Η κουβέντα που γίνεται δημοσίως, δεν έχει καμία σχέση με την κουβέντα που γίνεται εντός μίας ομάδας. Θα είχε πλάκα να βάλουμε έναν τυπικό έλληνα σχολιαστή των social, να μιλήσει με έναν προπονητή. Δύο κόσμοι τόσο διαφορετικοί, που αντανακλαστικά σου προκαλούν γέλιο. Χωρίς διάθεση για ειρωνεία. Απλά γιατί ο ένας είναι στην ανατολή και ο άλλος στη δύση.
Το παράδειγμα του ΠΑΟΚ είναι ένα από τα πλέον αντιπροσωπευτικά. Γιατί ο τρόπος που σκέφτεται ο Λουτσέσκου με την ομάδα του, δεν έχει καμία σχέση με τον περίγυρο.
Η νούμερο ένα στόχευσή του, είναι η δημιουργία του γκρουπ με αυτούς που έχει. Η νούμερο δύο στόχευσή του είναι το οργανωμένο σύνολο που θα καλύψει μέσα από την ομαδικότητα τις όποιες ελλείψεις. Τρίτο, να δημιουργήσει ένα γεμάτο ρόστερ που θα του δώσει τη δυνατότητα να διατηρήσει την οργάνωση του παιχνιδιού της ομάδας σε όλες τις διοργανώσεις. Ακόμη και όταν το επίπεδο των επιλογών που θα έχει στη διάθεσή του, θα είναι χαμηλότερης ποιότητας από αυτές της πρώτης γραμμής, η ομάδα να μη χάνει τα βασικά της χαρακτηριστικά.
Όλα αυτά βέβαια στις ποδοσφαιρικές κοινωνίες είναι παντελώς αδιάφορα. Ενδιαφέρουν οι μεταγραφές, τα μεγάλα ονόματα, οι συμπάθειες, οι ίντριγκες και ότι άλλο δεν ενδιαφέρει έναν προπονητή.
Έγινε ζήτημα στον ΠΑΟΚ ο Ουάρντα. Υπήρξαν άνθρωποι που αμφισβήτησαν τον Λουτσέσκου για να πάρουν το μέρος του Αιγύπτιου. Σαν να ξεκίνησε η ζωή στη Γη χθες και δεν υπάρχουν στοιχεία για κανέναν. Όμως για τον συμπαθή Αμρ, ο αυτοκαταστροφικός του χαρακτήρας έχει καταγραφεί εδώ και χρόνια. Όσο ταλέντο κι αν έχει, δεν μπορεί να το εντάξει σε ένα γκρουπ πρωταθλητισμού. Όταν ένα γκρουπ αποδέχεται τα καμώματά του, σημαίνει απλά πως δεν είναι γκρουπ πρωταθλητισμού. Σαν αυτό που δεν ήταν πέρυσι ο ΠΑΟΚ, τερματίζοντας 20 φεύγα βαθμούς πίσω από τον Ολυμπιακό.
Αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές λοιπόν, ο μοναδικός που απέδειξε πως έχει τον τρόπο είναι ο Λουτσέσκου. Και το απέδειξε εμφατικά.
Αυτό δεν σημαίνει πως ο ΠΑΟΚ δεν θα κάνει μεταγραφές. Απλά δεν θα δώσει πάνω από ένα εκατ ευρώ για να πάρει τον Μπάμπα ενώ υπάρχει ο Βιεϊρίνια. Θα πάρει έναν κανονικό αριστερό μπακ που θα σεβαστεί την ιεραρχία και θα κάνει τη δουλειά όταν ο αρχηγός θα είναι υπό διαχείριση.
Προφανώς και τα λεφτά θα πέσουν στο δέκα, γιατί εκεί υπάρχει η μεγάλη ανάγκη για νούμερα και ποιότητα.
Προφανώς και οι τρεις που ήρθαν έχουν μία ξεκάθαρη χρησιμότητα.
Όμως οι προτεραιότητες είναι άλλες. Είναι αυτές που καταγράφω παραπάνω.
Ένα από τα κλασικά παραδείγματα που χρησιμοποιώ για να ενισχύσω τις πρακτικές Λουτσέσκου, είναι αυτό του Σέρτζιο Ολιβέιρα. Ένας παίκτης που παραλίγο να πουληθεί από την Πόρτο αυτό το καλοκαίρι 25 εκατ ευρώ και που πέρυσι την σήκωσε σχεδόν μόνος στις πλάτες του.
