Είχα την υποψία από τον αγώνα κυπέλλου με τη Λαμία, ξέχωρα αν τα δύο γκολ που δέχτηκε ο ΠΑΟΚ έκρυψαν κάποια πράγματα, πως ο Γκαρσία αποφάσισε να κινηθεί σκληρά προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση. Σχηματισμός με απόλυτη σύνθεση χαρακτηριστικών, ανέτοιμοι στα πιτς και προγραμματισμένο ροτέισον.
Απέναντι στον ΠΑΣ, χρησιμοποίησε το ίδιο σχήμα, δικαιώνοντας το δικό μου σκεπτικό μετά τη Λαμία. Η διάρκεια στην απόδοση και ο έλεγχος της ροής του αγώνα, ήταν καλά μαντάτα για τον προπονητή του ΠΑΟΚ και για αυτό δεν άλλαξε τίποτα.
Ο βαθμός δυσκολίας του σημερινού αγώνα, ήταν σαφώς μεγαλύτερος. Ο ΠΑΣ έχει και πολύ καλύτερους παίκτες και καλύτερη ομάδική λειτουργία από τη Λαμία. Και για αυτό, η σημερινή αναμέτρηση ήταν πολύ πιο απαιτητική.
Ο Γκαρσία παρουσίασε ένα σύνολο που σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού είχε τον έλεγχο, δεν απειλήθηκε ποτέ, ακύρωσε μία πολύ καλή ομάδα και αν αναλύσουμε λίγο το παιχνίδι το 0-2 προφανώς και είναι τιμητικό για τον ΠΑΣ.
Τι έχει ο ΠΑΟΚ σε αυτά τα δύο παιχνίδια; Προφανώς η τοποθέτηση των ακραίων μπακ στη σωστή πλευρά δίνει αυτό που πρέπει στην ανάπτυξη, ενώ δεν υπάρχει κανένα σημείο – αρνητικής – αναφοράς τύπου Περέιρα.
Επίσης, η τοποθέτηση του Τσιγγάρα, παρά τις ελλείψεις που λογικά έχει σε αυτή τη φάση της καριέρας του, δίνει στον ΠΑΟΚ το 6άρι που τόσο χρειαζόταν. Μπορεί να μην έχει την ταχύτητα που θα θέλαμε όλοι, αλλά είναι εκεί που πρέπει, κρατάει σίγουρα και κάνει λίγα λάθη.
Ο Γκαρσία περιόρισε τον ρόλο του Καντουρί τον οποίο χρησιμοποίησε στο προηγούμενο ως αλλαγή όταν έκαιγε η μπάλα, ενώ σήμερα δεν τον έβαλε καθόλου. Προφανώς και ο Μαροκινός θα μπει, γιατί οι λύσεις είναι περιορισμένες, όμως σε αυτή τη φάση υπάρχει ποδοσφαιρική δικαιοσύνη.
Από εδώ και πέρα, πολλά θα κριθούν από το ποιοτικό ροτέισον. Κομβική είναι η ενεργοποίηση – προφανώς και η κατάσταση του Μπάμπα έτσι ώστε να πάρουν ανάσες οι Ροντρίγκο – Βιεϊρίνια.
Ο Ουάρντα πάει καλά και μπορεί να μη χάσει τη θέση του άμεσα, όμως ο Καγκάβα παραμονεύει. Σε πρώτη φάση υπάρχει η δυνατότητα αντικατάστασης του Τζόλη όπως έγινε σήμερα, με το ροτέισον των τριών να είναι εξαιρετικά ποιοτικό. Ο Ζίφκοβιτς θα αλλάζει με τον Μουργκ και ο Κρμέντσικ με τον Σφιντέρσκι που είναι γεννημένος δεύτερος.
Στα στόπερ θεωρητικά όσο υπάρχει ισορροπία τακτικά δεν θα έχει θέμα και στο τέρμα, ο Ζίφκοβιτς είναι σε καλύτερη κατάσταση από τον Πασχαλάκη.
