνησε η σεζόν και έκλεισε με χαμόγελα. Ελπίζω τα απανωτά… χαστούκια της μοίρας να μην κάμψουν τις αντιστάσεις του Θόδωρου Καρυπίδη που με ελάχιστα έσοδα προσπαθεί και πάλι να φτιάξει μια καλή ομάδα επιδιώκοντας να φέρει τον Ιτούρμπε, επιθετικό από το πάνω ράφι και έναν ακόμη καλό στόπερ.
ΥΓ Κέρδος αδιαμφισβήτητο ο Φαμπιάνο. Στο ντεμπούτο του ο Βραζιλιάνος έδειξε σταθερός και κυρίως γρήγορος στις αντιδράσεις του στην άμυνα και πολύ επικίνδυνος στις στατικές φάσεις στην επίθεση. Από δική του κεφαλιά ξεκίνησε το πρώτο γκολ και σε άλλες δυο κεφαλιές άγγιξε το γκολ. Πρώτο δείγμα ενθαρρυντικό.
ΥΓ2. Αν υπήρχε VAR λογικά δεν θα φτάναμε στην παράταση. Θα είχε δοθεί το πέναλτι στον Μπερτόγλιο και τώρα η κουβέντα θα είχε άλλη αφετηρία.
ΥΓ3. Είναι άδικο να τίθενται σε σύγκριση οι αποκλεισμοί ΑΕΚ και Άρη. Η Βέλεζ δεν έχει καμία σχέση με την Αστάνα όπως και με την Μόλντε που έφτασε εκείνη τη χρονιά που συνάντησε τον Άρη στους «16» και την επόμενη στους «8». Εκτός και αν τα κριτήρια της σύγκρισης που επιχειρείται δεν είναι καθαρά ποδοσφαιρικά. Γιατί αν είναι ποδοσφαιρικά μάλλον αντιλαμβανόμαστε αλλιώς το ποδόσφαιρο.
ΥΓ 4 Η εικόνα με τον Μάντζιο να μαζεύει την ομάδα του στο κέντρο και να μιλάει στους παίκτες λίγα δευτερόλεπτα μετά την μαχαιριά από τον Μπίτρι δείχνει πόσο δεμένο είναι αυτό το γκρουπ. Και πόσα έχει ακόμη να μας δώσει…