Στον αήττητο πρωταθλητή ΠΑΟΚ, ο Ολιβέιρα δεν απέκτησε ποτέ ρόλο βασικού. Ήταν απλά ένας παίκτης ροτέισον. Χρήσιμος, αλλά όχι βασικός. Και δεν πέρασαν δέκα χρόνια από τότε. Ήταν τόσο ισχυρό το γκρουπ του Λουτσέσκου τότε που ακόμη και ένας τέτοιος ποδοσφαιριστής, δεν μπόρεσε να ξεπεράσει τον Κάνιας, τον Σάκχοφ και τον Μαουρίτσιο.
Ένα άλλο στοιχείο, ήταν το τι πιστεύαμε για την σύνθεση χαρακτηριστικών εκείνης της ομάδας. Με τη παρέα μου πάντως προβληματιζόμασταν για την αμυντική μετάβαση της ομάδας. Ειδικά όταν χτύπησε ο Κάνιας, λέγαμε πως με Σάκχοφ – Μάουρι, δεν θα μπορέσουμε να καλύψουμε τις αποστάσεις σωστά και θα δεχτούμε πολλές φάσεις στο ανοιχτό γήπεδο. Διαψευστήκαμε βέβαια, γιατί αποδείχτηκε πως η οργάνωση του παιχνιδιού της ομάδας, οι αποστάσεις της, οι ρόλοι του καθένα, κάλυψαν με περίσσια άνεση τα χαρακτηριστικά που έλειπαν.
Από αυτά που βλέπω στην Ολλανδία, πραγματικά δεν την φοβάμαι την ομάδα. Ναι, προφανώς και δεν πιστεύω πως αυτό θα είναι το τελικό της ρόστερ, θα είναι σίγουρα μικρότερο και πιο λειτουργικό, όμως η διαδικασία που ακολουθείτε είναι νορμάλ και δίκαιη.
Μας βοηθά το γεγονός πως η κλήρωση δεν πιέζει περισσότερο τον οργανισμό, κάτι που θα συνέβαινε αν πετυχαίναμε την Τραμζοσπόρτ για παράδειγμα και πλέον ο χρόνος λειτουργεί υπέρ της ομάδας.
Λειτουργεί υπέρ των παιδιών που δεν έχουν μάθει να δουλεύουν σε αυτό το επίπεδο, λειτουργεί υπέρ των νέων που νομοτελειακά χρειάζονται ένα διάστημα προσαρμογής, λειτουργεί υπέρ όλων όσων θα παλέψουν για έναν ΠΑΟΚ ικανό για κατάκτηση τίτλων και κυρίως του πρωταθλήματος.
ΥΓ Διάβασα ολόκληρο το ποστ του Άδωνι για τη ΣΕΚΑΠ και η αλήθεια είναι πως γέλασα. Η ιστορία με τη ΣΕΚΑΠ είναι γνωστή. Αν δεν υπήρχε ο Ιβάν, η χώρα θα είχε μπλεξίματα. Και όχι μόνο έσωσε την παρτίδα, αλλά την παραχώρησε και σε έναν παγκόσμιο κολοσσό. Σε καμιά πέντε χιλιάδες λέξεις ποστ, ο Άδωνις, δεν αναφέρει πουθενά το όνομα του Ιβάν Σαββίδη. Είναι η απόδειξη πως οι άνθρωποι αυτοί όχι απλά δεν σέβονται τον μεγαλύτερο επενδυτή στην ιστορία του ελληνικού βορρά, αλλά τον μισούν.
Και τον μισούν, γιατί οι δεσμεύσεις τους απέναντι σε άλλους είναι τόσο ισχυρές, που δεν μπορούν να κάνουν ή να δείξουν κάτι άλλο.
Από τη μία αισθάνομαι ντροπή που αυτοί οι άνθρωποι κυβερνούν τον τόπο, από την άλλη χαρά γιατί αυτός ο επενδυτής που τους ξεγυμνώνει, είναι ο ιδιοκτήτης του ΠΑΟΚ.
ΥΓ Τα φιλιά μου στον Φαραντούρη, ραντεβού στα δικαστήρια.