Ουσιαστικά αρχίζω να πιστεύω πως ο Γκαρσία έκανε το πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση μίας καθιέρωσης στον πάγκο του ΠΑΟΚ που με πίστη σε αυτό που κάνει θα την κατακτήσει. Το κομμάτι της κεντρικής ιδέας και της ποδοσφαιρικής δικαιοσύνης μέσα στο γκρουπ του, είναι το πιο σημαντικό. Και αυτό συμβαίνει στα τελευταία δύο παιχνίδια.
Η διάρκεια είναι αυτή που κρίνει τα πάντα όμως και θα περιμένουμε να δούμε. Το τρένο μπήκε στις ράγες και αρχίζω να πιστεύω πως δεν θα εκτροχιαστεί. Και πάμε στα υπόλοιπα.
Ο Ολυμπιακός έχασε και αυτό είναι είδηση. Πρώτον γιατί η ανθρωπότητα χαίρεται οποιαδήποτε ήττα και αν έχει αυτό το πράγμα και δεύτερον, γιατί όσο και να το κρύβουν, έχουν εμμονή με το αήττητο. Βγάζουν τρέλα. Δεν μπορούν να το έχει κατακτήσει αρχικά μόνο ο ΠΑΟ και πρόσφατα εμείς. Είναι αδιανόητο για τον ψυχισμό κακομαθημένου 8χρονού που έχουν, να συμβαίνει αυτό.
Πέρυσι τους την κάναμε εμείς, φέτος τους την έκανε ο Παναθηναϊκός, συνδυασμός που τους σκοτώνει περισσότερο. Φάνηκε και από το ποστ της μελιτζάνας με πόδια ο εκνευρισμός, ο οποίος μάλιστα ξέφυγε από κάθε όριο. Το κακό στη προκειμένη περίπτωση, είναι πως δεν υπάρχει κανένας να τους μαζέψει.
Εννοείται πως αυτός δεν είναι λόγος πανηγυρισμού για εμάς. Αν είναι δυνατόν να στέκεσαι περισσότερο από την καζούρα της μίας ημέρας, για ένα γεγονός που αφορά τον εγωισμό των κακομαθημένων που στο τέλος θα σηκώσουν το πρωτάθλημα. Η στόχευση, είναι να τους παίρνεις το πρωτάθλημα, όχι να τους γλεντάς για μία μέρα.
Πάντως το κακό με αυτούς είναι πως η συμπεριφορά τους είναι κολλητική. Στον Άρη μας για παράδειγμα, αντί να χαρούν το θαύμα της ανάστασης του Ματέο Γκαρσία, που από ρήξη έσω πλαγίου συνδέσμου επέστρεψε σε τέσσερις μέρες, ασχολούνται με τις γραμμές.
Αφού αρχικά δεν πετυχαίνουν τον βοηθό γιατί ο συντάκτης της ανακοίνωσης μάλλον δεν ξέρεις ποιος είναι ο πρώτος βοηθός και ποιος ο δεύτερος στο γήπεδό τους, στη συνέχεια δεν καταλαβαίνει κανείς πως εκτεθειμένο είναι το γόνατο του παίκτη τους και όχι το χέρι του. Η ουσία είναι πως μαζί με τον Ολυμπιακό, είναι οι μόνοι που αμφισβητούν τη γραμμή του VAR.
Αν κάποιος δεν έχει δει το παιχνίδι με τον Παναιτωλικό θα πιστέψει πως οι σύμμαχοι ενώθηκαν ξανά για να τους κάνουν κακό, ενώ επί της ουσίας το μόνο που συνέβη ήταν πως ο Δέλλας έβαλε έμπειρους στόπερ και έσφιξε λίγο την ομάδα του. Το αποτέλεσμα είναι να κάνουν δύο φάσεις σε 90 λεπτά.
Ωραία τον κάνουμε τον χαβαλέ με την σχέση του Ολυμπιακού με τον Άρη και τα κοινά κουσούρια που αποκτούν, αλλά λιγότερο από μία εβδομάδα από την πανηγυρική δικαίωση του ΠΑΟΚ στην υπόθεση της πολυιδιοκτησίας, μάλλον θα πρέπει να το πάρουμε λίγο πιο σοβαρά.
Και όχι μόνο ο ΠΑΟΚ αλλά όλοι μαζί οι υπόλοιποι.
